[CR] ท่องลาวจากเหนือ...จรดใต้ ด้วยสองล้อ แต่ไม่ง้อเครื่องยนต์

ต้องออกตัวก่อนเลยว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้แรกในพันทิปอาจจะเขียนผิดเยอะและทำไม่ถูกบ้างก็ต้องขออภัยไว้ก่อน ณ ที่นี้ วิธีในการใช้คำและภาษาอาจจะไม่สละสลวยมากนัก คิดอยู่นานว่าจะแชร์เรื่องราวลงในพันทิปดีไหม(เพราะอาจจะไม่มีคนอ่าน และยังไม่มีเทคนิคเล่าเรื่องทีดีพอ) สรุปคือเอาลงดีกว่าเพราะกระทู้นี้อาจจะเป็นแรงบรรดาลใจให้ใครหลายๆ กล้าลงมือทำตามความฝันที่ตัวเองได้ฝันไว้สักที และอีกอย่างที่ต้องบอกเลยคือ ผมไม่ได้ออกเดือนทางด้วยตนเองนะครับแต่เป็นพี่ชายของผมที่เป็นคนเขียนเรื่องราวทั้งหมด ผมแค่รับหน้าที่ก๊อปจากหน้าเฟสบุคของพี่(อาจจะแก้ไขคำผิดให้บ้าง) มาโพสต์ลงในพันทิปเท่านั้น อีกอย่างซึ่งสำคัญมากๆ คือ คนที่ออกเดินทางเป็นมุสลิม ซึ่งพอเป็นมุสลิมแล้วอาจจะทำให้การเดินทางมีความลำบากมากขึ้นเท่าตัวเนื่องด้วยเหตุผลหลายประการเช่น การกินและละหมาด และอื่นๆ ทำให้กระทู้นี้อาจจะเป็นประโยชน์ต่อพี่น้องมุสลิมหลายๆท่านที่เข้ามาอ่านด้วยเช่นกันครับ

เอาเป็นว่าเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ขอแทนสรรพนามของพี่ชายผมว่าบิ๊บละกันนะครับ(จากชื่อเล่นของพี่) บิ๊บเป็นชายร่างอ้วนคนหนึ่งที่รักและชอบการท่องเที่ยวมากๆ ถึงขนาดว่าลำบากแค่ไหนแต่ถ้าได้เที่ยวก็มีความสุข บิ๊บมีความฝันว่าอยากจะเที่ยวประเทศลาวมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย แต่...ไม่มีโอกาสได้ไปสักทีเพราะเหตุผลๆ หลายๆอย่าง จนกระทั่งตอนนี้จบป.ตรีมาก็หลายปีแล้วแต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ไปสักที จนกระทั่งเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา พี่บิ๊บแกอกหักครับ อ่านไม่ผิดครับ พี่แกอกหัก และระหว่างช่วงนั้นพอดีเป็นช่วงที่พี่แกติดตามชายคนหนึ่ง(ตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้ว)กำลังขี่มอไซค์เที่ยวให้ครบอุทยานทั่วไทยและกำลังจะจบทริปที่เบตง(ชื่อบอล) บิ๊บก็เป็นคนคอยแนะนำและพาเที่ยวในพื้นที่จังหวัดยะลา หลังจากบอลจบทริป พี่บอลแกก็อยากลองขี่จักรยานจากใต้สุดของประเทศไทย(สุไหงโกลก)ไปจนถึงเหนือสุดของประเทศไทย(เชียงราย) แต่ด้วยความที่พระเจ้าอยากจะให้บิ๊บได้ทำตามความฝันของตัวเองสักที บิ๊บเลยตัดสินใจบอกบอลว่าจะขี่เป็นเพื่อน เพื่อจะไม่ต้องมานั่งคอตกอกหักอยู่บ้านเฉยๆ ไม่เป็นอันกินอันนอน(ซึ่งตอนนี้ยังไม่คิดว่าจะปั่นต่อไปลาว) ซึ่งการขี่จักรยานครั้งนี้ก็เป็นงานช้างพอสมควรสำหรับทั้งสองเนื่องจาก บอลเองก็ไม่เคยขี่จักรยานไกลๆ ส่วนบิ๊บเองก็ตัวใหญ่มาก(อ้วนเลยครับ) และไม่เคยขี่จักรยานไกลเช่นกัน
และตัวผมเองก็เป็นคนที่ไม่เห็นด้วยและพยายามขัดความคิดบ้าๆของพี่ชายผมคนนี้ แต่ทำไงได้ในเมื่อเจ้าตัวยังอยากไปหลังจากที่เถียงกันด้วยเหตุผลอย่างดุเดือดเมามัน ผมก็ต้องยอมรับในและเปลี่ยนเป็นการผลักดันเขาแทน                     

หลังจากวันที่ออกเดือนทางเกือบ 1 เดือน ผ่านร้อน ผ่านหนาว และเกือบจะแยกกัน บิ๊บและบอลก็ทำภารกิจสำเร็จ คือขี่จักรยานถึงแม่สายปลายสุดของประเทศไทยสักที รวมระยะกว่า 2 พันกิโล หลังจากถึงที่นั้นความคิดของบิ๊บก็เริ่มขึ้นมาทันทีว่า ในเมื่อเราอยู่ใกล้ลาวแล้วทำไมไม่ขี่จักรยานในลาวไปด้วยเลย เราอยากมาลาวตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว และจุดๆนี้เองเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เกิดทริปนี้ โดยที่พี่บอลก็ไม่ได้ไปด้วยกันต่อเพราะมีภารกิจที่ต้องทำต่อหลังนั้น หลังจากจบทริปสุไหงโกลก-แม่สาย ก็พักประมาณ 2-3 วัน และก็มาถึงวันที่ต้องเดินทางออกจากประเทศไทย สู่ประเทศลาวด้วยสองล้อที่ไม่มีเครื่องยนต์ ก็เป็นปกติที่ว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ถึงเวลาที่สองคนต้องแยกกันสักที บิ๊บก็ทำตามความฝันของตัวเองต่อ ขี่จักรยานมุ่งหน้าสู่ประเทศลาว บอลก็กลับภูมิลำเนาของตัวเอง

นับจากนี้จะเป็นโพสต์ที่ผมก๊อปมาจาก เฟสบุคของพี่บิ๊บ และภาพต่างๆ ที่เป็นภาพที่ถ่ายจากมือถือของพี่บิ๊บเอง ซึ่งอาจจะไม่สวยมากนั้น เนื่องจากพี่แกเองก็ไม่ค่อยมีความรู้อะไรมากเกี่ยวกับการถ่ายรูป แต่เพียงแค่อยากจะแบ่งปันให้เพื่อนๆได้รับชม โดยที่บิ๊บจะโพสต์เรื่องราวที่ตัวเองได้พบเจอระหว่างทางผสมกับรีวิวสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆในตัวไปด้วยวันต่อวัน เอาเป็นว่ายร่ายมายาวมากๆ แล้ว เดี๋ยวเพื่อนๆ จะเบื่อกัน มาเข้าสู่เนื้อหาที่พี่เขาเป็นคนเขียนเองจริงๆกันเลยดีกว่าครับ     

รูปแบบการเดินทางคร่าวๆคือ ขี่จักรยานเสือภูเขา จาก เชียงราย-หลวงพระบาง-วังเวียง-เวียงจันทร์ จนถึงปากเซ
ที่พัก:ค่ำไหนนอนนั่น อาจจะมี นอนวัด ขอนอนตามที่ว่างที่มีบ้านคน(ด้านนอกบ้าน) โดยใช้ที่นอนที่ตนเองเตรียมมา และโฮสเทล ในกรณีที่จำเป็น อาหาร:กินพอเท่าที่จำเป็นแต่ไม่อดอยากครับ