ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ ...
...เราเลิกกับแฟนเก่ามา 2-3 เดือนแล้ว
ที่ผ่านมา รักๆ เลิกๆ กันมาตลอด
ครั้งนี้ ตั้งใจว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย ตั้งใจให้เหมือนคนตายจากกัน
ซึ่งคิดแบบนี้ดีต่อใจมากค่ะ เพราะที่ผ่านมา เราทำดีที่สุดแล้ว
เราไม่มีอะไรติดค้าง มีคิดถึงอดีตบ้างตามประสา
ทรมานบ้างแต่ก็ค่อยๆดูอารมณ์ไป แต่ไม่ทำอะไร ใช้ชีวิตปกติ
เพื่อให้ตัดใจได้ขาด ปล่อยวางได้จริงๆ
ก็ไม่ติดต่อกัน block ทุกสื่อ สังคมรอบข้างก็คนละส่วนกัน
เพื่อนหรือใครถาม เราก็จะบอกว่างดคำถาม งดพูดถึง
แต่ละวันๆ ก็ผ่านไป ก็โอเค พยามนิ่งๆ
เหมือนเป็นแผลฉกรรจ์ แต่ถ้ายาดี ดูแลตัวเองให้ดี ก็คงหายได้ไง
แต่เหมือนชาตะกรรมเล่นตลก วันนี้เราขำให้กับตัวเองมาก
เพราะขณะที่เรากำลังขับรถอยู่ จอดนิ่ง รอกลับรถตรงกลางถนน
รถอีก 2-3เลนฝั่งซ้าย ก็ค่อยๆไหลไปช้าๆ เพราะเป็นช่วงไฟแดง
มองไป แล้ว..ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น เพราะเราเห็นรถของแฟนเก่าขับผ่านไป
ทั้งๆที่ แถวนี้ไม่ใช่บ้านเค้า ไม่ใช่ที่ทำงาน
แต่เป็นละแวกที่เค้ากับผญ.คนนั้นน่าจะแวะมาบ่อยๆ เพราะทั้งคู่เคยเรียนแถวนี้
พอเห็นแล้ว มันก็เหมือนใครไปกระชากแหวกแผลเนาะ
เจ็บหนักขึ้นมาทันที .. เพราะเราเคยคิดไว้ว่า ชีวิตนี้คงไม่ได้เจอะเจอกันอีก
เวลาเค้าพยามติดต่อมา ก็คอยบอกไปว่า อย่ามาหลอกหลอนกันอีกเลย
แล้วไงล่ะ... สุดท้ายวันนี้ ก็โผล่มาตรงหน้า เฮ้อ..
จริงๆเคยบอกตัวเองนะ ว่าโชคดีที่เลิกกันแล้ว ไม่ต้องเจอกันอีก
คนอื่นเลิกกันแต่ยังทำงานด้วยกัน เรียนด้วยกัน เค้าแย่กว่าเราอีก
ก็พอเข้าใจนะ ว่าต้องทำใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้น มันก็เป็นแค่เรื่องปกติๆ
แต่ก็ยอมรับว่า ความรู้สึกที่กำลังตกตะกอนอยู่ ขุ่นฟุ้งขึ้นมาทันที
หรือเราจะต้องไปให้ไกลๆกว่านี้... ?
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ T_T
==เคยไหม? หนีเท่าไหร่ ปล่อยแค่ไหน ก็วนมาอยู่ตรงหน้าอยู่ดี==
ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ ...
...เราเลิกกับแฟนเก่ามา 2-3 เดือนแล้ว
ที่ผ่านมา รักๆ เลิกๆ กันมาตลอด
ครั้งนี้ ตั้งใจว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย ตั้งใจให้เหมือนคนตายจากกัน
ซึ่งคิดแบบนี้ดีต่อใจมากค่ะ เพราะที่ผ่านมา เราทำดีที่สุดแล้ว
เราไม่มีอะไรติดค้าง มีคิดถึงอดีตบ้างตามประสา
ทรมานบ้างแต่ก็ค่อยๆดูอารมณ์ไป แต่ไม่ทำอะไร ใช้ชีวิตปกติ
เพื่อให้ตัดใจได้ขาด ปล่อยวางได้จริงๆ
ก็ไม่ติดต่อกัน block ทุกสื่อ สังคมรอบข้างก็คนละส่วนกัน
เพื่อนหรือใครถาม เราก็จะบอกว่างดคำถาม งดพูดถึง
แต่ละวันๆ ก็ผ่านไป ก็โอเค พยามนิ่งๆ
เหมือนเป็นแผลฉกรรจ์ แต่ถ้ายาดี ดูแลตัวเองให้ดี ก็คงหายได้ไง
แต่เหมือนชาตะกรรมเล่นตลก วันนี้เราขำให้กับตัวเองมาก
เพราะขณะที่เรากำลังขับรถอยู่ จอดนิ่ง รอกลับรถตรงกลางถนน
รถอีก 2-3เลนฝั่งซ้าย ก็ค่อยๆไหลไปช้าๆ เพราะเป็นช่วงไฟแดง
มองไป แล้ว..ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น เพราะเราเห็นรถของแฟนเก่าขับผ่านไป
ทั้งๆที่ แถวนี้ไม่ใช่บ้านเค้า ไม่ใช่ที่ทำงาน
แต่เป็นละแวกที่เค้ากับผญ.คนนั้นน่าจะแวะมาบ่อยๆ เพราะทั้งคู่เคยเรียนแถวนี้
พอเห็นแล้ว มันก็เหมือนใครไปกระชากแหวกแผลเนาะ
เจ็บหนักขึ้นมาทันที .. เพราะเราเคยคิดไว้ว่า ชีวิตนี้คงไม่ได้เจอะเจอกันอีก
เวลาเค้าพยามติดต่อมา ก็คอยบอกไปว่า อย่ามาหลอกหลอนกันอีกเลย
แล้วไงล่ะ... สุดท้ายวันนี้ ก็โผล่มาตรงหน้า เฮ้อ..
จริงๆเคยบอกตัวเองนะ ว่าโชคดีที่เลิกกันแล้ว ไม่ต้องเจอกันอีก
คนอื่นเลิกกันแต่ยังทำงานด้วยกัน เรียนด้วยกัน เค้าแย่กว่าเราอีก
ก็พอเข้าใจนะ ว่าต้องทำใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้น มันก็เป็นแค่เรื่องปกติๆ
แต่ก็ยอมรับว่า ความรู้สึกที่กำลังตกตะกอนอยู่ ขุ่นฟุ้งขึ้นมาทันที
หรือเราจะต้องไปให้ไกลๆกว่านี้... ?
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ T_T