ในโลกใบนี้...มีศาสตร์วิชาทั้งหมดในโลกมีอะไรบ้าง...?

เกรงว่า ทำได้ยากหรือมิอาจทำได้เลยท่าน ด้วยอายุขัยมนุษย์ในปัจจุบัน ด้วยความว่ามีขีดจำกัดในการรับรู้
ความยากเราเห็นมี 2 คือ ความยากที่จะรู้,ความยากที่จะจำ

เราคิดว่า ความสำคัญอยู่ที่เพื่อความสุขในชาตินี้ หรือชาติหน้า ถ้าเป็นอย่างนั้น
ก็พีงควรรู้เฉพาะข้อที่สำคัญเท่านั้นก็ย่อมเป็นสุขได้คือ
[1]มีความรอบรู้ในกิจในการงานของตน
[2]ความรู้ในอย่างนี้ว่า กระทำอันใด ควรกล่าววาจาใด ธรรมอันใด สิ่งใด ที่พึงมีคุณมีประโยชน์ให้คุณแก่ตน
กระทำอันใด วาจาใด ธรรมใด สิ่งใด ที่พึงมีโทษมีความเดือดร้อนแก่ตน
ข้อนี้มีความสำคัญ เมื่อมีสติ ย่อมถือเอาแต่สุข ละเว้นโทษ ภัยได้ เปรียบเสมือน ยามเฝ้าประตูเมือง เมื่อรู้ว่าใครดี อันไหนดี คนไหนเลว อันไหนทราม มีความรอบรู้ทั้งสิ้นในข้อสำคัญเหล่านี้ ย่อมถือเอาแต่สิ่งดีๆเข้าบ้านเข้าเมือง พึงละเว้นป้องกันมิให้โจรหรือสิ่งไม่ดีเข้าบ้านเมือง ให้บ้านเมืองร่มเย็นเป็นสุข
รู้ในเรื่องของกรรม รู้ในเรื่องของภพ ข้อนี้สำคัญในข้อนี้ทั้งสิ้น
เพียงเท่านี้ เราก็พึงเห็นว่า ย่อมอยู่เป็นสุขได้ด้วยดี ย่อมทำให้ตนเป็นสุขในชาติหน้าได้

หากท่านหมายรู้มากเพื่อพึงรู้เฉยๆ เท่านั้น มิได้ทำตนให้เป็นสุข จะเกิดคุณอันใดหรือ?
...แต่ทว่า หากท่านหมายพึงรู้ว่า เพื่อเป็นราชา ปกครองบ้านเมืองให้เป็นสุข หมายให้คนรอบข้างเป็นสุข เช่นนี้ ย่อมสมควรรู้ขึ้นไปอีก
แต่ไม่ใช่ควรรู้ทั้งหมดทั้งสิ้น อย่างเช่น พระราชา พระสงฆ์ สมควรที่พึงจะรู้ว่า ควรทำอย่างไรเพื่อให้อาหารอร่อยบ้าง หรือในกิจของบทบาทอื่นๆเช่น นักแต่งเพลง,นักแต่งนิยาย,นางแบบนายแบบจำเป็นต้องรู้หรือ?
เพราะอย่างนั้น หากเป็นพระราชาอย่างนี้ๆ ในข้อเหล่านั้นพึงจำเป็นต้องรู้ มิใช่ทั้งหมด.

กำหนดความรู้ที่พึงจะรู้นั้น ขึ้นอยู่กับ ท่านหมายจะทำอันใด หมายจะเป็นอันใด
ในอดีตบางคนหมายจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็พึงสะสมบุญบารมีบ้าง ก็พึงทำให้ปรากฏบ้าง
เช่น หมายจะเป็นพระจักรพรรดิ,หมายจะเป็นเอตทัคคะด้านใดด้านหนึ่ง,หมายจะเป็นอย่างผู้ที่บรรลุปฏิสัมภิทา,หมายว่าเป็นพระพุทธเจ้าบ้างอย่างนี้

ในบางข้อ ด้วยกำลังด้วยอินทรีย์ที่ไม่มากแล้ว ท่านอาจจะต้องทำในกาลเวลาที่นาน คือ ทำตลอดสิบปีบ้าง ร้อยปีบ้าง
หากหมายเป็นพระพุทธเจ้า ก็พึงทำตลอดหลายชาติมากนัก มิใช่ทำได้ง่าย
หากมีคนเช่นนั้นเกิดขึ้น ย่อมสมควรแก่สรรเสริญทั้งสิ้น..