คือผมอยากรู้อ่ะครับ ว่ามีใครที่มีพี่หรือน้องแบบผมมั้ย ?

พี่ผมเอาแต่ใจ ไม่ว่าอะไรก็แย่งผมตลอด ชอบอิจฉาผมเวลาที่ผมมีของใหม่ละจะตวาดตะคอก ทั้งๆที่เงินที่ผมเอาไปซื้อของเป็นเงินที่ผมได้จากการทำงานหลังเลิกเรียนของผมเอง ชอบขึ้นเสียงกับแม่ ชอบว่าแม่ ทำให้คนภายนอกมองแม่ไม่ดี ไปเล่าให้คนข้างนอกฟังว่าแม่เห็นแก่เงินไม่เคยให้เงินเอาเลย ทั้งที่ความเป็นจริงมันไม่ใช่ แม่ให้เงินพวกเราเสมอ แต่มาวันนี้แม่อายุมากขึ้นแล้ว จะเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ ต้องรู้จักพึ่งตัวเองบ้าง อย่าพึ่งแต่แม่ ผมบอกเค้าว่าผมซื้อของพวกนี้เองก็ไม่เชื่อ หาว่าแม่ซื้อให้ ทำให้แม่เสียใจ ผมตั้งใจว่าพอผมเรียนจบ ผมจะต่อมหาลัยเองโดยไม่พึ่งแม่ จะพยายาม ละจะไม่อยู่กับพี่ ส่วนแม่เค้าซื้อบ้านไว้ที่ต่างจังหวัด คงหมดห่วงได้อยู่เพราะมีญาติที่นั่น และไม่ต้องมาปวดหัวกับพี่ แม่ท่านเป็นความดันโลหิตสูง พี่ก็เอาแต่กรอกเรื่องแย่ๆใส่หัวแม่ แม่ปวดหัวอยู่หลายครั้ง ไม่เคยคุยกันดีๆกับแม่ ผมขอพูดเต็มๆปากเลยว่า "ผมเกลียดพี่" เพราะพี่ไม่เคยทำตัวสมกับเป็นพี่ ไม่เคยคุยด้วยเหตุผล งอลเป็นเด็กๆอายุก็ 30 กว่าละยังมาทะเลาะ อิจฉา ผมที่อายุ 18 คือมันไม่ใช่อ่ะครับ เป็นผู้ใหญ่ควรมีความคิดได้แล้ว อย่าเห็นแก่ตัว ไม่เคยให้อะไรแม่ แม้แต่ของกิน จะให้เงินก็มากสุด 100 บาท คือมันใช่หรอ ? ทั้งที่ทำงานได้แล้ว ทั้งที่เวลาแม่ให้เค้าให้ไปเป็นหมื่น หลายต่อหลายครั้งด้วย โดยไม่เคยขอกลับมา แต่พอแม่ขอบ้างกลับกระฟัดกระเฟี้ยดโยนเงินใส่แม่ เหมือนไม่ใช่แม่ และจากการให้กลายเป็นยืมไป บอกแม่ว่ามีละเอามาคืนด้วย พี่ผมเห็นแก่ตัว เกลียด...และผมสัญญาว่าผมจะดูแลแม่ให้ดีที่สุด ดีกว่าพี่ คอยดู ผมสาบานเรื่องเรื่องที่พูดคือคามจริง ไม่มีการแต่งแต้มเรื่องราวให้เกิดความน่าสงสารในตัวผมหรือทำให้ผู้อ่านเห็นแต่ด้านดีของผมแต่อย่างใด เพราะผมเองก็เคยขึ้นเสียงกับแม่เหมือนกัน แต่หลังจากตั้งสติได้ ผมก็นึกได้ ว่าเราทำไปเพื่ออะไร และคิดย้อนหลัง ว่าใครที่อยู่ข้างเราตลอด ส่วนใหญ่ผมจะขอโทษแม่ภายในสองวัน ไม่ปล่อยให้ยืดเยื้อ พีผมเวลาโกรธแม่จะไม่ยอมขอโทษ จะไม่คุยด้วยเป็นเดือนๆ ละก็กลับมาคุยด้วย คุยดีๆแป้บเดียว ก็ตะคอกแม่เหมือนเดิม ทำตัวงี่เง่า ผมไม่เข้าใจอ่ะครับ เกิดก่อนผม แต่ทำไมคิดได้แค่นี้ ? มีด้วยหรอ แม่รักลูกไม่เท่ากัน ผมไม่เชื่อ ตอนผมนั่งกับแม่เค้าก็ไม่โกรธพี่นะ บอกแต่ว่าพี่คงอารมณ์เสีย เดียวก็ดีเอง อารมณ์เสียทุกวันที่เจอหน้าแม่...แต่กับคนข้างนอกกลับกะดี๊กะด๊า หัวเราะ มีความสุข วัยทองรึไง? อ่อ พี่ผู้หญิงนะครับ...ในครอบครัวมีเค้าคนเดียวนี่ล่ะที่เป็นจุดด่าง...สามารถแก้ได้มั้ยอ่ะครับ เค้าฟังแต่คนภายนอก ไม่เชื่อคำคนในครอบครัว เวลาลงทุนธุรกิจ ก็ไปเชื่อคนข้างนอก สุดท้ายก็ล้มทุกครั้ง ไม่สำเร็จซักที ชีวิตติดความหรูหรา บ้าเที่ยว ไม่ว่าใครจะสอนอะไรก็ไม่สน หัวรั้น ขี้โวยวาย ไม่เอาการเอางาน ทำงานไม่ถึง 3 เดือน ออก บอกเบื่อ หางานใหม่ เป็นอยู่อย่างเงี้ย...