เราแยกกันอยู่ได้สองเดือนกว่าแล้วไปขอลูกมาเลี้ยงแต่ฝ่ายชายไม่ให้ควรทำไงดีค่ะ ลูก
ตั้งแต่เรากับแฟนเราทะเลาะกัน เพราะความหึงหวง เพราะความเข้าใจผิด ตามเนื้อหาในกระทู้ที่ตั้งจนถึงขั้นทำร้ายร่างกายเรา
http://pantip.com/topic/35865579
http://pantip.com/topic/35873626
แฟนเราเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่เรียนหลักสูตรทหารเสือราชินี เขาชอบระแวงว่าเราจะมีคนอื่น ตอนที่เรายังอยู่บ้านกับพ่อกับแม่ก่อนหน้าที่เราจะย้ายมาอยู่กับแฟนเขาหาว่าเราเอาผู้ชายเข้าบ้านทั้ง ๆ ที่พ่อกับแม่เราก็อยู่ เราไม่เคยพาใครเข้าบ้านเลย นอกจากเพื่อนผู้หญิงด้วยกันซึ่งก็มาค้างกับเราเพราะสนามสอบครูใกล้บ้านเรา เขาเป็นผู้ชายคนเดียวและคนแรกที่เราพาเข้าบ้านและนอนที่บ้านเราซึ่งตอนนั้นแม่เราก็จะจัดที่ให้เขานอนต่างหาก จนกระทั้งเราท้องได้ประมาณเจ้ดเดือนอาการขี้ระแวงเขาก็เริ่มมากขึ้น เขาบอกว่าเขาหวงและห่วงเรามาก แต่ไม่เข้าใจตรงที่ทำไมเขาถึงคิดว่าเราจะเอาใครเข้าบ้านทั้ง ๆ ที่เราก็ท้อง
และชอบขู่ทั้งพูดที่เล่นที่จริง เมื่อก่อนเขาจะส่งข้อความเป็นนัย ๆ ว่าลูกมีคนดูแลแล้ว ลูกจะไม่ลำบากถ้าหากไม่มีเขาและเราอยู่พอเรากลับขึ้นบ้านก่อนทำร้ายเรา
เราไม่อยากขึ้นโรงขึ้นศาลเพราะห่วงหน้าที่การงานทั้งสองคนและห่วงอนาคตลูกเพราะลูกยังไม่ถึงขวบ เรากับแฟนเป็นข้าราชการทั้งสองคน มีผู้ใหญ่แนะนำให้ไปคุยกับผู้บังคับบัญชาของแฟน แต่เราก็ไม่กล้าไป กลัวเขาจะเสียการเสียงานเพราะถึงขั้นทำร้ายร่างกาย แต่ไม่ได้จดทะเบียนสมรถ ซึ่งตามกฎหมายลูกเป็นสิทธิ์ของแม่ ตอนนี้ลูกอยู่กับปู่ย่า เราแยกกันอยู่เพื่อให้เขาคิดทบทวนสิ่งที่เขาทำกับเรา ควรจะทำอย่างไรต่อไป ทำอย่างไรไม่ให้กระทบถึงลูก ทำอย่างไรไม่ให้ลูกมีปัญหา แต่เมื่อไม่นานมานี้เรากลับมาคุยกันอีกเขาก็ยังหาว่าเราผิด หาว่าเราเอาผู้ชายเข้าบ้าน หาว่าเรามีคนอื่นทั้งๆ ที่เราก็ไม่มีใคร เราไม่ได้สวยสักนิด อ้วนดำอีกต่างหากบวกกับพึ่งคลอดลูกมาด้วย ไม่อยากจะบรรยายลักษณะตัวเองเหมือนกันเพราะรับตัวเองไม่ได้ ถ้าหากถามว่าเรายังรักแฟนเราอยู่ไหม บอกได้เลยค่ะว่ารักมาก ทั้งรักทั้งโกรธที่เขาดูถูกเรา รักครอบครัว อยากอยู่ด้วยกันสามพ่อแม่ลูก
แต่เรายอมรับว่าผิดเรื่องหนึ่งค่ะ คือ ณ ตอนนั้นเราไปขอลูกไปเลี้ยงเอง ปู่ย่าไม่ให้เรา เกิดมีปากเสียงกัน เราอุ้มลูกหนีจะขึ้นรถแต่เขากระชากเราแล้วแย้งลูกคืนไป เราบอกตามตรงเลยเราเสียใจมาก ณ ตอนนั้นเหมือนมีคนมาพลากลูกไปจากเรา หัวอกคนเป็นแม่ หัวอกคนอุ้มท้องมา เราเลยไปลงบันทึกประจำวันที่สถานีตำรวจว่าเรามาเอาลูกแต่ปู่ย่าเขาไม่ให้ เราโกรธมากเพราะตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยโดนใครชี้นิ้วด่าและด่าถึงสัน..... เราไม่ได้เจอลูกสองเดือนกว่าแล้ว
นอนร้องไห้ทุกวัน ค่านมลูกเราก็ไม่ได้ส่งให้เพราะไม่รู้หมายเลขบัญชีแต่เราเก็บเงินไว้ให้ลูกทุกเดือน อยากไปหาลูกจะเป็นจะตายแต่เพราะทิฐิสูงบวกยังจำเหตุการณ์ทุกอย่างที่เราเจอได้ มันฝั่งใจเรา เมื่อก่อนพ่อแม่แฟนก็ดีกับเรามาก แต่พอมามีเรื่องเราเข้าใจนะ ว่าพ่อแม่ต้องเชื่อลูกตัวเองอยู่แล้ว ....
ตอนนี้แฟนเราเขาลงใต้แล้ว เราทั้งเป็นห่วงเข้ามาก แต่พอกลับมาคุยด้วยกันอีกนิสัยเก่าเขาก็เหมือนเราต้องคุยไลน์แล้วเปิดกล้องหมุนกล้องไปรอบ ๆ ให้เขาดูเหมือนเดิม เขาไม่เชื่อใจเราเหมือนเดิม เหมือนจะดีแต่ก็ไม่ดี เหมือนจะคุยรู้เรื่องแต่ก็ไม่รู้เรื่อง เอะอะก็เปิดกล้อง เราทำงานอยู่ยังจะให้เปิดกล้อง ไม่เปิดก็หาเรื่องเราเหมือนเดิมหาว่าไม่รักครอบครัวอีก เราไม่อยากฟ้องศาลเพราะเรายังหวังว่าเรากับเขาจะกลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิม เราต้องทำอย่างไร เราควรทำอย่างไร ขอคำแนะนำหน่อย
ปล.ขอโทษด้วยค่ะ ถ้าเรียบเรียงประโยคไม่ถูก หรืออ่านเข้าใจยาก และอยากได้คำแนะนำมาก ๆ ค่ะ
ไปขอลูกมาเลี้ยงแต่อีกฝ่ายไม่ให้ควรทำไงดีค่ะ
ตั้งแต่เรากับแฟนเราทะเลาะกัน เพราะความหึงหวง เพราะความเข้าใจผิด ตามเนื้อหาในกระทู้ที่ตั้งจนถึงขั้นทำร้ายร่างกายเรา
http://pantip.com/topic/35865579
http://pantip.com/topic/35873626
แฟนเราเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่เรียนหลักสูตรทหารเสือราชินี เขาชอบระแวงว่าเราจะมีคนอื่น ตอนที่เรายังอยู่บ้านกับพ่อกับแม่ก่อนหน้าที่เราจะย้ายมาอยู่กับแฟนเขาหาว่าเราเอาผู้ชายเข้าบ้านทั้ง ๆ ที่พ่อกับแม่เราก็อยู่ เราไม่เคยพาใครเข้าบ้านเลย นอกจากเพื่อนผู้หญิงด้วยกันซึ่งก็มาค้างกับเราเพราะสนามสอบครูใกล้บ้านเรา เขาเป็นผู้ชายคนเดียวและคนแรกที่เราพาเข้าบ้านและนอนที่บ้านเราซึ่งตอนนั้นแม่เราก็จะจัดที่ให้เขานอนต่างหาก จนกระทั้งเราท้องได้ประมาณเจ้ดเดือนอาการขี้ระแวงเขาก็เริ่มมากขึ้น เขาบอกว่าเขาหวงและห่วงเรามาก แต่ไม่เข้าใจตรงที่ทำไมเขาถึงคิดว่าเราจะเอาใครเข้าบ้านทั้ง ๆ ที่เราก็ท้อง
และชอบขู่ทั้งพูดที่เล่นที่จริง เมื่อก่อนเขาจะส่งข้อความเป็นนัย ๆ ว่าลูกมีคนดูแลแล้ว ลูกจะไม่ลำบากถ้าหากไม่มีเขาและเราอยู่พอเรากลับขึ้นบ้านก่อนทำร้ายเรา
เราไม่อยากขึ้นโรงขึ้นศาลเพราะห่วงหน้าที่การงานทั้งสองคนและห่วงอนาคตลูกเพราะลูกยังไม่ถึงขวบ เรากับแฟนเป็นข้าราชการทั้งสองคน มีผู้ใหญ่แนะนำให้ไปคุยกับผู้บังคับบัญชาของแฟน แต่เราก็ไม่กล้าไป กลัวเขาจะเสียการเสียงานเพราะถึงขั้นทำร้ายร่างกาย แต่ไม่ได้จดทะเบียนสมรถ ซึ่งตามกฎหมายลูกเป็นสิทธิ์ของแม่ ตอนนี้ลูกอยู่กับปู่ย่า เราแยกกันอยู่เพื่อให้เขาคิดทบทวนสิ่งที่เขาทำกับเรา ควรจะทำอย่างไรต่อไป ทำอย่างไรไม่ให้กระทบถึงลูก ทำอย่างไรไม่ให้ลูกมีปัญหา แต่เมื่อไม่นานมานี้เรากลับมาคุยกันอีกเขาก็ยังหาว่าเราผิด หาว่าเราเอาผู้ชายเข้าบ้าน หาว่าเรามีคนอื่นทั้งๆ ที่เราก็ไม่มีใคร เราไม่ได้สวยสักนิด อ้วนดำอีกต่างหากบวกกับพึ่งคลอดลูกมาด้วย ไม่อยากจะบรรยายลักษณะตัวเองเหมือนกันเพราะรับตัวเองไม่ได้ ถ้าหากถามว่าเรายังรักแฟนเราอยู่ไหม บอกได้เลยค่ะว่ารักมาก ทั้งรักทั้งโกรธที่เขาดูถูกเรา รักครอบครัว อยากอยู่ด้วยกันสามพ่อแม่ลูก
แต่เรายอมรับว่าผิดเรื่องหนึ่งค่ะ คือ ณ ตอนนั้นเราไปขอลูกไปเลี้ยงเอง ปู่ย่าไม่ให้เรา เกิดมีปากเสียงกัน เราอุ้มลูกหนีจะขึ้นรถแต่เขากระชากเราแล้วแย้งลูกคืนไป เราบอกตามตรงเลยเราเสียใจมาก ณ ตอนนั้นเหมือนมีคนมาพลากลูกไปจากเรา หัวอกคนเป็นแม่ หัวอกคนอุ้มท้องมา เราเลยไปลงบันทึกประจำวันที่สถานีตำรวจว่าเรามาเอาลูกแต่ปู่ย่าเขาไม่ให้ เราโกรธมากเพราะตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยโดนใครชี้นิ้วด่าและด่าถึงสัน..... เราไม่ได้เจอลูกสองเดือนกว่าแล้ว
นอนร้องไห้ทุกวัน ค่านมลูกเราก็ไม่ได้ส่งให้เพราะไม่รู้หมายเลขบัญชีแต่เราเก็บเงินไว้ให้ลูกทุกเดือน อยากไปหาลูกจะเป็นจะตายแต่เพราะทิฐิสูงบวกยังจำเหตุการณ์ทุกอย่างที่เราเจอได้ มันฝั่งใจเรา เมื่อก่อนพ่อแม่แฟนก็ดีกับเรามาก แต่พอมามีเรื่องเราเข้าใจนะ ว่าพ่อแม่ต้องเชื่อลูกตัวเองอยู่แล้ว ....
ตอนนี้แฟนเราเขาลงใต้แล้ว เราทั้งเป็นห่วงเข้ามาก แต่พอกลับมาคุยด้วยกันอีกนิสัยเก่าเขาก็เหมือนเราต้องคุยไลน์แล้วเปิดกล้องหมุนกล้องไปรอบ ๆ ให้เขาดูเหมือนเดิม เขาไม่เชื่อใจเราเหมือนเดิม เหมือนจะดีแต่ก็ไม่ดี เหมือนจะคุยรู้เรื่องแต่ก็ไม่รู้เรื่อง เอะอะก็เปิดกล้อง เราทำงานอยู่ยังจะให้เปิดกล้อง ไม่เปิดก็หาเรื่องเราเหมือนเดิมหาว่าไม่รักครอบครัวอีก เราไม่อยากฟ้องศาลเพราะเรายังหวังว่าเรากับเขาจะกลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิม เราต้องทำอย่างไร เราควรทำอย่างไร ขอคำแนะนำหน่อย
ปล.ขอโทษด้วยค่ะ ถ้าเรียบเรียงประโยคไม่ถูก หรืออ่านเข้าใจยาก และอยากได้คำแนะนำมาก ๆ ค่ะ