ผมจะพยายามเล่าให้เรื่องมันสั้นที่สุดเพราะเรื่องมันยาวมากเลยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับผู้หญิงคนนึงครับ ช่วงแรกๆก็ดีนะครับ คุยกับเขาตลอดไม่ยอมไปไหนเลย
แต่มาช่วงหลังๆ ผมติดเพื่อน อยากออกไปเล่นกับเพื่อนส่วนมากก็จะไปเล่นเกมกับเพื่อนมากกว่า
ผมเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน ก็คุยกับเขาน้อยลง แต่ถามว่ายังรักเขาไหมก็รักครับ ส่วนเขาก็ทำงาน
กลับมาเหนื่อยๆเขาก็อยากคุยกับผม แต่ผมไม่อยูคุยกับเขาเลย เขาก็ได้แต่รอผมเพื่อที่จะรอผมคุยด้วย
จากแต่ก่อนคุยกัน 3-4 ชั่วโมง แต่ช่วงหลังๆหลังจากที่ผมกลับจากเล่นเกมเสร็จก็คุยกันน้อยลง
เหลือประมาณ 20-30 นาที มันน้อยมากใช่ไหมละครับ นั้นแหละครับ เขาก็ทนผมมาตลอดเลยครับ
เพื่อที่จะรอคุยกับผม แต่ผมก็ทำตัวเหมือนเดิมครับออกไปเล่นกับเพื่อน จนเขาหมดความอดทน
เขาเลยบอกเลิกผมครับ แต่ว่าเขาก็มาขอคืนดี แต่ว่าผมไม่กลับไป เพราะผมไม่อยากทำใครเจ็บ
เพราะผม เพราะไอเรื่องแบบนี้ เรื่องที่แบบเราแก้ไขได้ แต่ผมกลับไม่แก้ปล่อยมันไปอย่างนั้น
ถามว่าผมเจ็บไหมผมก็เจ็บนะครับ เพราะผมก็รักเขา หลังจากที่ผมไม่กลับไปหาเขา
เขาก็ยังโทรมา มาทักผม พยายามจะขอคืนดี แต่ผมก็ไม่กลับไป เขาทำแบบนี้อยู่นานครับ
ถามว่าผมอยากลับไปไหม ก็อยากครับ เพียงแต่ว่าผมคิดว่าถ้ากลับไปมันก็จะไปเป็นเหมือนเดิมอีก มันก็จะเจ็บอีก
สิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ
(ถ้าอยู่ต่อมันก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันก็เจ็บอีก แต่ถ้าเลิกกันไปก็เจ็บเหมือนกัน แต่ว่าสักวันมันก็ต้องทำใจได้แหละ ดีกว่ามาอยู่ด้วยกันแล้วก็มารู้สึกอะไรๆแบบเดิม)
ผมเลยตัดสินใจจะไม่กลับไป เพราะตอนนั้นผมคิดว่า อยู่คนเดียวก็สบายดีเหมือนกัน
จะได้ไม่ต้องมาคิดมากเรื่องที่เขาจะต้องมารอเรา แล้วมาเจ็บเพราะเรา
ผมก็เลยบอกเขาประมาณว่า
(เราก็เลิกกันแล้ว ถ้ามาคุยกันแบบนี้แล้วเมื่อไหร่เราจะลืมกันสักทีละ ยังมีผู้ชายดีๆอีกเยอะแยะ มีแต่คนดีๆงานการก็ดี เลี้ยงแกก็ได้
ก็ขอให้เจอคนดีๆนะ สักวันเราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ อย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้)
ผมจำไม่ค่อยได้ว่าผมพูดว่าอะไรบ้าง แต่มันก็ประมาณนี้แหละครับ แต่ช่วงที่คบกันอยู่ มีคนมาจีบเขาเยอะเลยครับแต่ละคนมีรถมีงานทั้งนั้น
หน้าตาดีๆทั้งนั้น ผมเลยบอกเขาแบบนั้นไป ส่วนผมมันก็เป็นนักศึกษายังเรียนอยู่ งานการก็ไม่มี มีแต่งานที่บ้านพอได้ทำพอมีเงินเก็บไว้บ้าง
แต่ก็ไม่เยอะหรอกครับ แต่ตลอดเวลาที่คบกันมันไม่มีข้อเสียอะไรเลยครับ เรื่องมือที่สองก็ไม่มี ถึงเขาจะมีคนมาจีบเยอะ แต่ผมก็เชื่อใจเขาครับ
ว่าเขาจะไม่นอกใจผม มันมีข้อเสียข้อเดียวก็ไอเรื่องนี้แหละครับ เรื่องเวลา เรื่องเพื่อน เรื่องเกมมากกว่า หลังจากเหตุการณ์วันนั้น
เขาก็ไม่ทักผมมาอีกเลย ถามว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไงผมรู้สึกคิดถึงเขาตลอดเวลาเลยครับ แต่ผมทำเป็นแบบไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว
จนผ่านมาหลายเดือน ผมคิดถึงเขามากเลยครับ จนผมทนไม่ไหว ผมเลยโพสต์สเตตัสเต็มเฟสเลยครับ แบบมันอึดอัดอะครับ คิดถึงใจจะขาด
คิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน คิดถึงเวลาที่โทรหากัน แต่ผมทำอะไรไม่ได้แล้วครับ เพราะว่าเขามีแฟนใหม่ไปแล้ว แต่ตอนนี้แฟนเขาอยู่ต่างประเทศ
จนตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจมากเลยครับ กับการกระทำของผม เพราะไอเรื่องเวลาที่ผมให้เขาไม่ได้เลย มันแก้ได้แต่ผมกลับไม่แก้มัน ทำให้ผมเสียใจจนถึงทุกวันนี้ จากที่เขามาพยายามมาขอคืนดี พยายามรั้งผมเอาไว้ จนตอนนี้เขาได้ผ่านช่วงชีวิตแย่ๆนี้ไปได้แล้ว จากที่เคยบอกเขาว่า (สักวันเราจะต้องผ่านเรื่องนี้มันไปให้ได้) กลับเป็นตัวผมเองที่ผ่านมันไปไม่ได้เลย กรรมตามสนองครับ สมควรมากๆ ฮ่าๆๆ (หัวเราะทั้งน้ำตา) มันเป็นบทเรียนของผมที่จะไม่มีวันลืมมันเลยครับ
ทำไมเวลาเลิกกับใครสักคน ทำไมผมต้องเป็นฝ่ายยังลืมเขาไม่ได้อยู่ฝ่ายเดียว
เรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับผู้หญิงคนนึงครับ ช่วงแรกๆก็ดีนะครับ คุยกับเขาตลอดไม่ยอมไปไหนเลย
แต่มาช่วงหลังๆ ผมติดเพื่อน อยากออกไปเล่นกับเพื่อนส่วนมากก็จะไปเล่นเกมกับเพื่อนมากกว่า
ผมเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน ก็คุยกับเขาน้อยลง แต่ถามว่ายังรักเขาไหมก็รักครับ ส่วนเขาก็ทำงาน
กลับมาเหนื่อยๆเขาก็อยากคุยกับผม แต่ผมไม่อยูคุยกับเขาเลย เขาก็ได้แต่รอผมเพื่อที่จะรอผมคุยด้วย
จากแต่ก่อนคุยกัน 3-4 ชั่วโมง แต่ช่วงหลังๆหลังจากที่ผมกลับจากเล่นเกมเสร็จก็คุยกันน้อยลง
เหลือประมาณ 20-30 นาที มันน้อยมากใช่ไหมละครับ นั้นแหละครับ เขาก็ทนผมมาตลอดเลยครับ
เพื่อที่จะรอคุยกับผม แต่ผมก็ทำตัวเหมือนเดิมครับออกไปเล่นกับเพื่อน จนเขาหมดความอดทน
เขาเลยบอกเลิกผมครับ แต่ว่าเขาก็มาขอคืนดี แต่ว่าผมไม่กลับไป เพราะผมไม่อยากทำใครเจ็บ
เพราะผม เพราะไอเรื่องแบบนี้ เรื่องที่แบบเราแก้ไขได้ แต่ผมกลับไม่แก้ปล่อยมันไปอย่างนั้น
ถามว่าผมเจ็บไหมผมก็เจ็บนะครับ เพราะผมก็รักเขา หลังจากที่ผมไม่กลับไปหาเขา
เขาก็ยังโทรมา มาทักผม พยายามจะขอคืนดี แต่ผมก็ไม่กลับไป เขาทำแบบนี้อยู่นานครับ
ถามว่าผมอยากลับไปไหม ก็อยากครับ เพียงแต่ว่าผมคิดว่าถ้ากลับไปมันก็จะไปเป็นเหมือนเดิมอีก มันก็จะเจ็บอีก
สิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ
(ถ้าอยู่ต่อมันก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันก็เจ็บอีก แต่ถ้าเลิกกันไปก็เจ็บเหมือนกัน แต่ว่าสักวันมันก็ต้องทำใจได้แหละ ดีกว่ามาอยู่ด้วยกันแล้วก็มารู้สึกอะไรๆแบบเดิม)
ผมเลยตัดสินใจจะไม่กลับไป เพราะตอนนั้นผมคิดว่า อยู่คนเดียวก็สบายดีเหมือนกัน
จะได้ไม่ต้องมาคิดมากเรื่องที่เขาจะต้องมารอเรา แล้วมาเจ็บเพราะเรา
ผมก็เลยบอกเขาประมาณว่า
(เราก็เลิกกันแล้ว ถ้ามาคุยกันแบบนี้แล้วเมื่อไหร่เราจะลืมกันสักทีละ ยังมีผู้ชายดีๆอีกเยอะแยะ มีแต่คนดีๆงานการก็ดี เลี้ยงแกก็ได้
ก็ขอให้เจอคนดีๆนะ สักวันเราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ อย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้)
ผมจำไม่ค่อยได้ว่าผมพูดว่าอะไรบ้าง แต่มันก็ประมาณนี้แหละครับ แต่ช่วงที่คบกันอยู่ มีคนมาจีบเขาเยอะเลยครับแต่ละคนมีรถมีงานทั้งนั้น
หน้าตาดีๆทั้งนั้น ผมเลยบอกเขาแบบนั้นไป ส่วนผมมันก็เป็นนักศึกษายังเรียนอยู่ งานการก็ไม่มี มีแต่งานที่บ้านพอได้ทำพอมีเงินเก็บไว้บ้าง
แต่ก็ไม่เยอะหรอกครับ แต่ตลอดเวลาที่คบกันมันไม่มีข้อเสียอะไรเลยครับ เรื่องมือที่สองก็ไม่มี ถึงเขาจะมีคนมาจีบเยอะ แต่ผมก็เชื่อใจเขาครับ
ว่าเขาจะไม่นอกใจผม มันมีข้อเสียข้อเดียวก็ไอเรื่องนี้แหละครับ เรื่องเวลา เรื่องเพื่อน เรื่องเกมมากกว่า หลังจากเหตุการณ์วันนั้น
เขาก็ไม่ทักผมมาอีกเลย ถามว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไงผมรู้สึกคิดถึงเขาตลอดเวลาเลยครับ แต่ผมทำเป็นแบบไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว
จนผ่านมาหลายเดือน ผมคิดถึงเขามากเลยครับ จนผมทนไม่ไหว ผมเลยโพสต์สเตตัสเต็มเฟสเลยครับ แบบมันอึดอัดอะครับ คิดถึงใจจะขาด
คิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน คิดถึงเวลาที่โทรหากัน แต่ผมทำอะไรไม่ได้แล้วครับ เพราะว่าเขามีแฟนใหม่ไปแล้ว แต่ตอนนี้แฟนเขาอยู่ต่างประเทศ
จนตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจมากเลยครับ กับการกระทำของผม เพราะไอเรื่องเวลาที่ผมให้เขาไม่ได้เลย มันแก้ได้แต่ผมกลับไม่แก้มัน ทำให้ผมเสียใจจนถึงทุกวันนี้ จากที่เขามาพยายามมาขอคืนดี พยายามรั้งผมเอาไว้ จนตอนนี้เขาได้ผ่านช่วงชีวิตแย่ๆนี้ไปได้แล้ว จากที่เคยบอกเขาว่า (สักวันเราจะต้องผ่านเรื่องนี้มันไปให้ได้) กลับเป็นตัวผมเองที่ผ่านมันไปไม่ได้เลย กรรมตามสนองครับ สมควรมากๆ ฮ่าๆๆ (หัวเราะทั้งน้ำตา) มันเป็นบทเรียนของผมที่จะไม่มีวันลืมมันเลยครับ