*** กำลังแก้งานอย่างรีบเร่ง ***

กำลังแก้งานอย่างรีบเร่ง
ตัวเกร็งๆ ใจสั่นๆ จะทันไหม
คิดถึงเพื่อนในถนนทุกคนไป
ทั้งเพื่อนใหม่เพื่อนเก่าเรามีกัน

พอเริ่มเครียดก็แวะมาบนถนน
เห็นผู้คนอยู่ท่ามความใฝ่ฝัน
เห็นนิยายบทกลอนมาประชัน
มาเติมฝันทั้งตัวเราและเหล่ากวี

ผมเองนั้นโตมากับการขายฝัน
แต่ก่อนนั้นแต่งกลอนวอนวิถี
ทั้งชีวิตมีแต่บทกวี
ทุกราตรีทุกโมงยามอยู่ท่ามกลอน

จนโตมาอีกสักพักประจักษ์แจ้ง
อยากแสดงอีกความฝันให้มันกระฉ่อน
นอกจากทุ่มเททั้งหมดให้บทกลอน
เพิ่มอีกตอนพากเพียรเขียนนิยาย

ถึงจะเป็นนิยายเพียงชายขอบ
แต่ก็ชอบแสดงฝันอันหลากหลาย
อยู่มาท่ามความฝันอันกำจาย
ทั้งนิยายบทกวีมีที่มา

โตอีกหน่อยถึงค่อยสร้างงานอีกแบบ
ให้ยลแยบแอบรักเป็นหนักหนา
เขียนบทความตามคิดติดตรึงตรา
อักษราพาให้ใจเบิกบาน

เกิดมาท่ามอักษรกลอนหลากหลาย
อีกนิยายบทความตามขับขาน
สิบสองปีมีหกเล่มเต็มตระการ
ก็อยากจะลองงานอีกด้านดู

เขียนบทความภาษาอังกฤษบ้าง
ต้องสรรสร้างเดินทางไปไกลสุดกู่
ข้ามภูเขาข้ามฟากฟ้าไกลน่าดู
ใครจะรู้ว่ามันยากลำบากจริง

แค่ขอให้ได้ลองทำสักครั้ง
จะสมหวังหรือเสียใจไม่เกรงกริ่ง
เมื่อเกิดมาต้องกล้ารับกับความจริง
แล้วทุกสิ่งจะดีเองไม่เกรงเลย

ต้องขอพอแค่นี้ก่อนนะผองเพื่อน
งานมันเตือนให้รีบมาอย่านิ่งเฉย
ต้องแก้งานอย่าชักช้าอย่าละเลย
โอ้เพื่อนเอยไปแล้วครับ ... เดี๋ยวกลับมา ...

รักเพื่อนๆทุกคนบนถนนนะครับ

อุรุเวลา

28 พ.ย. 59