สวัสดีเราชื่อยังไม่บอกดีกว่า 555 อายุ 16 ปี เรามีเรื่องมาเล่าให้ฟัง.....
คือเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงชื่อว่าพี่พีท เราชอบพี่เขาตั้งแต่เข้า รร.มาวันแรก ชอบตั้งม1 จน ตอนนี้ อยู่ม 4 แล้ว
เราแอบมองพี่เขาทุกวันตอนเข้าแถว แล้วก็รู้จักชื่อพี่เขาเป็นคนแรกในโรงเรียน ถ้าไม่รวมคนที่รู้จักมาก่อน ตอนนั้นพี่เขาเป็นคนน่ารัก ขาว ดัดฟัน มีแต่คนชอบ จีบยากจัดอ่ะ ตอนนั้นก็ไม่ได้ชอบอะไรมากหรอกนะ พอขึ้นม 2 ก็เริ่มกลับมาหวั่นไหวอีกครั้ง แอบมองห้องพี่เขาทุกวัน เลยตัดสินใจ ทักเฟสไป แค่พี่เขาตอบมาคำเดียวเท่านั้นอ่ะ
เขิลแบบบอกไม่ถูก แต่เขาไม่ชอบตอบเฟส ก็เลยสุ่มไอดีใลน์ไป สุ่มมั่วๆ ถูกเฉยอะ ยอมนอนดึกเพื่อรอคุยกับเขา เพระาเขาต้องทำงาน ก็เล่นเกมเศรษฐีด้วยกัน แล้วก็คุยไลน์กันมาตลอด
เจอหน้ากัน ใจโครตสั่นอะ ตอนน้ั้นเล่นตะกร้ออยูกับเพื่อนแล้วตะกร้อกระเด็นไปตรงพี่เขา พี่เขาแล้วเราก็ก้มเก็บพร้อมกัน สบตากัน 5 วิ แล้วพี่เขาก็ยิ้มให้ เขิลจัด วันเกิดตอน ม2 พี่เขาก็มาอวยพรวันเกิดให้ น่ารักจัด เคยเอากุหลาบไปให้เขาด้วยนะ แต่ฝากเพื่อนไปให้ เพราะเราเปนคนขี้อาย แล้วของสิ่งที่สองที่เป็นพวงกุญแจ ก็ตอนนั้นยังเด้กๆอ่ะนะ พี่เขาเรียนอยู่ เอาพวงกุญแจไปหย่อนใว้ในรองเท้า พ้อมห่อกระดาษแล้วก้เขียนความในใจไว้ เอาไปหย่อนใส่รองเท้า แต่ใส่ผิดคู่ เพื่อนเขามาอ่านกันเต็มเลย อายจัด ดีนะ ไม่ได้เขียนชื่อตัวเองใว้เขียนแต่ชื่อพี่เขา
และฉันมีเพื่อนคนนึงไม่บอกละกัน ว่าชื่ออะไร มีใรเราก็ให้มันช่วยตลอด ช่วยเป็นสะพานเชื่อมระหว่างพี่พีทให้ แต่เพื่อนเราคนนี้อ่ะดิ ดันไปชอบพี่เขาเหมือนกัน มันเคยพูดหลยครั้งแล้วแหละ ว่า ชอบ แต่เราคิดว่ามันคงพูดแกล้งไปเล่นๆ เพราะเราไว้ใจใง ว่ามันคงไม่คิดจิงจังหรอก จนวันนั้น มันไปกวาดห้องให้อาจารย์กับเพื่อนอีกคน แล้วพี่พีทเดินผ่านห้อง แล้วมันก็ไปโอบแขน ขอถ่ายรูป แล้วก็อัดวิดิโอมาให้เราดู คือเป็นใครใครก็เจ็บป่ะ แต่ก็ไม่อะไร เห็นว่ามันเป็นเพื่อน แต่นับวันก็ยิ่งหนักขึ้นทุกวัน มันลบแชท ปิดบัง ว่าคุยกับพี่พีท เราเลยไปถามตรงๆอีกครั้ง มันเลยบอกมาตรงๆว่าชอบจริงๆ ก็อืม ยอมรับความเสียใจ และโกรธมันมาก แต่ก็ไม่อยากมาตัดเพื่อนเพราะแค่ผู้ชายแค่คนเดียว เพราะเรากับมันก็เปนเพื่อนสนิทกัน ผ่านไรมากันตั้งเยอะแยะ ก็ให้อภัยมัน และมันก็เลิกยุ่งกับพี่พีท แล้วก็มีคนชอบใหม่แล้ว ก็สบายใจ
มาต่อเรื่องพี่พีท 555 หลังจากที่คุยกันทุกวัน ก็เริ่มคุยกันน้อยลงแล้ว ก็พยายามจะตัดใจนะ แต่ทำไม่ได้ ทั้งๆที่เราพยายามหาแฟน มีแฟนไปแล้ว 1 คน แต่ก็ต้องเลิก เพราะยังชอบพี่เขาอยุไม่เคยลืม และไม่อยากลืมพี่เขาเลย ยังรู้สึกดีด้วยเสมอ
พี่เขาเป็นเหมือนแรงบรรดาใจเลยดิ้ ตั้งใจเรียนเพื่อนให้เขาสนใจ เปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ใจสักที 555 เวลาเราเครียดหรือไม่สบายใจเรื่องอะไร เวลาคุยกับเขาก็สบายใจขึ้นมาทุกครั้ง แปลกเนาะ แค่ชอบเอง ทำไมถึงทำให้เราอยากเปลี่ยนตัวเองมากขนาดนี้
แต่เราไม่สวยหรอกนะ เมื่อก่อนตอนคุยกันแรกๆ พี่เขาพูดจาสุภาพ น่ารักมาก พอผ่านไปเรื่อยๆ กวนตีนชิพหาย ตอนนั้นเฟิร์นเพื่อนเรา ไปขอพี่เขาถ่ายรูป แล้วอยู่ดีๆเพื่อนก็ลากเราไปถ่ายคู่ด้วย ทำไงล่ะ เขิลดิคับ ต่อหน้าคนมากมาย สั่นชาไปหมด อยู่ใกล้ๆ แล้วใจเต้นแรงมาก แล้วพี่เค้าก็ยิ้มให้ แล้วก็ถามว่า "น้องพลอยป่ะเนี่ย " เราเขิลอ่ะ เลยไม่ได้พูดอะไร ก้มหน้าอย่างเดียว ><
กีฬาสีตอนม 3 ตอนนั้นราอยู่สีเหลือง แล้งสลับเสื้อกับเพื่อนไปอยู่สีแดงสีเดียวกับพี่พีท พี่เขาคอยแจกน้ำแจกขนมให้น้อง ช่วยพี่ม 5 ถ้าไม่ได้เปลี่ยนสี
คงไม่ได้กินน้ำที่พี่เขาตักให้ กินขนมที่เขาแจก คือดีอะ ว่าจะไม่กินขนมห่อนั้น แต่ก็อดใจไม่ได้ อยากรู้ว่ามันอร่อยแค่ไหน ขนมอ่ะ ก็เฉยๆ แต่เป้นขนมที่พี่เขาแจกใงเลยอร่อยมากกกกก
เจอตัวจิงก็เริ่มคุยกันมากขึ้นแล้วแหละ แต่เราก็ยังเขิลอยู่ทั้งๆที่คุยกันมา ปีกว่าๆล้ะ
พอถึงวันเกิดปีต่อมา พี่เขาฝากของขวัญวันเกิดให้เพื่อนเอามาให้เรา คือตอนแรกคิดว่าไม่ไช่หรอกมั้ง แต่
ใช่เว้ย แบบเขิลมากอ่ะ รู้สึกดีจัด พี่เขาเสียสละเวลาไปทำให้น้องคนนี้เรยหลอ ทั้งๆที่ไม่ได้ขอเลยนะ เหมือนเซอร์ไพร์เลย คือพี่เขาดีกับเรามากอ่ะ
เมื่อถึงวันอำลา ม 3 , ม 6 ครูให้เดินแถวตอน จากโรงอาหารไปหน้าโรงเรียน เดินๆไปเรื่อยๆ เจอพี่เขาอยู่ข้างๆ พี่เขาข้ามฝั่งมา เด็ดดอกหญ้าให้เราแต่แค่เล่นๆ แล้วพี่เขาก้อเาพวงกุญแจในกระเป๋าออกมาให้ พร้อมกับพี่คนนึงในห้องเขา พี่คนนั้นชอบเรา แบบเดินเอามาให้ตั้งคู่ คือเขิลจัด แล้วก็ไปขอพี่พีทถ่ายรูป แต่พี่พี่ทก็ไปสะกดพี่ที่ชอบเราอ่ะ ว่าเราจะถ่ายรูปด้วย คือแบบ หึหึ !สะแหยะยิ้มแปป เลยได้รูปคี่เลย กลายเป็นถ่ายสามคนสะงั้น
เย้! ขึ้นม 4 ล้ะ เราก้อยังคุยกับพี่เขาอยู่แต่ไม่บ่อยนัก เราเป็นคนชอบเล่นตะกร้อ พี่เขาเหมือนกัน อาจารย์เลยให้เราไปแข่งด้วยกัน ดีนะ ได้ไปเชียร์กันอยู่ข้างๆสนาม ตอนพี่เขาแข่ง มีหมาอยุข้างสนาม พี่เขาจะวิ่งไปรับตะกร้อพอดี ไปโดนหมาเข้า เลยโดนหมากัด อยากถามว่า เจ็บมากมั้ย แต่ไม่กล้าว่ะ ปากแข็ง ขี้อาย ตัวจริงกับในแชทเราไม่เหมือนกันอะ เราไม่ค่อยกล้าคุยกับเขาอะ พอพี่เขามีแฟน เจ็บไปอีก เลยเลิกคุยแหละ แต่พี่เขาก้ทักมาน้ะ ทักมาคุยกับเรา ในฐานะน้องสาวคนนึง แต่ก้คุยใม่มากหรอก ตอนนี้พี่เขาเลิกกับแฟนแล้ว เพราะว่าพี่เขาไม่มีเวลาให้มั้ง แล้วอยู่กันไกล เพราะพี่เขาก้ต้องทำงาาน ส่วนแฟนพี่เขาก็คงจะรับไม่ไหว เลยบอกเลิก เราก็ยังจะอยู่ข้างๆในฐานะน้องสาวนี่แหละ หลายคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องใร้สาระที่แค่ทำนู้นทำนี้ให้นิดหน่อย แต่พี่พีทไม่เหมือนผู้ชายอื่นที่คุย พี่เขาจีบยากมาก คนในโรงเรียนรู้ดี แต่เวลาพี่เขารักใครพี่เขารักมาก อยากเปนคนนั้นจัง คนที่ได้ใจเธอไปครอง เรานี่นกแล้วนกอีก ตอนนี้ก็ใกล้จะวันเกิดอีกปีล้ะ จะรอ ดูนะว่าพี่เขาทำใรให้ เรื่องไม่ได้มีแค่นี้หรอก มันเยอะจนอธิบายเปนตัวหนังสือใด้ไม่หมด
เมื่อไหร่จะได้เลื่อนสถานะ !!!
คือเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงชื่อว่าพี่พีท เราชอบพี่เขาตั้งแต่เข้า รร.มาวันแรก ชอบตั้งม1 จน ตอนนี้ อยู่ม 4 แล้ว
เราแอบมองพี่เขาทุกวันตอนเข้าแถว แล้วก็รู้จักชื่อพี่เขาเป็นคนแรกในโรงเรียน ถ้าไม่รวมคนที่รู้จักมาก่อน ตอนนั้นพี่เขาเป็นคนน่ารัก ขาว ดัดฟัน มีแต่คนชอบ จีบยากจัดอ่ะ ตอนนั้นก็ไม่ได้ชอบอะไรมากหรอกนะ พอขึ้นม 2 ก็เริ่มกลับมาหวั่นไหวอีกครั้ง แอบมองห้องพี่เขาทุกวัน เลยตัดสินใจ ทักเฟสไป แค่พี่เขาตอบมาคำเดียวเท่านั้นอ่ะ
เจอหน้ากัน ใจโครตสั่นอะ ตอนน้ั้นเล่นตะกร้ออยูกับเพื่อนแล้วตะกร้อกระเด็นไปตรงพี่เขา พี่เขาแล้วเราก็ก้มเก็บพร้อมกัน สบตากัน 5 วิ แล้วพี่เขาก็ยิ้มให้ เขิลจัด วันเกิดตอน ม2 พี่เขาก็มาอวยพรวันเกิดให้ น่ารักจัด เคยเอากุหลาบไปให้เขาด้วยนะ แต่ฝากเพื่อนไปให้ เพราะเราเปนคนขี้อาย แล้วของสิ่งที่สองที่เป็นพวงกุญแจ ก็ตอนนั้นยังเด้กๆอ่ะนะ พี่เขาเรียนอยู่ เอาพวงกุญแจไปหย่อนใว้ในรองเท้า พ้อมห่อกระดาษแล้วก้เขียนความในใจไว้ เอาไปหย่อนใส่รองเท้า แต่ใส่ผิดคู่ เพื่อนเขามาอ่านกันเต็มเลย อายจัด ดีนะ ไม่ได้เขียนชื่อตัวเองใว้เขียนแต่ชื่อพี่เขา
และฉันมีเพื่อนคนนึงไม่บอกละกัน ว่าชื่ออะไร มีใรเราก็ให้มันช่วยตลอด ช่วยเป็นสะพานเชื่อมระหว่างพี่พีทให้ แต่เพื่อนเราคนนี้อ่ะดิ ดันไปชอบพี่เขาเหมือนกัน มันเคยพูดหลยครั้งแล้วแหละ ว่า ชอบ แต่เราคิดว่ามันคงพูดแกล้งไปเล่นๆ เพราะเราไว้ใจใง ว่ามันคงไม่คิดจิงจังหรอก จนวันนั้น มันไปกวาดห้องให้อาจารย์กับเพื่อนอีกคน แล้วพี่พีทเดินผ่านห้อง แล้วมันก็ไปโอบแขน ขอถ่ายรูป แล้วก็อัดวิดิโอมาให้เราดู คือเป็นใครใครก็เจ็บป่ะ แต่ก็ไม่อะไร เห็นว่ามันเป็นเพื่อน แต่นับวันก็ยิ่งหนักขึ้นทุกวัน มันลบแชท ปิดบัง ว่าคุยกับพี่พีท เราเลยไปถามตรงๆอีกครั้ง มันเลยบอกมาตรงๆว่าชอบจริงๆ ก็อืม ยอมรับความเสียใจ และโกรธมันมาก แต่ก็ไม่อยากมาตัดเพื่อนเพราะแค่ผู้ชายแค่คนเดียว เพราะเรากับมันก็เปนเพื่อนสนิทกัน ผ่านไรมากันตั้งเยอะแยะ ก็ให้อภัยมัน และมันก็เลิกยุ่งกับพี่พีท แล้วก็มีคนชอบใหม่แล้ว ก็สบายใจ
มาต่อเรื่องพี่พีท 555 หลังจากที่คุยกันทุกวัน ก็เริ่มคุยกันน้อยลงแล้ว ก็พยายามจะตัดใจนะ แต่ทำไม่ได้ ทั้งๆที่เราพยายามหาแฟน มีแฟนไปแล้ว 1 คน แต่ก็ต้องเลิก เพราะยังชอบพี่เขาอยุไม่เคยลืม และไม่อยากลืมพี่เขาเลย ยังรู้สึกดีด้วยเสมอ
พี่เขาเป็นเหมือนแรงบรรดาใจเลยดิ้ ตั้งใจเรียนเพื่อนให้เขาสนใจ เปลี่ยนแปลงตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ใจสักที 555 เวลาเราเครียดหรือไม่สบายใจเรื่องอะไร เวลาคุยกับเขาก็สบายใจขึ้นมาทุกครั้ง แปลกเนาะ แค่ชอบเอง ทำไมถึงทำให้เราอยากเปลี่ยนตัวเองมากขนาดนี้
แต่เราไม่สวยหรอกนะ เมื่อก่อนตอนคุยกันแรกๆ พี่เขาพูดจาสุภาพ น่ารักมาก พอผ่านไปเรื่อยๆ กวนตีนชิพหาย ตอนนั้นเฟิร์นเพื่อนเรา ไปขอพี่เขาถ่ายรูป แล้วอยู่ดีๆเพื่อนก็ลากเราไปถ่ายคู่ด้วย ทำไงล่ะ เขิลดิคับ ต่อหน้าคนมากมาย สั่นชาไปหมด อยู่ใกล้ๆ แล้วใจเต้นแรงมาก แล้วพี่เค้าก็ยิ้มให้ แล้วก็ถามว่า "น้องพลอยป่ะเนี่ย " เราเขิลอ่ะ เลยไม่ได้พูดอะไร ก้มหน้าอย่างเดียว ><
กีฬาสีตอนม 3 ตอนนั้นราอยู่สีเหลือง แล้งสลับเสื้อกับเพื่อนไปอยู่สีแดงสีเดียวกับพี่พีท พี่เขาคอยแจกน้ำแจกขนมให้น้อง ช่วยพี่ม 5 ถ้าไม่ได้เปลี่ยนสี
คงไม่ได้กินน้ำที่พี่เขาตักให้ กินขนมที่เขาแจก คือดีอะ ว่าจะไม่กินขนมห่อนั้น แต่ก็อดใจไม่ได้ อยากรู้ว่ามันอร่อยแค่ไหน ขนมอ่ะ ก็เฉยๆ แต่เป้นขนมที่พี่เขาแจกใงเลยอร่อยมากกกกก
เจอตัวจิงก็เริ่มคุยกันมากขึ้นแล้วแหละ แต่เราก็ยังเขิลอยู่ทั้งๆที่คุยกันมา ปีกว่าๆล้ะ
พอถึงวันเกิดปีต่อมา พี่เขาฝากของขวัญวันเกิดให้เพื่อนเอามาให้เรา คือตอนแรกคิดว่าไม่ไช่หรอกมั้ง แต่
เมื่อถึงวันอำลา ม 3 , ม 6 ครูให้เดินแถวตอน จากโรงอาหารไปหน้าโรงเรียน เดินๆไปเรื่อยๆ เจอพี่เขาอยู่ข้างๆ พี่เขาข้ามฝั่งมา เด็ดดอกหญ้าให้เราแต่แค่เล่นๆ แล้วพี่เขาก้อเาพวงกุญแจในกระเป๋าออกมาให้ พร้อมกับพี่คนนึงในห้องเขา พี่คนนั้นชอบเรา แบบเดินเอามาให้ตั้งคู่ คือเขิลจัด แล้วก็ไปขอพี่พีทถ่ายรูป แต่พี่พี่ทก็ไปสะกดพี่ที่ชอบเราอ่ะ ว่าเราจะถ่ายรูปด้วย คือแบบ หึหึ !สะแหยะยิ้มแปป เลยได้รูปคี่เลย กลายเป็นถ่ายสามคนสะงั้น
เย้! ขึ้นม 4 ล้ะ เราก้อยังคุยกับพี่เขาอยู่แต่ไม่บ่อยนัก เราเป็นคนชอบเล่นตะกร้อ พี่เขาเหมือนกัน อาจารย์เลยให้เราไปแข่งด้วยกัน ดีนะ ได้ไปเชียร์กันอยู่ข้างๆสนาม ตอนพี่เขาแข่ง มีหมาอยุข้างสนาม พี่เขาจะวิ่งไปรับตะกร้อพอดี ไปโดนหมาเข้า เลยโดนหมากัด อยากถามว่า เจ็บมากมั้ย แต่ไม่กล้าว่ะ ปากแข็ง ขี้อาย ตัวจริงกับในแชทเราไม่เหมือนกันอะ เราไม่ค่อยกล้าคุยกับเขาอะ พอพี่เขามีแฟน เจ็บไปอีก เลยเลิกคุยแหละ แต่พี่เขาก้ทักมาน้ะ ทักมาคุยกับเรา ในฐานะน้องสาวคนนึง แต่ก้คุยใม่มากหรอก ตอนนี้พี่เขาเลิกกับแฟนแล้ว เพราะว่าพี่เขาไม่มีเวลาให้มั้ง แล้วอยู่กันไกล เพราะพี่เขาก้ต้องทำงาาน ส่วนแฟนพี่เขาก็คงจะรับไม่ไหว เลยบอกเลิก เราก็ยังจะอยู่ข้างๆในฐานะน้องสาวนี่แหละ หลายคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องใร้สาระที่แค่ทำนู้นทำนี้ให้นิดหน่อย แต่พี่พีทไม่เหมือนผู้ชายอื่นที่คุย พี่เขาจีบยากมาก คนในโรงเรียนรู้ดี แต่เวลาพี่เขารักใครพี่เขารักมาก อยากเปนคนนั้นจัง คนที่ได้ใจเธอไปครอง เรานี่นกแล้วนกอีก ตอนนี้ก็ใกล้จะวันเกิดอีกปีล้ะ จะรอ ดูนะว่าพี่เขาทำใรให้ เรื่องไม่ได้มีแค่นี้หรอก มันเยอะจนอธิบายเปนตัวหนังสือใด้ไม่หมด