เราเป็นคนฐานะปานกลางค่ะ เรามีปัญหาทางบ้านเลยไม่ได้มีเงินใช้สะดวกเหมือนเมื่อก่อนเท่าไหร่
ตอนนี้ แบบว่าพอมีพอกิน ไม่ได้ลำบากขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้รวยมาก
แต่ทำไมคนถึงชอบคิดว่าเรารวย เราไม่เคยอวดของ หรือทำตัวรวยแต่อย่างใดเลยนะคะ
ของบางอย่างที่เราใช้อาจจะแบรนบ้าง แต่ก็ไม่ใช่แบรนแพงเป็นหมื่นงี้ ก็ไม่ใช้ แค่พันต้นๆเท่านั้น
ส่วนมากเราก็เก็บเงินจากค่าขนมไปเรื่อยๆ จนสามารถซื้อได้ เราซื้อไม่ได้จะอวดใคร แต่มันคือความสุขทางใจ เราชอบเราก็ซื้อ
ส่วนเรื่องอาหารการกิน เราก็แค่กินปกติ แต่เราเป็นคนกินเก่ง กินเยอะ กินจุมาก แต่เราไม่ได้อ้วนนะคะ เราแค่ชอบกิน
ปากว่างไม่ได้ต้องหาอะไรกิน ถ้าเราหิวเราก็ต้องกินจริงมั้ยคะ จะทนให้ปวดท้องทำไม
แต่เพื่อนชอบบอกว่าเปลืองตัง ส่วนโทรศัพท์เราใช้ไอโฟน6 เราก็ทำงานพิเศษเก็บตังซื้อเอง
เสื้อผ้าเราก็ช้อปจากตลาดนัดทั้งนั้น ห้างดังๆ สยาม ไรงี้เราก็ไม่ค่อยไป เราอยู่มหาลัยไปกลับบ้านค่ะ ได้เงินอาทิตย์ละ 1500 บาท
แต่ต้องจ่ายค่ารถวันละ 80 บาท ทำไมคนถึงมองแค่ภายนอกว่าเรารวย ทั้งๆที่เราออกจะธรรมดาบ้านๆ