เริ่มไม่อยากกินหมู และสัตว์ใหญ่ เราโตขึ้นเลยมีความคิดแปลกๆ หรือที่จริงแล้วมันไม่แปลกกันแน่ที่เราเป็นแบบนี้

เราเป็นคนขวางโลกหน่อยนึงค่ะ มีคนบอกว่าคิดอะไรแปลกๆไม่เหมือนคนปกติ
เราไม่ชอบเด็ก(เสียงดังน่ารำคาญ) ไม่สงสารคนแก่(ชอบโดนคนแก่แซงคิวตลอด)
ไม่ค่อยเชื่อหรือเห็นด้วยอะไรที่เค้าเชื่อๆตามกันมา เหมือนเราขอเหตุผล พอไม่มีเหตุผลสมควร เราก็ไม่เชื่อ งมงาย
แต่เรารักสัตว์ค่ะ เราไม่ใช่สายบุญนะคะ แค่รักสัตว์เฉยๆ รักมาก รักทุกชนิด ไปบ้านแฟน เห็นแม่แฟนจับตั๊กแตนที่มากินต้นไม้ของเค้าหักคอตาย เราทนไม่ได้ ต้องหันหน้าหนี ไม่งั้นคงได้ถามเค้าไปแบบที่หลายๆคนชอบบอกว่าเราชอบถามคำถามขวางโลก

เราเริ่มมีความคิดอยากเป็นมังสวิรัติมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย แต่ก็ทำได้บ้างบางมื้อ แล้วก็ลืมๆมันไป
จนมาถึงปัจจุบัน เวลานั่งรถหรือขับรถไปไหนมาไหน แล้วเราเจอรถที่ขนหมู ที่จะเอาไปโรงฆ่าสัตว์ เราสงสารมาก ทำใจไม่ได้
แต่ก่อนความคิดสงสารหมูมันก็มาๆหายๆนะคะ ก็ยังกินหมูได้ตามปกติ แต่ตอนนี้ภาพรถขนหมูนั้นมาเริ่มชัดเจนและเตือนเราเรื่อยๆทุกครั้งที่จะกินหมู
ตอนนี้เริ่มไม่กินหมูแล้วค่ะ หลีกเลี่ยงได้ก็จะหลีก
แฟนถามว่า ทำไมเราต้องทำตัวให้แปลกแยกด้วย 555555
ต่อไปเห็นรถขนไก่ไปโรงฆ่าสัตว์ เราคงสงสารไก่อีก

เราแปลกหรือไม่แปลกกันแน่คะ มีใครรู้สึกแบบเราบ้างรึเปล่าคะ
ขอบคุณมากค่ะ