เคยมีช่วงเวลาที่คบกับผู้ชายคนนึงแล้วรู้สึกว่าอบอุ่น สบายใจ  อยากจะคุยด้วยงี้ไปทุกวัน  ชอบช่วงเวลานั้นมาก  พอเรียนจบ สุดท้ายเราและเขา ก็ห่างกันไปเองด้วยระยะทาง หน้าที่การงาน และเค้าก็ไปเรียนต่อ  จนตอนนี้ยังไม่โผล่มาเลยค่ะ หายเข้ากลีบเมฆไปเกือบ3ปีละค่ะ
.....และไม่นานก็เจอ อีกคนที่เค้าเข้ามาในชีวิตเราแบบแนบเนียนมาก คนนี้จนตอนนี้เราคิดถึงทีไรก้ออยากเจอเค้าอีกนะ  แต่คงในฐานะเพื่อนคงดีกว่า  เขาเริ่มจากเข้ามาเป็นลูกค้าประจำที่ร้านกาแฟของเรา มาทุกวัน  บางทีไม่สั่งกาแฟนะ มานั่งอ่านหนังสือที่ร้าน ยิ้มๆ ละก้อไป  แต่วันนึงจะมา สองสามรอบ  ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไร  หลังๆเริ่มมาตีซี้กับพี่ชายเรา ถามเรื่องเราเยอะไปหมด   เอ๊ะะะ   แปลกๆน้าา  บางทีเราเลิกงานตอนเย็น กลับมาที่ร้าน  เขาก็นั่งรอเรางี้ทุกวันรู้เวลาด้วยนะแบบประมาณ วันนี้กลับช้าจัง วันนี้กลับเร็วนะ    แต่ตอนนั้นใจเราหวั่นไหวมากทีเดียวละ ฮ่าๆๆ  จากนั้นเริ่มแอดไลน์ แอดเฟส เเละก้อมีเรื่องให้คุยกันทุกวันสินะ   มีactivityร่วมกันไปอีก  ไปขับรถเล่น  กินข้าว  ปั่นจักรยาน  ให้อาหารปลา  ไปทำบุญ  ทำอาหารด้วยกัน เลี้ยงหมาด้วยกัน ก่อนนอนก้อต้องคุยกัน  เหยยย  เยอะอ่ะ พูดไม่หมด เป็นงี้ทุกวัน  จนความรู้สึกเริ่มไม่ใช่แค่เพื่อนคุยกันแล้วล่ะ   ก็เหมือนจะคบกันนะคะ  จู่ๆ  ก็มีเรื่องให้เรากับเค้าทะเลาะกัน  เราสองคนทะเลาะกันแรงมาก  จนเราเป็นฝ่ายอันเฟรนเค้าในเฟส  เลิกคุย ไปเกือบเดือน  สุดท้าย เค้าก็ยุติความเป็นเพื่อนกับเราค่ะ เราพยามขอโทษ  แต่ทุกอย่างมันพังหมดแล้ว   เหอะๆ  นี่แหละค่ะ  ทุกวันนี้ก้อยังไม่เจอคนที่คุยแล้วจูนติดนะคะ  คนเข้ามาในชีวิตเยอะ  แต่เราก็ยังโสดอยู่ได้ยังไง  
งงไหม  งงใช่ไหม  ฮ่าๆๆๆ