สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัวเองก่อนเลย ขอแทนตัวเองว่ายีนนะคะ ยีนเรียนที่โรงเรียนหญิงล้วนในกรุงเทพ และแน่นอนว่าคนที่เรียนหญิงล้วนก็จะเข้าใจดีว่าการแอบชอบคนในโรงเรียนไม่ใช่เรื่องแปลกเลย เพราะฉะนั้นยีนจะมาเล่าประสบการณ์เล็กๆน้อยๆให้ได้อ่านกันค่ะ
เชื่อว่าหลายๆคนจะพบรักกันในช่วงกีฬาสีของโรงเรียน และแน่นอนว่าเรื่องนี้มีจุดเริ่มต้นจากกีฬาสีค่ะ เนื่องจากว่า ช่วงก่อนสอบปลายภาคจะมีพี่ๆสตาฟสี มาหาตัวนักกีฬาเพื่อแข่งให้สี ซึ่งยีนก็เลือกลงกีฬาไปหนึ่งอย่างค่ะ แต่กีฬาที่ยีนลง มีคนลงเยอะมาก ก็เลยต้องมีการคัดตัวนักกีฬา แล้วยีนก็ติดทีมของสีค่ะ พอติดพี่ๆที่คุมกีฬาก็มีการนัดซ้อมช่วงปิดเทอม พอสอบปลายภาเสร็จแล้ว ก็ถึงวันที่พี่ๆนัดซ้อม เราไปถึงค่อนข้างเร็ว แต่เช้าวันนั้นฝนตก ยีนเลยไปถูสนามรอ แต่ซุ่มซามลื่น ก็เลยเจ็บตัว พอสายๆก็เริ่มมีคนทยอยมา พอครบทั้งทีมม.ต้นและม.ปลาย พี่ๆก็ให้เริ่มวอร์มร่างกาย แล้วก็ฝึกทักษะเบื้องต้น ในช่วงที่กำลังฝึกเราหันไปเห็นพี่คนนึง ตอนแรกก็ไม่ได้อะไร แต่พี่เค้าก็ดูกวนๆดี 5555 จนฝึกต่อไปเรื่อยก็ต้องมีการต่อแถว เราได้เอยู่หน้าพี่คนนั้นพอดี เราก็เลยหันไปแกล้งพี่เค้า แบบ ไปหยอกเล่นเฉยๆ ทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่เค้าชื่ออะไร แต่พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย กลับยอมให้ยีนแกล้งด้วยซ้ำ แล้วยีนก็ได้เล่นกีพี่เค้าบ่อยๆเหมือนกัน ก็เริ่มหวั่นไหวแต่ก็ไม่รู้ชื่อพี่เค้ายู่ดี จนวันหนึ่งยีนตัดสินใจที่จะแอดไลน์พี่เค้าไปจากไลน์กลุ่มนักกีฬา แต่ก็ยังไม่กล้าทักไป จนเราได้ถามชื่อของพี่คนนั้นจากพี่ที่คุมกีฬา ยีนขอแทนชื่อพี่คนนั้นว่าพี่หมีนะ ยีนทำใจนานพอสมควรเลยกว่าจะกล้าทักพี่หมีไป แต่ในที่สุดความกล้าก็ชนะความเขิน ยีนทักพี่หมีไป แต่วันแรกคุยกันน้อยมาก พอเจอหน้ากันเราก็หลบสายตาพี่หมีมาตลอด เวลานัดซ้อมยีนก็ไม่กล้าสบตาพี่หมี จากก่อนที่จะคุยกันเคยหยอกกัน ก็ไม่ค่อยได้ทำ เพราะยีนคงเกร็งๆ 5555 แต่ก็นะ มันก็ต้องเขินต้องตื่นเต้นบ้าง แล้วก็เป็นแบบนี้จนยาวๆเลย แต่ก็มีช่งที่บทสนทนาของยีนกับพี่หมีเริ่มยาวขึ้น ยีนรู้สึกว่าติดพี่หมีมาก เพราะจะทำอะไร จะไปไหน ยีนจะบอกพี่หมีตลอด แล้วก็มีบางครั้งที่จะถ่ายรูปไปให้ดูด้วย เริ่มมีบอกฝันดีบ้าง จากบ้างก็กลายเป็นเกือบทุกคืน มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกดี จนมาถึงวันเปิดเทอม ทั้งยีนทั้งพี่หมีงานเยอะมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นงานห้อง แต่งานไม่ทำให้บทสนทนาของยีนกับพี่หมีสั้นลงเลย กลับทำให้เราได้คุยกันมากขึ้นด้วยซ้ำ เวลายีนมีปัญหา หรือไม่สบายใจ พี่หมีจะเป็นที่ปรึกษาและคอยให้คำแนะนำนีนได้ดีมากเลย จนยีนรู้สึกดีขึ้นมากๆจากเดิมตกเย็นวันหนึ่งยีนตั้งใจจะทำขนมแล้วลองเอาไปให้พี่หมีชิม แต่ก็ทักไปถามบลาๆๆ พี่หมีก็ตอบทำนองว่า ลองทำมาเลยเดี๋ยวพี่ชิมให้ เราก็เลยลงมือทำ แต่ตอนำนึกขึ้นได้ว่าลืมซื้ออะไร ก็เลยจำใจต้องทำเท่าที่มีอยู่ตอนนั้น วันต่อมา ยีนก็เอาขนมไปยื่นให้พี่หมี ทั้งยีนทั้งพี่หมีทำหน้างงๆทั้งคู่เลย แล้วพี่หมีก็เอาขนมที่ยีนให้ไปกินตอนพักกลางวัน แล้วถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วยว่ากินแล้ว 5555 ยีนรู้เลยว่ารอบนี้ยีนทำขนมหวานมากกก ยีนเลยบอกพี่หมีว่า รอบหน้าไม่หวานแบบนี้แน่นอน หลังจากวันนั้นเราก็คุยกับพี่หมีปกติ จนมีประกาศงดกีฬาสีของโรงเรียนด้วยเหตุผลที่ทุกคนน่าจะทราบ ยีนเลยเปลี่ยนจากเล่นกีฬาไปขึ้นแสตน แล้วยีนก็ได้เจอพี่หมีทุกวัน เพราะพี่หมีต้องไปคุมงานตลอด ระหว่างนั้น วันไหนที่มีคาบเรียนที่ห้องไม่ไกลกันมาก เราก็จะแอบเดินผ่านเพื่อไปเจอพี่หมีบ้าง แต่ยีนก็เขินไม่กล้ามองเข้าไปบ่อยอยู่เหมือนกัน จนเย็นวันหนึ่งยีนจะทำขนมอีก ยีนก็ทักไปหาพี่หมีเหมือนเดิม พี่หมีก็ตอบมาทำนองเดิม ยีนก็เลยทำๆๆ เสร็จแล้ววันต่อมายีนเลยจะเอาไปให้พี่หมี แต่ว่าเราไม่เจอกันช่วงเช้า ยีนเลยเอาไปให้ช่วงเปลี่ยนคาบ และแน่นอนเพื่อนพี่หมีเยอะมาก ตอนให้ก็ต้องโดนแซวบ้าง ทั้นเพื่อนยีนแล้วก็เพื่อนพี่หมีเลย 55555 หลังจากวันนั้น ยีนก็โดนแซวมาเรื่อยๆเลย ตอนเย็นเวลาซ้อมยีนจำได้ว่าพี่หมีชอบกินอะไรก็จะซือ้ไปให้พี่หมีเป็นระยะๆ เพราะเห็นว่าพี่หมีไม่ค่อยได้พัก แล้วเราก็เริ่มคุยกันในแชทมากขึ้นเรื่อยๆ พี่หมีเองก็เริ่มชวนยีนคุยบ้างยิ่งคุยยิ่งรู้สึกดี 55555 และแน่นอนว่าคนเราก็ต้องมีหงุดหงิดบ้างอะไรบ้าง วันนึงพี่หมีหัวร้อนมาก เราเองยังตกใจเลย แต่พอดีว่าวันนั้นยีนกับพี่หมีกลับบ้านเย็นทั้งคู่ ยีนเลยรวบรวมความกล้า ทักไปหาพี่หมีแล้วชวนพี่หมีออกมานั่งคุย แต่เราก็ถือของที่พี่หมีน่าจะชอบกินไปด้วย เราก็ชวนคุยๆๆๆ ก็คนมันเขินอ่ะ ทำไรไม่ถูกเลยตอนนั้น 55555 แต่พอคุยเสร็จเราก็เดินออกนอกโรงเรียนก่อนพี่หมีแป้บเดียวเอง แล้วหลังจากนั้นก็ไปคุยต่อในแชท บทสนทนาของเราก็เริ่ยาวขึ้นๆ เวลาเดินผ่านเพื่อนๆพี่หมี เราก็จะโดนแซวนิดๆ แต่ก็นั่นแหละนะ เวลาซ้อมแสตนตอนเย็นวันไหนที่พี่หมีงานหนักๆ เราก็จะซื้อของที่พี่หมีกินประจำฝากคนอื่นไปให้บ่อยๆ จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็ยีงเป็นแบบนี้ เจอหน้ากันก็มีทักกันบ้าง ยิ้มๆ บางทีเขินจนไม่ได้ทักก็มี 55555 ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อยีนอยากให้ทุกคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ อดใจรออีกหน่อย แล้วยีนก็จะมาเล่าต่อเรื่อยๆนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของยีนนะ ถ้ายีนพิมผิดตรงไหนก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
แอบชอบรุ่นพี่ต้องอดทน
เชื่อว่าหลายๆคนจะพบรักกันในช่วงกีฬาสีของโรงเรียน และแน่นอนว่าเรื่องนี้มีจุดเริ่มต้นจากกีฬาสีค่ะ เนื่องจากว่า ช่วงก่อนสอบปลายภาคจะมีพี่ๆสตาฟสี มาหาตัวนักกีฬาเพื่อแข่งให้สี ซึ่งยีนก็เลือกลงกีฬาไปหนึ่งอย่างค่ะ แต่กีฬาที่ยีนลง มีคนลงเยอะมาก ก็เลยต้องมีการคัดตัวนักกีฬา แล้วยีนก็ติดทีมของสีค่ะ พอติดพี่ๆที่คุมกีฬาก็มีการนัดซ้อมช่วงปิดเทอม พอสอบปลายภาเสร็จแล้ว ก็ถึงวันที่พี่ๆนัดซ้อม เราไปถึงค่อนข้างเร็ว แต่เช้าวันนั้นฝนตก ยีนเลยไปถูสนามรอ แต่ซุ่มซามลื่น ก็เลยเจ็บตัว พอสายๆก็เริ่มมีคนทยอยมา พอครบทั้งทีมม.ต้นและม.ปลาย พี่ๆก็ให้เริ่มวอร์มร่างกาย แล้วก็ฝึกทักษะเบื้องต้น ในช่วงที่กำลังฝึกเราหันไปเห็นพี่คนนึง ตอนแรกก็ไม่ได้อะไร แต่พี่เค้าก็ดูกวนๆดี 5555 จนฝึกต่อไปเรื่อยก็ต้องมีการต่อแถว เราได้เอยู่หน้าพี่คนนั้นพอดี เราก็เลยหันไปแกล้งพี่เค้า แบบ ไปหยอกเล่นเฉยๆ ทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่เค้าชื่ออะไร แต่พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย กลับยอมให้ยีนแกล้งด้วยซ้ำ แล้วยีนก็ได้เล่นกีพี่เค้าบ่อยๆเหมือนกัน ก็เริ่มหวั่นไหวแต่ก็ไม่รู้ชื่อพี่เค้ายู่ดี จนวันหนึ่งยีนตัดสินใจที่จะแอดไลน์พี่เค้าไปจากไลน์กลุ่มนักกีฬา แต่ก็ยังไม่กล้าทักไป จนเราได้ถามชื่อของพี่คนนั้นจากพี่ที่คุมกีฬา ยีนขอแทนชื่อพี่คนนั้นว่าพี่หมีนะ ยีนทำใจนานพอสมควรเลยกว่าจะกล้าทักพี่หมีไป แต่ในที่สุดความกล้าก็ชนะความเขิน ยีนทักพี่หมีไป แต่วันแรกคุยกันน้อยมาก พอเจอหน้ากันเราก็หลบสายตาพี่หมีมาตลอด เวลานัดซ้อมยีนก็ไม่กล้าสบตาพี่หมี จากก่อนที่จะคุยกันเคยหยอกกัน ก็ไม่ค่อยได้ทำ เพราะยีนคงเกร็งๆ 5555 แต่ก็นะ มันก็ต้องเขินต้องตื่นเต้นบ้าง แล้วก็เป็นแบบนี้จนยาวๆเลย แต่ก็มีช่งที่บทสนทนาของยีนกับพี่หมีเริ่มยาวขึ้น ยีนรู้สึกว่าติดพี่หมีมาก เพราะจะทำอะไร จะไปไหน ยีนจะบอกพี่หมีตลอด แล้วก็มีบางครั้งที่จะถ่ายรูปไปให้ดูด้วย เริ่มมีบอกฝันดีบ้าง จากบ้างก็กลายเป็นเกือบทุกคืน มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกดี จนมาถึงวันเปิดเทอม ทั้งยีนทั้งพี่หมีงานเยอะมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นงานห้อง แต่งานไม่ทำให้บทสนทนาของยีนกับพี่หมีสั้นลงเลย กลับทำให้เราได้คุยกันมากขึ้นด้วยซ้ำ เวลายีนมีปัญหา หรือไม่สบายใจ พี่หมีจะเป็นที่ปรึกษาและคอยให้คำแนะนำนีนได้ดีมากเลย จนยีนรู้สึกดีขึ้นมากๆจากเดิมตกเย็นวันหนึ่งยีนตั้งใจจะทำขนมแล้วลองเอาไปให้พี่หมีชิม แต่ก็ทักไปถามบลาๆๆ พี่หมีก็ตอบทำนองว่า ลองทำมาเลยเดี๋ยวพี่ชิมให้ เราก็เลยลงมือทำ แต่ตอนำนึกขึ้นได้ว่าลืมซื้ออะไร ก็เลยจำใจต้องทำเท่าที่มีอยู่ตอนนั้น วันต่อมา ยีนก็เอาขนมไปยื่นให้พี่หมี ทั้งยีนทั้งพี่หมีทำหน้างงๆทั้งคู่เลย แล้วพี่หมีก็เอาขนมที่ยีนให้ไปกินตอนพักกลางวัน แล้วถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วยว่ากินแล้ว 5555 ยีนรู้เลยว่ารอบนี้ยีนทำขนมหวานมากกก ยีนเลยบอกพี่หมีว่า รอบหน้าไม่หวานแบบนี้แน่นอน หลังจากวันนั้นเราก็คุยกับพี่หมีปกติ จนมีประกาศงดกีฬาสีของโรงเรียนด้วยเหตุผลที่ทุกคนน่าจะทราบ ยีนเลยเปลี่ยนจากเล่นกีฬาไปขึ้นแสตน แล้วยีนก็ได้เจอพี่หมีทุกวัน เพราะพี่หมีต้องไปคุมงานตลอด ระหว่างนั้น วันไหนที่มีคาบเรียนที่ห้องไม่ไกลกันมาก เราก็จะแอบเดินผ่านเพื่อไปเจอพี่หมีบ้าง แต่ยีนก็เขินไม่กล้ามองเข้าไปบ่อยอยู่เหมือนกัน จนเย็นวันหนึ่งยีนจะทำขนมอีก ยีนก็ทักไปหาพี่หมีเหมือนเดิม พี่หมีก็ตอบมาทำนองเดิม ยีนก็เลยทำๆๆ เสร็จแล้ววันต่อมายีนเลยจะเอาไปให้พี่หมี แต่ว่าเราไม่เจอกันช่วงเช้า ยีนเลยเอาไปให้ช่วงเปลี่ยนคาบ และแน่นอนเพื่อนพี่หมีเยอะมาก ตอนให้ก็ต้องโดนแซวบ้าง ทั้นเพื่อนยีนแล้วก็เพื่อนพี่หมีเลย 55555 หลังจากวันนั้น ยีนก็โดนแซวมาเรื่อยๆเลย ตอนเย็นเวลาซ้อมยีนจำได้ว่าพี่หมีชอบกินอะไรก็จะซือ้ไปให้พี่หมีเป็นระยะๆ เพราะเห็นว่าพี่หมีไม่ค่อยได้พัก แล้วเราก็เริ่มคุยกันในแชทมากขึ้นเรื่อยๆ พี่หมีเองก็เริ่มชวนยีนคุยบ้างยิ่งคุยยิ่งรู้สึกดี 55555 และแน่นอนว่าคนเราก็ต้องมีหงุดหงิดบ้างอะไรบ้าง วันนึงพี่หมีหัวร้อนมาก เราเองยังตกใจเลย แต่พอดีว่าวันนั้นยีนกับพี่หมีกลับบ้านเย็นทั้งคู่ ยีนเลยรวบรวมความกล้า ทักไปหาพี่หมีแล้วชวนพี่หมีออกมานั่งคุย แต่เราก็ถือของที่พี่หมีน่าจะชอบกินไปด้วย เราก็ชวนคุยๆๆๆ ก็คนมันเขินอ่ะ ทำไรไม่ถูกเลยตอนนั้น 55555 แต่พอคุยเสร็จเราก็เดินออกนอกโรงเรียนก่อนพี่หมีแป้บเดียวเอง แล้วหลังจากนั้นก็ไปคุยต่อในแชท บทสนทนาของเราก็เริ่ยาวขึ้นๆ เวลาเดินผ่านเพื่อนๆพี่หมี เราก็จะโดนแซวนิดๆ แต่ก็นั่นแหละนะ เวลาซ้อมแสตนตอนเย็นวันไหนที่พี่หมีงานหนักๆ เราก็จะซื้อของที่พี่หมีกินประจำฝากคนอื่นไปให้บ่อยๆ จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็ยีงเป็นแบบนี้ เจอหน้ากันก็มีทักกันบ้าง ยิ้มๆ บางทีเขินจนไม่ได้ทักก็มี 55555 ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อยีนอยากให้ทุกคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ อดใจรออีกหน่อย แล้วยีนก็จะมาเล่าต่อเรื่อยๆนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของยีนนะ ถ้ายีนพิมผิดตรงไหนก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ