ตอนกลางวันเราไม่เป็นอะไรน่ะค่ะ
แต่พอตกกลางคืนที่มืดๆ เงียบๆแล้วเริ่มฟุ้งซ่านถึงความตาย
มันจะนึกไปแบบ ถ้าเราตายแล้วเราไม่รู้สึกอะไร มันว่างเปล่า ไม่รับรู้ ไม่ได้กลิ่นไม่ได้เสียง เหมือนอยู่ในจักรวาลที่มืดและไม่มีอะไร มันว่างเปล่า ไม่มีใคร
พอคิดแบบนั้นมันก็สั่นทำเอานอนไม่หลับดื้อๆ ทั้งๆที่พยายามคิดว่า ตายไปยังไงต้องเป็นแบบนั้นแต่มันก็ทำให้หยุดสั่นไม่ได้ พยายามคิดแบบมันต้องดับสูญ เราจะไม่รับรู้อะไรมันก็ไม่ช่วย
ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ เพราะเป็นติดต่อมาหลายวัน และนอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ
พอตกกลางคืนแล้วกลัวความตาย
แต่พอตกกลางคืนที่มืดๆ เงียบๆแล้วเริ่มฟุ้งซ่านถึงความตาย
มันจะนึกไปแบบ ถ้าเราตายแล้วเราไม่รู้สึกอะไร มันว่างเปล่า ไม่รับรู้ ไม่ได้กลิ่นไม่ได้เสียง เหมือนอยู่ในจักรวาลที่มืดและไม่มีอะไร มันว่างเปล่า ไม่มีใคร
พอคิดแบบนั้นมันก็สั่นทำเอานอนไม่หลับดื้อๆ ทั้งๆที่พยายามคิดว่า ตายไปยังไงต้องเป็นแบบนั้นแต่มันก็ทำให้หยุดสั่นไม่ได้ พยายามคิดแบบมันต้องดับสูญ เราจะไม่รับรู้อะไรมันก็ไม่ช่วย
ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ เพราะเป็นติดต่อมาหลายวัน และนอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ