(ยืมแอคเคาท์รูมเมทนะคะ ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยค่ะ)
ปกติเป็นตัวของตัวเองมาตลอด โสดอย่างมีความสุข จนกระทั่งอายุ22ถึงเพิ่งมาเอะใจว่า เพื่อนรุ่นเดียวกันพากันมีแฟนไปหมดแล้วก็ตอนเลี้ยงรุ่นปีใหม่
เรากลายเป็นตัวประหลาด คือโสดแบบไม่มีใครมาชอบ และไม่ได้ไปชอบใคร เรากลัวว่าถ้ายังมีชีวิตแบบนี้มีหวังอนาคตคานถามหาแน่ๆ
ว่ากันว่าคนเราจะหาแฟนได้ง่ายสุดก็ตอนเรียนมหาลัย แต่เรามาถึงปี4เทอมสุดท้ายแล้วยังไม่เคยมีแฟนเลย
คนที่มาชอบจริงจังก็มีแต่ผู้หญิงด้วยกันT__T (เราหญิงแท้ ผมยาวนะ)
บอกก่อนว่าเราเรียนวิศวะไฟฟ้า เพื่อน,รุ่นพี่,รุ่นน้องผู้ชายเยอะมากแต่ไม่เคยมองผู้ชายรอบตัวในแง่นั้นเลย เพื่อนบางคนบอกเคยคิดจะจีบเราแต่พอได้คุยกันไม่นานก็ล้มเลิก เพราะคิดกับเราแบบนั้นไม่ลง เราดูไม่มีอารมณ์แบบจะให้เป็นแฟน กำแพงสูง(ไม่ได้ตั้งใจนะ)
ตลอดชีวิตมหาลัย เราเอาแต่เรียน ไม่ใช่ว่าเนิร์ดนะ แต่เราสนุกกับมัน เราถวายชีวิตให้มันไปแล้ว เราซีเรียสกับงาน โปรเจค การสอบ การเดินตามตูดอาจารย์ การได้ไปเจออะไรใหม่ๆเกี่ยวกับเทคโนโลยี มันคือชีวิตเราไปแล้ว เราโตมากับการ์ตุนญี่ปุ่น เรามองทุกสิ่งเป็นการผจญภัย มันทำให้ชีวิตเรามีความสุขแต่เราก็ดูเด็กอยู่ตลอดไม่โตซักที
ตอนนี้พอใกล้จะจบ เราเรียนน้อยลง โปรเจคใกล้เสร็จ ได้งานทำแล้ว มันเกิดแอร์แกปเบาๆในชีวิต เราอยู่กับตัวเองมากขึ้น แล้วก็พบว่าเราเดินมาไกลขนาดนี้คนเดียวได้ยังไง เราเลยคำว่าเด็กในวันนั้นแล้ว อายุขนาดนี้ทำไมไม่เคยได้มีความรักกับเขา (หน้าตารูปร่างเราคิดว่าผ่านมาตฐานค่ะ แต่เด็กกว่าอายุจริง ดูญี่ปุ่นๆงี้)
เราแค่อยากเป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไปที่ผู้ชายจะมองเราในฐานะผู้หญิงบ้าง บางครั้งเราก็ทำตัวเหมือนเด็กเราก็อยากจะปรับปรุงตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
เราสังเกตเพื่อนหญิงที่เขาฮอตๆเขาดูมีออร่าความเป็นแม่ ความใจดีอบอุ่น ดูใจเย็น(อารมณ์แบบคุณนุ้ยในแฟนเดย์) ตอนนี้เราก็เริ่มฝึกบ้างโดยใช้น้องชายเป็นหนูทดลอง(เริ่มเทคแคร์น้องขึ้นแบบไม่ให้น้องรู้ตัว น้องชายกำลังหาคณะที่อยากเรียนกำลังเครียดกับอนาคตเราก็เริ่มใส่ใจน้องมากขึ้น ให้คำปรึกษาไรงี้ ไม่รุ้จะดูผู้ใหญ่มากขึ้นไหม)
ถ้าใครมีวิธีเปลี่ยนแปลงตัวเองให้โตขึ้น หรือแนวคิดดีๆให้ดูเป็นผู้หญิงพิมพ์นิยมกับเขาบ้าง ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ขอวิธีเปลี่ยนตัวเองเป็นสาวน้อยพิมพ์นิยมหน่อยค่ะ
ปกติเป็นตัวของตัวเองมาตลอด โสดอย่างมีความสุข จนกระทั่งอายุ22ถึงเพิ่งมาเอะใจว่า เพื่อนรุ่นเดียวกันพากันมีแฟนไปหมดแล้วก็ตอนเลี้ยงรุ่นปีใหม่
เรากลายเป็นตัวประหลาด คือโสดแบบไม่มีใครมาชอบ และไม่ได้ไปชอบใคร เรากลัวว่าถ้ายังมีชีวิตแบบนี้มีหวังอนาคตคานถามหาแน่ๆ
ว่ากันว่าคนเราจะหาแฟนได้ง่ายสุดก็ตอนเรียนมหาลัย แต่เรามาถึงปี4เทอมสุดท้ายแล้วยังไม่เคยมีแฟนเลย
คนที่มาชอบจริงจังก็มีแต่ผู้หญิงด้วยกันT__T (เราหญิงแท้ ผมยาวนะ)
บอกก่อนว่าเราเรียนวิศวะไฟฟ้า เพื่อน,รุ่นพี่,รุ่นน้องผู้ชายเยอะมากแต่ไม่เคยมองผู้ชายรอบตัวในแง่นั้นเลย เพื่อนบางคนบอกเคยคิดจะจีบเราแต่พอได้คุยกันไม่นานก็ล้มเลิก เพราะคิดกับเราแบบนั้นไม่ลง เราดูไม่มีอารมณ์แบบจะให้เป็นแฟน กำแพงสูง(ไม่ได้ตั้งใจนะ)
ตลอดชีวิตมหาลัย เราเอาแต่เรียน ไม่ใช่ว่าเนิร์ดนะ แต่เราสนุกกับมัน เราถวายชีวิตให้มันไปแล้ว เราซีเรียสกับงาน โปรเจค การสอบ การเดินตามตูดอาจารย์ การได้ไปเจออะไรใหม่ๆเกี่ยวกับเทคโนโลยี มันคือชีวิตเราไปแล้ว เราโตมากับการ์ตุนญี่ปุ่น เรามองทุกสิ่งเป็นการผจญภัย มันทำให้ชีวิตเรามีความสุขแต่เราก็ดูเด็กอยู่ตลอดไม่โตซักที
ตอนนี้พอใกล้จะจบ เราเรียนน้อยลง โปรเจคใกล้เสร็จ ได้งานทำแล้ว มันเกิดแอร์แกปเบาๆในชีวิต เราอยู่กับตัวเองมากขึ้น แล้วก็พบว่าเราเดินมาไกลขนาดนี้คนเดียวได้ยังไง เราเลยคำว่าเด็กในวันนั้นแล้ว อายุขนาดนี้ทำไมไม่เคยได้มีความรักกับเขา (หน้าตารูปร่างเราคิดว่าผ่านมาตฐานค่ะ แต่เด็กกว่าอายุจริง ดูญี่ปุ่นๆงี้)
เราแค่อยากเป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไปที่ผู้ชายจะมองเราในฐานะผู้หญิงบ้าง บางครั้งเราก็ทำตัวเหมือนเด็กเราก็อยากจะปรับปรุงตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
เราสังเกตเพื่อนหญิงที่เขาฮอตๆเขาดูมีออร่าความเป็นแม่ ความใจดีอบอุ่น ดูใจเย็น(อารมณ์แบบคุณนุ้ยในแฟนเดย์) ตอนนี้เราก็เริ่มฝึกบ้างโดยใช้น้องชายเป็นหนูทดลอง(เริ่มเทคแคร์น้องขึ้นแบบไม่ให้น้องรู้ตัว น้องชายกำลังหาคณะที่อยากเรียนกำลังเครียดกับอนาคตเราก็เริ่มใส่ใจน้องมากขึ้น ให้คำปรึกษาไรงี้ ไม่รุ้จะดูผู้ใหญ่มากขึ้นไหม)
ถ้าใครมีวิธีเปลี่ยนแปลงตัวเองให้โตขึ้น หรือแนวคิดดีๆให้ดูเป็นผู้หญิงพิมพ์นิยมกับเขาบ้าง ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ