สวัสดีค่ะ หนูอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 1 ค่ะ หนูมีเรื่องที่ชอบเก็บมาคิดตลอดเวลาเลยค่ะ คือตอน ประถมศึกษา 6 ค่ะหนูอยู่กับพ่อกับแม่มาตลอด แต่แม่เป็นโรคเครียดค่ะเลยต้องกลับไปอยู่ต่างจังหวัดพักใหญ่ค่ะ แล้วหนูก็อยู่กับพ่อค่ะตอนแรกก็โอเคค่ะ แต่พอที่ทำงานพ่อให้ไปทำงานที่ต่างจังหวัดหนูก็ต้องย้ายไปอยู่บ้านเจ้านายของพ่อค่ะ พี่สาวหนูเรียนมหาลัยค่ะ ที่ต้องย้ายกลับไปอยู่กับแม่ไม่ได้เพราะโรงเรียนไม่แนะนำค่ะเพราะ ม.1 เทอม2 ค่ะ ตอนแรกหนูก็คิดค่ะว่าจะอยู่ได้มั้ย เพราะตอนแรกพ่อบอกตัดสินใจดีๆค่ะ โดยเจ้านายพ่อหนูรู้ก็จักมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ ก็เลยคิดว่าเอ้อ อยู่ได้แน่นอนเพราะค่อนข้างส่วนตัวค่ะ เพราะหนูแล้วก็ชอบการอยู่คนเดียวค่ะ เวลาว่างก็จะดูซีรีย์เกาหลี เป็นติ่งเกาหลีค่ะ พอวันแรกได้ย้ายเข้ามาหนูก็จัดของค่ะ แล้วก็ดูทีวีไปเรื่อย เพราะมันค่อนข้างส่วนตัว
พอกลางดึกหนูก็รู้สึกเศร้า บอกไม่ถูกค่ะ แล้วก็ทำกิจวัตรตื่นเช้า แล้วก็นั่งอยู่ในห้องจนกว่าจะมีคนมารับค่ะ กลับมาตอนเย็นก็รู้สึกเหงา ร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ค่ะ
แต่หนูย้ายกลับไม่ได้เพราะไม่ทีใครอยู่ด้วยเลยต้องเก็บความรู้สึก เป็นมา 3 วันค่ะอาการอึดอัดเพราะไม่ใช่บ้านเรา ไม่ได้อยู่กับครอบครัว มันต้องมีอยู่แล้วส่วนตัวติดพ่อมากค่ะ ตอนแรกก็ปรึกษาว่าทำไงดี เค้าบอกให้เราอดทนค่ะ เราก็ไม่กล้าร้องให้เจ้านายพ่อเห็นเพราะเค้าเมตตาเราให้มาอยู่แล้ว ไม่อยากเป็นปัญหาให้เค้าค่ะ ก็เลยเลือกที่จะเก็บเอาไว้ พอโรงเรียนปิดปีใหม่พ่อก็กลับมาหา 4 วันค่ะแต่ช่วงเวลาตลอดที่เราคิดคือ เราจะอยู่ยังไงให้ได้ อยากมีความสุขกับการอยู่ เราเข้ากับคนค่อนข้างยากค่ะ ร้องไห้ที่โรงเรียนบ้างกับเพื่อนบ้าง ก็พยายามระบายไม่อยากเก็บไปคิดค่ะ หนูจะทำยังไงให้อยู่ได้ด้วยตัวเองดีคะ?
หนุก็พยายามคิดว่าเอ้อเรามานอนหอ แถมเราฝึกอบู่คนเดียวได้ตั้งแต่ตอนนี้ เราจะได้ทำใจง่ายขึ้นค่ะ เพราะถ้าพ่อกับแม่ไม่อยู่เราจะได้ทำใจให้ได้ ต้องเข้มแข็งค่ะ หนูขอคำปรึกษาจากพี่ๆด้วยนะคะ
รบกวนขอคำปรึกษาจากพี่ๆในการอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ 13 หน่อยค่ะ
พอกลางดึกหนูก็รู้สึกเศร้า บอกไม่ถูกค่ะ แล้วก็ทำกิจวัตรตื่นเช้า แล้วก็นั่งอยู่ในห้องจนกว่าจะมีคนมารับค่ะ กลับมาตอนเย็นก็รู้สึกเหงา ร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ค่ะ
แต่หนูย้ายกลับไม่ได้เพราะไม่ทีใครอยู่ด้วยเลยต้องเก็บความรู้สึก เป็นมา 3 วันค่ะอาการอึดอัดเพราะไม่ใช่บ้านเรา ไม่ได้อยู่กับครอบครัว มันต้องมีอยู่แล้วส่วนตัวติดพ่อมากค่ะ ตอนแรกก็ปรึกษาว่าทำไงดี เค้าบอกให้เราอดทนค่ะ เราก็ไม่กล้าร้องให้เจ้านายพ่อเห็นเพราะเค้าเมตตาเราให้มาอยู่แล้ว ไม่อยากเป็นปัญหาให้เค้าค่ะ ก็เลยเลือกที่จะเก็บเอาไว้ พอโรงเรียนปิดปีใหม่พ่อก็กลับมาหา 4 วันค่ะแต่ช่วงเวลาตลอดที่เราคิดคือ เราจะอยู่ยังไงให้ได้ อยากมีความสุขกับการอยู่ เราเข้ากับคนค่อนข้างยากค่ะ ร้องไห้ที่โรงเรียนบ้างกับเพื่อนบ้าง ก็พยายามระบายไม่อยากเก็บไปคิดค่ะ หนูจะทำยังไงให้อยู่ได้ด้วยตัวเองดีคะ?
หนุก็พยายามคิดว่าเอ้อเรามานอนหอ แถมเราฝึกอบู่คนเดียวได้ตั้งแต่ตอนนี้ เราจะได้ทำใจง่ายขึ้นค่ะ เพราะถ้าพ่อกับแม่ไม่อยู่เราจะได้ทำใจให้ได้ ต้องเข้มแข็งค่ะ หนูขอคำปรึกษาจากพี่ๆด้วยนะคะ