แฟนคนนี้ผมคบมาได้ 6เดือนแล้วครับ แฟนเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีเหตุผล ไม่ยอมใคร ส่วนผมอาจเป็นพวกทำอะไรผิดพลาดบ่อยครับ
ทุกครั้งเลยที่ผมทำไรผิดพลาดทั้งเล็กน้อยหรืออะไรก็ตาม แฟนมักจะชอบด่าผม โง่ อย่างนู้นอย่างนี้บ้าง แรกๆผมก็โกรธ เขาก็หาว่าผมจริงจังทำไม
แม้จนตอนนี้เขาด่าผม ผมก็ชินแล้วครับ แต่พอผมว่าเขามั่งเขากลับไม่ยอม อะไรก็ตามเขาจะเอาชนะผมให้ได้ แม้ว่าเรื่องเล็กน้อย หรือเรื่องที่ผมมั่นใจแน่ๆ
ว่าผมไม่ใช่คนผิด ผมก็ต้องเป็นฝ่ายขอโทษทุกครั้งไป จนวันนี้ผมได้โทรคุยกับแฟนตอนดึกๆ เพราะช่วงนี้ เช้าบ่ายเย็น ผมไม่ว่างเลย ผมโทรไปถามไถ่ว่าเป็นไงบ้าง อาบน้ำ กินข้าวยัง แรกๆก็คุยดีๆ ไปๆมาๆเริ่มไม่ตอบผมล่ะครับ (เป็นประจำ) ถามว่าทำไมไม่ตอบ เขาก็ไม่ยอมตอบ ไม่ก็ถามอย่างอื่นก็บอกไม่รู้ แล้วไง ทำไมอ่ะ แบบนี้ ซึ่งผมไม่ชอบมากแนวแบบไม่อยากคุย จนแฟนผมบอกว่าคุยกับผมแล้วเบื่อ เขาไม่ชอบผมทุกตรง ชอบถามบ่อยๆว่า อยากเลิกมั้ยๆ บอกตามตรงครับผมรักคนๆนี้มาก สิ่งที่ผมทำทุกวันคือโทรเพราะอยากรู้ว่าเขาเป็นไงบ้างวันนี้ แต่เขาบอกกลับมาว่าไม่ต้องการ บอกเลยคำนี้ก็โดนบ่อยครับ จุกทุกครั้ง บางทีผมก็ไม่อยากรบกวนอะไรมากครับ ได้เพียงแค่โทรวันละ ชม. เพราะยุ่งมากๆ หลายๆครั้งเขาชอบถามว่า ทนทำไม ในความรู้สึกผม ผมไม่ได้ทนเลยครับ ผมรักเขา แค่เขามีความสุขผมก็โอเค แต่คำพูดเขากลับทำร้ายผมมาก ผมเคยขอให้เขาหยุดทำแบบนี้ได้มั้ย ก็ไม่เป็นผลครับ ผมเคยมีความหลัง เป็นโรคซึมเศร้ามาก่อน อันนี้แฟนก็รู้ครับ จิตใจผมค่อนข้างบอบบางสำหรับเรื่องคำพูดมาก ผมพูดอะไรเขาไม่ชอบผมก็ไม่พูดนะ ที่เล่าอาจ สำหรับคนอื่นมันอาจจะเป็นเรื่องง่ายก็ได้ แต่สำหรับผมแล้วมันทำร้ายมากครับ ช่วงนี้ผมเริ่มคิดมาตลอดว่าเป็นเองค่อนข้างไร้ค่า นั่นก็เพราะตัวผมเองแหละครับที่ทำอะไรให้เขาไม่ได้เลย ผมว่าถ้าคนเราไม่มีความรู้สึกนี่บางทีก็ดีนะครับ ไม่ต้องไปใส่ใจกับทุกสิ่ง
ขอบคุณที่รับฟังครับ ได้ระบายก็ดีขึ้นละนิดนึง
แฟนชอบพูดทำร้ายจิตใจบ่อยๆจนผมเริ่มท้อ
ทุกครั้งเลยที่ผมทำไรผิดพลาดทั้งเล็กน้อยหรืออะไรก็ตาม แฟนมักจะชอบด่าผม โง่ อย่างนู้นอย่างนี้บ้าง แรกๆผมก็โกรธ เขาก็หาว่าผมจริงจังทำไม
แม้จนตอนนี้เขาด่าผม ผมก็ชินแล้วครับ แต่พอผมว่าเขามั่งเขากลับไม่ยอม อะไรก็ตามเขาจะเอาชนะผมให้ได้ แม้ว่าเรื่องเล็กน้อย หรือเรื่องที่ผมมั่นใจแน่ๆ
ว่าผมไม่ใช่คนผิด ผมก็ต้องเป็นฝ่ายขอโทษทุกครั้งไป จนวันนี้ผมได้โทรคุยกับแฟนตอนดึกๆ เพราะช่วงนี้ เช้าบ่ายเย็น ผมไม่ว่างเลย ผมโทรไปถามไถ่ว่าเป็นไงบ้าง อาบน้ำ กินข้าวยัง แรกๆก็คุยดีๆ ไปๆมาๆเริ่มไม่ตอบผมล่ะครับ (เป็นประจำ) ถามว่าทำไมไม่ตอบ เขาก็ไม่ยอมตอบ ไม่ก็ถามอย่างอื่นก็บอกไม่รู้ แล้วไง ทำไมอ่ะ แบบนี้ ซึ่งผมไม่ชอบมากแนวแบบไม่อยากคุย จนแฟนผมบอกว่าคุยกับผมแล้วเบื่อ เขาไม่ชอบผมทุกตรง ชอบถามบ่อยๆว่า อยากเลิกมั้ยๆ บอกตามตรงครับผมรักคนๆนี้มาก สิ่งที่ผมทำทุกวันคือโทรเพราะอยากรู้ว่าเขาเป็นไงบ้างวันนี้ แต่เขาบอกกลับมาว่าไม่ต้องการ บอกเลยคำนี้ก็โดนบ่อยครับ จุกทุกครั้ง บางทีผมก็ไม่อยากรบกวนอะไรมากครับ ได้เพียงแค่โทรวันละ ชม. เพราะยุ่งมากๆ หลายๆครั้งเขาชอบถามว่า ทนทำไม ในความรู้สึกผม ผมไม่ได้ทนเลยครับ ผมรักเขา แค่เขามีความสุขผมก็โอเค แต่คำพูดเขากลับทำร้ายผมมาก ผมเคยขอให้เขาหยุดทำแบบนี้ได้มั้ย ก็ไม่เป็นผลครับ ผมเคยมีความหลัง เป็นโรคซึมเศร้ามาก่อน อันนี้แฟนก็รู้ครับ จิตใจผมค่อนข้างบอบบางสำหรับเรื่องคำพูดมาก ผมพูดอะไรเขาไม่ชอบผมก็ไม่พูดนะ ที่เล่าอาจ สำหรับคนอื่นมันอาจจะเป็นเรื่องง่ายก็ได้ แต่สำหรับผมแล้วมันทำร้ายมากครับ ช่วงนี้ผมเริ่มคิดมาตลอดว่าเป็นเองค่อนข้างไร้ค่า นั่นก็เพราะตัวผมเองแหละครับที่ทำอะไรให้เขาไม่ได้เลย ผมว่าถ้าคนเราไม่มีความรู้สึกนี่บางทีก็ดีนะครับ ไม่ต้องไปใส่ใจกับทุกสิ่ง
ขอบคุณที่รับฟังครับ ได้ระบายก็ดีขึ้นละนิดนึง