สวัสดีครับ วันนีผมมีเรื่องที่ทุกข์ใจมาก ๆ อยากจะมาปรึกษากับทุกคนในพันทิปครับ
จะทำอย่างไร เมื่อพบว่าพ่อของตัวเองนำต้นกัญชามาปลูก?
ผมขอเล่าประวัติครอบครัวก่อนนะครับ...
ครอบครัวของผม มีฐานะปานกลาง ค่อนข้างดีครับ ผมไม่มีปัญหาเรื่องเงิน อยากได้อะไรที่จำเป็น ผมได้ อยากกินอะไร ผมได้กิน ผมกำลังเรียนมหาลัยอยู่ปี 1 อายุ 18 ปี ผมกล้าพูดได้ว่า ผมเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจเลย
แต่พักหลัง ๆ ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อ มันเริ่มแย่มากขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่ที่พ่อของผมเริ่มดื่มเบียร์มากเกินสมควรเมื่อประมาณ 6 ปีก่อน แต่ก่อนหน้านั้น พ่อผมไม่เคยกินเยอะแบบนั้นเลยนะ แน่นอน ตามนิสัยผม ผมตามไปถึงที่ครับ ไปเทกระป๋องเบียร์ทิ้ง กินน่ะกินได้ แต่ผมไม่อยากให้กินทุกวัน แต่อย่างน้อย พ่อก็ไม่ได้ดื่มจนเมาเละเทะ และสร้างความวุ่นวาย แต่ผมเป็นห่วงที่ว่า กลับบ้านดึก ถึงจะไม่เมา แต่มีแอลกอฮอล์อยู่ในร่างกาย ยังไงผมก็ห่วงไงครับ
มีอีกหลายเรื่องมากที่ทำให้ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อแย่ลงเรื่อย ๆ มันไม่ถึงกับแย่ขนาดที่ว่า ไม่คุย ไม่เล่นกัน ไม่มองหน้านะครับ แต่มันเป็นความรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่พ่อคนเดิมของเราเมื่อสิบปีก่อน
กลับเข้าประเด็นเรื่องกัญชาครับ...
พ่อซื้อดินมาจะปลูกต้นไม้ แม่เลยถามว่า ปลูกต้นอะไร พ่อบอกว่า ต้นกัญชา... คือผมตกใจมาก
พ่อบอกว่า เอามาใส่แกง อร่อยดี แถมมีสามต้น อีกสองต้นจะแบ่งให้คนรู้จัก หื้มมมมมม?!!
ผมจำได้ว่า ครั้งนึง ผมเคย discuss กับพ่อเรื่องนี้ ตอนนั่งรถด้วยกัน เราสองคนให้ความเห็นตรงกันว่า "สารเสพติด ยังไงก็คือสารเสพติด"
แต่มาวันนี้..ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าอะไรเปลี่ยนความคิดพ่อของผมไป
พ่ออ้างว่า "มันเป็นสมุนไพร รักษามะเร็งได้"
จะบ้าตาย...คือแบบนี้นะครับ
พ่อผมเป็นบุคลากรทางการแพทย์ มันอาจจะจริง ที่ว่ากัญชาอาจมีสารที่สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็ง แต่ มันก็ควรจะสกัดออกมา และใช้ในปริมาณที่เหมาะสมและอยู่ภายใต้การควบคุมของแพทย์ อันนี้เป็นอะไรที่ common sense มาก ๆ ที่พ่อควรจะเข้าใจอ่ะ ที่สำคัญ งานวิจัยมันก็ยังคลุมเครืออยู่เหมือนกัน
สรุปง่าย ๆ ตราบใดที่มันยังถูกตราหน้าว่าเป็นสารเสพติด ผมก็ไม่อยากให้คนในบ้านใช้หรอกครับ ไม่ว่าจะเอามาใส่แกง หรือเอามาสูบ
จากนั้น ผมเลยเริ่มแผนการ
ผมไปที่หลังบ้าน..แล้วถามพ่อว่า
"อันไหนหรอคือต้นกัญชา"
พ่อก็บอกว่า อย่าไปทำมันนะ แหม่ มีการเตือนด้วย
"ป่าว ๆ สงสัยเฉย ๆ ว่ามันเป็นยังไง ไม่เคยเห็น"
จากนั้นผมก็ทราบเป้าหมายสิครับ.. ;)
พอพ่อไปนอน ผมก็จัดการ เอาต้นกัญชาต้นเล็ก ๆ ทั้งสามต้น ดึงออกมา แล้วโยนทิ้งในท่อระบายน้ำ
เห้อ.. One less problem
เช้าถัดมา
พ่อโวยวายใหญ่เลยครับ.. หาว่าผมเอาต้นไปทิ้ง เปิดประตูห้องนอนผมมาถาม โวยวายๆ แต่ผมก็แอ๊บใสไป เห้ย ไรอ่อ ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ ตอนนั้นมันยังเช้าอยู่ด้วย ก็เลย ไม่แคร์ ง่วง จะนอนต่อ
แม่ผมก็โวยกลับนะครับ ว่าอะไรจะโมโหขนาดนั้น รำคาญ (แม่ผมปลงกับพ่อมานานแล้วครับ อยากทำไรทำ ชีวิตใครชีวิตมัน แบบนั้นครับ แต่แน่นอนว่าเวลาพ่ออาละวาด แม่จะต้องผงาดกลับ แน่นอน เมียเป็นใหญ่นี่)
พ่อผมโมโหมาก ๆ ไม่รู้ทำไม ทะเลาะกันมาหลายครั้งนะ แต่ครั้งนี้โมโหร้ายสุด เอากระถางดินเผาไปโยน แตกหมดเลย ฟันต้นมะเขือหมดเลย คือทำลายข้าวของอะ
ผมก็พยายามนิ่ง ๆ ไม่สนใจนะครับ... ช่างมัน ช่างมัน อยากทำอะไรก็ทำไป ผมพยายามระงับอารมณ์ไม่ไปปะทะกับพ่ออยู่แหละ
แต่พ่อก็กลับมาหาเรื่องผม มาเคาะประตูห้องผม แบบแรงมาก ๆ แล้วก็ว่าผมต่าง ๆ นา ๆ ที่ผมเอาต้นไปทิ้ง แล้วพูดว่า gu จะเอามาปลูกอีก mueng อย่ากล้าทำอีกนะ
เท่านั้นแหละครับ..ในเมื่ออยากปะทะมาก
มา!!!! ผมก็ไม่ทนละ
ผมรีบผลักตัวเองออกจากเตียง แล้วเปิดประตู ตะโกนพูดว่า
"พ่อ!!!! ถ้าพ่อคิดว่าสิ่งที่พ่อทำมันถูก พ่อกล้าประกาศให้คนอื่นรู้มั้ย ว่า (ตำแหน่งงานของพ่อในโรงพยาบาล) ปลูกต้นกัญชาสามต้น!!!!"
"ถ้าผมไม่รักไม่เป็นห่วงพ่อ ผมจะทำมั้ย!!!"
"ผมควรย้ายไปเรียนเอกจิตวิทยามั้ย จะได้เอามารักษาพ่อ!!!"
(แม่พูดออกมาจากห้องนอน ว่า พอละลูก พอ ๆ ... ผมก็ ฮึบไว้ แล้วพอแค่นั้น ป.ล. เจ็บคอมาก)
พ่อนี่เงียบเลยครับ ไม่พูดอะไรเลย
ไม่เข้าใจ พ่อผมพออายุมากขึ้น หันเข้าหาอะไรไม่รู้แบบนี้ครับ อีโก้สูงขึ้น ไม่รับฟังความเห็น
ผมคิดถึงพ่อคนเดิมเมื่อสิบปีที่แล้ว สิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกรักในตัวพ่อ คือพ่อให้ทรัพยากรผม ให้เงิน ให้อาหาร อยากได้อะไรผมได้
แต่ผมต้องการพ่อ ไม่ใช่ตู้เอทีเอ็ม ไม่ใช่ธนาคาร
ล่าสุด ปกติ ลูกจะเป็นคนที่บล็อกเฟสบล็อกไลน์พ่อแม่ แต่ผมโดนพ่อบล็อกเฉยเลยครับ ถถถถถ ไม่ได้โพสต์อะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย พยายามไม่ร้องไห้อยู่ คือมันเสียความรู้สึกหมือนกันนะครับ
ที่ผมทำไป เพราะอะไร เพราะอยากให้พ่ออยู่กับผมนาน ๆ ไม่อยากให้ไปยุ่งกับสิ่งที่มันไม่ดี ถ้าใครจะโต้แย้งกับผมเรื่องที่ว่ากัญชาจริง ๆ แล้วมันดีงั้นงี้ ผมดักไว้ก่อนเลยนะครับ ว่า ลองนึกกลับกัน ถ้าคนที่คุณรัก กำลังจะไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่ดี คุณจะปล่อย คุณจะยอมหรอครับ สารเสพติดก็คือสารเสพติด ไม่มีอยู่ในมือ ปลิดภัยที่สุดครับ ผมคิดแบบนี้นะ
บางทีผมก็คิดว่า ผมอยากเรียนให้จบ ทำงานไว ๆ ละจะส่งมาแค่เงิน ไม่กลับมาให้เห็นหน้าอีกเลย ในเมื่อถ้าเกลียดผมมาก ผมก็ไม่รู้จะมาทำไมเหมือนกัน
"ถ้าเกิดต้นกัญชา มีค่ามากกว่าลูกในไส้ ก็อยู่กับต้นกัญชาไปเถอะ"
ใจนึงผมก็อยากปลงนะ แต่ผมทำไม่ได้ เพราะเค้าเป็นพ่อผม
เรื่องก็มีเท่านี้แหละครับ อยากได้คำปรึกษา คำแนะนำครับ ขอบคุณครับ
ปล. งดคอมเม้นเอาฮา สายเขียว อะไรแบบนี้นะครับ
จะทำยังไงครับ ถ้าพบว่าพ่อเอาต้นกัญชามาปลูก
จะทำอย่างไร เมื่อพบว่าพ่อของตัวเองนำต้นกัญชามาปลูก?
ผมขอเล่าประวัติครอบครัวก่อนนะครับ...
ครอบครัวของผม มีฐานะปานกลาง ค่อนข้างดีครับ ผมไม่มีปัญหาเรื่องเงิน อยากได้อะไรที่จำเป็น ผมได้ อยากกินอะไร ผมได้กิน ผมกำลังเรียนมหาลัยอยู่ปี 1 อายุ 18 ปี ผมกล้าพูดได้ว่า ผมเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจเลย
แต่พักหลัง ๆ ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อ มันเริ่มแย่มากขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่ที่พ่อของผมเริ่มดื่มเบียร์มากเกินสมควรเมื่อประมาณ 6 ปีก่อน แต่ก่อนหน้านั้น พ่อผมไม่เคยกินเยอะแบบนั้นเลยนะ แน่นอน ตามนิสัยผม ผมตามไปถึงที่ครับ ไปเทกระป๋องเบียร์ทิ้ง กินน่ะกินได้ แต่ผมไม่อยากให้กินทุกวัน แต่อย่างน้อย พ่อก็ไม่ได้ดื่มจนเมาเละเทะ และสร้างความวุ่นวาย แต่ผมเป็นห่วงที่ว่า กลับบ้านดึก ถึงจะไม่เมา แต่มีแอลกอฮอล์อยู่ในร่างกาย ยังไงผมก็ห่วงไงครับ
มีอีกหลายเรื่องมากที่ทำให้ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อแย่ลงเรื่อย ๆ มันไม่ถึงกับแย่ขนาดที่ว่า ไม่คุย ไม่เล่นกัน ไม่มองหน้านะครับ แต่มันเป็นความรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่พ่อคนเดิมของเราเมื่อสิบปีก่อน
กลับเข้าประเด็นเรื่องกัญชาครับ...
พ่อซื้อดินมาจะปลูกต้นไม้ แม่เลยถามว่า ปลูกต้นอะไร พ่อบอกว่า ต้นกัญชา... คือผมตกใจมาก
พ่อบอกว่า เอามาใส่แกง อร่อยดี แถมมีสามต้น อีกสองต้นจะแบ่งให้คนรู้จัก หื้มมมมมม?!!
ผมจำได้ว่า ครั้งนึง ผมเคย discuss กับพ่อเรื่องนี้ ตอนนั่งรถด้วยกัน เราสองคนให้ความเห็นตรงกันว่า "สารเสพติด ยังไงก็คือสารเสพติด"
แต่มาวันนี้..ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าอะไรเปลี่ยนความคิดพ่อของผมไป
พ่ออ้างว่า "มันเป็นสมุนไพร รักษามะเร็งได้"
จะบ้าตาย...คือแบบนี้นะครับ
พ่อผมเป็นบุคลากรทางการแพทย์ มันอาจจะจริง ที่ว่ากัญชาอาจมีสารที่สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็ง แต่ มันก็ควรจะสกัดออกมา และใช้ในปริมาณที่เหมาะสมและอยู่ภายใต้การควบคุมของแพทย์ อันนี้เป็นอะไรที่ common sense มาก ๆ ที่พ่อควรจะเข้าใจอ่ะ ที่สำคัญ งานวิจัยมันก็ยังคลุมเครืออยู่เหมือนกัน
สรุปง่าย ๆ ตราบใดที่มันยังถูกตราหน้าว่าเป็นสารเสพติด ผมก็ไม่อยากให้คนในบ้านใช้หรอกครับ ไม่ว่าจะเอามาใส่แกง หรือเอามาสูบ
จากนั้น ผมเลยเริ่มแผนการ
ผมไปที่หลังบ้าน..แล้วถามพ่อว่า
"อันไหนหรอคือต้นกัญชา"
พ่อก็บอกว่า อย่าไปทำมันนะ แหม่ มีการเตือนด้วย
"ป่าว ๆ สงสัยเฉย ๆ ว่ามันเป็นยังไง ไม่เคยเห็น"
จากนั้นผมก็ทราบเป้าหมายสิครับ.. ;)
พอพ่อไปนอน ผมก็จัดการ เอาต้นกัญชาต้นเล็ก ๆ ทั้งสามต้น ดึงออกมา แล้วโยนทิ้งในท่อระบายน้ำ
เห้อ.. One less problem
เช้าถัดมา
พ่อโวยวายใหญ่เลยครับ.. หาว่าผมเอาต้นไปทิ้ง เปิดประตูห้องนอนผมมาถาม โวยวายๆ แต่ผมก็แอ๊บใสไป เห้ย ไรอ่อ ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ ตอนนั้นมันยังเช้าอยู่ด้วย ก็เลย ไม่แคร์ ง่วง จะนอนต่อ
แม่ผมก็โวยกลับนะครับ ว่าอะไรจะโมโหขนาดนั้น รำคาญ (แม่ผมปลงกับพ่อมานานแล้วครับ อยากทำไรทำ ชีวิตใครชีวิตมัน แบบนั้นครับ แต่แน่นอนว่าเวลาพ่ออาละวาด แม่จะต้องผงาดกลับ แน่นอน เมียเป็นใหญ่นี่)
พ่อผมโมโหมาก ๆ ไม่รู้ทำไม ทะเลาะกันมาหลายครั้งนะ แต่ครั้งนี้โมโหร้ายสุด เอากระถางดินเผาไปโยน แตกหมดเลย ฟันต้นมะเขือหมดเลย คือทำลายข้าวของอะ
ผมก็พยายามนิ่ง ๆ ไม่สนใจนะครับ... ช่างมัน ช่างมัน อยากทำอะไรก็ทำไป ผมพยายามระงับอารมณ์ไม่ไปปะทะกับพ่ออยู่แหละ
แต่พ่อก็กลับมาหาเรื่องผม มาเคาะประตูห้องผม แบบแรงมาก ๆ แล้วก็ว่าผมต่าง ๆ นา ๆ ที่ผมเอาต้นไปทิ้ง แล้วพูดว่า gu จะเอามาปลูกอีก mueng อย่ากล้าทำอีกนะ
เท่านั้นแหละครับ..ในเมื่ออยากปะทะมาก
มา!!!! ผมก็ไม่ทนละ
ผมรีบผลักตัวเองออกจากเตียง แล้วเปิดประตู ตะโกนพูดว่า
"พ่อ!!!! ถ้าพ่อคิดว่าสิ่งที่พ่อทำมันถูก พ่อกล้าประกาศให้คนอื่นรู้มั้ย ว่า (ตำแหน่งงานของพ่อในโรงพยาบาล) ปลูกต้นกัญชาสามต้น!!!!"
"ถ้าผมไม่รักไม่เป็นห่วงพ่อ ผมจะทำมั้ย!!!"
"ผมควรย้ายไปเรียนเอกจิตวิทยามั้ย จะได้เอามารักษาพ่อ!!!"
(แม่พูดออกมาจากห้องนอน ว่า พอละลูก พอ ๆ ... ผมก็ ฮึบไว้ แล้วพอแค่นั้น ป.ล. เจ็บคอมาก)
พ่อนี่เงียบเลยครับ ไม่พูดอะไรเลย
ไม่เข้าใจ พ่อผมพออายุมากขึ้น หันเข้าหาอะไรไม่รู้แบบนี้ครับ อีโก้สูงขึ้น ไม่รับฟังความเห็น
ผมคิดถึงพ่อคนเดิมเมื่อสิบปีที่แล้ว สิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกรักในตัวพ่อ คือพ่อให้ทรัพยากรผม ให้เงิน ให้อาหาร อยากได้อะไรผมได้
แต่ผมต้องการพ่อ ไม่ใช่ตู้เอทีเอ็ม ไม่ใช่ธนาคาร
ล่าสุด ปกติ ลูกจะเป็นคนที่บล็อกเฟสบล็อกไลน์พ่อแม่ แต่ผมโดนพ่อบล็อกเฉยเลยครับ ถถถถถ ไม่ได้โพสต์อะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย พยายามไม่ร้องไห้อยู่ คือมันเสียความรู้สึกหมือนกันนะครับ
ที่ผมทำไป เพราะอะไร เพราะอยากให้พ่ออยู่กับผมนาน ๆ ไม่อยากให้ไปยุ่งกับสิ่งที่มันไม่ดี ถ้าใครจะโต้แย้งกับผมเรื่องที่ว่ากัญชาจริง ๆ แล้วมันดีงั้นงี้ ผมดักไว้ก่อนเลยนะครับ ว่า ลองนึกกลับกัน ถ้าคนที่คุณรัก กำลังจะไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่ดี คุณจะปล่อย คุณจะยอมหรอครับ สารเสพติดก็คือสารเสพติด ไม่มีอยู่ในมือ ปลิดภัยที่สุดครับ ผมคิดแบบนี้นะ
บางทีผมก็คิดว่า ผมอยากเรียนให้จบ ทำงานไว ๆ ละจะส่งมาแค่เงิน ไม่กลับมาให้เห็นหน้าอีกเลย ในเมื่อถ้าเกลียดผมมาก ผมก็ไม่รู้จะมาทำไมเหมือนกัน
"ถ้าเกิดต้นกัญชา มีค่ามากกว่าลูกในไส้ ก็อยู่กับต้นกัญชาไปเถอะ"
ใจนึงผมก็อยากปลงนะ แต่ผมทำไม่ได้ เพราะเค้าเป็นพ่อผม
เรื่องก็มีเท่านี้แหละครับ อยากได้คำปรึกษา คำแนะนำครับ ขอบคุณครับ
ปล. งดคอมเม้นเอาฮา สายเขียว อะไรแบบนี้นะครับ