สวัสดีครับขอระบายและขอความเห็นเพื่อนๆนิดหน่อย

ผมคุยกับคนๆหนึ่งมา 5 เดือนแล้วครับ คือเธอก็ค่อนข้างมีคนที่ชอบเยอะพอสมควรเลยมีคนมาคุยบ้าง แต่เธอบอกว่าไม่อยากมีแฟน ช่วงแรกที่คุยกันเธอมีคนคุยอยู่แล้วนะครับผมก็ได้แต่ทนรอว่าสักวันเธอคงสนใจผมบ้าง แล้วพอเข้าช่วงเดือนที่3ที่คุยกัน เธอเหลือแค่ผมคนเดียวครับที่คุยอยู่ ช่วงนั้นอะไรมันดูลงตัวไปหมดเลยครับ พอเข้าช่วงเดือนที่ 4 ผมก็ลองขอเธอคบ เธอตอบตกลงนะครับ แต่ลึกๆ ผมก็คิดว่าเธอคงฝืนๆ เลยยังไม่คบกันดีกว่า  พอมาเดือนที่ 5 ณ ตอนนี้ เธอเปลี่ยนไปครับ เธอน่าจะเจอใครที่เธอชอบมาแหละ เพราะเธอหลุดๆมาเหมือนจะปรึกษาผมนะ (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องบอกผม) แต่เธอยังไม่กล้าคุยกันผมก็บอกไปประมาณว่า เดี๋ยวก็เลิกชอบแหละ พยายามเข้าล่ะ นู่นนี่นั่นแล้วก็บอกไปอีกว่า ผมมองว่าเรื่องนี้เป็นแค่อุปสรรคจริงๆนะ ที่ผมต้องผ่านไป แต่ระหว่างนี้มีอะไรก็มาระบายกับผมได้ ผมพร้อมรับไว้ถึงจะมันจะดูทรมานแปลกๆก็เถอะ ผมก็งงตัวเองนะว่าความสัมพันธ์นี้มันคืออะไรกัน  ผมจริงจังกับเธอมากๆเลย แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมคงไม่ใช่ แต่ผมก็มองว่าสักวันนึงผมต้องทำให้เธอหันมามองผมให้ได้แหละครับ แล้วก็คิดว่า 5 เดือนมันยังน้อยไปด้วยซ้ำในการพิสูจน์ตัวเอง ผมมาโพสนี่ก็ครั้งแรกเลย สมัครเพื่อมาโพสกระทู้นี้555 เล่าอาจจะวกวนไปบ้าง ผมไม่ค่อยโอเคกับสภาพจิตใจเท่าไหร่ ณ ตอนนี้
เอาเป็นว่า ผมมาระบายครับ แต่ก็อยากได้ความเห็นและคำแนะนำ ใครๆก็คงบอกว่าให้ผมหยุดแต่ผมยังไม่อยากหยุดตอนนี้ ผมอยากรู้ว่าถ้าเป็นคนอื่นจะทำยังไงกันบ้าง ขอบคุณครับ

ปล ผมศึกษาอยู่ระดับมัธยมปลายนะครับ และ ขออภัยหากเล่าแล้วทำให้ งง
ปล2 เธอบอกว่าไม่เคยคุยกับใครนานขนาดนี้