เป็นเรื่องราวที่อยากมาแบ่งปันกันฟัง ครับ
ตัวผมในอดีต เป็นคนไม่ค่อยดี เกเร ติดเพื่อนฝูง เอาแต่เที่ยวเตร่ กินเหล้าเบียร์ แอบคุยกับ ผู้หญิง อื่นบ่อยๆ แต่แฟนผม กลับไม่เคยทิ้งผมไปไหน
กลับร้องไห้ขอร้องกับผม ให้ผมเลิกยุ่งกับผู้หญิงอื่นโดยที่ตัวเค้าก็ไม่ได้ไปมีใครเค้ามีแค่ผม ในขณะที่ผมมีผู้หญิงที่แอบเค้าไว้มากมาย
ผมก็รับปาก ส่งๆไปว่าจะเลิกคุย แล้วผมก็กลับไปคุยเหมือนเดิม ติดเพื่อน ติดเที่ยวเหมือนเดิม ผมไม่เคยเห็นแฟนผมอยู่ในสายตา
ไม่เคยนึกถึงความรู้สึก กลับมองว่าน่าเบื่อ น่ารำคานจะอะไรนักหนา แต่เค้าก็ไม่เคยด่าผมหรือบอกเลิกผมหรือทิ้งผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ผมก็ไม่เข้าใจ และยังใช้ชีวิต ในแบบที่ผมมองว่าสนุกต่อไป
แต่แล้ววันหนึ่งผมเกิดอุบัติเหตุ ผมสลบคาที่ไปตื่นที่โรงพยาบาล ผมเดินไม่ได้ต้องใช้ไม้พะยูง ในวันนั้นนอกจากพ่อแม่ผมก็มีแฟนผมที่คอยดูแลผม
หมอก็ให้ผมกลับมาพักฟื้นที่บ้าน เนื่องจากพ่อแม่ผมก็ต้องทำงานจึงดูแลผมได้ไม่เต็มที่ และคนที่ดูผมก็แฟนผมนี่แหละครับ
นั่งรถประจำทางไปกลับ ประมาณ20กิโลทุกวัน เพื่อมาดูแลผม ป้อนข้าว ป้อนยา อาบน้ำ สระผม คอยถามผมว่าอยากกินอะไรก็หาซื้อมาให้ผม
แล้วก็นั่งรถกลับบ้านคนเดียวดึกๆทุกวัน ผมก็ยังมองไม่เห็นความสำคัญและความดีของเค้า ผมเลวมั้ยหละครับ
จนวันนึงผมหายดี
ผมก็ทำตัวเกเรแบบเก่า ไม่สนใจเค้า ผมแทบจะไม่สนใจไม่ใส่ใจเค้าเลยด้วยซ้ำคับ ผมไม่โทหา ไม่ถาม ไม่ตาม บอกกับเค้าว่าไม่ต้องมา
แต่ผมไปให้ความสำคัญกับ สิ่งอื่นๆ เช่น เที่ยว หรือ การแอบคุยกับคนอื่น
จนวันนั้นก็มาถึงวันที่ผมบอกเลิกเค้า เค้าร้องไห้เสียใจมาก เค้าบอกว่าคิดดีแล้วใช่มั้ย ผมก็ตอบกลับไปว่าคิดดีแล้ว ผมไม่สลด ไม่เสียใจไรเลย
จนเวลาผ่านมาเดือนนึงเค้าโทมาถามผมว่า สรุปจะไม่กลับมาแล้วใช่มั้ย ผมก็ยืนยันคำเดิม คือเลิกครับ
หลังจากนั้น ผมก็เที่ยวสนุกไปทั่ว เฮฮา กินเหล้า จีบ ญ
แล้วผมก็คบกับผู้หญิงอื่นแล้วผมก็โดนบอกเลิก โดยเค้าเบื่อผม แล้วเค้าก็แอบผมไปมีคนอิ่น แล้วก็เลิก ทั้งหมด 2 คน ทั้ง2 คนรวมเป็นเวลา4ปี ในขณะนั้นแฟนผมที่เลิกเค้าก็ไปมีแฟนใหม่ตามทางของเค้า
จนเวลานี้ 24/11/59 ผ่านมา 6 ปี
ผมได้กลับมาคุยกับเค้าเค้ามีแฟน แต่ผมไม่มีใครแต่ความรู้สึกผมนี่ดิครับ ผมรู้สึกว่าจริงๆแล้วลึกๆในใจผมไม่ได้ต้องการคนที่สวย หรือ
เพอเฟคอะไรเลย เพียงแต่คนที่เราต้องการคือคนที่อยู่ข้างๆเราเข้าใจเรารับได้ในตัวเราไม่ทิ่งเราไปไหน อยู้ด้วยแล้วเป็นตัวของเราเอง เค้าคนนี้เป็นเหมือนทุกอย่างของผม แฟน เพื่อน พี่น้อง แม่ คอยเตือนคอยให้กำลังใจอยู้ข้างๆผมทุกเวลาไม่ว่าจะเศร้าหรือสุข ไม่เคยหายไปไหน
ผมอยากให้เค้ากลับมาอยู่ข้างๆผม แต่วันนี้ ผมทำได้แค่รอ เพราะผมไม่มีทุกอย่างที่จะติดต่อเค้า ไม่ว่าจะ face หรือ line หรือเบอร์ผมติดต่อเค้าได้แค่ทางเบอแม่เค้าผมต้องแอบเอาเฟสเพื่อนไปส่อง ต้องนอนคิดถึงเค้าทุกวัน มันแปลกมั้ยหละครับ ผมทำได้แค่รอเค่าเอาเบอร์แม่ติดต่อมาหาผม
ผมอยากจะย้อนอดีต อยากจะกลับไปทำดีกับเธอ อยากอยู่ข้างๆเธอ ได้แต่คิดว่าถ้าในเวลานี้มีเธออยู่ข้างๆกันอะไรคงจะดีกว่านี้
ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อ อยากเตือนคนที่กำลังเบื่อแฟนตัวเองหรือกำลังนอกใจแฟนกำลังจะทิ้งแฟน
ถ้าคุณมีคนข้างๆที่เค้ารักคุณและเค้าเห็นว่าคุณคือสิ่งสำคัญในชีวิตเค้า คุณดูแลกันและกันจะดีกว่าครับ
ก่อนจะมาคิดได้ในวันที่สายไป และโอกาสมันมีไม่มากนะครับที่จะกลับมาเจอกัน
ถ้าในวันนี้มีกันอยู่ ดูแลกันดีดีดีกว่าครับ
เตือนใจคนที่กำลังเบื่อแฟน หรือจะทิ้งแฟนครับ
ตัวผมในอดีต เป็นคนไม่ค่อยดี เกเร ติดเพื่อนฝูง เอาแต่เที่ยวเตร่ กินเหล้าเบียร์ แอบคุยกับ ผู้หญิง อื่นบ่อยๆ แต่แฟนผม กลับไม่เคยทิ้งผมไปไหน
กลับร้องไห้ขอร้องกับผม ให้ผมเลิกยุ่งกับผู้หญิงอื่นโดยที่ตัวเค้าก็ไม่ได้ไปมีใครเค้ามีแค่ผม ในขณะที่ผมมีผู้หญิงที่แอบเค้าไว้มากมาย
ผมก็รับปาก ส่งๆไปว่าจะเลิกคุย แล้วผมก็กลับไปคุยเหมือนเดิม ติดเพื่อน ติดเที่ยวเหมือนเดิม ผมไม่เคยเห็นแฟนผมอยู่ในสายตา
ไม่เคยนึกถึงความรู้สึก กลับมองว่าน่าเบื่อ น่ารำคานจะอะไรนักหนา แต่เค้าก็ไม่เคยด่าผมหรือบอกเลิกผมหรือทิ้งผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ผมก็ไม่เข้าใจ และยังใช้ชีวิต ในแบบที่ผมมองว่าสนุกต่อไป
แต่แล้ววันหนึ่งผมเกิดอุบัติเหตุ ผมสลบคาที่ไปตื่นที่โรงพยาบาล ผมเดินไม่ได้ต้องใช้ไม้พะยูง ในวันนั้นนอกจากพ่อแม่ผมก็มีแฟนผมที่คอยดูแลผม
หมอก็ให้ผมกลับมาพักฟื้นที่บ้าน เนื่องจากพ่อแม่ผมก็ต้องทำงานจึงดูแลผมได้ไม่เต็มที่ และคนที่ดูผมก็แฟนผมนี่แหละครับ
นั่งรถประจำทางไปกลับ ประมาณ20กิโลทุกวัน เพื่อมาดูแลผม ป้อนข้าว ป้อนยา อาบน้ำ สระผม คอยถามผมว่าอยากกินอะไรก็หาซื้อมาให้ผม
แล้วก็นั่งรถกลับบ้านคนเดียวดึกๆทุกวัน ผมก็ยังมองไม่เห็นความสำคัญและความดีของเค้า ผมเลวมั้ยหละครับ
จนวันนึงผมหายดี
ผมก็ทำตัวเกเรแบบเก่า ไม่สนใจเค้า ผมแทบจะไม่สนใจไม่ใส่ใจเค้าเลยด้วยซ้ำคับ ผมไม่โทหา ไม่ถาม ไม่ตาม บอกกับเค้าว่าไม่ต้องมา
แต่ผมไปให้ความสำคัญกับ สิ่งอื่นๆ เช่น เที่ยว หรือ การแอบคุยกับคนอื่น
จนวันนั้นก็มาถึงวันที่ผมบอกเลิกเค้า เค้าร้องไห้เสียใจมาก เค้าบอกว่าคิดดีแล้วใช่มั้ย ผมก็ตอบกลับไปว่าคิดดีแล้ว ผมไม่สลด ไม่เสียใจไรเลย
จนเวลาผ่านมาเดือนนึงเค้าโทมาถามผมว่า สรุปจะไม่กลับมาแล้วใช่มั้ย ผมก็ยืนยันคำเดิม คือเลิกครับ
หลังจากนั้น ผมก็เที่ยวสนุกไปทั่ว เฮฮา กินเหล้า จีบ ญ
แล้วผมก็คบกับผู้หญิงอื่นแล้วผมก็โดนบอกเลิก โดยเค้าเบื่อผม แล้วเค้าก็แอบผมไปมีคนอิ่น แล้วก็เลิก ทั้งหมด 2 คน ทั้ง2 คนรวมเป็นเวลา4ปี ในขณะนั้นแฟนผมที่เลิกเค้าก็ไปมีแฟนใหม่ตามทางของเค้า
จนเวลานี้ 24/11/59 ผ่านมา 6 ปี
ผมได้กลับมาคุยกับเค้าเค้ามีแฟน แต่ผมไม่มีใครแต่ความรู้สึกผมนี่ดิครับ ผมรู้สึกว่าจริงๆแล้วลึกๆในใจผมไม่ได้ต้องการคนที่สวย หรือ
เพอเฟคอะไรเลย เพียงแต่คนที่เราต้องการคือคนที่อยู่ข้างๆเราเข้าใจเรารับได้ในตัวเราไม่ทิ่งเราไปไหน อยู้ด้วยแล้วเป็นตัวของเราเอง เค้าคนนี้เป็นเหมือนทุกอย่างของผม แฟน เพื่อน พี่น้อง แม่ คอยเตือนคอยให้กำลังใจอยู้ข้างๆผมทุกเวลาไม่ว่าจะเศร้าหรือสุข ไม่เคยหายไปไหน
ผมอยากให้เค้ากลับมาอยู่ข้างๆผม แต่วันนี้ ผมทำได้แค่รอ เพราะผมไม่มีทุกอย่างที่จะติดต่อเค้า ไม่ว่าจะ face หรือ line หรือเบอร์ผมติดต่อเค้าได้แค่ทางเบอแม่เค้าผมต้องแอบเอาเฟสเพื่อนไปส่อง ต้องนอนคิดถึงเค้าทุกวัน มันแปลกมั้ยหละครับ ผมทำได้แค่รอเค่าเอาเบอร์แม่ติดต่อมาหาผม
ผมอยากจะย้อนอดีต อยากจะกลับไปทำดีกับเธอ อยากอยู่ข้างๆเธอ ได้แต่คิดว่าถ้าในเวลานี้มีเธออยู่ข้างๆกันอะไรคงจะดีกว่านี้
ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อ อยากเตือนคนที่กำลังเบื่อแฟนตัวเองหรือกำลังนอกใจแฟนกำลังจะทิ้งแฟน
ถ้าคุณมีคนข้างๆที่เค้ารักคุณและเค้าเห็นว่าคุณคือสิ่งสำคัญในชีวิตเค้า คุณดูแลกันและกันจะดีกว่าครับ
ก่อนจะมาคิดได้ในวันที่สายไป และโอกาสมันมีไม่มากนะครับที่จะกลับมาเจอกัน
ถ้าในวันนี้มีกันอยู่ ดูแลกันดีดีดีกว่าครับ