ใครเป็นแบบผมบ้างพอหลังจากที่บ้านเมืองพลัดแผ่นดินเปลี่ยนผ่านมีพระเจ้าอยู่พระองค์ใหม่แบบเราควรจะดีใจแต่ผมกลับร้องไห้

คือผมอยากเปิดใจในสิ่งที่อัดอั้นมาตลอดให้ฟัง คือหลังจากวันที่1ธันวาคมจนมาถึงมีการออกนามขานพระปรมาภิไธย"สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว"พระองค์ใหม่ อย่างเป็นทางการ ผมดันร้องไห้หนักออกมาอีกครั้งหลังจากที่เริ่มทำใจได้แล้ว จริงๆเราควรจะดีใจไม่ใช่เหรอที่เรามีพระประมุขพระองค์ใหม่ มีพระเจ้าแผ่นดิน พระเจ้าอยู่หัวที่เป็นเลือดเนื้อที่พ่อหลวงของเราทรงสถาปนาขึ้นมา ผมก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองออกมายังไง คือผมรู้สึกว่าความผูกพัน ความทรงจำแบบเดิมๆ การที่เรามีความสุขท่ามกลางรัชกาลที่9ของพ่อหลวงที่เรารักและเทิดทูนยิ่งเท่าชีวิต การได้ฟังเพลงพระราชนิพนธ์ด้วยความสุข การได้ถวายพระพรในวันสำคัญต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวันพ่อ วันฉัตรมงคล พระบรมฉายาลักษณ์ที่เคยประดับทั่วประเทศ การได้ถวายพระเกียรติในฐานะที่เป็นลูกรักของพ่อ มันจะไม่มีอะไรอีกแล้ว มาวันนี้มันตอกย้ำให้ผมรู้สึกว่าผมกลับมาทำใจไม่ได้อีกแล้ว เราจะไม่ได้ชมพระบารมีพระองค์ท่านอีกแล้ว มันยิ่งทำให้ใจผมแตกสลายอีกครั้ง ผมก็ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไงอีกครั้ง ผมก็ภาวนาว่าในวันข้างหน้าอนาคตข้างหน้าทุกท่านคงมีการปฏิบัติราวกับพ่อยังอยู่กับลูกๆนะ ผมก็ไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูด เป็นตัวหนังสือยังไง ให้ทุกคนเข้าใจในความรู้สึกผมเวลานี้ แต่บอกเลยว่ามันจุกมาก