ถ้าพระธรรมชโยสอนผิด เป็นการอวดอุตริมนุสยธรรม

พระปฐมบัญญัติ ๔. อนึ่ง ภิกษุใด ไม่รู้เฉพาะ กล่าวอวดอุตตริมนุสสธรรม อันเป็นความรู้ ความเห็น อย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้ามาในตนว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ ครั้นสมัยอื่นแต่นั้น อั

อวดอุตริมนุษธรรม เสกนั่น เป่านี่ ทายโน่น ทั้งที่ว่า มีจริง ก็ อาบัติปาจิตตีย์ หรือ ไม่มีจริง ก็ อาบัติปาราชิก แถมคนสนับสนุน ให้ได้เป็นเจ้าคุณกันก็มากมาย แต่กับพระที่ต้อง อาบัติทุกกฎ นุ่งห่มไม่เรียบร

เป็นเพียงข้อสังเกตก็จริงนะ แต่ตั้งอยู่บนหลักของความเป็นจริงที่ว่า.... ผู้รู้ ย่อมไม่อวดตนว่าเป็นผู้รู้ เพราะเขารู้ไง ว่าทำแล้วก็ไม่เกิดประโยชน์แก่ใคร แถม หากการรู้เห็นดังกล่าวของเขา เป็นสิ่งที่เหนือสา