อารยธรรมคือการพัฒนาหรือหายนะ

ทุกสิ่งย่อมมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป

อารยธรรมเป็นได้ทั้งการพัฒนาและหายนะ

กล่าวคือเมื่อเริ่มก่อเกิดอารยธรรม จะเป็นการพัฒนาทั้งด้านสังคม วิชาการและเทคโนโลยี ถ้าปราศจากอารยธรรม ก็คงจะเป็นคนป่าหาของป่ากินไปวัน ๆ ไม่มีความเจริญก้าวหน้าอะไร

แต่เมื่ออารยธรรมนั้นพัฒนาขึ้นจนกระทั่งถึงจุดสูงสุด ถึงขีดจำกัดที่อารยธรรมนั้นจะดำรงอยู่ได้ด้วยตัวเอง จำเป็นต้องดูดเอาทรัพยากรจากดินแดนโดยรอบมาหล่อเลี้ยงอารยธรรมนั้นให้อยู่ต่อไปได้ ก็จะกลายเป็นความหายนะ