จนถึงวันนี้เรายังทำใจไม่ได้

เรานอนน้ำตาซึมมาหลายวันเเล้ว น้ำตามันเปียกหมอน เปียกผ้าห่ม เราอยากมีพี่เขาอยู่ในชีวิตจริงๆ
เราไม่ใช่เเค่คนที่คิดเล่นๆ ขำๆ เดี๋ยวชอบคนนั้น เดี่ยวชอบคนนี้
เดี๋ยวหันไปกิ๊กคนนั้นที คนนี้ที เรามั่นคง มั่นคงจนเราไม่อยากทำใจ ไม่อยากชอบใคร ....

เราไม่อยากเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายที่ไม่สมหวังในความรัก เราว่ามันทรมานเกินไป รุนเเรงเกินไป
เราอุส่าเลือกชอบคนที่คิดว่าช่วงเวลานี้พอดี เหมาะสม ด้วยวัย ความคิด เเละสิ่งที่ผ่านมาด้วยกัน ตลอด 4 ปี ว่าเออ คนนี้คงใช่ ชัวๆ
เราเเค่มองหาคนที่เเบบธรรมดา เเต่งตัวธรรมดา กินง่าย อยู่ง่าย รู้จักนิสัยใจคอ เข้าอกเข้าใจกัน เอื้ออาทรต่อกัน ดูเเลกันไป.. เเค่นี้
เเค่นี้ ....

เเค่นี้ไม่ได้เลยหรอ เราไม่ต้องการบท ทดสอบ  ไม่ต้องการผ่านประสบการณ์การเสียใจซ้ำๆ กับคนเดิมถึง 2 ครั้ง
เเต่เพราะเราเเคร์พี่เขามากกก เเละเหมือนเราจะต้องรอพี่เขาซ้ำๆเลยอ่ะ ถามว่าท้อมั้ย ไม่ท้อ ถ้าปลายทางมีเขารออยู่
เเต่เราก็ไม่รู้ว่าเราจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีไหม ?? เเบบที่รอคนที่รัก เเล้วได้รัก ....

ใจนึงก็อยากจะเเตกหักไปให้มันรู้เเล้วรู้รอด
อยากจะโทรไปด่า ว่า "คนเยอะๆเเบบเเกเนี้ย ได้ชั้นก็บุญเเล้ว ดีขนาดนี้ เด็กขนาดนี้ เข้าใจพี่ขนาดนี้ ชาตินี้เเกจะไปหาจากไหน ?? "