เมื่อ 7 ปีที่ผ่านมา เราแอบชอบผู้ชายคนนึง ตอนนั้นเพิ่งรู้จักกันในฐานะเพื่อน ครั้ังแรกที่เจอกันเราคิดกับเขาแค่เพื่อนธรรมดา
แต่พอเมื่อได้คุยกันแล้ว เรากลับรู้สึกชอบ ชอบมาตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนกัน ไม่เคยกล้าพูด
เพราะเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี ส่วนเราไม่มีอะไรเลย ในฐานะเพื่อน เขาจะมาปรึกษาเราเสมอในเรื่องผู้หญิงที่เขาชอบ
เราก็ได้แต่ให้คำปรึกษาตลอด ระหว่างเวลานั้นเขาก็ไปกินข้าว ดูหนังกับเราสองต่อสองตลอด
ผ่านมา 1 ปี เราทนอยู่ในสถานะแบบนั้นไม่ไหว เลยเลือกที่จะเดินออกมาจากเขา ผ่านไปหกเดือน อยู่ดีๆ เขาก็ทักเรามา
เราได้กลับมาคุยกัน แต่ก็ยังคงเป็นเพื่อน ช่วงที่ห่างกันไป เราก็ได้ข่าวว่าเขาชอบผู้หญิงคนนั้นคนนี้ ไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนั้นคนนี้ ไม่ซ้ำหน้า
แต่ทุกครั้งเขายังคงปรึกษาเราเกี่ยวกับผู้หญิงคนเดิม เราเลยคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่มั่นคงกับความรักจริงๆ ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะร้ายกับเขาแค่ไหน เขาก็ยังรัก จนวันนึง เขาขอผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟน แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ตกลง
เขาจึงเสียใจ โดยมีเราอยู่ข้างๆ และเป็นที่ปรึกษา ชวนไปทำนู่นนี่ให้หายเศร้า
หลังจากนั้น เขาก็เริ่มทักเรามาทุกวัน โทรมาทุกวัน โดยที่เรากล้าพูดเลยว่าตั้งแต่รู้จักกันมา เราจะไม่โทรหาเขาก่อน ไม่ทักเขาไปก่อน
เราเลยถามว่าคิดอะไรกับเราหรือเปล่า เขาก็บอกว่าคิด เราเริ่มสนิทกันมากกว่าเพื่อน
แต่เราก็ยังลังเลใจว่าเขาจะตัดใจจากคนเก่าได้จริงๆ หรอ เขาก็ให้ password facebook มา ให้เราเช็ค โดยที่เราไม่ได้เอ่ยปากขอ
จนเรารู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้ในฐานะเพื่อนคงไม่โอเค เราเลยบอกเขาไปว่า
ถ้ารู้สึกมากกว่าเพื่อน ก็ให้มาเป็นแฟนกัน แต่ถ้าไม่รู้สึกมากกว่าเพื่อน ก็ให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม
เขาเลยขอเราเป็นแฟน ก่อนเป็นแฟน เราถามไปว่าจะไม่ทำให้เราเสียใจใช่ไหม เราค่อนข้างงี่เง่า ขี้งอนนะ เขาตอบตกลง
เราก็เลยตกลง หลังจากเราคบกัน ช่วงแรกๆ เราทะเลาะกันทุกวัน ซึ่งสาเหตุมาจากเราเอง เรางี่เง่าและเอาแต่ใจ
เขาชอบออกไปปาร์ตี้กับเพื่อน เราก็จะห้ามไม่ให้ไป
ทะเลาะกันทุกครั้งเราจะบอกเลิก (จริงๆ ช่วงนั้น เราคิดตลอดว่ายังไงก็ไปไม่รอดแน่ๆ แอบคิดด้วยว่าเขาแกล้งมาคบกับเรา เพราะเดิมพันกับเพื่อน)
ทุกครั้งที่เราบอกเลิก เขาจะง้อเราเสมอ เขาเป็นคนขี้หึงมาก ไม่ให้เราคุยกับผู้ชายคนไหนเลย ลบเพื่อนผู้ชายออกจากเฟสบุ้คเรา
เราก็เลยลบเพื่อนผู้หญิงออกจากเฟสบุ้คเขาบ้าง มีวาเลนไทน์ปีนึงรุ่นน้องที่โรงเรียนเอาช็อกโกแลตมาให้เรา ซึ่งเขาให้เพื่อนเราทุกคน คนละชิ้น
พอแฟนเรารู้ แฟนเราก็โกรธหนักมาก หลังจากนั้น เราเลยไม่กล้าที่จะคุยกับผู้ชายคนไหนอีกเลย เพราะแคร์เขามาก
เวลาผ่านมา เราและเขาต้องเข้ามหาลัย ในตอนแรกวางแผนที่จะอยู่ในกทม.เหมือนกัน แต่เขากลับสอบไม่ติด
เราจึงได้อยู่กทม.คนเดียว ตอนนั้นเป็นวันที่เราสองคนเศร้ากันมาก มันจุกไปหมด ไม่มีใครพูดอะไร อยู่กับความรู้สึกกลัว
กลัวว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไป
ตลอดระยะเวลาชีวิตมหาลัย ทุกครั้งที่เราว่าง เราจะมาหาเขาที่ต่างจังหวัดเสมอ ไม่เคยไม่เจอกันนานเกิน 7 วัน
เราทะเลาะกันน้อยลงจากช่วงแรกที่คบกัน นานๆทีจะทะเลาะกัน เพราะเรื่องเขาตอบแชทช้า เล่นเกมส์เยอะ นอนดึก
จนวันนึงเรารู้สึกว่าเราจริงจังกับเขา อยากมีอนาคตด้วยกัน
เราเร่ิ่มปรับปรุงตัวเอง ถ้าหากเขาอยากไปปาร์ตี้ก็แค่บอกเรา แต่เขาเลือกที่จะไม่บอก
แล้วเราจับได้ทุกครั้ง เขาจะบอกว่าบอกไปเราก็ไม่ให้ไป บอกไปก็ทะเลาะกัน
ใช้เหตุผลนี้มาเสมอ แต่เราก็ให้อภัยทุกครั้ง
เพราะเราจริงจังกับเขามาก อะไรเล็กๆน้อยๆ เราก็ทำเป็นลืมมันไป
เราคบกันมา 4 ปี ใกล้จบมหาวิทยาลัย เราวางแผนเกี่ยวกับอนาคตทุกอย่าง ทุกๆอย่างที่เคยห้ามเคยหวงกันก็เริ่มลดน้อยลงไป
จนวันนึงเขาหายไปจากเรา อยู่ดีๆ ก็หายไป โทรไปไม่รับ ไม่ออนไลน์โซเชียล
เราเป็นห่วงมาก มากจนกลายเป็นความโกรธ เขาหายไป 24 ชม. ตอนเขารับโทรศัพท์ คำแรกที่เราพูดคือเราด่าเขา
ว่าหายไปไหน ทำไมทำแบบนี้ เขาเงียบ แล้วพูดมาว่าเราเลิกกันเถอะ
เรางงมาก ว่าเพราะอะไร ทำไม เพราะเมื่อวานยังดีๆ อยู่เลย
เราพยายามเคลียร์กันเกือบ 5 ชม. เขาให้เหตุผลว่าอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
รู้สึกถูกเราควบคุม เขาไม่เคยพูดความรู้สึกเหล่านี้ออกมา
เขาบอกว่าเขาผิดเอง อยากลองอยู่คนเดียว
เราพยายามยื้อ และบอกว่าจะปรับปรุงตัวเองทุกอย่าง
ไม่บังคับให้ทำอะไร อยากทำอะไรก็ทำเลย แค่บอกกันหน่อยว่าจะทำอะไร ที่ไหน
เขาเปลี่ยนรหัส facebook ทำให้เราไม่สามารถเข้าไปดูอะไรได้ เราก็ไม่ขอ เพราะไม่อยากให้อึดอัด
จากที่เราติดเขามาก คุยตลอดเวลา ไปไหนก็ไปกับเขา เราเริ่มไปไหนมาไหนกับเพื่อน
หาอะไรทำให้เราอยู่คนเดียวได้
เวลาผ่านมา 1 เดือนที่เราปรับปรุงตัว
วันนึงเราจับได้ว่า เขาแอบคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่เขาแอบชอบ
เราถามว่าคุยกันมานานแค่ไหนแล้ว เขาบอกสามสี่เดือน แต่ยังยืนยันว่าเป็นเพื่อน
แล้วพูดมาว่าทำไมเราต้องห้ามให้เขาคุยกับเพื่อนผู้หญิงด้วย
ถ้าจะให้เลือกก็คงเลือกเพื่อน เพื่อนผู้หญิงมีตั้งหลายคน เราแค่คนเดียว แถมเพื่อนพวกนั้นรู้จักกันมาก่อนเราอีก
เราก็บอกว่าถ้าแค่เพื่อนเรา ไม่เคยว่า แต่ทุกคนที่เขาพูดมาว่าเพื่อน ล้วนคือคนที่เขาเคยคุยมากกว่าเพื่อนทั้งนั้น
แต่เราก็ตัดสินใจไม่งี่เง่า บอกไปว่าถ้าแค่เพื่อน เราไม่ว่าถ้าจะคุยกัน
แต่เราสังเกตว่ามันเกินเพื่อน เพราะผู้หญิงคนนั้นโทรมาวันเว้นวัน
เราเลยบอกเขาไปว่าแบบนี้มันมากกว่าเพื่อนแล้วนะ เธออาจจะคิดแค่เพื่อน แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้คิดแค่เพื่อนแล้วแหละ
เขาบอกว่าเขารู้ เราเลยว่าเขาไปว่า ทั้งๆที่รู้ ว่าผู้หญฺิงคนนั้นไม่ได้คิดแค่เพื่อน ทำไมถึงปล่อยให้เขาเข้ามาในชีวิตเราแบบนี้
แล้วระหว่างเราจะเป็นยังไงต่อไป เราเลยบอกว่า ถ้าจะเลิกผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องมาคุยกับเราอีก
แต่เขาก็เลือกเรา บอกว่าไม่คุยแล้ว แต่สักพัก เราก็จับได้ว่าคุยอีก เขาบอกว่าทำไม่ได้หรอก ถ้าจะให้เลิกคุยกันไป
เราเลยบอกว่าไม่ได้ให้เลิกคุยแบบนั้น แต่ควรเว้นระยะห่าง เพื่อนต่างเพศที่ไหนคุยกันทุกวัน ทั้งๆที่มีแฟนแล้ว
เขาก็โอเค กับสิ่งที่เราบอก เราคบกันต่อมาอีกสามเดือน
เราเริ่มลองใจเขา โดยการห่างๆ ไป เขาทักมา เราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
แต่ยังคุยกันทุกวัน วันละ 5-10 นาที
หลังจากนั้น เราถามเขาว่า ยังอยากเลิกกับเราอยู่ไหม
เขาบอกว่ายังสับสนอยู่ไม่รู้ว่าต้องการอะไร ตอนนี้รู้สึกว่าคบกันแล้วไม่มีความสุข
เพราะไม่ได้คุยกันเลย เราเลยบอกว่าถ้าอยากเลิกให้บอกมา
เราจะไม่ยื้อแล้ว ที่เราห่างกันมันเป็นยังไง
เขาบอกว่าไม่โอเค เราเลยบอกว่าเนี่ยที่เราทำแบบนี้จะทำให้เขารู้ว่า เวลาไม่มีเราเป็นยังไง
ในเมื่อยังตัดสินใจไม่ได้ เราขอหายไปจากชีวิตเขา ถ้าคิดได้ให้มาบอก
ระหว่างนั้นเขาทักมาทุกวัน แต่เราไม่ตอบ ผ่านไปสองวัน เราก็ตอบ (เราใจอ่อน)
เขาบอกว่า เขาตัดสินใจจะกลับมาคบกับเรา
ผ่านมาประมาณสองอาทิตย์
เขานอยด์ใส่เรา เพราะเห็นเราอัพรูปที่เพื่อนผู้ชายถ่ายให้
เราเลยพูดเรื่องที่ เขาแอบไปคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนั้น
แล้วเขาก็พูดมาว่า เขาไม่แน่ใจว่ายังอยากอยู่กับเรามั้ย
เราเป็นคนดี เราเก่ง ถ้าอยู่กับเราชีวิตเขาต้องดีแน่ๆ เขารักเรานะไม่ใช่ไม่รัก
แต่อยากลองทำอะไรคนเดียว ถ้าคบไปแบบนี้เขารู้สึกผิดกับเรา
เรา งง และไม่เข้าใจ แต่ก็พูดไปว่า ถ้าจะเลิกก็เลิกเลย
แต่เขาก็ไม่ตกลง เราคุยกันสองชั่วโมง
โดยไม่ได้ข้อสรุป ซึ่งเป็นแบบนี้มาหลายครั้ง
เราเลยบอกไปว่า งั้นก็เลิกกันเลย เรื่องนี้ค้างคามาหลายเดือนแล้ว
ไม่จบสักที ในเมื่อเราปรับปรุงตัว เปลี่ยนให้ทุกอย่างแล้วยังไม่โอเค เราก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้ว
เขาก็พูดว่าเรา ว่าเราทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร บอกเลิกได้ง่ายๆ เราก็เลยยิ่ง งง ไปอีก
แล้วก็เลยบอกไปว่า แล้วแต่จะคิดแล้วกันนะ ทำให้ขนาดนี้แล้ว
แล้วเราก็วางสายจากเขา พร้อมกับตัดสินใจที่จะไม่กลับไปอีกแล้ว
หลังจากนั้น เพื่อนเราก็มาบอกความจริงอีกอย่างที่เราไม่เคยรู้ คือ เขาแอบไปกินข้าวกับผู้หญิงคนที่เขาเคยขอเป็นแฟนมา
แต่ไม่ได้ไปสองต่อสอง มีเพื่อนของผู้หญิงคนนั้นไปด้วย เราจุกมาก
ทำไมถึงโกหก ปิดบังเรามาขนาดนี้ แต่เขาก็ยังทักเรามาทุกวัน
แต่น้อยลงไปเรื่อยๆ จากทั้งมาวันละสามสี่ครั้ง ก็เหลือวันละครั้ง
จนเมื่อวานไม่ทักมาแล้วค่ะ ตอนที่ไม่ได้คุยกัน
เราก็เหงานะ คิดถึง พร้อมกับคิดหาทางให้อภัยเขา
หาทางออกให้กับเรื่องของเรา ตอนนี้ก็คบกันมาจะ 5 ปีแล้ว เราไม่อยากให้มันจบลงง่ายๆ
แอบคิดว่าเราน่าจะไปด้วยกันได้ แต่ตลอดเวลาที่เราหายมาเนี่ย
เขาก็แค่ทักมา ไม่ได้โทรหาเราสักสาย เราก็เลยคิดว่า เขาคงไม่ได้อยากคุยกับเราขนาดนั้น
เราก็เลยพยายามที่จะไม่ตอบ ไม่ทักไป ไม่โทรไป
อยากจะรู้เหมือนกันว่า ถ้าเราทำแบบนี้ มันจะจบลงยังไง จะจบแบบนี้จริงๆ หรอ ?
อยากถามทุกคนว่า เราควรจบ หรือ ไปต่อ
เราทำถูกแล้วใช่ไหม หรือ เราควรทำอย่างไร
วันที่ต้องตัดสินใจ ..?
แต่พอเมื่อได้คุยกันแล้ว เรากลับรู้สึกชอบ ชอบมาตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนกัน ไม่เคยกล้าพูด
เพราะเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี ส่วนเราไม่มีอะไรเลย ในฐานะเพื่อน เขาจะมาปรึกษาเราเสมอในเรื่องผู้หญิงที่เขาชอบ
เราก็ได้แต่ให้คำปรึกษาตลอด ระหว่างเวลานั้นเขาก็ไปกินข้าว ดูหนังกับเราสองต่อสองตลอด
ผ่านมา 1 ปี เราทนอยู่ในสถานะแบบนั้นไม่ไหว เลยเลือกที่จะเดินออกมาจากเขา ผ่านไปหกเดือน อยู่ดีๆ เขาก็ทักเรามา
เราได้กลับมาคุยกัน แต่ก็ยังคงเป็นเพื่อน ช่วงที่ห่างกันไป เราก็ได้ข่าวว่าเขาชอบผู้หญิงคนนั้นคนนี้ ไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนั้นคนนี้ ไม่ซ้ำหน้า
แต่ทุกครั้งเขายังคงปรึกษาเราเกี่ยวกับผู้หญิงคนเดิม เราเลยคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่มั่นคงกับความรักจริงๆ ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะร้ายกับเขาแค่ไหน เขาก็ยังรัก จนวันนึง เขาขอผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟน แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ตกลง
เขาจึงเสียใจ โดยมีเราอยู่ข้างๆ และเป็นที่ปรึกษา ชวนไปทำนู่นนี่ให้หายเศร้า
หลังจากนั้น เขาก็เริ่มทักเรามาทุกวัน โทรมาทุกวัน โดยที่เรากล้าพูดเลยว่าตั้งแต่รู้จักกันมา เราจะไม่โทรหาเขาก่อน ไม่ทักเขาไปก่อน
เราเลยถามว่าคิดอะไรกับเราหรือเปล่า เขาก็บอกว่าคิด เราเริ่มสนิทกันมากกว่าเพื่อน
แต่เราก็ยังลังเลใจว่าเขาจะตัดใจจากคนเก่าได้จริงๆ หรอ เขาก็ให้ password facebook มา ให้เราเช็ค โดยที่เราไม่ได้เอ่ยปากขอ
จนเรารู้สึกว่าถ้าทำแบบนี้ในฐานะเพื่อนคงไม่โอเค เราเลยบอกเขาไปว่า
ถ้ารู้สึกมากกว่าเพื่อน ก็ให้มาเป็นแฟนกัน แต่ถ้าไม่รู้สึกมากกว่าเพื่อน ก็ให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม
เขาเลยขอเราเป็นแฟน ก่อนเป็นแฟน เราถามไปว่าจะไม่ทำให้เราเสียใจใช่ไหม เราค่อนข้างงี่เง่า ขี้งอนนะ เขาตอบตกลง
เราก็เลยตกลง หลังจากเราคบกัน ช่วงแรกๆ เราทะเลาะกันทุกวัน ซึ่งสาเหตุมาจากเราเอง เรางี่เง่าและเอาแต่ใจ
เขาชอบออกไปปาร์ตี้กับเพื่อน เราก็จะห้ามไม่ให้ไป
ทะเลาะกันทุกครั้งเราจะบอกเลิก (จริงๆ ช่วงนั้น เราคิดตลอดว่ายังไงก็ไปไม่รอดแน่ๆ แอบคิดด้วยว่าเขาแกล้งมาคบกับเรา เพราะเดิมพันกับเพื่อน)
ทุกครั้งที่เราบอกเลิก เขาจะง้อเราเสมอ เขาเป็นคนขี้หึงมาก ไม่ให้เราคุยกับผู้ชายคนไหนเลย ลบเพื่อนผู้ชายออกจากเฟสบุ้คเรา
เราก็เลยลบเพื่อนผู้หญิงออกจากเฟสบุ้คเขาบ้าง มีวาเลนไทน์ปีนึงรุ่นน้องที่โรงเรียนเอาช็อกโกแลตมาให้เรา ซึ่งเขาให้เพื่อนเราทุกคน คนละชิ้น
พอแฟนเรารู้ แฟนเราก็โกรธหนักมาก หลังจากนั้น เราเลยไม่กล้าที่จะคุยกับผู้ชายคนไหนอีกเลย เพราะแคร์เขามาก
เวลาผ่านมา เราและเขาต้องเข้ามหาลัย ในตอนแรกวางแผนที่จะอยู่ในกทม.เหมือนกัน แต่เขากลับสอบไม่ติด
เราจึงได้อยู่กทม.คนเดียว ตอนนั้นเป็นวันที่เราสองคนเศร้ากันมาก มันจุกไปหมด ไม่มีใครพูดอะไร อยู่กับความรู้สึกกลัว
กลัวว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไป
ตลอดระยะเวลาชีวิตมหาลัย ทุกครั้งที่เราว่าง เราจะมาหาเขาที่ต่างจังหวัดเสมอ ไม่เคยไม่เจอกันนานเกิน 7 วัน
เราทะเลาะกันน้อยลงจากช่วงแรกที่คบกัน นานๆทีจะทะเลาะกัน เพราะเรื่องเขาตอบแชทช้า เล่นเกมส์เยอะ นอนดึก
จนวันนึงเรารู้สึกว่าเราจริงจังกับเขา อยากมีอนาคตด้วยกัน
เราเร่ิ่มปรับปรุงตัวเอง ถ้าหากเขาอยากไปปาร์ตี้ก็แค่บอกเรา แต่เขาเลือกที่จะไม่บอก
แล้วเราจับได้ทุกครั้ง เขาจะบอกว่าบอกไปเราก็ไม่ให้ไป บอกไปก็ทะเลาะกัน
ใช้เหตุผลนี้มาเสมอ แต่เราก็ให้อภัยทุกครั้ง
เพราะเราจริงจังกับเขามาก อะไรเล็กๆน้อยๆ เราก็ทำเป็นลืมมันไป
เราคบกันมา 4 ปี ใกล้จบมหาวิทยาลัย เราวางแผนเกี่ยวกับอนาคตทุกอย่าง ทุกๆอย่างที่เคยห้ามเคยหวงกันก็เริ่มลดน้อยลงไป
จนวันนึงเขาหายไปจากเรา อยู่ดีๆ ก็หายไป โทรไปไม่รับ ไม่ออนไลน์โซเชียล
เราเป็นห่วงมาก มากจนกลายเป็นความโกรธ เขาหายไป 24 ชม. ตอนเขารับโทรศัพท์ คำแรกที่เราพูดคือเราด่าเขา
ว่าหายไปไหน ทำไมทำแบบนี้ เขาเงียบ แล้วพูดมาว่าเราเลิกกันเถอะ
เรางงมาก ว่าเพราะอะไร ทำไม เพราะเมื่อวานยังดีๆ อยู่เลย
เราพยายามเคลียร์กันเกือบ 5 ชม. เขาให้เหตุผลว่าอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
รู้สึกถูกเราควบคุม เขาไม่เคยพูดความรู้สึกเหล่านี้ออกมา
เขาบอกว่าเขาผิดเอง อยากลองอยู่คนเดียว
เราพยายามยื้อ และบอกว่าจะปรับปรุงตัวเองทุกอย่าง
ไม่บังคับให้ทำอะไร อยากทำอะไรก็ทำเลย แค่บอกกันหน่อยว่าจะทำอะไร ที่ไหน
เขาเปลี่ยนรหัส facebook ทำให้เราไม่สามารถเข้าไปดูอะไรได้ เราก็ไม่ขอ เพราะไม่อยากให้อึดอัด
จากที่เราติดเขามาก คุยตลอดเวลา ไปไหนก็ไปกับเขา เราเริ่มไปไหนมาไหนกับเพื่อน
หาอะไรทำให้เราอยู่คนเดียวได้
เวลาผ่านมา 1 เดือนที่เราปรับปรุงตัว
วันนึงเราจับได้ว่า เขาแอบคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่เขาแอบชอบ
เราถามว่าคุยกันมานานแค่ไหนแล้ว เขาบอกสามสี่เดือน แต่ยังยืนยันว่าเป็นเพื่อน
แล้วพูดมาว่าทำไมเราต้องห้ามให้เขาคุยกับเพื่อนผู้หญิงด้วย
ถ้าจะให้เลือกก็คงเลือกเพื่อน เพื่อนผู้หญิงมีตั้งหลายคน เราแค่คนเดียว แถมเพื่อนพวกนั้นรู้จักกันมาก่อนเราอีก
เราก็บอกว่าถ้าแค่เพื่อนเรา ไม่เคยว่า แต่ทุกคนที่เขาพูดมาว่าเพื่อน ล้วนคือคนที่เขาเคยคุยมากกว่าเพื่อนทั้งนั้น
แต่เราก็ตัดสินใจไม่งี่เง่า บอกไปว่าถ้าแค่เพื่อน เราไม่ว่าถ้าจะคุยกัน
แต่เราสังเกตว่ามันเกินเพื่อน เพราะผู้หญิงคนนั้นโทรมาวันเว้นวัน
เราเลยบอกเขาไปว่าแบบนี้มันมากกว่าเพื่อนแล้วนะ เธออาจจะคิดแค่เพื่อน แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้คิดแค่เพื่อนแล้วแหละ
เขาบอกว่าเขารู้ เราเลยว่าเขาไปว่า ทั้งๆที่รู้ ว่าผู้หญฺิงคนนั้นไม่ได้คิดแค่เพื่อน ทำไมถึงปล่อยให้เขาเข้ามาในชีวิตเราแบบนี้
แล้วระหว่างเราจะเป็นยังไงต่อไป เราเลยบอกว่า ถ้าจะเลิกผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องมาคุยกับเราอีก
แต่เขาก็เลือกเรา บอกว่าไม่คุยแล้ว แต่สักพัก เราก็จับได้ว่าคุยอีก เขาบอกว่าทำไม่ได้หรอก ถ้าจะให้เลิกคุยกันไป
เราเลยบอกว่าไม่ได้ให้เลิกคุยแบบนั้น แต่ควรเว้นระยะห่าง เพื่อนต่างเพศที่ไหนคุยกันทุกวัน ทั้งๆที่มีแฟนแล้ว
เขาก็โอเค กับสิ่งที่เราบอก เราคบกันต่อมาอีกสามเดือน
เราเริ่มลองใจเขา โดยการห่างๆ ไป เขาทักมา เราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
แต่ยังคุยกันทุกวัน วันละ 5-10 นาที
หลังจากนั้น เราถามเขาว่า ยังอยากเลิกกับเราอยู่ไหม
เขาบอกว่ายังสับสนอยู่ไม่รู้ว่าต้องการอะไร ตอนนี้รู้สึกว่าคบกันแล้วไม่มีความสุข
เพราะไม่ได้คุยกันเลย เราเลยบอกว่าถ้าอยากเลิกให้บอกมา
เราจะไม่ยื้อแล้ว ที่เราห่างกันมันเป็นยังไง
เขาบอกว่าไม่โอเค เราเลยบอกว่าเนี่ยที่เราทำแบบนี้จะทำให้เขารู้ว่า เวลาไม่มีเราเป็นยังไง
ในเมื่อยังตัดสินใจไม่ได้ เราขอหายไปจากชีวิตเขา ถ้าคิดได้ให้มาบอก
ระหว่างนั้นเขาทักมาทุกวัน แต่เราไม่ตอบ ผ่านไปสองวัน เราก็ตอบ (เราใจอ่อน)
เขาบอกว่า เขาตัดสินใจจะกลับมาคบกับเรา
ผ่านมาประมาณสองอาทิตย์
เขานอยด์ใส่เรา เพราะเห็นเราอัพรูปที่เพื่อนผู้ชายถ่ายให้
เราเลยพูดเรื่องที่ เขาแอบไปคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนั้น
แล้วเขาก็พูดมาว่า เขาไม่แน่ใจว่ายังอยากอยู่กับเรามั้ย
เราเป็นคนดี เราเก่ง ถ้าอยู่กับเราชีวิตเขาต้องดีแน่ๆ เขารักเรานะไม่ใช่ไม่รัก
แต่อยากลองทำอะไรคนเดียว ถ้าคบไปแบบนี้เขารู้สึกผิดกับเรา
เรา งง และไม่เข้าใจ แต่ก็พูดไปว่า ถ้าจะเลิกก็เลิกเลย
แต่เขาก็ไม่ตกลง เราคุยกันสองชั่วโมง
โดยไม่ได้ข้อสรุป ซึ่งเป็นแบบนี้มาหลายครั้ง
เราเลยบอกไปว่า งั้นก็เลิกกันเลย เรื่องนี้ค้างคามาหลายเดือนแล้ว
ไม่จบสักที ในเมื่อเราปรับปรุงตัว เปลี่ยนให้ทุกอย่างแล้วยังไม่โอเค เราก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้ว
เขาก็พูดว่าเรา ว่าเราทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร บอกเลิกได้ง่ายๆ เราก็เลยยิ่ง งง ไปอีก
แล้วก็เลยบอกไปว่า แล้วแต่จะคิดแล้วกันนะ ทำให้ขนาดนี้แล้ว
แล้วเราก็วางสายจากเขา พร้อมกับตัดสินใจที่จะไม่กลับไปอีกแล้ว
หลังจากนั้น เพื่อนเราก็มาบอกความจริงอีกอย่างที่เราไม่เคยรู้ คือ เขาแอบไปกินข้าวกับผู้หญิงคนที่เขาเคยขอเป็นแฟนมา
แต่ไม่ได้ไปสองต่อสอง มีเพื่อนของผู้หญิงคนนั้นไปด้วย เราจุกมาก
ทำไมถึงโกหก ปิดบังเรามาขนาดนี้ แต่เขาก็ยังทักเรามาทุกวัน
แต่น้อยลงไปเรื่อยๆ จากทั้งมาวันละสามสี่ครั้ง ก็เหลือวันละครั้ง
จนเมื่อวานไม่ทักมาแล้วค่ะ ตอนที่ไม่ได้คุยกัน
เราก็เหงานะ คิดถึง พร้อมกับคิดหาทางให้อภัยเขา
หาทางออกให้กับเรื่องของเรา ตอนนี้ก็คบกันมาจะ 5 ปีแล้ว เราไม่อยากให้มันจบลงง่ายๆ
แอบคิดว่าเราน่าจะไปด้วยกันได้ แต่ตลอดเวลาที่เราหายมาเนี่ย
เขาก็แค่ทักมา ไม่ได้โทรหาเราสักสาย เราก็เลยคิดว่า เขาคงไม่ได้อยากคุยกับเราขนาดนั้น
เราก็เลยพยายามที่จะไม่ตอบ ไม่ทักไป ไม่โทรไป
อยากจะรู้เหมือนกันว่า ถ้าเราทำแบบนี้ มันจะจบลงยังไง จะจบแบบนี้จริงๆ หรอ ?
อยากถามทุกคนว่า เราควรจบ หรือ ไปต่อ
เราทำถูกแล้วใช่ไหม หรือ เราควรทำอย่างไร