สวัสดีค่ะเราชือมีนา(นามสมมุติ)ตอนนี้อายุ20แล้วค่ะ ขอมาเล่าแชร์เรื่องราวชีวิตจริงแรงรักหักเล่ห์เสน่มายาย้อนเมื่อ4ปี ที่แล้ว
เราจะมาเล่าคร่าวๆก่อนนะ #คุณโซระ(นามสมมุติ)อายุ3x เธอเป็นคนญี่ปุ่น และเรา ชอบเธอมาก ชอบทุกอย่างในตัวเธอ เธอเป็นคนสวย มั่นใจ เก่ง ฉลาด สตรองสุดๆ ตรงสเป็คเราทุกอย่าง (ใช่ เราเป็นเลส) และเธอก็เป็นรักแรกพบของเรา ทั้งชีวิต ที่เคยรัก เค้าคือคนแรก คือ มันก็หลายปีแล้วนะ4ปีที่เคยตกหลุมรักตอนนี้ไม่ได้คุยก็นับได้1ปี 2เดือน คือ มีทั้งเรื่องดีไม่ดีมีทั้งสุข และทุกข์ โกรธ เกลียด แรงและ จะบอกว่ามันหักเหลี่ยม เหมือนในละคร ก็ว่าได้แต่จะให้บรรยายก็คงไม่หมด มันรวมไปทั้งเรื่องส่วนตัว ธุระกิจ แฝงไปด้วยเหลี่ยม หลอกใช้ จริงใจ ความรัก มันมีช่วงเวลาที่เคยได้ทำรวมกันกอดจูงมือจูบแค่นี้ที่มีความสุขมาก และเราก็เคยเป็นคนสำคัญสำหรับเค้ามากๆ เค้ารู้ว่าเราชอบเค้ามาก เค้าก็เหมือนจะชอบเรา ทุกๆอย่างเค้าทำแบบจริงใจ ใช่ค่ะ คนญี่ปุ่นจะจริงใจ และไม่ชอบเปิดเผย เราไม่สามารถอ่านใจเค้าได้เลยว่าเค้าเคยรักเรามั้ย หรือแค่ธุระกิจร่วมและทุกอย่างแฝงไปด้วยเสน่เล่กล ตามสเต็ปของมัน(พอจะเข้าใจมั้ยค่ะ) เค้าเดินเกมม์ได้แม่นมาก เค้าเป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาดมากและเค้าก็จะรู้ใจเราทุกอย่างว่าเราคิดอะไร เราเป็นเด็ก16-17 ที่รู้ว่าแค่เค้าหวังสิ่งไหนแค่นั้นก็รู้แต่เราเต็มใจที่ทำเพื่อเค้า และเค้าเองก็ทำเพื่อเรามาเยอะ(ลงทุน)เพื่อผลระยะยาวเลยก็ว่าได้ แต่ทุกอย่างย่อมมีเวลาของมัน และ ถึงมันจะผ่านไปปีๆ ที่เราไม่ได้คุยกับเค้าอีกแล้วเพราะเรายุคนละประเทศและไม่มีผลประโยชน์ให้เค้า อีกแล้ว แต่เรื่องของความทรงจำเราก็ไม่เคยลืมว่ารักเค้ามากๆรักจริงๆมีความสุขมากเพราะเค้า และเราก็เคยทำให้เค้าความสุขมาก เสียใจ เพราะเรามากเช่นกัน และก็เคยเจ็บเจียนตายเพราะเค้า (เหมือนจะหักเหลี่ยมเดี่ยวค่อยมาต่อ)
5555
ตอนนั้นรู้ว่ามันไม่มีทาง ที่จะเปิดเผยได้ เค้าเป็นคนของสังคม ที่มีหน้าตา มีชื่อเสียง มากแต่เราล่ะคือคนธรรมดา แต่เราก็เลือก...พร้อมที่จะลุยกับไฟเพราะตอนนั้นรู้เลยว่ารักแรง แสดงออกหนักมาก เพราะว่าเรารักเค้า!!!! แต่ที่ไม่ได้คุยกันเพราะไม่ได้ทำธุระกิจกับแล้ว ก่อนกลับครั้งสุดท้ายเราเกิดอุตบัติเหตเกือบตาย เพราะแพ้กาวญี่ปุ่น หน้าแขน เละ เค้าจะพาเราไปหาหมอแต่ทีนี้มันกลางคืนเราบินเช้าไง เราเปนหนักมาก แต่ก็ทนได้ เราเมสเซจไปหาเค้าว่า "เราขอโทษและขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ไม่ว่าฉันจะเจ็บหรือตาย ฉันก็ยอมได้ เพราะฉันรักคุณ" คุณโซระ หลังจากเรากลับมาไทยเค้าทักมาว่า "คุณเป็นยังไงบ้าง " และเราก็ไม่ตอบเค้าอีกเลย ตอนนั้นทนทุกข์ทรมานมากทำใจไม่ได้ที่จะไม่ได้เจอเค้าแล้วใช่ไหม เราได้แต่นั่งมองและลึกถึงรูปคู่ที่เราเคยถ่ายด้วยกันหลายแห่ง ๆ แต่เราเปลี่ยนโทศัพท์บ่อยมากหายหมดแล้ว แต่ที่เค้าอาจจะมีบ้าง
(ตอนนี้ทำใจเล่าไปก็ยังมีนึกถึงเขานะ)
แต่จากวันนั้นเราไม่เคยได้ส่องTwit เค้าเลย ได้แต่เพ้อชื่อเค้าร้องไห้หลายเดือนแต่ไม่ได้ไปส่องเค้าเลย จนเราผอมซีดไปหลายๆเดือน เราเพื่อนน้อยเลยไม่ได้กได้ปรึกษาปรับทุกข์กับใครรู้จักรุ่นพีไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ เราเพ้อกับพี่เค้าเรื่องเธอคนนี้จนเค้ารำคาญ555 ตอนนั้นคุยคนเดียวอยู่บนโลกส่วนตัว
ใช่ค่ะเราไม่ชอบสังคมมีโลกส่วนตัวสูงเลยไม่อยากคุยกับใครผ่านสัก7เดือนเราเริ่มทำใจได้บ้างเราก็เริ่มทำแต่งานวันๆยุ่งๆไม่มีเวลามานั่งหมกมุ่นเหมือนตอนที่เคยบ้าคลั่ง เราชอบผู้หญิงคนนึง เธอไม่สวยมากแต่รวมๆแล้วมีเสน่ห์5555เราชอบ ในความมั่นใจ เด็ดขาดของเธอเป็นผู้หญิงแก่นๆ บางเวลา
ถึงจะเจอคนที่คุยแล้วคลิก ใช่!! คนเดียวทีเคยคลิกแต่มันก็ไม่สามารถแทนกันได้ หรือด้วยเพราะว่าไม่ได้สานสถานะด้วยมั้ง เคยจีบเค้าด้วยการแอดไลน์คุยกับเขาแล้วไม่บอกว่าเราเป็นใครพอเค้าเริ่มตอดเราเราก็เลยสารภาพไปว่าเป็นคนที่เธอรู้จักเท่านั้นแหละเค้าโกรธเรามากเป็นเดือนเราตามไปขอโทษเค้าแต่เค้าก็ยังโกรธอยู่เราไลน์หาเค้าไม่อ่านเราโครตเสียใจมากที่มันให้มันเป็นแบบนี้เราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลยผ่านไป2เดือนเค้าอ่านแล้วส่งสติกเกอร์มาเราก็ดีใจแต่มันก็ไม่รู้จะเริ่มสานยังไง555แต่ตอนนี้ก็ยังเป็นแค่คนรู้จักกัน แค่นี้ก็ดีใจมากแล้ไม่ได้หวังจะจีบเค้าอีกแล้วค่ะเรากลัว(ฮ่า) ต่อนะ ถึงจะนานแค่ไหนเหมือนมันมีสายสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาด ที่ไม่สามารถตัดได้ แต่เราก็ไม่ได้รักคุณโซระเหมือนที่เคยรักนะ
แค่ความพูกพันธ์ ที่ตัดไม่ได้เท่านั้นเอง วันนึงเคยคิดว่าเราอาจจะเจอเค้าในสักวันนึง เราจะเป็นไง เค้าจะจำเราได้มั้ย เค้าจะเมินเรามั้ย เค้าไม่ใช่คนแบบนั้นแต่เราเองจำทำใจได้หรอ ก็แค่เคยคิด
ทุกวันนี้เราก็ไม่ได้ต้องการแสวงหาความรักนะ เหงามั้ยค่ะบอกเลยเหงา แต่เราทำงานมีลูกค้าทุกวันเลยไม่เศร้า และอยากทำงานเก็บเงินมากกว่า เลยมองว่าความรักเป็นเรื่องรอง แต่ก็เปิดใจเสมอถ้าเจอคนที่ใช่ แต่มันไม่มีเลยไงค่ะ มีคนเข้ามาจีบนะ แต่ความรักสำหรับเราเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมันไม่ใช่ใครก็ได้ ที่เจอในโลกออนไลน์แล้วปิ้กันเป็นแฟนกันมันไม่ใช่ คือมันอธิบายไม่ถูก และเราคงไม่กล้าไปจีบคนที่ชอบ เพราะกลัวโดนเท กลัวเสียฟอร์ม แต่เรานะถ้ารักใครรักจริงจะแอบมากกว่านะ ไม่กล้าสานสัมพันธ์ เรากลัวอะไรหลายๆอย่าง เพราะเราคิดไปถึงอนาคตเค้าด้วย แต่ถ้าวันนึงใครคนนั้นคิดว่าเราใช่และถ้าคนนั้นมีอยู่จริงๆ เราก็จะรอ
ระบายมาเยอะเลยแต่ที่จริงมีอีกเยอะ แต่มันคงระบายความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือได้ไม่หมดนะสิT.T
ขอแชร์เรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นจริงเราเป็นเลสเบี้ยนที่ตกหลุมรักสาวญี่ปุ่น
เราจะมาเล่าคร่าวๆก่อนนะ #คุณโซระ(นามสมมุติ)อายุ3x เธอเป็นคนญี่ปุ่น และเรา ชอบเธอมาก ชอบทุกอย่างในตัวเธอ เธอเป็นคนสวย มั่นใจ เก่ง ฉลาด สตรองสุดๆ ตรงสเป็คเราทุกอย่าง (ใช่ เราเป็นเลส) และเธอก็เป็นรักแรกพบของเรา ทั้งชีวิต ที่เคยรัก เค้าคือคนแรก คือ มันก็หลายปีแล้วนะ4ปีที่เคยตกหลุมรักตอนนี้ไม่ได้คุยก็นับได้1ปี 2เดือน คือ มีทั้งเรื่องดีไม่ดีมีทั้งสุข และทุกข์ โกรธ เกลียด แรงและ จะบอกว่ามันหักเหลี่ยม เหมือนในละคร ก็ว่าได้แต่จะให้บรรยายก็คงไม่หมด มันรวมไปทั้งเรื่องส่วนตัว ธุระกิจ แฝงไปด้วยเหลี่ยม หลอกใช้ จริงใจ ความรัก มันมีช่วงเวลาที่เคยได้ทำรวมกันกอดจูงมือจูบแค่นี้ที่มีความสุขมาก และเราก็เคยเป็นคนสำคัญสำหรับเค้ามากๆ เค้ารู้ว่าเราชอบเค้ามาก เค้าก็เหมือนจะชอบเรา ทุกๆอย่างเค้าทำแบบจริงใจ ใช่ค่ะ คนญี่ปุ่นจะจริงใจ และไม่ชอบเปิดเผย เราไม่สามารถอ่านใจเค้าได้เลยว่าเค้าเคยรักเรามั้ย หรือแค่ธุระกิจร่วมและทุกอย่างแฝงไปด้วยเสน่เล่กล ตามสเต็ปของมัน(พอจะเข้าใจมั้ยค่ะ) เค้าเดินเกมม์ได้แม่นมาก เค้าเป็นผู้ใหญ่ที่ฉลาดมากและเค้าก็จะรู้ใจเราทุกอย่างว่าเราคิดอะไร เราเป็นเด็ก16-17 ที่รู้ว่าแค่เค้าหวังสิ่งไหนแค่นั้นก็รู้แต่เราเต็มใจที่ทำเพื่อเค้า และเค้าเองก็ทำเพื่อเรามาเยอะ(ลงทุน)เพื่อผลระยะยาวเลยก็ว่าได้ แต่ทุกอย่างย่อมมีเวลาของมัน และ ถึงมันจะผ่านไปปีๆ ที่เราไม่ได้คุยกับเค้าอีกแล้วเพราะเรายุคนละประเทศและไม่มีผลประโยชน์ให้เค้า อีกแล้ว แต่เรื่องของความทรงจำเราก็ไม่เคยลืมว่ารักเค้ามากๆรักจริงๆมีความสุขมากเพราะเค้า และเราก็เคยทำให้เค้าความสุขมาก เสียใจ เพราะเรามากเช่นกัน และก็เคยเจ็บเจียนตายเพราะเค้า (เหมือนจะหักเหลี่ยมเดี่ยวค่อยมาต่อ)
ตอนนั้นรู้ว่ามันไม่มีทาง ที่จะเปิดเผยได้ เค้าเป็นคนของสังคม ที่มีหน้าตา มีชื่อเสียง มากแต่เราล่ะคือคนธรรมดา แต่เราก็เลือก...พร้อมที่จะลุยกับไฟเพราะตอนนั้นรู้เลยว่ารักแรง แสดงออกหนักมาก เพราะว่าเรารักเค้า!!!! แต่ที่ไม่ได้คุยกันเพราะไม่ได้ทำธุระกิจกับแล้ว ก่อนกลับครั้งสุดท้ายเราเกิดอุตบัติเหตเกือบตาย เพราะแพ้กาวญี่ปุ่น หน้าแขน เละ เค้าจะพาเราไปหาหมอแต่ทีนี้มันกลางคืนเราบินเช้าไง เราเปนหนักมาก แต่ก็ทนได้ เราเมสเซจไปหาเค้าว่า "เราขอโทษและขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ไม่ว่าฉันจะเจ็บหรือตาย ฉันก็ยอมได้ เพราะฉันรักคุณ" คุณโซระ หลังจากเรากลับมาไทยเค้าทักมาว่า "คุณเป็นยังไงบ้าง " และเราก็ไม่ตอบเค้าอีกเลย ตอนนั้นทนทุกข์ทรมานมากทำใจไม่ได้ที่จะไม่ได้เจอเค้าแล้วใช่ไหม เราได้แต่นั่งมองและลึกถึงรูปคู่ที่เราเคยถ่ายด้วยกันหลายแห่ง ๆ แต่เราเปลี่ยนโทศัพท์บ่อยมากหายหมดแล้ว แต่ที่เค้าอาจจะมีบ้าง
(ตอนนี้ทำใจเล่าไปก็ยังมีนึกถึงเขานะ)
แต่จากวันนั้นเราไม่เคยได้ส่องTwit เค้าเลย ได้แต่เพ้อชื่อเค้าร้องไห้หลายเดือนแต่ไม่ได้ไปส่องเค้าเลย จนเราผอมซีดไปหลายๆเดือน เราเพื่อนน้อยเลยไม่ได้กได้ปรึกษาปรับทุกข์กับใครรู้จักรุ่นพีไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ เราเพ้อกับพี่เค้าเรื่องเธอคนนี้จนเค้ารำคาญ555 ตอนนั้นคุยคนเดียวอยู่บนโลกส่วนตัว
ใช่ค่ะเราไม่ชอบสังคมมีโลกส่วนตัวสูงเลยไม่อยากคุยกับใครผ่านสัก7เดือนเราเริ่มทำใจได้บ้างเราก็เริ่มทำแต่งานวันๆยุ่งๆไม่มีเวลามานั่งหมกมุ่นเหมือนตอนที่เคยบ้าคลั่ง เราชอบผู้หญิงคนนึง เธอไม่สวยมากแต่รวมๆแล้วมีเสน่ห์5555เราชอบ ในความมั่นใจ เด็ดขาดของเธอเป็นผู้หญิงแก่นๆ บางเวลา
ถึงจะเจอคนที่คุยแล้วคลิก ใช่!! คนเดียวทีเคยคลิกแต่มันก็ไม่สามารถแทนกันได้ หรือด้วยเพราะว่าไม่ได้สานสถานะด้วยมั้ง เคยจีบเค้าด้วยการแอดไลน์คุยกับเขาแล้วไม่บอกว่าเราเป็นใครพอเค้าเริ่มตอดเราเราก็เลยสารภาพไปว่าเป็นคนที่เธอรู้จักเท่านั้นแหละเค้าโกรธเรามากเป็นเดือนเราตามไปขอโทษเค้าแต่เค้าก็ยังโกรธอยู่เราไลน์หาเค้าไม่อ่านเราโครตเสียใจมากที่มันให้มันเป็นแบบนี้เราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลยผ่านไป2เดือนเค้าอ่านแล้วส่งสติกเกอร์มาเราก็ดีใจแต่มันก็ไม่รู้จะเริ่มสานยังไง555แต่ตอนนี้ก็ยังเป็นแค่คนรู้จักกัน แค่นี้ก็ดีใจมากแล้ไม่ได้หวังจะจีบเค้าอีกแล้วค่ะเรากลัว(ฮ่า) ต่อนะ ถึงจะนานแค่ไหนเหมือนมันมีสายสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาด ที่ไม่สามารถตัดได้ แต่เราก็ไม่ได้รักคุณโซระเหมือนที่เคยรักนะ
แค่ความพูกพันธ์ ที่ตัดไม่ได้เท่านั้นเอง วันนึงเคยคิดว่าเราอาจจะเจอเค้าในสักวันนึง เราจะเป็นไง เค้าจะจำเราได้มั้ย เค้าจะเมินเรามั้ย เค้าไม่ใช่คนแบบนั้นแต่เราเองจำทำใจได้หรอ ก็แค่เคยคิด
ทุกวันนี้เราก็ไม่ได้ต้องการแสวงหาความรักนะ เหงามั้ยค่ะบอกเลยเหงา แต่เราทำงานมีลูกค้าทุกวันเลยไม่เศร้า และอยากทำงานเก็บเงินมากกว่า เลยมองว่าความรักเป็นเรื่องรอง แต่ก็เปิดใจเสมอถ้าเจอคนที่ใช่ แต่มันไม่มีเลยไงค่ะ มีคนเข้ามาจีบนะ แต่ความรักสำหรับเราเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมันไม่ใช่ใครก็ได้ ที่เจอในโลกออนไลน์แล้วปิ้กันเป็นแฟนกันมันไม่ใช่ คือมันอธิบายไม่ถูก และเราคงไม่กล้าไปจีบคนที่ชอบ เพราะกลัวโดนเท กลัวเสียฟอร์ม แต่เรานะถ้ารักใครรักจริงจะแอบมากกว่านะ ไม่กล้าสานสัมพันธ์ เรากลัวอะไรหลายๆอย่าง เพราะเราคิดไปถึงอนาคตเค้าด้วย แต่ถ้าวันนึงใครคนนั้นคิดว่าเราใช่และถ้าคนนั้นมีอยู่จริงๆ เราก็จะรอ
ระบายมาเยอะเลยแต่ที่จริงมีอีกเยอะ แต่มันคงระบายความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือได้ไม่หมดนะสิT.T