คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหมคะ(ต่อจากกระทู้ตามหาผู้ชายขึ้นรถเมล์142ที่ กม9)

คุณเชื่อไหมคะว่าชีวิตเราไม่มีคำว่าบังเอิญหรอก มันล้วนแต่ถูกกำหนดเอาไว้แล้วทั้งนั้น สืบเนื่องจากกระทู้ที่ผ่านมา เราได้ตั้งกระทู้ตามหาผู้ชายคนนึง เมื่อช่วงกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา มีความฮาปนเศร้าอยู่ในช่วงเวลานั้น เราถูกเพื่อนยุให้ตั้งกระทู้ เพราะคิดว่าน่าจะช่วยตามหาเค้าคนนี้ได้ง่ายขึ้น คนแชร์กันมากพอสมควร ตามอ่านๆดูก็ตลกดี มีทั้งคนแชร์ไปฟินและเพื่อนๆของพวกเค้าก็เข้ามาเม้นด่าก็มี บางคนอวยพรให้เจอกัน บางคนก็อยากได้ซะเอง 5555 แต่แล้วความรักมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น พันทิปไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราแค่ทำให้คนไทยกลุ่มนึง ได้อ่านหนังสือมากกว่า 8 บรรทัดเท่านั้นเอง เราเริ่มถอดใจนะ กระทู้เริ่มซาลง ทุกอย่างเริ่มเงียบ เรายังคงใช้ชีวิตปกติจนมาช่วงเดือนสิงหาคม เย็นวันหนึ่งเราแต่งตัวโทรมๆน้ำไม่ได้อาบตั้งแต่ตอนเช้า เดินหาของกินอยู่ จู่ๆสายตาของเราก็มองไปที่ผู้ชายคนนึง เห้ย! อมก! ใช่เลย เค้าจริงๆด้วย เค้าคนในกระทู้ที่เราตามหา เค้าอยู่ข้างหน้าเราแล้ว อารมณ์ตอนนั้นคือ เหมือนมีคนเอานิ้วมาอุดจมูกไว้ เหมือนเลือดทั้งหมดลงไปรวมอยู่ที่เท้า หน้าผากเย็น เหงื่อออก เป็นเอามากเหมือนคนจะเป็นลม เค้ามองมาที่เรานะ แต่เรารีบเดินหนีไปแอบมองห่างๆ เช็คให้ชัดว่าตาไม่ฟาดนะ เราดีใจมากจนลืมหิวไปเลยค่ะ 55555 และสุดท้ายเราก็แอบสืบ facebook เค้า ในจุดนี้ขอไม่เล่าว่าสืบยังไง แต่สืบด้วยตัวเองค่ะ สรุปคือตอนนี้เราได้คุยกันค่ะ แค่คุยนะ อยากให้เค้าคิดอะไรกับเราจัง 5555 เพื่อนๆว่า มันเป็นเรื่องบังเอิญไหมคะ จากคนไม่รู้จัก ไปเจอกันที่งานอีเว้นของบริษัทไกลบ้าน อยู่ๆมาเจอที่ป้ายรถเมล์ที่ขึ้นประจำแถวบ้าน อยู่ๆมาเจอที่ตลาดหน้าปากซอยบ้าน สุดท้ายได้คุยใน facebook (ขอเสริมอีกนิดเราเคยขอให้เค้าเล่นเพลงๆนึงให้ค่ะ และเค้าก็เล่นให้ด้วยนะ)

ขอรักแท้ประสพแก่เพื่อนๆทุกคนค่ะ