เราเป็นคนชอบทานข้าวบ้าน แต่มาทำงาน ตจว. นานๆ จะได้กลับบ้านไปกินข้าวฝืมือแม่ และนานๆ จะรับแม่มาเที่ยวที่บ้าน แกไม่ค่อยอยากมา บ่นรถติด คนเยอะ ตอนแกมาเลยได้โอกาสให้ภรรยาจดสูตรอาหารที่แม่ทำ แล้วลองทำดู เผื่อแม่เป็นไรไป กลัวจะไม่ได้กินฝืมือแม่อีก เพราะแกก็ 83 แล้ว เคยบอกให้แม่ ว่าไม่ต้องทำกับข้าวก็ได้ บอกสูตรมาเลย เดี๋ยวให้ภรรยาช่วยทำ แกก็บอกว่า มันไม่เหมือนกัน แกทำได้ ไม่เหนื่อยหรอก ฝีมือเมียเองจะสู้แม่ได้อย่างไร ก็เลยต้องใช้วิธีครูพัก ลักจำ 555 เคยลองกินอาหารข้างๆ ที่ทำงาน เค้าทำแกงฮังเล น้ำพริกหนุ่ม แต่มันก็ไม่เหมือนฝีมือแม่ทำ มีเพียงกลิ่นไอแห่งความทรงจำเท่านั้นที่จะบรรเทาความคิดถึงได้ อย่างว่าแหละ กับข้าวบ้านใคร บ้านมัน อย่างไงก็แฝงไปด้วยวัฒนธรรมภูมิปัญญาดั้งเดิม แต่ในอนาคตใครจะรู้ได้ว่า เซเว่นอาจจะเอาไปทำทั้งหมด ในประเภทอาหารเหนือ ใต้ ออก ตก ถ้ามองในมุมง่ายก็สะดวกดี แต่ถ้ามองภูมิปัญญาแห่งวัฒนธรรมรากเหง้า เราจะสูญสิ้นเอกราชทางอาหารโดยสิ้นเชิง ... คิดถึงอาหารบ้านเราอีกหล่ะ
กับข้าวฝืมือแม่อร่อยที่สุด แม้จะให้ภรรยาทำเลียนแบบก็ไม่เหมือ