ทำไมรักแท้ถึงหายากจังเลยครับ ได้แต่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

ก่อนอื่นต้องบอกว่าผมเป็นเกย์ครับ เป็นคนที่หน้าตาธรรมดาคนนึง ไม่ได้โดดเด่นอะไรแต่ก็ไม่จัดว่าแย่มากครับ ผมมีความรักครั้งแรกตอนเรียนมหาลัยครับ แต่ก็นั่นแหละครับ คบกันไปได้สักพักเป็นอันต้องเลิกกัน เพราะมารู้ทีหลังว่าเขาแอบนอกใจผม ก็ทำใจอยู่นานครับ แต่ระหว่างช่วงทำใจก็มีคุยๆกับคนอื่นบ้างครับ จนแล้วจนเล่าผมก็ยังไม่พบเจอใครที่จริงใจสักคน เมื่อก่อนนั้นผมก็รู้สึกว่า มันเหงามากๆครับ เวลาที่อยู่คนเดียวและโสด ได้แต่อิจฉาหลายๆคู่ที่เขาเดินจับมือกัน กินข้าวด้วยกัน และก็อยู่ด้วยกัน (หมายถึงตอนอยู่มหาลัยอ่ะนะครับ เพราะผมไม่ได้เรียนที่บ้านเกิดครับ แต่มาเรียนอีกจังหวัดหนึ่งที่ใกล้เคียง) แต่ก็นั่นแหละครับ เมื่อก่อนผมก็พอมีช่วงเวลาที่ดีๆแบบนี้กับเขาเหมือนกันครับ แต่ตอนนี้ก็ไม่มีแล้วครับ จนตอนนี้อยู่คนเดียวมาได้สักพัก และก็คิดอีกนะครับว่า ผมเองมีความรักมาหลายครั้ง แต่ผมก็ไม่เคยได้สัมผัสว่าจะมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเราตลลอดไป ได้แต่เข้ามาแล้วก็จากไป รู้สึกได้ว่ารักแท้ไม่มีอยู่จริงครับ  ทำไมการเป็นเกย์ถึงจบแค่จุดนั้นและจากนั้น นานวันไปกลับกลายเป็นว่า เบื่อ และอ้างว่า เราไปด้วยกันไม่ได้ ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไปไม่รอด ตอนนี้ก็เกือบๆสองเดือนได้แล้วมั้งนะครับ ที่โสดจริงๆ หลังจากมีความรักมาหลาย บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า น่ากลับไปเป็นผู้ชาย แต่ก็นั่นแหละครับ ผมทำไม่ได้ครับ เราะผมรักผู้ชาย5555 ตอนนี้ ยอมรับครับว่าเหงา.... แม้ว่าจะหาอะไรทำแล้วก็ตามครับ
ถือว่ากระทู้นี้เป็นการระบายความรู้สึกละกันนะครับ อย่างน้อยๆก็จะได้ไม่อึดอัดใจครับ ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนล่วงหน้าด้วยนะครับ ที่เข้ามาอ่าน ผมเชื่อว่าอาจจะมีหลายคนที่รู้สึกแบบเดียวกันครับ ยังไงก็สามารถเล่าสู่กันฟัง หรือระบายความรู้สึกลงในคอมเมนท์ได้นะฮะ
แท็กผิดแท็กถูก คงไม่ว่ากันนะคร๊าฟ TT