สวัสดีค่ะเราอายุ 2. ปี สูง170 หนัก 85 (จาก100โลกว่าก็พยายามลดให้ได้มากที่สุด
เกือบ3เดือนแล้วที่เราพยายามหางานทำ แรกๆเราเลือกไปสมัครตามร้านขายเสื้อผ้า ทั้งใบหยก ซิตี้ แพตตินั่ม ซึ่งติดต้ายป้ายรับสมัครไว้เยอะมาก จำไม่ได้ว่าถามไปกี่ร้าน คือว่าเยอะอ่ะค่ะ เราเข้าไปถามส่วนมากจะบอกได้คนแล้ว (คือเอาป้ายออกดีมั้ยคะ...อิอิ) หลายๆร้านก็ต้องการคนที่พูดภาษาอังกฤษได้ ความสามารถเราไม่ถึงค่ะ...ยอม บางร้านเจอของไม่อยู่บ้างก็ไม่ว่าง มีร้านนึงค่ะเจ้าของเป็นกันเองมากบอกเราตรงๆเลยค่ะ "โหยย...น้องดูร้านพี่เล็กแค่นี้ น้องมายืนละลูกค้าพี่จะเข้ายังไง" หัวเราะหวานๆ คือถึงพี่จะพูดเล่นแต่หนูอายนะคะคุณพี่
คือจริงเราชอบขายของ ชอบพูดชอบคุยได้เจอคน
เยอะๆพวกงานบริการ เรามั่นใจนะว่าเราทำได้ดี อยากให้เราลองดูก่อนก็ได้
มีวันนึงไปสมัครเสิรฟ์ร้านอาหารกับเพื่อนอีก2คน "น้องพี่รับ2คนก่อนนะร้านพี่เพิ่งเปิด" (ป้ายติดรับสมัครจำนวนมาก) แอบเพลีย! โลตัส/เซเว่นต้องใช้วุฒิการศึกษา จบม.3ค่ะแต่ค้างค่าเทอมไม่ได้วุฒิออก ต้นทุนชีวิตจะต่ำไปไหนเนี่ย...เฮ้อออ ลงข้อมูลในเพจรับสมัครพี่เลี้ยงเด็กไว้หลายที่ มีคนสนใจโทรมานัดไปสัมภาษณ์ คุยกันราบรื่นดีเลยค่ะ แอบดีใจเบาๆได้งานแน่ สักพักพอแฟนเค้ากลับมาคุยกัน เดินหน้าเบ้มาบอกเรา "ตัวเองเราชอบตัวเองนะ แต่รถเราอ่ะมันคันเล็กไหนจะ...บลาๆ" เฮ้อเพลีย เราแต่งตัวเรียบร้อยนะ ถึงอ้วนแต่เราก็กระฉับกระเฉงไม่อืดอาด เราเข้าใจใครก็ต้องอยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุด เห็นคนที่ออกจากงานบ่อยเปลี่ยนงานบ่อยๆละแอบเสียดายโอกาสแทนเค้าอยากได้ทำแบบเค้าบ้าง เป็นเราหน่อยไม่ได้จะตั้งใจสุดๆเลย ตอนนี้เงินที่เหลือเก็บก็ริบหรี่เต็มที่ ไม่มีที่อยู่ของตัวเองต้อง อาศัยคนอื่นอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้แล้ว เป็นคนเข็มแข็งนะแต่บางทีก็แอบท้ออยู่บ่อยๆ สุดๆแล้วอะไรที่ทำได้ก็จะทำทุกอย่าง อยากระบายเล่าสู่กันฟังใครเคยมีปัญหาเหมือนเราบ้างมั้ย ได้โอกาสทำอะไรกันบ้าง เผื่อมีใครพอจะแนะนำเราได้ ขอบคุณที่อ่านกระทู้เรานะคะ
คนอ้วนกับการหางานทำ
เกือบ3เดือนแล้วที่เราพยายามหางานทำ แรกๆเราเลือกไปสมัครตามร้านขายเสื้อผ้า ทั้งใบหยก ซิตี้ แพตตินั่ม ซึ่งติดต้ายป้ายรับสมัครไว้เยอะมาก จำไม่ได้ว่าถามไปกี่ร้าน คือว่าเยอะอ่ะค่ะ เราเข้าไปถามส่วนมากจะบอกได้คนแล้ว (คือเอาป้ายออกดีมั้ยคะ...อิอิ) หลายๆร้านก็ต้องการคนที่พูดภาษาอังกฤษได้ ความสามารถเราไม่ถึงค่ะ...ยอม บางร้านเจอของไม่อยู่บ้างก็ไม่ว่าง มีร้านนึงค่ะเจ้าของเป็นกันเองมากบอกเราตรงๆเลยค่ะ "โหยย...น้องดูร้านพี่เล็กแค่นี้ น้องมายืนละลูกค้าพี่จะเข้ายังไง" หัวเราะหวานๆ คือถึงพี่จะพูดเล่นแต่หนูอายนะคะคุณพี่
คือจริงเราชอบขายของ ชอบพูดชอบคุยได้เจอคน
เยอะๆพวกงานบริการ เรามั่นใจนะว่าเราทำได้ดี อยากให้เราลองดูก่อนก็ได้
มีวันนึงไปสมัครเสิรฟ์ร้านอาหารกับเพื่อนอีก2คน "น้องพี่รับ2คนก่อนนะร้านพี่เพิ่งเปิด" (ป้ายติดรับสมัครจำนวนมาก) แอบเพลีย! โลตัส/เซเว่นต้องใช้วุฒิการศึกษา จบม.3ค่ะแต่ค้างค่าเทอมไม่ได้วุฒิออก ต้นทุนชีวิตจะต่ำไปไหนเนี่ย...เฮ้อออ ลงข้อมูลในเพจรับสมัครพี่เลี้ยงเด็กไว้หลายที่ มีคนสนใจโทรมานัดไปสัมภาษณ์ คุยกันราบรื่นดีเลยค่ะ แอบดีใจเบาๆได้งานแน่ สักพักพอแฟนเค้ากลับมาคุยกัน เดินหน้าเบ้มาบอกเรา "ตัวเองเราชอบตัวเองนะ แต่รถเราอ่ะมันคันเล็กไหนจะ...บลาๆ" เฮ้อเพลีย เราแต่งตัวเรียบร้อยนะ ถึงอ้วนแต่เราก็กระฉับกระเฉงไม่อืดอาด เราเข้าใจใครก็ต้องอยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุด เห็นคนที่ออกจากงานบ่อยเปลี่ยนงานบ่อยๆละแอบเสียดายโอกาสแทนเค้าอยากได้ทำแบบเค้าบ้าง เป็นเราหน่อยไม่ได้จะตั้งใจสุดๆเลย ตอนนี้เงินที่เหลือเก็บก็ริบหรี่เต็มที่ ไม่มีที่อยู่ของตัวเองต้อง อาศัยคนอื่นอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้แล้ว เป็นคนเข็มแข็งนะแต่บางทีก็แอบท้ออยู่บ่อยๆ สุดๆแล้วอะไรที่ทำได้ก็จะทำทุกอย่าง อยากระบายเล่าสู่กันฟังใครเคยมีปัญหาเหมือนเราบ้างมั้ย ได้โอกาสทำอะไรกันบ้าง เผื่อมีใครพอจะแนะนำเราได้ ขอบคุณที่อ่านกระทู้เรานะคะ