สวัสดีค่ะ วันนี้เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดประการใดขอภัยด้วยนะคะ
มาเริ่มเลยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาสองปีแล้ว ช่วงปีแรกและปีที่สองต้นๆ เขาทุ่มเทให้เราทุกอย่าง ทำงานเพิ่มทั้งที่เรียนอยู่เพื่อ หาเงินช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายเรา (เราก็เรียน) เนื่องจากเราต้องหาเงินเรียนเอง ทางบ้านไม่ได้ส่งเรียน เรารู้สึกว่าเราโชคดีมากที่มีแฟนแบบนี้ เขาเอาใจเราทุกอย่าง ใช้ง่าย เพียงแค่เราเอ่ยปาก
พอช่วงปรายปีที่สองเขาเฉยชามาก แต่ก็ยังทำตัวติดกันทุกวัน พอดช่วงนั่นเศรษฐกิจทางบ้านเขาไม่ดี แม่ส่งเงินให้น้อยลง เราก็พยายามเข้าใจนะ ที่เขาเฉยชาเขาอาจจะเหนื่อย แต่ยังเฉยชามาเรื่อยๆ เฮ้ย เราว่ามันไม่ใช่แล้ว ทะเลาะกันหนักขึ้น เรื่อยๆ เราเสียใจมากทุกครั้งที่เขาเฉยชา เพราะเราคิดเสมอมา ว่า ทางบ้านไม่ส่งเรียน ไม่สนใจ ไม่เป็นไรอย่างน้อยเราบังมีเขา
ต่อมาช่วงฝึกงาน ....เราได้ฝึกงานก่อนเขา [ เราเรียนคนละสาขา ] เขาก้อตามมาอยู่ด้วย แต่บะงเฉยชาได้อีก เฮ้ย อะไรวะ บางทีก็คิดนะถ้าไม่รักมำไมไม่ปล่อยเราไป ...
หลังเลิกฝึกงานเราหารายได้พิเศษโดยการไปขายของตลาดเย็น เขาก็เห็นดีด้วย เขาก้อช่วยจัดของเก็บของ ช่วยขาย แต่ๆๆ เรื่องงานบ้าน เช่น ล้างจานซักผ้า เจ็บท้อง บลาๆๆ เขาไม่สนใจเลย ( ล่วงนั้นเขาแค่เรียน เราทั้งฝึกงาน เลิกใาก้อขายจองช่วยกัน )
#แต่เราต้องเหนื่อยกว่าาาาา เหนื่อยมาก เข้าใจว่าชีงิตต้องสู้ แต่คนเรามีร่างเดียว เขาเห็นเราซักผ้าล้างจานเขานอนเล่นเกมส์มือถือเฉย แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้ !!! เวลาเราถามก็บอกว่ารัก จะเลิกมั้ยก้อไม่เลิก
เราเองก็รักเขามากแจ่อยากได้เขาคนขยันๆก่อนน่านั้นกลับมา .... ค่าเหนื่อย ทั้งกายและใจ ตอนนี้ก็พิมพ์ไป น้ำตาซึมไป ....
อยากได้แฟนแบบมีความเป็นผู้นำ ร่วมคิดร่วมสร้าง เราไม่เคยขี้เกียจเลย เดียวมาต่อนะคะ
เหนื่อยใจ ค่ะอยากขอคำปรึกษาพี่ๆเพื่อนๆใครเคยตกอยู่ใสภาพนี้บ้าง
มาเริ่มเลยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาสองปีแล้ว ช่วงปีแรกและปีที่สองต้นๆ เขาทุ่มเทให้เราทุกอย่าง ทำงานเพิ่มทั้งที่เรียนอยู่เพื่อ หาเงินช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายเรา (เราก็เรียน) เนื่องจากเราต้องหาเงินเรียนเอง ทางบ้านไม่ได้ส่งเรียน เรารู้สึกว่าเราโชคดีมากที่มีแฟนแบบนี้ เขาเอาใจเราทุกอย่าง ใช้ง่าย เพียงแค่เราเอ่ยปาก
พอช่วงปรายปีที่สองเขาเฉยชามาก แต่ก็ยังทำตัวติดกันทุกวัน พอดช่วงนั่นเศรษฐกิจทางบ้านเขาไม่ดี แม่ส่งเงินให้น้อยลง เราก็พยายามเข้าใจนะ ที่เขาเฉยชาเขาอาจจะเหนื่อย แต่ยังเฉยชามาเรื่อยๆ เฮ้ย เราว่ามันไม่ใช่แล้ว ทะเลาะกันหนักขึ้น เรื่อยๆ เราเสียใจมากทุกครั้งที่เขาเฉยชา เพราะเราคิดเสมอมา ว่า ทางบ้านไม่ส่งเรียน ไม่สนใจ ไม่เป็นไรอย่างน้อยเราบังมีเขา
ต่อมาช่วงฝึกงาน ....เราได้ฝึกงานก่อนเขา [ เราเรียนคนละสาขา ] เขาก้อตามมาอยู่ด้วย แต่บะงเฉยชาได้อีก เฮ้ย อะไรวะ บางทีก็คิดนะถ้าไม่รักมำไมไม่ปล่อยเราไป ...
หลังเลิกฝึกงานเราหารายได้พิเศษโดยการไปขายของตลาดเย็น เขาก็เห็นดีด้วย เขาก้อช่วยจัดของเก็บของ ช่วยขาย แต่ๆๆ เรื่องงานบ้าน เช่น ล้างจานซักผ้า เจ็บท้อง บลาๆๆ เขาไม่สนใจเลย ( ล่วงนั้นเขาแค่เรียน เราทั้งฝึกงาน เลิกใาก้อขายจองช่วยกัน )
#แต่เราต้องเหนื่อยกว่าาาาา เหนื่อยมาก เข้าใจว่าชีงิตต้องสู้ แต่คนเรามีร่างเดียว เขาเห็นเราซักผ้าล้างจานเขานอนเล่นเกมส์มือถือเฉย แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้ !!! เวลาเราถามก็บอกว่ารัก จะเลิกมั้ยก้อไม่เลิก
เราเองก็รักเขามากแจ่อยากได้เขาคนขยันๆก่อนน่านั้นกลับมา .... ค่าเหนื่อย ทั้งกายและใจ ตอนนี้ก็พิมพ์ไป น้ำตาซึมไป ....
อยากได้แฟนแบบมีความเป็นผู้นำ ร่วมคิดร่วมสร้าง เราไม่เคยขี้เกียจเลย เดียวมาต่อนะคะ