ภาพจาก
http://world.kapook.com/pin/500d03f638217a1c62000001
ผู้พันซาดิสม์ บทนำ
http://pantip.com/topic/35817141
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 1
http://pantip.com/topic/35823819
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 2
http://pantip.com/topic/35839188
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 3
http://pantip.com/topic/35866122
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 4
http://pantip.com/topic/35872272
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 5
http://pantip.com/topic/35882609
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 6
http://pantip.com/topic/35895542
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 7
ตอนที่ผู้พันเห็นพวกครูฝึกหนาวจนทนไม่ได้ แล้วเข้ามากอดกัน ผู้พันทนกับภาพเหล่านี้ไม่ได้
จึงยกเลิกการลงโทษ แล้วปล่อยทุกคนกลับไปที่พัก
ตอนที่ผู้พันเดินกลับไปยังห้องพัก เขาคิดมาตลอดทางว่าทำไมแผนของเขาจึงผิดที่ผิดทางอย่างนี้
จริงๆแล้วเขาไม่อยากให้ครูฝึกในค่ายสนิทกันมากเกินไป มันผิดหลักการของผู้ชายประเทศทมิฬ
แต่สิ่งที่เขาทำมาสองครั้งกลับทำให้พวกครูฝึกสนิทกันมากขึ้น
จริงๆแล้ว ประเทศทมิฬต้องการผู้ชายที่เป็นผู้ชายและผู้หญิงที่เป็นผู้หญิง ผู้หญิงที่นี่จึงยังไม่สามารถเลือกตั้งได้ เพราะทางการที่นี่คิดว่าผู้หญิงควรอยู่แต่ในบ้านและไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับการเมือง
ส่วนผู้ชายนั้นถ้าเป็นพลเรือนก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นทหาร สังคมที่นี่ก็ไม่ค่อยเปิดโอกาสให้ทหารแสดงออกทางความรู้สึกเท่าไหร่นักและยังไม่อนุญาตให้ผู้หญิงเข้ามาเป็นทหาร ทำให้ผู้ชายที่เป็นทหารส่วนใหญ่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอื่นใดนอกจากความโหด
ผู้พันเคยเจอกับตัวหลายครั้งสมัยยังเป็นเด็ก พ่อของผู้พันก็เป็นทหารเหมือนกัน และเลี้ยงผู้พันมาคนเดียวเพราะเมียหนีไป ผู้พันโตมากับความโหดร้ายทารุณจิตใจเป็นอย่างยิ่ง
พ่อไม่เคยให้รางวัลตอนทำดี แต่ถ้าพลาด การลงโทษที่โหดร้ายจะกระหน่ำมาแบบไม่ยั้ง
ผู้ชายประเทศทมิฬส่วนใหญ่แสดงความอ่อนโยนไม่เป็นเพราะถูกเลี้ยงกันมาอย่างนี้
อย่างที่ผู้พันเจอมาหลายครั้ง นับว่าเป็นการลงโทษที่โหดร้ายมาก แต่นั่นถือเป็นการแสดงความรักจากผู้เป็นพ่อ
ครั้งหนึ่งที่ผู้พันจำไม่ลืมคือการโดยลงโทษด้วยการถูกจับถอดเสื้อ ถูกจับมัด แล้วเอาน้ำผึ้งมาทาบริเวณหน้าอกและหน้าท้องจนทั่ว แล้วทำการปล่อยผึ้งออกมาให้ไปรุมกัดที่ตัวของผู้พัน ผึ้งจะได้ฝังเหล็กในไว้ที่ตัวของผู้พัน
ผู้พันนึกไม่ออกเลยว่าวันนั้นเขาทำผิดอะไร จำได้แต่เพียงความโหดร้ายทารุณที่เจอในวันนั้น โชคดีที่ผึ้งไม่ได้ต่อยเขามากเกินไปนักและจิตใจของเขาเข้มแข็งมาก เขาจึงแค่จับไข้ไปสองสามวัน แต่ไม่ถึงกับเสียชีวิต
วันนั้น สิ่งที่ผู้พันรู้สึกและถูกปลูกฝังมาคือความรักที่แสดงออกด้วยความโหดเหี้ยมของผู้เป็นพ่อ
พ่อของผู้พันเองเป็นครูฝึกทหารที่ได้รับการขนานนามว่า “ครูฝึกซาดิสม์”
ทหารทุกนายจะกลัวพ่อของผู้พันมาก ผู้พันถูกเลี้ยงโดยพ่อเพียงคนเดียว ถามว่าพ่อรักผู้พันไหม คำตอบที่ผู้พันรู้สึกอยู่ในใจก็คือรัก แต่เป็นการแสดงออกของความรักด้วยความโหด โดยคิดว่าการลงโทษแบบโหดๆจะทำให้ผู้พันไม่กล้าทำในสิ่งที่ไม่ดี
แต่เหตุผลอีกอย่างของการลงโทษแบบโหดๆก็คือผู้พันจะได้เป็นลูกผู้ชายเต็มตัว
ที่ประเทศทมิฬจะไม่ชอบหรือถึงขั้นเกลียดผู้หญิงที่ทำตัวเหมือนผู้ชายและผู้ชายที่ทำตัวเหมือนผู้หญิง
เรื่องรักเพศเดียวกันนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะได้รับการต่อต้านอย่างหนัก
พ่อของผู้พันเองก็อยากให้ลูกชายของตัวเองเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว จึงได้เลี้ยงลูกชายของตัวเองมาอย่างนี้
ภาพจาก
http://comzine.exteen.com/page/118
http://play.kapook.com/photo/showfull-64199-9
ที่ค่ายทหารที่พ่อของผู้พันเป็นครูฝึกอยู่ก็จะชินกับภาพการลงโทษลูกชายที่โหดร้ายทารุณ โดยสถานที่ๆใช้ในการลงโทษก็จะอยู่ในค่ายทหารนี่แหละ
สิ่งที่ทหารทุกคนเคยชินมากๆคือการลงโทษผู้พันโดยให้ถอดเสื้อและแถกปลาหมอไปทั่วค่าย ตอนนั้นผู้พันอายุเพียง 11 ปี แต่ต้องถูกบังคับให้ถอดเสื้อ นอนคว่ำ เอามือไพล่หลัง ถูกมัดมืออย่างแน่น แล้วถูกสั่งให้เอาหน้าอกแถกตัวไปตามที่ต่างๆในค่าย ในเวลากลางวันที่มีคนอยู่เป็นจำนวนมาก
ผู้พันทั้งเจ็บทั้งอาย แต่รับรู้ได้ว่านี่คือความรักของพ่อ
สิ่งที่หนักสุดคือตอนที่ในค่ายทหารมีงานสวนสนาม คนมามากมาย แต่ที่มุมสนาม ผู้พันซึ่งตอนนั้นอายุ 15 ปี ถูกจับแก้ผ้าจนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว แล้วถูกจับมัดข้อมือ แล้วมีการดึงเชือกจนแขนของผู้พันตึงมาก แล้วเอาเชือกไปผูกโยงกับเสาธงของประเทศทมิฬ พ่อของผู้พันก็จะเดินเอาแส้มาฟาดเป็นระยะ
พ่อของผู้พันสั่งไว้แล้วว่าอย่าให้ใครมายุ่ง
ตอนนั้นมีคนมามุงดูกันเป็นจำนวนมาก แต่ไม่มีใครกล้ายุ่ง
ถึงแม้จะโดนแส้ฟาดจนเกิดรอยเลือดเป็นทาง ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง
ตอนที่มีพายุฝนตกกระหน่ำ พ่อของผู้พันก็ไม่ได้แก้มัดเขา พ่อทิ้งเขาไว้อย่างนั้น ไม่ให้ดื่มน้ำ ไม่ให้กินอาหาร และก็ทิ้งให้ยุงมารุมในตอนดึกๆ
พ่อมาแก้มัดเขาในตอนเช้า เขารู้สึกภูมิใจมากที่ลูกชายเขาทนมาได้โดยไม่ได้เป็นอะไรหนักมาก
แต่ที่ผู้พันโดนหนักจริงๆก็ตอนที่โดนผึ้งรุมนี่แหละ
ตอนที่ผู้พันมาดูแลค่ายทหารที่นี่ เขาก็รู้สึกได้ว่า เขาไม่สามารถแสดงความรักกับทหารที่เขาดูแลด้วยวิธีอื่นใดได้เลย นอกจากความโหด
แต่เขาไม่กล้าแสดงความโหดกับพวกทหาร พวกครูฝึกจึงกลายเป็นแพะรับบาปไปโดยปริยาย
แต่เขาเองก็ไม่กล้าแสดงความโหดกับพวกครูฝึกมากนักเพราะรู้ว่าพวกนี้ทนไม่ไหว แต่วันดีคืนดี ฟ้าก็ประทานใครคนหนึ่งมาให้เขา เป็นรบพิเศษที่แข็งแกร่งและหล่อเหลา
ผู้พันไม่ได้ต้องการให้พจน์มาเป็นครูฝึกในตอนแรก เขายืนยันว่าที่นี่ไม่ต้องการรบพิเศษ แต่เบื้องบนบังคับว่าเขาต้องรับพจน์มาเป็นครูฝึก ผู้พันพยายามต่อต้านมาตลอด แต่พอเห็นพจน์ เขาก็เลิกต่อต้านทันที
พอเขาเห็นพจน์ ผู้พันตระหนักได้ทันทีว่าเขารู้สึกกับพจน์แบบไหน แต่เขาต้องปิดบังไว้ เพราะคงไม่มีใครต้องการให้เป็นแบบนั้น
พจน์เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้ผู้พันได้รับรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ ผู้พันเองก็รู้ว่าพจน์ไม่ใช่เกย์แน่นอน แต่เขาเป็นรบพิเศษที่ดูห้าวหาญและเหี้ยมมาก
พจน์เป็นคนไม่พูด ไม่ยิ้ม แต่ความหล่อและความล่ำของเขาก็กระชากใจผู้พันไปเต็มๆ
ผู้พันอยากใกล้ชิดพจน์มาก แต่ไม่มีวิธีอื่นเลยนอกจากการหาเรื่องเรียกมาลงโทษ
เรียกมาทั้งทีก็ต้องลงโทษโหดๆหนักๆ และต้องพยายามไม่มองหน้าพจน์ ผู้พันกลัวมากที่สุดคือกลัวพจน์จะรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับพจน์ เขาจึงต้องปิดบังอำพรางไว้ด้วยความโหด
พจน์จึงเจอผู้พันลงโทษแบบโหดร้ายหลายรูปแบบมาก ตั้งแต่สั่งออกกำลังกายแบบบ้าระห่ำชนิดที่ไม่เคยสั่งใครมาก่อน เช่น การสั่งให้วิดพื้น 1500 ที พอพจน์ทำไม่ครบก็จะโดนเตะโดนกระทืบ
แต่เนื่องจากพจน์เป็นรบพิเศษที่พิเศษกว่าคนอื่น เขาจึงไม่หวั่นและทนรับได้ทุกสภาพ
ตอนนั้น ทุกอย่างกำลังไปได้สวยตามแผนการที่ผู้พันได้วางเอาไว้
เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการเจอพจน์แบบใกล้ๆบ้าง ผู้พันไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านั้นเลย
ส่วนพจน์ก็อยู่ในโลกของเขา เขาต้องการพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายในแบบฉบับที่ประเทศทมิฬต้องการ
เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการเป็นรบพิเศษที่ทนได้ทุกสภาพ สามารถรับความกดดันได้ทุกอย่าง และสามารถกล้าเผชิญกับการถูกลงโทษที่โหดร้ายทารุณได้ทุกรูปแบบ
ขณะที่ทุกอย่างกำลังไปได้สวย ก็เหมือนฟ้าผ่าเข้ามาตรงกลางใจของผู้พันเมื่อมีอะไรบางอย่างเข้ามาแทรกกลางระหว่างผู้พันกับพจน์
และนั่นเป็นเหตุให้พจน์ถึงกับเสียชีวิตด้วยการกระทำอย่างโหดเหี้ยม
ผู้พันอยากจะช่วยพจน์จนสุดหัวใจ แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
ผู้พันรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเมื่อพจน์ได้ส่งสัญญาณว่าเขายอมตายในวันนี้ เพียงแต่เขาขอให้ผู้พันช่วยทำอะไรให้เขาอย่างหนึ่ง
แต่ผู้พันยังงงจนถึงบัดนี้ว่าสิ่งที่พจน์ต้องการให้เขาทำคืออะไรกันแน่
เขาพยายามลืมสิ่งนั้นไปแล้ว แต่คืนนี้ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผู้พันกลับไปขบคิดถึงปริศนานั้นอีกครั้ง.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ภาพจาก
http://comzine.exteen.com/page/118
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 7
ภาพจาก http://world.kapook.com/pin/500d03f638217a1c62000001
ผู้พันซาดิสม์ บทนำ http://pantip.com/topic/35817141
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 1 http://pantip.com/topic/35823819
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 2 http://pantip.com/topic/35839188
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 3 http://pantip.com/topic/35866122
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 4 http://pantip.com/topic/35872272
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 5 http://pantip.com/topic/35882609
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 6 http://pantip.com/topic/35895542
ผู้พันซาดิสม์ บทที่ 7
ตอนที่ผู้พันเห็นพวกครูฝึกหนาวจนทนไม่ได้ แล้วเข้ามากอดกัน ผู้พันทนกับภาพเหล่านี้ไม่ได้
จึงยกเลิกการลงโทษ แล้วปล่อยทุกคนกลับไปที่พัก
ตอนที่ผู้พันเดินกลับไปยังห้องพัก เขาคิดมาตลอดทางว่าทำไมแผนของเขาจึงผิดที่ผิดทางอย่างนี้
จริงๆแล้วเขาไม่อยากให้ครูฝึกในค่ายสนิทกันมากเกินไป มันผิดหลักการของผู้ชายประเทศทมิฬ
แต่สิ่งที่เขาทำมาสองครั้งกลับทำให้พวกครูฝึกสนิทกันมากขึ้น
จริงๆแล้ว ประเทศทมิฬต้องการผู้ชายที่เป็นผู้ชายและผู้หญิงที่เป็นผู้หญิง ผู้หญิงที่นี่จึงยังไม่สามารถเลือกตั้งได้ เพราะทางการที่นี่คิดว่าผู้หญิงควรอยู่แต่ในบ้านและไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับการเมือง
ส่วนผู้ชายนั้นถ้าเป็นพลเรือนก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นทหาร สังคมที่นี่ก็ไม่ค่อยเปิดโอกาสให้ทหารแสดงออกทางความรู้สึกเท่าไหร่นักและยังไม่อนุญาตให้ผู้หญิงเข้ามาเป็นทหาร ทำให้ผู้ชายที่เป็นทหารส่วนใหญ่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอื่นใดนอกจากความโหด
ผู้พันเคยเจอกับตัวหลายครั้งสมัยยังเป็นเด็ก พ่อของผู้พันก็เป็นทหารเหมือนกัน และเลี้ยงผู้พันมาคนเดียวเพราะเมียหนีไป ผู้พันโตมากับความโหดร้ายทารุณจิตใจเป็นอย่างยิ่ง
พ่อไม่เคยให้รางวัลตอนทำดี แต่ถ้าพลาด การลงโทษที่โหดร้ายจะกระหน่ำมาแบบไม่ยั้ง
ผู้ชายประเทศทมิฬส่วนใหญ่แสดงความอ่อนโยนไม่เป็นเพราะถูกเลี้ยงกันมาอย่างนี้
อย่างที่ผู้พันเจอมาหลายครั้ง นับว่าเป็นการลงโทษที่โหดร้ายมาก แต่นั่นถือเป็นการแสดงความรักจากผู้เป็นพ่อ
ครั้งหนึ่งที่ผู้พันจำไม่ลืมคือการโดยลงโทษด้วยการถูกจับถอดเสื้อ ถูกจับมัด แล้วเอาน้ำผึ้งมาทาบริเวณหน้าอกและหน้าท้องจนทั่ว แล้วทำการปล่อยผึ้งออกมาให้ไปรุมกัดที่ตัวของผู้พัน ผึ้งจะได้ฝังเหล็กในไว้ที่ตัวของผู้พัน
ผู้พันนึกไม่ออกเลยว่าวันนั้นเขาทำผิดอะไร จำได้แต่เพียงความโหดร้ายทารุณที่เจอในวันนั้น โชคดีที่ผึ้งไม่ได้ต่อยเขามากเกินไปนักและจิตใจของเขาเข้มแข็งมาก เขาจึงแค่จับไข้ไปสองสามวัน แต่ไม่ถึงกับเสียชีวิต
วันนั้น สิ่งที่ผู้พันรู้สึกและถูกปลูกฝังมาคือความรักที่แสดงออกด้วยความโหดเหี้ยมของผู้เป็นพ่อ
พ่อของผู้พันเองเป็นครูฝึกทหารที่ได้รับการขนานนามว่า “ครูฝึกซาดิสม์”
ทหารทุกนายจะกลัวพ่อของผู้พันมาก ผู้พันถูกเลี้ยงโดยพ่อเพียงคนเดียว ถามว่าพ่อรักผู้พันไหม คำตอบที่ผู้พันรู้สึกอยู่ในใจก็คือรัก แต่เป็นการแสดงออกของความรักด้วยความโหด โดยคิดว่าการลงโทษแบบโหดๆจะทำให้ผู้พันไม่กล้าทำในสิ่งที่ไม่ดี
แต่เหตุผลอีกอย่างของการลงโทษแบบโหดๆก็คือผู้พันจะได้เป็นลูกผู้ชายเต็มตัว
ที่ประเทศทมิฬจะไม่ชอบหรือถึงขั้นเกลียดผู้หญิงที่ทำตัวเหมือนผู้ชายและผู้ชายที่ทำตัวเหมือนผู้หญิง
เรื่องรักเพศเดียวกันนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะได้รับการต่อต้านอย่างหนัก
พ่อของผู้พันเองก็อยากให้ลูกชายของตัวเองเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว จึงได้เลี้ยงลูกชายของตัวเองมาอย่างนี้
ภาพจาก http://comzine.exteen.com/page/118
http://play.kapook.com/photo/showfull-64199-9
ที่ค่ายทหารที่พ่อของผู้พันเป็นครูฝึกอยู่ก็จะชินกับภาพการลงโทษลูกชายที่โหดร้ายทารุณ โดยสถานที่ๆใช้ในการลงโทษก็จะอยู่ในค่ายทหารนี่แหละ
สิ่งที่ทหารทุกคนเคยชินมากๆคือการลงโทษผู้พันโดยให้ถอดเสื้อและแถกปลาหมอไปทั่วค่าย ตอนนั้นผู้พันอายุเพียง 11 ปี แต่ต้องถูกบังคับให้ถอดเสื้อ นอนคว่ำ เอามือไพล่หลัง ถูกมัดมืออย่างแน่น แล้วถูกสั่งให้เอาหน้าอกแถกตัวไปตามที่ต่างๆในค่าย ในเวลากลางวันที่มีคนอยู่เป็นจำนวนมาก
ผู้พันทั้งเจ็บทั้งอาย แต่รับรู้ได้ว่านี่คือความรักของพ่อ
สิ่งที่หนักสุดคือตอนที่ในค่ายทหารมีงานสวนสนาม คนมามากมาย แต่ที่มุมสนาม ผู้พันซึ่งตอนนั้นอายุ 15 ปี ถูกจับแก้ผ้าจนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว แล้วถูกจับมัดข้อมือ แล้วมีการดึงเชือกจนแขนของผู้พันตึงมาก แล้วเอาเชือกไปผูกโยงกับเสาธงของประเทศทมิฬ พ่อของผู้พันก็จะเดินเอาแส้มาฟาดเป็นระยะ
พ่อของผู้พันสั่งไว้แล้วว่าอย่าให้ใครมายุ่ง
ตอนนั้นมีคนมามุงดูกันเป็นจำนวนมาก แต่ไม่มีใครกล้ายุ่ง
ถึงแม้จะโดนแส้ฟาดจนเกิดรอยเลือดเป็นทาง ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง
ตอนที่มีพายุฝนตกกระหน่ำ พ่อของผู้พันก็ไม่ได้แก้มัดเขา พ่อทิ้งเขาไว้อย่างนั้น ไม่ให้ดื่มน้ำ ไม่ให้กินอาหาร และก็ทิ้งให้ยุงมารุมในตอนดึกๆ
พ่อมาแก้มัดเขาในตอนเช้า เขารู้สึกภูมิใจมากที่ลูกชายเขาทนมาได้โดยไม่ได้เป็นอะไรหนักมาก
แต่ที่ผู้พันโดนหนักจริงๆก็ตอนที่โดนผึ้งรุมนี่แหละ
ตอนที่ผู้พันมาดูแลค่ายทหารที่นี่ เขาก็รู้สึกได้ว่า เขาไม่สามารถแสดงความรักกับทหารที่เขาดูแลด้วยวิธีอื่นใดได้เลย นอกจากความโหด
แต่เขาไม่กล้าแสดงความโหดกับพวกทหาร พวกครูฝึกจึงกลายเป็นแพะรับบาปไปโดยปริยาย
แต่เขาเองก็ไม่กล้าแสดงความโหดกับพวกครูฝึกมากนักเพราะรู้ว่าพวกนี้ทนไม่ไหว แต่วันดีคืนดี ฟ้าก็ประทานใครคนหนึ่งมาให้เขา เป็นรบพิเศษที่แข็งแกร่งและหล่อเหลา
ผู้พันไม่ได้ต้องการให้พจน์มาเป็นครูฝึกในตอนแรก เขายืนยันว่าที่นี่ไม่ต้องการรบพิเศษ แต่เบื้องบนบังคับว่าเขาต้องรับพจน์มาเป็นครูฝึก ผู้พันพยายามต่อต้านมาตลอด แต่พอเห็นพจน์ เขาก็เลิกต่อต้านทันที
พอเขาเห็นพจน์ ผู้พันตระหนักได้ทันทีว่าเขารู้สึกกับพจน์แบบไหน แต่เขาต้องปิดบังไว้ เพราะคงไม่มีใครต้องการให้เป็นแบบนั้น
พจน์เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้ผู้พันได้รับรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ ผู้พันเองก็รู้ว่าพจน์ไม่ใช่เกย์แน่นอน แต่เขาเป็นรบพิเศษที่ดูห้าวหาญและเหี้ยมมาก
พจน์เป็นคนไม่พูด ไม่ยิ้ม แต่ความหล่อและความล่ำของเขาก็กระชากใจผู้พันไปเต็มๆ
ผู้พันอยากใกล้ชิดพจน์มาก แต่ไม่มีวิธีอื่นเลยนอกจากการหาเรื่องเรียกมาลงโทษ
เรียกมาทั้งทีก็ต้องลงโทษโหดๆหนักๆ และต้องพยายามไม่มองหน้าพจน์ ผู้พันกลัวมากที่สุดคือกลัวพจน์จะรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับพจน์ เขาจึงต้องปิดบังอำพรางไว้ด้วยความโหด
พจน์จึงเจอผู้พันลงโทษแบบโหดร้ายหลายรูปแบบมาก ตั้งแต่สั่งออกกำลังกายแบบบ้าระห่ำชนิดที่ไม่เคยสั่งใครมาก่อน เช่น การสั่งให้วิดพื้น 1500 ที พอพจน์ทำไม่ครบก็จะโดนเตะโดนกระทืบ
แต่เนื่องจากพจน์เป็นรบพิเศษที่พิเศษกว่าคนอื่น เขาจึงไม่หวั่นและทนรับได้ทุกสภาพ
ตอนนั้น ทุกอย่างกำลังไปได้สวยตามแผนการที่ผู้พันได้วางเอาไว้
เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการเจอพจน์แบบใกล้ๆบ้าง ผู้พันไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านั้นเลย
ส่วนพจน์ก็อยู่ในโลกของเขา เขาต้องการพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายในแบบฉบับที่ประเทศทมิฬต้องการ
เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการเป็นรบพิเศษที่ทนได้ทุกสภาพ สามารถรับความกดดันได้ทุกอย่าง และสามารถกล้าเผชิญกับการถูกลงโทษที่โหดร้ายทารุณได้ทุกรูปแบบ
ขณะที่ทุกอย่างกำลังไปได้สวย ก็เหมือนฟ้าผ่าเข้ามาตรงกลางใจของผู้พันเมื่อมีอะไรบางอย่างเข้ามาแทรกกลางระหว่างผู้พันกับพจน์
และนั่นเป็นเหตุให้พจน์ถึงกับเสียชีวิตด้วยการกระทำอย่างโหดเหี้ยม
ผู้พันอยากจะช่วยพจน์จนสุดหัวใจ แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
ผู้พันรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเมื่อพจน์ได้ส่งสัญญาณว่าเขายอมตายในวันนี้ เพียงแต่เขาขอให้ผู้พันช่วยทำอะไรให้เขาอย่างหนึ่ง
แต่ผู้พันยังงงจนถึงบัดนี้ว่าสิ่งที่พจน์ต้องการให้เขาทำคืออะไรกันแน่
เขาพยายามลืมสิ่งนั้นไปแล้ว แต่คืนนี้ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผู้พันกลับไปขบคิดถึงปริศนานั้นอีกครั้ง.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ภาพจาก http://comzine.exteen.com/page/118