ประสบการณ์จริงตอนสมัย ป.6 ครับ เป็นเหตุการณ์ที่ผมจำได้ไม่เคยลืมและเข็ดมาจนถึงวันนี้ เข้าเลยเรื่องเลยครับ

ตอนนั้นโรงเรียนผมได้พานักเรียนไปทัศนศึกษาที่วัดต่างๆในจังหวัดอยุธยาครับ ซึ่งผมจำไม่ได้แล้วว่าไปวัดไหนมาบ้าง แต่ที่จำแม่นจนขึ้นใจ คือวัดพระศรีสรรเพชรครับ พอผมมาถึงวัดพระศรีสรรเพชญ์ ก็จะมีไกด์พาชมสถานที่และบรรยายถึงประวัติความเป็นมาของสถานที่ จนเดินมาถึงตรงที่มีซากพระพุทธรูปปางนั่งสมาธินั่งเรียงกันเยอะๆอ่ะครับ ไกด์เค้าก็บอกว่าห้ามไปจับหรือหยิบอะไรมา ด้วยความคึกคะนองของผม ผมก็ไปหยิบเศษปูนชิ้นเล็กๆมาสามสี่ชิ้น เป็นเศษปูนบริเวณหัวเข่าของพระพุทธรูปที่แตกแล้วร่วงลงมาครับ
แล้วผมก็เอาไปโชว์เพื่อนๆว่า นี่ไงกูเอามาแล้ว ไม่เห็นเป็นไรเลย เพื่อนก็แบบกลัวๆกันนะครับ

หลังจากนั้นผมก็ลืมและได้เที่ยวชมวัดจนถึงตอนกลับโรงเรียนครับ ตอนขากลับผมจำได้ว่าพอขึ้นรถบัสแล้ว ผมก็ล้วงกระเป๋ากางเกงจะนับเงิน แต่ไปเจอเศษปูนพระพุทธรูปติดมาครับ ผมก็เอาออกมาวางไว้ที่ริมขอบหน้าต่างรถบัส จนถึงโรงเรียนและกลับบ้าน

คืนนั้นประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกปวดหูทั้งสองข้างมากครับและเหงื่อแตกมากทั้งๆที่ในห้องเปิดแอร์  ผมปวดอยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไป ผมก็ฝันว่าผมวิ่งหนีใครบางคนเข้ามาในโบสถ์พระ แล้วมีผู้ชายผิวดำ ตัวใหญ่ นุ่งโจงกระเบนสีแดง ถือดาบชี้เข้ามาที่ผมครับ ในฝันคือแบบผู้ชายคนนั้นเค้าจะฆ่าผมให้ได้เลยครับ แต่เค้าเข้ามาในโบสถ์ไม่ได้ จนมีประโยคนึงที่เค้าพูดออกมาแล้วผมพอจะจับใจความได้ว่าคือ "กูเตือนแล้วไม่ฟัง" แล้วผมก็ยกมือไหว้ขอโทษ ภาพในฝันก็ตัดไปที่พระประธานองค์ใหญ่ข้างหลังผม ซึ่งก็คือหลวงพ่อมงคลบพิตร เหมือนท่านจะช่วยผมจากผู้ชายคนนั้น จนผมสะดุ้งตื่นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้คือปวดหนักมากกว่าเดิม ปวดจนน้ำตาไหลเอง ผมนึกถึงฝันเมื่อกี้ เลยทบทวนเรื่องราวทั้งหมดและคิดว่าน่าจะมาจากสิ่งที่ผมทำไป ผมเลยนึกถึงหลวงพ่อมงคลบพิตรกับชายคนนั้นและยกมือไหว้ขอโทษในท่านอนตะแคงข้างเลยครับ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ อาการปวดหูค่อยๆเบาลงครับ จนผมหลับไป พอตื่นเช้ามาไปโรงเรียนก็ไม่ปวดหูแล้วครับ ทำให้ผมเชื่อและเข็ดกับเหตุกาณ์นี้จนถึงปัจจุบันครับ

ปล.สำหรับเหตุการณ์นี้คือผมไม่ได้งัดแงะอะไรมานะครับ เป็นการหยิบเศษปูนชิ้นเล็กๆที่บริเวณพระพุทธรูปมาครับ