สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่ามี่น่ะคะมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมานานล่ะไม่จบสักที เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราเรียนม.6เทอมแรก
ขอแทนผู้ชายว่าพีล่ะกันคะ มี่กับพีรู้จักกันตอนม.5 เพราะพีพึ่งจะเข้ามา มี่รู้จักกับพี่ผ่านเพื่อนเพราะว่าพีเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนเรา แต่ว่าได้อยู่กันคนล่ะห้องด้วยความที่พีเป็นเด็กใหม่เลยไม่มีเพื่อน พีเลยชอบมานั่งเล่นที่ห้องเราบ่อยๆ เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น พีเป็นคนเฟรนลี่เล่นกีต้าร์ร้องเพลงเก่ง(ผู้ชายในอุดมคติผู้หญิงเนอะ) เราก็มีแชทมีโทรคุยกันบ้างแต่พีมีแฟนอยู่แล้วตอนนั้นเราเลยไม่ได้คิดอะไรแต่ก็รู้ตัวแล้วล่ะว่าเริ่มชอบพี เราก็เลยทำนิ่งๆล่ะก็ห่างออกมามันเป็นจังหวะที่พีเริ่มมีเพื่อนใหม่ด้วยแหละเลยไม่ค่อยมาที่ห้องเหมือนแต่ก่อนเราก็ยังคุยกันปกติเหมือนเพื่อนคนอื่น หลังจากนั้นไม่นานพีก็เลิกกับแฟนแต่เราก็ยังไม่ได้อะไรกันจนขึ้นม.6 เราเป็นพวกขี้เกียจเข้าแถวตอนเช้าเลยชอบนอนรออยู่บนห้องไม่ก็จะเข้าสายเป็นประจำ เวลาอาจารย์มาเจอบนห้องก็จะอ้างว่าไม่สบายจนหลังๆอาจารย์ไม่ยอมเลยต้องหาที่แอบเอาเป็นมุมอับของห้องที่อาจารย์ไม่เห็นปกติเราก็จะมีเพื่อนอยู่ด้วย2-3คนแต่วันนั้นเพื่อนมาสายกันหมดเลยเหลือเราคนเดียว เราเอาเก้าอี้มาต่อกันเพื่อที่จะนอนจนได้เวลาปล่อยแถวสายขึ้นมาก่อนพีเดินมาพร้อมเพื่อนห้องเราเลยเข้ามานั่งในห้องเราก่อนเราเห็นคนมาเลยลุกขึ้นมานั่งมันก็เป็นท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนอ่ะคะคนพึ่งตื่นเลยมึนๆ ทุกคนก็นั่งเข้าที่ตัวเองพีมันไม่ได้อยู่ห้องเราเห็นเก้าอี้ข้างเราว่างมันเลยมานั่งข้างเราด้วยท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนของเรามันเลยมานั่งพิงเรา เราเป็นคนไม่ถือตัวอยู่แล้วเลยไม่ได้ว่าอะไรเราก็เห็นมันเล่นเกมส์อยู่ด้วยไม่อยากไล่กลัวมันตกใจล่ะแพ้ อารมณ์คนชอบเล่นเกมส์เหมือนกัน แต่อยู่ๆมันก็หอมแก้มเราเฉยเลยคะนี่นั่งมึนๆอยู่ตื่นเลยมือเอายันเก้าอี้ไว้อยู่ 2 ข้างกันล้มจะผลักออกก็ไม่ได้เราเลยเอาหัวชนหัวมันดันออกไปค่ะ ปากจะพูดไล่ก็กลัวเพื่อนคนอื่นจะสังเกตุเห็นเลยเอาหัวดันๆหัวมันออกไปโชคดีค่ะ อาจารย์ปล่อยแถวขึ้นห้องพอดีพีเลยลุกกับห้องพีไป เราเลยยังไม่ทันได้เคลียร์ได้ถามอะไรเลย
มันจะจบยังไง
ขอแทนผู้ชายว่าพีล่ะกันคะ มี่กับพีรู้จักกันตอนม.5 เพราะพีพึ่งจะเข้ามา มี่รู้จักกับพี่ผ่านเพื่อนเพราะว่าพีเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนเรา แต่ว่าได้อยู่กันคนล่ะห้องด้วยความที่พีเป็นเด็กใหม่เลยไม่มีเพื่อน พีเลยชอบมานั่งเล่นที่ห้องเราบ่อยๆ เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น พีเป็นคนเฟรนลี่เล่นกีต้าร์ร้องเพลงเก่ง(ผู้ชายในอุดมคติผู้หญิงเนอะ) เราก็มีแชทมีโทรคุยกันบ้างแต่พีมีแฟนอยู่แล้วตอนนั้นเราเลยไม่ได้คิดอะไรแต่ก็รู้ตัวแล้วล่ะว่าเริ่มชอบพี เราก็เลยทำนิ่งๆล่ะก็ห่างออกมามันเป็นจังหวะที่พีเริ่มมีเพื่อนใหม่ด้วยแหละเลยไม่ค่อยมาที่ห้องเหมือนแต่ก่อนเราก็ยังคุยกันปกติเหมือนเพื่อนคนอื่น หลังจากนั้นไม่นานพีก็เลิกกับแฟนแต่เราก็ยังไม่ได้อะไรกันจนขึ้นม.6 เราเป็นพวกขี้เกียจเข้าแถวตอนเช้าเลยชอบนอนรออยู่บนห้องไม่ก็จะเข้าสายเป็นประจำ เวลาอาจารย์มาเจอบนห้องก็จะอ้างว่าไม่สบายจนหลังๆอาจารย์ไม่ยอมเลยต้องหาที่แอบเอาเป็นมุมอับของห้องที่อาจารย์ไม่เห็นปกติเราก็จะมีเพื่อนอยู่ด้วย2-3คนแต่วันนั้นเพื่อนมาสายกันหมดเลยเหลือเราคนเดียว เราเอาเก้าอี้มาต่อกันเพื่อที่จะนอนจนได้เวลาปล่อยแถวสายขึ้นมาก่อนพีเดินมาพร้อมเพื่อนห้องเราเลยเข้ามานั่งในห้องเราก่อนเราเห็นคนมาเลยลุกขึ้นมานั่งมันก็เป็นท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนอ่ะคะคนพึ่งตื่นเลยมึนๆ ทุกคนก็นั่งเข้าที่ตัวเองพีมันไม่ได้อยู่ห้องเราเห็นเก้าอี้ข้างเราว่างมันเลยมานั่งข้างเราด้วยท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนของเรามันเลยมานั่งพิงเรา เราเป็นคนไม่ถือตัวอยู่แล้วเลยไม่ได้ว่าอะไรเราก็เห็นมันเล่นเกมส์อยู่ด้วยไม่อยากไล่กลัวมันตกใจล่ะแพ้ อารมณ์คนชอบเล่นเกมส์เหมือนกัน แต่อยู่ๆมันก็หอมแก้มเราเฉยเลยคะนี่นั่งมึนๆอยู่ตื่นเลยมือเอายันเก้าอี้ไว้อยู่ 2 ข้างกันล้มจะผลักออกก็ไม่ได้เราเลยเอาหัวชนหัวมันดันออกไปค่ะ ปากจะพูดไล่ก็กลัวเพื่อนคนอื่นจะสังเกตุเห็นเลยเอาหัวดันๆหัวมันออกไปโชคดีค่ะ อาจารย์ปล่อยแถวขึ้นห้องพอดีพีเลยลุกกับห้องพีไป เราเลยยังไม่ทันได้เคลียร์ได้ถามอะไรเลย