สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิป^^ กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่สองของเรา อาจมีพิมผิดบ้างหรือพิดพลาดจากการใช้คำบ้าง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคะ
เราเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในแฟลตเขตพระราชฐานได้ไม่นานคะ พ่อจะถามบ่อยๆว่ากลัวผีไหมเรามักจะตอบพ่อไปว่ากลัวแล้วก็ขำหัวเราะ พ่อก็ขำตอบเราก็ไม่คิดอะไรเพราะก็อยู่บ้านหลวงบ้างหอพักบ้างแต่คราวนี้ก็ย้ายออกจากหอพักมาอยู่แฟลต เวลาพ่อออกต่างจังหวัดเราก็จะอยู่กับแฟนสองคนที่แฟลต พ่อมักจะชอบเก็บนั่นโน่นนี่มาไว้ที่บ้านบางทีใครให้อะไรมาก็เอามาเพราะพ่อเป็นคนช่วยเหลือผู้อื่นคะนอกจากคนแล้วก็ยังช่วยในสิ่งที่มองไม่เห็นอีกด้วย เราชินแต่เราก็กลัวอยู่ดี ครอบครัวเรามักจะไปทำบุญบ่อยๆ และจะไปทำวัดเย็นแทบทุกวันถ้าไม่ติดอะไรก็จะไปทำวัดเย็นนั่งสมาธิทุกวัน ปกติคนที่แฟลตเวลาเจอกันก็จะทักทายกันตามปกติคะ เราย้ายมาอยู่ได้สองอาทิตก็เหมือนจะปกติ แต่ ด้วยเซ้นของเราเราเริ่มรู้สึกว่าเวลาเราเดินออกจากห้องสวนกับใครเขามักจะมองเราแบบงงๆมองแบบอยากจะพูดอะไรออกมาบางคนถึงกับหันหลังมามองเราอีกครั้งด้วยซ้ำ เป็นแบบนี้มาสองสามวัน จนค่ำวันนั้นเราเดินขึ้นแฟลตมาจู่ๆคนที่แฟลตก็ถามว่า" นู๋ไปรับน้องชายกลับมาหรอเรียนที่ไหนหรอทำไมใส่ชุดราชปแตนทุกวันเลยหน้าตาหน้ารักมาก " เราอึ้งไปหลายนาทีเราก็เลยตอบมั่วๆไปว่าน้องมีแสดงที่โรงเรียนงานเด็กๆนะคะ แต่สีหน้าเราแบบใครอ๊ะ!!! พอเดินหลับไปที่ห้อง เราเห็นพวงมาลัยหมากพลูวางอยู่แฟนเราบอก "เมื่อกี้มีป้าเขามาขายพวงมาลัยหมากพลูก็เปิดประตูออกมาซื้อปกติแต่ป้าเขาก็มองผ่านประตูมาแบบเหมือนกลัวอะไรสักอย่างแล้วก็รีบๆขายให้เราแล้วรีบๆไป " เราก็คิดโยงไปที่เมื่อตะกี้ที่มีคนในแฟลตทักเรา เราเริ่มกลัวเราเลยบอกว่าอย่ามาให้เห็นเลยเรากลัว แต่ก็เหมือนเขาจะรับรู้แล้วอยากให้เรารับรู้ด้วยว่าเขาอยู่ที่นี่ เราฝันคะ ฝันคืนแรกว่ามีผู้หญิงใส่ชุดสีเขียวเดินไปมาในบ้าน ฝันคืนที่สองว่ามีเด็กหัวจุกอยู่3คนเป็นผู้ชายสองคนหญิง1คนใส่ชุดไทยเหมือนสมัยรัชกาลที่5 และอีกหนึ่งคนเป็นเด็กชายที่ใส่ชุดราชปะแตนแบบมียศฐาบรรดาศักดิ์ดูสง่างามเขามาอยู่ในบ้านที่เราอยู่ ฝันคืนที่สามเขาเหมือนคุณหลวงแม่หญิงอะไรประมาณนั้นอะคะแต่งตัวเหมือนชาววังสมัยโบราณดูมียศฐาบรรดาศักดิ์ เราฝันวนๆๆกันไปแทบทุกคืน บางคืนเราฝันว่าเขาชวนเรามาวิ่งเล่นด้วย บางคืนก็ฝันว่ามีผู้หญิงชาววังมาแต่งตัวชุดโบราณให้เราสอนเราทำนั้นโน่นนี่เหมือนชาววังเขาทำกันอะคะ บางคืนก็ฝันว่าเขามาแต่ตัวชุดรำของนางในแล้วสอนเรารำดัดมือดัดขาดัดหน้าดัดศรีษะเรา ช่วงนั้นเหมือนเรานอนไม่พอหรือนอนไม่หลับเราไม่ค่อยมีแรงคะตอนตื่นมา เราตัดสินใจเล่าให้คนในบ้านฟังเท่านั้นแหละพ่อกับแฟนเราก็บอกเราว่า บางคืนก็ได้ยินเราคุยกับใครไม่รู้พอพลิกตัวมาดูก็เห็นเราหลับตาแต่ปากขยับ บางคืนก็ได้บินเสียงเราหัวเราะสนุกสนานเหมือนเล่นกับใครอยู่ แต่เมื่อคืนก่อนที่เราจะบอกพ่อกับแฟนเราตอนเช้า แฟนเราเห็นเราร้องเพลงเอื้อนเสียงฉิ่งฉับ จะโทน แฟนเราไปเรียกพ่อมาพอเดินมาทั้งสองเห็นเราร้องเพลงไทยเดิม พ่อบอกเป็นเพลงรำสีนวลออกอาหนูจึงพยายามปลุกเราแต่เราไม่ตื่นยิ่งไปกว่านั้นพ่อเราบอกเราลุกขึ้นรำด้วยท่าทางที่อ่อนช้อยมือนี่แทบโค้งเข้าหาข้อมือตัวเองตัวอ่อนไปกับการรำ พ่อบอกทั้งพ่อและแฟนสองคนมองหน้ากันแล้วเดินหนีไปเอาพระมาแขวนเลือกพวงที่มีพระล้อมรอบสร้อยคอมาห้อยหอ แล้วรอดูเรา พ่อบอกสักพักเราก็ล้มตัวนอนจนรุ่งเช้า พอเราเล่าให้พ่อฟังตอนเช้าบอกกับสิ่งที่พ่อเห็นเลยบอกให้ทุกคนในบ้านเอาพวงมาลัยหมากพลูมาถวาย พ่อพาไปไหว้รอบแฟลตเลยคะที่แรกคือเรือนไทยสองหลังที่ติดท่าน้ำ ที่สองเรือโบราณตั้งแต่สมัยรัชกาลแรกจนถึงปัจจุบัน ที่สามศาลหน้าแฟลต ที่สี่คือตึกเก็บของพ่อบอกเป็นของโบราณตั้งแต่แต่สมัยรัชกาลแรกจนถึงปัจจุบัน ที่สุดท้ายคือห้องเราเอง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คืนนี้ก็ผ่านไปด้วยดีเช่นกันสำหรับเรา แต่พอรุ่งเช้าพ่อมาบอกว่าเมื่อคืนฝันว่าเขาอยู่ที่นี่ก็เปรียบได้กับเจ้าที่เจ้าทางที่นี่ท่านมาบอกให้รู้แต่ท่านไม่ได้ทำอะไรเราหรอกท่านแค่บอกว่าเห็นเราแล้วหน้าตาชะแล่มแช่มช้อยเลยอยากให้ลองรำดูเลยอยากให้ลองทำแบบชาววังเขาทำกันดูเท่านั้นเอง แต่พ่อบอกยังมีเด็กอีกสี่คน คนแรกดูมียศฐาบรรดาศักดิ์อีกคนเป็นหญิงเรียบร้อยน่ารักส่วนอีกสองคนยังดูซนๆสองคนเขามาขอกับพ่อว่าขอเล่นกับพี่สาวได้ไหมอยากเล่นของที่อยู่ในห้อง คือห้องเราจะมีตุ๊กตาของเล่นรถบังคับพวกนี้คะเพราะเราชอบค่อนไปทางสะสม เราเลยตอบพ่อไปว่าอยากมาเล่นด้วยก็มาซิของที่อยู่ในห้องอยากเล่นก็เล่นไม่ได้ว่าถ้ามีอยู่จิงก็มาเล่น คือเราพูดไปแบบไม่คิด วันนั้นเราอยู่บ้านคนเดียวบ่ายๆไม่มีอะไรทำเราเลยนอนหลับสักงีบ เท่านั้นแหละ หลับตายังไม่ถึงนาทีมั้งรู้สึกขยับตัวไม่ได้หายใจติดขัดแล้วมีเสียงเด็กสองคนพูดข้ามหัวเราไปมาว่ามาเล่นกันสนุกมากเลยเขาพูดข้ามเราไปมาด้วยความเราหายใจไม่ออกและขยับตัวไม่ได้พยายามร้องออกมาว่าหายใจไม่ออก กลับมีเสียงพูดว่า เขาจะตายไหมพี่เขาหายใจไม่ออก เราทำไรไม่ได้เลยตั้งจิตว่าถ้ามีจริงมาให้เหนหน่อยสิอยากเห็นว่าเป็นยังไง แล้วก็มีเสียงตอบกลับว่ากลัวไม่ใช่หรอเห็นเราแล้วจะกลัวไหม แล้วภาพมันตัดมาที่เด็กผู้ชายคนนึงมีพุงหัวจุกตัวสีขาวยืนท้าวสะเอวอยู่ข้างเราห้อยสังวารสองเส้นใส่โจงกระเบนกับอีกคนหนึ่งตัวเล็กกว่ากันไปนิดๆตัวขาวซุกซนกำลังเล่นตุ๊กตาเรา เราเลยพยายามพูดว่าเห็นแล้วแล้วเชื่อแล้วว่ามีจริงๆ แต่ตอนนี้หายใจไม่ออก อยากจะเล่นจะทำอะไรก็ทำไม่ได้ว่า สักพักเราเริ่มรู้สึกตัวได้เท่านั้นแหละเรารีบลุกมานั่ง ตุ๊กตาเราวางระเกะระกะ ล้มบ้างอะไรบ้าง แล้วเราก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กกำลังเล่นกัน พอพ่อกลับมาจากที่ทำงานเราเล่าให้พ่อฟังพ่อให้เราซื้อน้ำแดงกะขนมมา เราก็ไหว้แล้วจุดธูปบอกแล้วลมจากไหนไม่รู้พัดเข้ามาตรงบานเกล็ดแรงมากจนผ้าม่านปลิวลอยสบัดมาอยู้ด้านบนบานเกล็ดลมเย็นแบบเย็นยะเยือกบทบูชาครูบาอาจารย์ที่แขวนอยู่มันโยกเองได้จ้าาาา เราอึ้งสักพักแล้ววิ่งออกไปอยู่กับพ่อตรงห้องครัว เราบอกเราเชื่อแล้วว่าเขาอยู่ที่นี่จิงๆ พ่อบอกคนที่ทำงานพ่อที่อยู่แฟลตเดียวกันมักเห็นมีคนอยู่ในห้องเต็มไปหมดบางทีก็เห็นผู้หญิงชุดไทยเดินไปมาในบ้าน ขโมยเคยขึ้นห้องตอนไม่มีใครอยู่คะแต่ของไม่หายเลยไม่มีการรื้อค้นอะไรทั้งสิ้น ผ่านมาสองสามวันมีคนมาหาพ่อแล้วมาสารภาพกับพอว่าเขาเป็นคนทำเองเขาเป็นคนแฟลตเดียวกันนี่แหละคะเขาว่าเขาเข้ามาเพราะเห็นในห้องมีของเยอะแยะแต่พอเข้ามากลับมองไม่เห็นอะไรเลยเป็นห้องว่างปล่าวโล่งๆแล้วก็มีคนไล่เขาออกจากห้องไปเขารีบหนีออกมาแล้วอยู่ไม่ได้จนต้องมาขอโทษขอโพยพ่อเป็นการใหญ่ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ยังได้ยินเสียงก็อกๆแก็กๆ เสียงเด็ก คนแก่ ผู้หญิงประจำ แต่เราก็ไม่เคยชินหรอกคะยังกลัวอยู่ แต่พวกท่านก็ดูแลรักษาห้องให้และคนในบ้านด้วย อ้ออีกอย่างที่ลืมไม่ได้เลยคือน้ำที่ถวายให้ต้องเปลี่ยนทุกวันพระ บางวันก็ได้กลิ่นหมากพลูจนต้องนำมาถวายให้ บรื๋อออออ สุดท้ายขออนุญาติและขออนุโมธนาบุญกับทุกดวงวิญญานที่เราได้นำมาเล่าในครั้งนี้ด้วยคะ เพราะขณะที่กำลังพิมขนลุกแล้วก็ได้ยินเสียงกระแอ้มมาเป็นระยะๆ บรื๋อออออ
ผีรอบๆวัง
เราเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในแฟลตเขตพระราชฐานได้ไม่นานคะ พ่อจะถามบ่อยๆว่ากลัวผีไหมเรามักจะตอบพ่อไปว่ากลัวแล้วก็ขำหัวเราะ พ่อก็ขำตอบเราก็ไม่คิดอะไรเพราะก็อยู่บ้านหลวงบ้างหอพักบ้างแต่คราวนี้ก็ย้ายออกจากหอพักมาอยู่แฟลต เวลาพ่อออกต่างจังหวัดเราก็จะอยู่กับแฟนสองคนที่แฟลต พ่อมักจะชอบเก็บนั่นโน่นนี่มาไว้ที่บ้านบางทีใครให้อะไรมาก็เอามาเพราะพ่อเป็นคนช่วยเหลือผู้อื่นคะนอกจากคนแล้วก็ยังช่วยในสิ่งที่มองไม่เห็นอีกด้วย เราชินแต่เราก็กลัวอยู่ดี ครอบครัวเรามักจะไปทำบุญบ่อยๆ และจะไปทำวัดเย็นแทบทุกวันถ้าไม่ติดอะไรก็จะไปทำวัดเย็นนั่งสมาธิทุกวัน ปกติคนที่แฟลตเวลาเจอกันก็จะทักทายกันตามปกติคะ เราย้ายมาอยู่ได้สองอาทิตก็เหมือนจะปกติ แต่ ด้วยเซ้นของเราเราเริ่มรู้สึกว่าเวลาเราเดินออกจากห้องสวนกับใครเขามักจะมองเราแบบงงๆมองแบบอยากจะพูดอะไรออกมาบางคนถึงกับหันหลังมามองเราอีกครั้งด้วยซ้ำ เป็นแบบนี้มาสองสามวัน จนค่ำวันนั้นเราเดินขึ้นแฟลตมาจู่ๆคนที่แฟลตก็ถามว่า" นู๋ไปรับน้องชายกลับมาหรอเรียนที่ไหนหรอทำไมใส่ชุดราชปแตนทุกวันเลยหน้าตาหน้ารักมาก " เราอึ้งไปหลายนาทีเราก็เลยตอบมั่วๆไปว่าน้องมีแสดงที่โรงเรียนงานเด็กๆนะคะ แต่สีหน้าเราแบบใครอ๊ะ!!! พอเดินหลับไปที่ห้อง เราเห็นพวงมาลัยหมากพลูวางอยู่แฟนเราบอก "เมื่อกี้มีป้าเขามาขายพวงมาลัยหมากพลูก็เปิดประตูออกมาซื้อปกติแต่ป้าเขาก็มองผ่านประตูมาแบบเหมือนกลัวอะไรสักอย่างแล้วก็รีบๆขายให้เราแล้วรีบๆไป " เราก็คิดโยงไปที่เมื่อตะกี้ที่มีคนในแฟลตทักเรา เราเริ่มกลัวเราเลยบอกว่าอย่ามาให้เห็นเลยเรากลัว แต่ก็เหมือนเขาจะรับรู้แล้วอยากให้เรารับรู้ด้วยว่าเขาอยู่ที่นี่ เราฝันคะ ฝันคืนแรกว่ามีผู้หญิงใส่ชุดสีเขียวเดินไปมาในบ้าน ฝันคืนที่สองว่ามีเด็กหัวจุกอยู่3คนเป็นผู้ชายสองคนหญิง1คนใส่ชุดไทยเหมือนสมัยรัชกาลที่5 และอีกหนึ่งคนเป็นเด็กชายที่ใส่ชุดราชปะแตนแบบมียศฐาบรรดาศักดิ์ดูสง่างามเขามาอยู่ในบ้านที่เราอยู่ ฝันคืนที่สามเขาเหมือนคุณหลวงแม่หญิงอะไรประมาณนั้นอะคะแต่งตัวเหมือนชาววังสมัยโบราณดูมียศฐาบรรดาศักดิ์ เราฝันวนๆๆกันไปแทบทุกคืน บางคืนเราฝันว่าเขาชวนเรามาวิ่งเล่นด้วย บางคืนก็ฝันว่ามีผู้หญิงชาววังมาแต่งตัวชุดโบราณให้เราสอนเราทำนั้นโน่นนี่เหมือนชาววังเขาทำกันอะคะ บางคืนก็ฝันว่าเขามาแต่ตัวชุดรำของนางในแล้วสอนเรารำดัดมือดัดขาดัดหน้าดัดศรีษะเรา ช่วงนั้นเหมือนเรานอนไม่พอหรือนอนไม่หลับเราไม่ค่อยมีแรงคะตอนตื่นมา เราตัดสินใจเล่าให้คนในบ้านฟังเท่านั้นแหละพ่อกับแฟนเราก็บอกเราว่า บางคืนก็ได้ยินเราคุยกับใครไม่รู้พอพลิกตัวมาดูก็เห็นเราหลับตาแต่ปากขยับ บางคืนก็ได้บินเสียงเราหัวเราะสนุกสนานเหมือนเล่นกับใครอยู่ แต่เมื่อคืนก่อนที่เราจะบอกพ่อกับแฟนเราตอนเช้า แฟนเราเห็นเราร้องเพลงเอื้อนเสียงฉิ่งฉับ จะโทน แฟนเราไปเรียกพ่อมาพอเดินมาทั้งสองเห็นเราร้องเพลงไทยเดิม พ่อบอกเป็นเพลงรำสีนวลออกอาหนูจึงพยายามปลุกเราแต่เราไม่ตื่นยิ่งไปกว่านั้นพ่อเราบอกเราลุกขึ้นรำด้วยท่าทางที่อ่อนช้อยมือนี่แทบโค้งเข้าหาข้อมือตัวเองตัวอ่อนไปกับการรำ พ่อบอกทั้งพ่อและแฟนสองคนมองหน้ากันแล้วเดินหนีไปเอาพระมาแขวนเลือกพวงที่มีพระล้อมรอบสร้อยคอมาห้อยหอ แล้วรอดูเรา พ่อบอกสักพักเราก็ล้มตัวนอนจนรุ่งเช้า พอเราเล่าให้พ่อฟังตอนเช้าบอกกับสิ่งที่พ่อเห็นเลยบอกให้ทุกคนในบ้านเอาพวงมาลัยหมากพลูมาถวาย พ่อพาไปไหว้รอบแฟลตเลยคะที่แรกคือเรือนไทยสองหลังที่ติดท่าน้ำ ที่สองเรือโบราณตั้งแต่สมัยรัชกาลแรกจนถึงปัจจุบัน ที่สามศาลหน้าแฟลต ที่สี่คือตึกเก็บของพ่อบอกเป็นของโบราณตั้งแต่แต่สมัยรัชกาลแรกจนถึงปัจจุบัน ที่สุดท้ายคือห้องเราเอง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คืนนี้ก็ผ่านไปด้วยดีเช่นกันสำหรับเรา แต่พอรุ่งเช้าพ่อมาบอกว่าเมื่อคืนฝันว่าเขาอยู่ที่นี่ก็เปรียบได้กับเจ้าที่เจ้าทางที่นี่ท่านมาบอกให้รู้แต่ท่านไม่ได้ทำอะไรเราหรอกท่านแค่บอกว่าเห็นเราแล้วหน้าตาชะแล่มแช่มช้อยเลยอยากให้ลองรำดูเลยอยากให้ลองทำแบบชาววังเขาทำกันดูเท่านั้นเอง แต่พ่อบอกยังมีเด็กอีกสี่คน คนแรกดูมียศฐาบรรดาศักดิ์อีกคนเป็นหญิงเรียบร้อยน่ารักส่วนอีกสองคนยังดูซนๆสองคนเขามาขอกับพ่อว่าขอเล่นกับพี่สาวได้ไหมอยากเล่นของที่อยู่ในห้อง คือห้องเราจะมีตุ๊กตาของเล่นรถบังคับพวกนี้คะเพราะเราชอบค่อนไปทางสะสม เราเลยตอบพ่อไปว่าอยากมาเล่นด้วยก็มาซิของที่อยู่ในห้องอยากเล่นก็เล่นไม่ได้ว่าถ้ามีอยู่จิงก็มาเล่น คือเราพูดไปแบบไม่คิด วันนั้นเราอยู่บ้านคนเดียวบ่ายๆไม่มีอะไรทำเราเลยนอนหลับสักงีบ เท่านั้นแหละ หลับตายังไม่ถึงนาทีมั้งรู้สึกขยับตัวไม่ได้หายใจติดขัดแล้วมีเสียงเด็กสองคนพูดข้ามหัวเราไปมาว่ามาเล่นกันสนุกมากเลยเขาพูดข้ามเราไปมาด้วยความเราหายใจไม่ออกและขยับตัวไม่ได้พยายามร้องออกมาว่าหายใจไม่ออก กลับมีเสียงพูดว่า เขาจะตายไหมพี่เขาหายใจไม่ออก เราทำไรไม่ได้เลยตั้งจิตว่าถ้ามีจริงมาให้เหนหน่อยสิอยากเห็นว่าเป็นยังไง แล้วก็มีเสียงตอบกลับว่ากลัวไม่ใช่หรอเห็นเราแล้วจะกลัวไหม แล้วภาพมันตัดมาที่เด็กผู้ชายคนนึงมีพุงหัวจุกตัวสีขาวยืนท้าวสะเอวอยู่ข้างเราห้อยสังวารสองเส้นใส่โจงกระเบนกับอีกคนหนึ่งตัวเล็กกว่ากันไปนิดๆตัวขาวซุกซนกำลังเล่นตุ๊กตาเรา เราเลยพยายามพูดว่าเห็นแล้วแล้วเชื่อแล้วว่ามีจริงๆ แต่ตอนนี้หายใจไม่ออก อยากจะเล่นจะทำอะไรก็ทำไม่ได้ว่า สักพักเราเริ่มรู้สึกตัวได้เท่านั้นแหละเรารีบลุกมานั่ง ตุ๊กตาเราวางระเกะระกะ ล้มบ้างอะไรบ้าง แล้วเราก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กกำลังเล่นกัน พอพ่อกลับมาจากที่ทำงานเราเล่าให้พ่อฟังพ่อให้เราซื้อน้ำแดงกะขนมมา เราก็ไหว้แล้วจุดธูปบอกแล้วลมจากไหนไม่รู้พัดเข้ามาตรงบานเกล็ดแรงมากจนผ้าม่านปลิวลอยสบัดมาอยู้ด้านบนบานเกล็ดลมเย็นแบบเย็นยะเยือกบทบูชาครูบาอาจารย์ที่แขวนอยู่มันโยกเองได้จ้าาาา เราอึ้งสักพักแล้ววิ่งออกไปอยู่กับพ่อตรงห้องครัว เราบอกเราเชื่อแล้วว่าเขาอยู่ที่นี่จิงๆ พ่อบอกคนที่ทำงานพ่อที่อยู่แฟลตเดียวกันมักเห็นมีคนอยู่ในห้องเต็มไปหมดบางทีก็เห็นผู้หญิงชุดไทยเดินไปมาในบ้าน ขโมยเคยขึ้นห้องตอนไม่มีใครอยู่คะแต่ของไม่หายเลยไม่มีการรื้อค้นอะไรทั้งสิ้น ผ่านมาสองสามวันมีคนมาหาพ่อแล้วมาสารภาพกับพอว่าเขาเป็นคนทำเองเขาเป็นคนแฟลตเดียวกันนี่แหละคะเขาว่าเขาเข้ามาเพราะเห็นในห้องมีของเยอะแยะแต่พอเข้ามากลับมองไม่เห็นอะไรเลยเป็นห้องว่างปล่าวโล่งๆแล้วก็มีคนไล่เขาออกจากห้องไปเขารีบหนีออกมาแล้วอยู่ไม่ได้จนต้องมาขอโทษขอโพยพ่อเป็นการใหญ่ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ยังได้ยินเสียงก็อกๆแก็กๆ เสียงเด็ก คนแก่ ผู้หญิงประจำ แต่เราก็ไม่เคยชินหรอกคะยังกลัวอยู่ แต่พวกท่านก็ดูแลรักษาห้องให้และคนในบ้านด้วย อ้ออีกอย่างที่ลืมไม่ได้เลยคือน้ำที่ถวายให้ต้องเปลี่ยนทุกวันพระ บางวันก็ได้กลิ่นหมากพลูจนต้องนำมาถวายให้ บรื๋อออออ สุดท้ายขออนุญาติและขออนุโมธนาบุญกับทุกดวงวิญญานที่เราได้นำมาเล่าในครั้งนี้ด้วยคะ เพราะขณะที่กำลังพิมขนลุกแล้วก็ได้ยินเสียงกระแอ้มมาเป็นระยะๆ บรื๋อออออ