อยากให้พ่อแม่รับในสิ่งที่ลูกเป็น

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกอาจจะมีผิดพลาดต้องขออภัยมาตรงนี้ด้วยนะคะ
.....เรื่องมีอยู่ว่าคือเราจบ ม.6 ค่ะ (เด็ก59) แล้วช่วงปิดเทอมเราก็อยากมีรายได้จึงไปสมัครงานที่เซเว่นค่ะ ปิดเทอม ม.6 มันปิดเทอม6เดือน ช่วงเวลาที่เราทำงานที่นี่มันสนุกและมีความสุขมาก ได้พบปะผู้คนมากมาย เราชอบขายของค่ะ Plas sale ได้ทั้งวันเลย  เพื่อนร่วมงานก็ดี เข้ากันได้ทุกคนเพราะส่วนมากจะมีแต่เด็ก Part time เลยเข้ากันง่ายหน่อย และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นค่ะ  ตั้งแต่เข้ามาทำงานวันแรกเราก็ได้รู้จักกับ ผช.ผกก.ค่ะ พี่เค้าเป็นทอมค่ะ เราอายุห่างกัน5ปี พี่Aอายุ23 เรา18  (ขอแทนพี่เค้าว่า A นะคะ) พี่Aจะคอยสอนงานเราทุกอย่างเลยค่ะ และก็ชอบแซว ชอบแกล้งเรา อยากบอกว่าหนูก็เขินเป็นนะ คือเราไม่รู้ว่าพี่A คิดยังไงนะ แต่มาแซวมาเล่นกับเราทุกวันอย่างนี้เราก็หวั่นไหวสิ ด้วยความที่พี่Aเป็นคนทำงานทะมัดทะแมง ดูกระตือรือล้นดีค่ะ มันเลยเป็นเสน่ห์อย่างนึงของพี่Aเลย เวลาพี่Aเข้ามาไกล้เรานะเราจะเดินหนีตลอดเลย เพราะมันทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ไกล้พี่A พอเราทำงานร่วมกันไปนานเข้า พอมาวันนึงเราได้ทำงานกะเช้าค่ะ (เซเว่นจะทำงานเป็นกะ เช้า/บ่าย/ดึก) ส่วนพี่Aเข้ากะดึกค่ะ  วันนั้นตอนประมาณตี5ครึ่ง มีไลน์เด้งขึ้นมา เราเปิดขึ้นมาตกใจมาก พี่Aเพิ่มเราเป็นเพื่อนจากกลุ่มไลน์เซเว่น แล้วพี่Aก็ส่งสติ๊กเกอร์มา ตอนนั้นเหมือนหัวใจตกไปอยู่ใต้ตาตุ่มเลย คนที่เราชอบทักมาด้วย "โมเม้นนี้ที่รอคอย5555" เราตาสว่างมากตอนนี้ (คิดในใจทักมานี่มีใจใช่มั้ย งั้นเราเหยียบคันเล่งแล้วนะ555) เลยส่งสติ๊กเกอร์กลับไป
พี่Aเศร้า สติ๊กเกอร์)
เราเศร้าสติ๊กเกอร์)
พี่A:ตื่นๆๆๆ รีบมาทำงาน
เรา:คิดถึงเค้าละสิ้
พี่A:คิดถึงมักๆๆๆ
เรา: (อ่าว!!เล่นตอบอีกเอ้อ ใจละลายหมดแล้ว) เคค้าเดี๋ยวรีบไปเล้ยยย
จบการสนทนา
ณ เซเว่น  เราเดินเข้าไปคิดในใจเจอหน้าพี่Aแล้วกูจะทำหน้ายังไงดีนะเล่นไปขนาดนั้น (คือในสายตาของทุกคนเราดูใสๆซื่อบื้อมาก เลยโดนทุกคนแกล้งเป็นประจำ) ประตูเปิดจ้า เราก็สวัสดีพี่Aตามปกติ ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เนียนๆไป5555 แล้วพี่Aก็กลับบ้านไป เรานึกว่าจะจบแค่นั้น พอพี่Aกลับไปนางก็ทักมาคุยด้วยทั้งวันเลย รายงานทุกอย่างด้วย555 มีใจชัวร์  (ลืมบอกว่ามันช่วงเทศกาลสงกรานต์ จะทำงาน12ชม.กันค่ะ มีเช้า/ดึก ) และตอนทุ่มนึง พี่Aก็มาทำงาน ตอนนั้นเรานั่งพับลังกระดาษอยู่หลังร้าน จู่ๆพี่Aก็เดินมาหลังร้าน แล้วก็มายืนมองหน้าเราแล้วก็ยืม (โอ้ยย อย่ายิ้มแบบนี้เส้ หนูมือสั่นไปหมดแล้ว) คือตอนนั้นเรามือสั่นจริงๆนะ 555 ทำหลุดไม้หลุดมือไปหมดเลย แล้วน้องคนนึงที่ยืนข้างๆพี่Aก็พูด ดูสิพี่..เขิน (เอ้ยย ซวยแล้วอาการเราออกมาก หูแดงด้วย) ก่อนกลับบ้าน ผกก.เราก็หวังดีค่ะเห็นน้องในร้านยังไม่ได้เล่นน้ำ ผกก.ล็อคคอเราเข้าไปราดน้ำ1ถังใส่หัวเรา แล้วก็บีบแป้งแบบไม่ยั้งใส่หัวเรา (คือแบบสภาพศพมากตอนนั้น555แป้งเต็มปากเลย นี่เราสภาพเเย่ต่อหน้าคนที่ชอบหรอเนี่ย) พอ ผกก.แกล้งเราเสร็จนางก็กลับบ้านไป ทิ้งร้านไว้ให้เราทำความสะอาด555ทั้งน้ำทั้งแป้ง เต็มหลังร้านเลยค่ะ พอเราทำความสะอาดเสร็จเราก็กลับบ้าน แล้วพี่Aก็ทักไลน์มา
พี่Aเศร้าชื่อเรา)
เรา:คะ(สติ๊กเกอร์งงไป)
พี่A:พี่ถามไรหน่อย
เรา:ถามอะไรคะ
พี่A:ถ้าเราชอบคนคนนึงมันผิดมั้ย
เราเศร้าอ่าวว ซวยละพี่Aชอบใครว้ะ) ไม่ผิดหรอกค่ะ ความรักไม่ผิด (นางเอกไปอีก5555)
พี่Aเศร้าเรียกชื่อเรา)
เรา:คะ
พี่A:พี่ชอบแกผิดมั้ย
เรา:ล้อเล่นป่ะเนี้ย แกล้งหนูหรอ
พี่A:พี่พูดจริงๆ
สักพักพี่Aก็โทรไลน์มา
ถือสายคุยกัน3-4ชม.เลยค่ะ  นอนก็ไม่หลับ ในที่สุดเราก็มีโมเม้นนี้ โคตรมีความสุขเลยเว้ย เราคุยกันได้สัก3-4วัน ก็ตกลงเป็นแฟนกันค่ะ (อาจจะดูเร็วไปนะ แต่สำหรับเรา เราถือว่าได้รู้จักกันมาสักพักแล้ว) แต่เราต้องคอยแอบคบกันนะ คือ ผกก. รู้ไม่ได้เด็ดขาดเลย พ่อแม่เราก็รูไม่ได้ด้วย คือเราเคยคุยกับแม่ว่าถ้าวันนึงเรามีแฟนเป็นทอมแม่รับได้มั้ย แม่บอกแม่รับไม่ได้ ผู้หญิงกับผู้หญิงจะรักกันได้ยังไง บาป เราได้ยินอย่สงนี้เราเลยเลือกที่จะไม่บอกดีกว่า จนถึงวันที่เราเปิดเทอม เราออกจากเซเว่นละ แต่เราก็แวะเข้าไปหาพี่Aอยู่บ่อยๆนะ แล้ววันนั้นแม่ก็พูดกับเราว่า
แม่:แม่รู้ความจริงหมดแล้วนะ เราคยทอมใช่มั้ย
เรา:ใช่ แล้วมันผิดตรงไหน
แม่:เลิกซะนะ
เรา:ไม่เลิก
เราเลยวิ่งขึ้นไปบนห้อง ไม่อยากทะเลาะกับแม่
แล้วตอนตี1พ่อกับแม่ก็ขึ้นมาเคาะประตูห้องเรา แล้วเอารูปที่เราถ่ายคู่กับพี่Aขึ้นมา
พ่อ:นี่อะไร
เรา:ก็รูปไง
พ่อ:เลิกสะนะ
เรา:ไม่เลิก ทำไมต้องเลิกด้วย รักกันแล้วมันผิดตรงไหน
พ่อ:จะรักกันได้ไง ผู้หญิงกับผู้หญิง
เรา:ผู้หญิงแล้วไง มันเสียหายตรงไหน ดีกว่าคบผู้ชายแล้วท้องมานะ
แม่:เลิกกับทอมสะ
เรา:ไม่เลิก ทำไมพ่อแม่ไม่เข้าใจเราเลย พ่อแม่ก็เคยรักกันเคยโดนปู่ย่าตายาย กีดกัน พ่อแม่ยังคบกันเลย(เราพูดไปร้องไห้ไปด้วยความเจ็บปวด แล้วก็มองหน้าแม่ด้วยอารมณ์)
พ่อเศร้าตบหน้าเราดัง เปี้ย!!) ไม่ต้องมาย้อนพวกกู
เรา:ไม่ได้ย้อน แค่อยากมห้พ่อแม่เข้าใจบ้าง
พ่อ:ไปเลิกกับมันสะ
เรา:ไม่เลิก ทำไมพ่อกับแม่ไม่เข้าใจเราบ้างเลย
พ่อโมโหดรามาก หันไปเห็นท่อนเหล็กบางที่ประกอบราวตากผ้า เอามาตีเราไม่ยั้ง จนท่อนเหล็กงอ แม่ก็ตีเราด้วยมือปรงมาก ตอนนั้นเราเจ็บนะแต่มันร้องไม่ออกเลยสักนิด มันชาไปหมด เราระบมไปทั้งตัว แล้วพ่อก็หันไปหยิบโทรศัพท์ของเรามา เอามาลบเบอร์ลบไลน์ของพี่Aออกหมดเลย แล้วพ่อก็ลงไป แต่แม่ไม่ยอมลงไปนอนเฝ้าเราอยู่ ตอนนั้นโชคดีที่เราจำเบอร์พี่Aได้ เราเลยเพิ่มเพื่อนจากเบอร์ เราพิมพ์ไปร้องไห้ไป ความรู้สึกเหมือนใจจะขาด เราไม่กล้าบอกพี่Aไปนะว่สเราโดนพ่อแม่ตี คือเราไม่อยากให้พี่Aต้องมาคิดมากว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้เราโดนตีค่ะ คืนนั้นเรานอยไม่หลับเลย จนเช้า เช้ามาเราลุกแทบไม่ไหวระบมไปทั้งตัวเลย ตัวทั้งเขียวทั้งบวมเต็มไปหมด หลังจากวันนั้น พ่อแม่ก็ไม่ให้เราออกไปไหนเลย เราอยู่แต่บนห้องทั้งวัน ไปตลาดได้แป้ปนึงทุกวันเราจะคอยแอบไปหาพี่Aวันละ 5-10นาที เราก็พอใจแล้ว เราโดนพ่อแม่ขังแบบนี้มาเป็นเดือนนึงเต็มๆเลยค่ะ เราทั้งเครียดทั้งเสียใจ เราจะทำอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย จะมีแฟนก็ไม่ได้เลยใช่มั้ย เราก็18แล้วนะ ก็เริ่มจะจะโตแล้ว พ่อแม่จะเลี้ยงเราแบบอยู่ในกรงไม่ได้ จะไม่ให้เราได้เรียนรู้โลกภายนอกเลยหรอ เราก็อยากมีชีวิตเหมือนวัยรุ่นคนอื่นบ้าง อยากทำอะไรที่อยากทำ แค่เรามีแฟนเป็นทอมมันผิดมากเลยใช่มั้ย เราก็ยังเป็นลูกพ่อแม่คนเดิมนะ ยิ่งพ่อแม่ทำแบบนี้เราก็รู้สึกว่ามันยิ่งทำให้เรายิ่งเตลิดมากขึ้นนะ (ยังไม่จบนะคะ เดี๋ยวมาต่อ)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่