การกลับไปของอิเหนาเพื่อนข้า(เพื่อนเจ็บเราก็เจ็บ)

@ เมื่อสงครามยังไม่จบ อย่าได้พักยกไปนับศพทหาร นี่คงเป็นคำปลอบระคนความสะใจ ที่เพื่อนจะบอกแก่อิเหนาในวันส่งเพื่อนกลับบ้านเกิดเมืองนอน
@ ศึกสุดท้ายพ่ายรบไม่จบพอ อิเหนาเพื่อนหนอยังพ่ายรักเสียอีกได้ โทสะโมหะไม่เคลื่อนคลาย ออกลายเตะกราดฟาดงวง
@ เพื่อนช้ำ เรารู้อยู่เต็มอก แต่เราท้ารบในสนามเพียงเท่านั้นอิเหนาเอ๋ย แต่เพื่อนแสร้งลืมละเลย ขอบเกยชายยื่นนอกกลเกม
@ ใช่เพียงเพื่อนดอกในคราวนี้ เราเองก็มีข้อขมได้หม่นหมอง เพื่อนเอ้ยยยยยยย กองหนุนเราที่มีมาหลายกรมกอง บางคอกแหกกฎศึก คึกจุดเพลิง
@ เพื่อนเจ็บเราก็เจ็บ แม้ได้ชัยนะเพื่อน'เหนา ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไหน คงบาปกรรมที่เราว่าเพื่อนไว้ ว่าใครไปสุดท้ายเข้าอิเหนาเอง...