สวัสดีครับชาวพันทิปทุกคน เราเป็นคนนึงที่ไม่กุล่มเพื่อน ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี3 คณะเราเรียน 6 ปี คณะเราคนน้อยมาก มีไม่ถึงร้อยคน
เวลาเรียนเราไม่มีกลุ่มเพื่อนเลย ถึงแม้ว่าเราจะพยายามยิ้มให้ ทำดีให้ ทักทาย แต่ก็ไม่มีกลุ่มเพื่อนคนไหนรับเราเข้ากลุ่มเลย ทุกวันนี้พยายามจนหมดแรง ไม่อยากเรียน ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว เวลาสอบเสร็จเห็นเพื่อนเขาไปฉลองกัน เราก็ได้แต่กลับบ้าน ไปกับใครเขาก็กีดกัน ไม่อยากให้ไปด้วย เหมือนเราเป็นส่วนเกิน กลัวจบไปจะเป็นโรคซึมเศร้า คนที่มีกลุ่มเพื่อนไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกหรอกครับ
อยากฝากเพื่อนๆพันทิปนะครับว่าถ้าเห็นหรือมีเพื่อนร่วมชั้นเป็นแบบนี้ อยากกีกกันเขาเลยครับ การไม่มีเพื่อนเหมือนเป็นปมด้อยอยู่ในใจ ถ้าช่วยกันอย่างน้อยชวนเขาไปกินข้าว ชวนเขาไปเที่ยวบ้าง เราก็ดีใจแล้วครับ เข้าใจและเห็นอกเห็นใจหน่อยครับ นอกจากเราแล้วเราเชื่อนะว่าในทุกๆรุ่นก็มีคนเป็นแบบเรา แต่เราว่าทุกๆคนเขาก็อยากมีเพื่อนกันทั้งนั้นละครับ อย่าไปปิดกั้นเลยครับ คนไม่มีเพื่อนเขาอยากได้ความรัก ความห่วงใยไม่ต่างอะไรกับคนมีกลุ่มหรอกครับ
ขอบคุณนะครับที่ฟังบ่นมาถึงตอนนี้ ต่อไปยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แต่ชีวิตตอนนี้เราโดดเดี่ยวเหลือเกิน หดหู่มาก อยากแก้ไขแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
จากใจคนไม่มีเพื่อน...ถึงคนมีเพื่อน
เวลาเรียนเราไม่มีกลุ่มเพื่อนเลย ถึงแม้ว่าเราจะพยายามยิ้มให้ ทำดีให้ ทักทาย แต่ก็ไม่มีกลุ่มเพื่อนคนไหนรับเราเข้ากลุ่มเลย ทุกวันนี้พยายามจนหมดแรง ไม่อยากเรียน ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว เวลาสอบเสร็จเห็นเพื่อนเขาไปฉลองกัน เราก็ได้แต่กลับบ้าน ไปกับใครเขาก็กีดกัน ไม่อยากให้ไปด้วย เหมือนเราเป็นส่วนเกิน กลัวจบไปจะเป็นโรคซึมเศร้า คนที่มีกลุ่มเพื่อนไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกหรอกครับ
อยากฝากเพื่อนๆพันทิปนะครับว่าถ้าเห็นหรือมีเพื่อนร่วมชั้นเป็นแบบนี้ อยากกีกกันเขาเลยครับ การไม่มีเพื่อนเหมือนเป็นปมด้อยอยู่ในใจ ถ้าช่วยกันอย่างน้อยชวนเขาไปกินข้าว ชวนเขาไปเที่ยวบ้าง เราก็ดีใจแล้วครับ เข้าใจและเห็นอกเห็นใจหน่อยครับ นอกจากเราแล้วเราเชื่อนะว่าในทุกๆรุ่นก็มีคนเป็นแบบเรา แต่เราว่าทุกๆคนเขาก็อยากมีเพื่อนกันทั้งนั้นละครับ อย่าไปปิดกั้นเลยครับ คนไม่มีเพื่อนเขาอยากได้ความรัก ความห่วงใยไม่ต่างอะไรกับคนมีกลุ่มหรอกครับ
ขอบคุณนะครับที่ฟังบ่นมาถึงตอนนี้ ต่อไปยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แต่ชีวิตตอนนี้เราโดดเดี่ยวเหลือเกิน หดหู่มาก อยากแก้ไขแต่ก็ทำอะไรไม่ได้