ปีก่อนที่ผมอายุ 14 ผมไม่เคยคิด เรื่อง ความรัก เพื่อน การเรียนเลย คิดแต่จะสนุก แกล้งคนนู้นคนนี้ ไปเรื่อยๆ ไม่เคยเศร้า ไม่เคยเหนื่อยกับชีวิตตัวเอง
เพื่อนก็เยอะ เพื่อนสนิทก็เยอะ คือ แบบสนุกอ่ะ ไปไหนก็ไปกับเพื่อนๆ
แต่พอผมอายุ 15 โตขึ้นมา 1ปี ผมก็เริ่มไปคนเดียว ไม่ค่อยมีเพื่อนไปไหนด้วยกัน
เริ่มเหนื่อยกับชีวิต ทั้งความรัก เพื่อน และการเรียน ถ้าผมอยู่กับเพื่อนจะเฮฮา อยู่คนเดียวมีแต่เพลีย เหนื่อย
เพื่อนก็เริ่มน้อยลง จากคนที่สนิทกันมากๆ ก็ไปสนิทกับคนอื่นละ ส่วนใหญ่ผมเข้าหาเพื่อนตลอด นานๆทีเพื่อนจะเข้าหาผม
ผมก็น้อยใจบ้าง แต่ไม่เคยพูดให้เพื่อนเลย
เค้ๆ จบละ อยากระบายเฉยๆ เห้อออ
เห้ออออ แต่ก่อนชีวิตเคยมีความสุขมากกว่านี้ ยิ่งโตยิ่งเหนื่อยๆ
เพื่อนก็เยอะ เพื่อนสนิทก็เยอะ คือ แบบสนุกอ่ะ ไปไหนก็ไปกับเพื่อนๆ
แต่พอผมอายุ 15 โตขึ้นมา 1ปี ผมก็เริ่มไปคนเดียว ไม่ค่อยมีเพื่อนไปไหนด้วยกัน
เริ่มเหนื่อยกับชีวิต ทั้งความรัก เพื่อน และการเรียน ถ้าผมอยู่กับเพื่อนจะเฮฮา อยู่คนเดียวมีแต่เพลีย เหนื่อย
เพื่อนก็เริ่มน้อยลง จากคนที่สนิทกันมากๆ ก็ไปสนิทกับคนอื่นละ ส่วนใหญ่ผมเข้าหาเพื่อนตลอด นานๆทีเพื่อนจะเข้าหาผม
ผมก็น้อยใจบ้าง แต่ไม่เคยพูดให้เพื่อนเลย
เค้ๆ จบละ อยากระบายเฉยๆ เห้อออ