สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยด้วยนะครับ
วันนี้ผมมีเรื่องราวความรักอันแสนยาวนานมาเล่าให้ฟัง จะยาวนานแค่ใหนนั้น ต้องอ่านกันเอาเองนะครับ


งั้นเริ่มเลยละกันนะครับ
ผมชื่อ เอ เป็นคนชนบท ห่างไกลความเจริญ มีเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกันชื่อ แอน เราสองคนเกิดไล่เลี่ยกัน ผมเกิด มีนา เค้าเกิด เมษา ผมและเเอนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากถึงมากที่สุด ชนิดนอนด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน(พ่อแม่ผมกับแอนสนิทกันมาก แอนมักถูกฝากเลี้ยงบ่อยๆ เพราะพ่อแม่เค้าไปขายของต่างถิ่น)เราสองคนอยู่ด้วยกันแทบตลอดเวลา ตั้งแต่เด็กจนโต จนเข้ารร.ก็ยังตัวติดกันตลอด เพราะบ้านเราสองคนไม่มีเพื่อนบ้านคนอื่นที่อยู่ไกล้ เลยทำให้ผมกับแอนไม่มีเพื่อนคนอื่นๆ จะเจอได้ก็เฉพาะเวลาไปรร.
เรื่องมันเริ่มจากนี้แหละครับ
ผมกับแอนไปรร.ด้วยกันทุกวันตั้งอนุบาลยันม.ต้น เลยโดนล้อว่าเป็นแฟนกันบ่อยๆ ซึ่งผมกับแอนก็ชินแล้ว ผมก็พูดได้แค่ช่างมันเถอะ อย่าใส่ใจเลย กับแอน (ตอนม.1ผมกับแอนยังไม่มีเพื่อน เพราะเราเพิ่งย้ายมาเรียนในตำบล เพราะรร.ของพวกผม มีแค่ป.6)พอเรียนไปได้ซักพัก ปลายเทอม1ผมก็มีเพื่อนผช.กับเค้าซักที ชื่อ บิ๊ก กะ บอส 2คนนี้เป็นแฝดกัน บ้านอยู่ในตำบลนี้ รู้จักผมเพราะมาขอลอกการบ้าน หลังจากนั้นมา ผมก็เริ่มสนิทกับแฝดนี้มากขึ้น (ส่วนแอนก็เกาะติดอยู่กับผมเหมือนเดิม ยังไม่มีเพื่อนผญ.เข้ามาคุยด้วยเลย)ถึงจะบอกลอกการบ้านก็เถอะ ผมก็ลอกจากแอนมาอีกทีอะนะ เพราะเค้าเรียนเก่ง ส่วนผม กลางๆไม่อ่อนไปไม่เก่งไป จนกระทั่งมีงานกีฬาสีรร. ช่วงเทอม2
ผม:แอนได้สีไร
แอน:ได้สีแดงวะ
ผม:กูได้สีฟ้า
(ขออภัยที่ใช้คำหยาบนะครับ)
ที่รร.ผมมี 4สี สีฟ้า แดง เขียว กะเหลือง
บอส:กูได้สี แดงวะ ยังดีมีแอนอยู่
บิ๊ก:กูได้เหลือง แม่ม
(สีเหลือง เป็นสีที่คนไม่ชอบ เพราะรร.ผมเคยมีประวัติเกี่ยวกับสีเหลือง ((ไม่ขอเล่านะครับมันจะยาว)) )
หลังจากจับฉลากเลือกสีแล้ว เรา4คนก็แยกย้ายไปตามสีของตัวเอง ซึ่งผมได้ลงแข่ง วิ่ง100เมตรกับ ฟุตบอลชาย (รร.นี้มีนักเรียน 200กว่าคน ซึ่งถือว่าน้อย ถึงจะมีแค่ม.1-3ก็เถอะ)ส่วนแอนได้เป็น ดัมเมเยอร์ซะงั้น (ถึงนางจะไม่ได้สวยมากแต่ก็หุ่นดี อกเป็นอก เอวเป็นเอว แถมขาวด้วย)ส่วนบอสไม่ได้ลงอะไร(มันเล่นอะไรไม่เป็นเลย) บิ๊กได้ลงตะกร้อกับฟุตบอล
หลังจากนั้น1อาทิตย์ ผมกับแอนก็ไม่ค่อยได้เจอกันซักเท่าไหร่ เพราะเเอนโดนรุ่นพี่ติวเข้ม ส่วนผมก็ซ้อมหนัก จะเจอกันก็ตอนเย็นแล้ว เพราะแอนจะมาทำการบ้านบ้านผม ไม่ก็มาเล่นเกม เกือบทุกวัน
ผม:แอน ซ้อมเป็นไงมั่ง ควงไม้ได้ยัง
แอน:ยังเลย
ผม:พยายามเข้า อยากเห็นใส่ชุด ดัมดูเหมือนกันจะเป็นยังไง
ปรกติแอนจะแต่งแนวผช.หน่ะ เสื้อยืด กางเกงไรงี้ ไม่ค่อยสมหญิงซักเท่าไหร่ผมเลยอยากเห็นเค้าใส่ชุดกระโปรงดูมั่ง
แอน:พยายามอยู่ แล้ว บอลละ ถึงไหนละ
ผม:ไม่มีปัญหา สีแดงเตรียมตัวแพ้ได้เลย
แอน:หราา สีกูมีพี่ ตั้ม นะเว้ย เเชมป์ฟุตบอล อบต.
(เป็นรุ่นพี่ม.3)
ผม:แค่คนเดียวทำไรได้วะ
ตอนนั้นแค่โทรศัพท์ยังหายากเลย เน็ตก็ไม่มีจะโทรไปหา แฝดคู่นั้นยังทำไม่ได้
แอน:เออ จะรอดูคนขี้โม้
ผม:ไปนอนได้แล้ว กูเพลีย เหนื่อยกะซ้อมเนี่ย
แอน:อยากนอนก็นอนไปดิ เกี่ยวไรวะ
ผม:แต่มันห้องนอนกู กูจะปิดไฟนอน เอาไปเล่นที่บ้านเลยไป
แอน:ชิ..คนกำลังมัน เออๆจะจบแล้ว
ผม:งั้นปิดไฟให้กูด้วย นอนละ บาย
แอน:ฝรรดีจ้า พ่อแชมป์โลก
ผม:แชมป์โลกแชมป์เลกห่าไร ยังไม่แข่งเลย
ผม:ไปๆกลับบ้านได้แล้ว ขี้เกียจเถียงกะละ
แอน:ไปก็ได้ ชิๆ
แอน:พรุ่งนี้ รอกูด้วย แม่ไม่ไปส่ง
ผม:เออ แต่เช้านะ6โมง
แอน:จร้า ฝรรดีนะ จุ๊บๆ
ผม:จุ๊บบ้าไรวะ ฝรรร้ายละกู
(ตอนนั้นบอกตรงๆเลย ยังไม่ได้ชอบพออะไร กะแอนเลย มันยังแก่นกะโหลกอยู่ เหมือนทอมหน่อยๆด้วย อาจจะเพราะเล่นกะผช.เยอะไป ไม่มีเพื่อนผญ.เลย ก็อาจมีส่วนเป็นไปได้)

หลังจากนั้น1อาทิตย์ กีฬาสีก็จบลง สรุปสีเขียวได้เเชมป์เยอะสุด เพราะนักกีฬาเยอะ สีแดงได้แชมป์ดัมเมเยอร์สุดสวย สีเหลืองได้รางวัลสีสามัคคี ส่วนสีฟ้าไม่ได้ห่าไรเลย(ฟุตบอลแพ้สีแดงกะสีเขียว สีเหลืองเสมอ เพราะระบบเเข่งมันต้องเจอทุกสี แล้วเอาแต้มรวมกันใครเยอะสุดได้แชมป์ไปไม่รู้ว่ารร.อื่นเป็นแบบนี้มั๊ย)
หลังจากกีฬาสีจบลง แอนเริ่มมีคนสนใจมากขึ้น รู้จักมากขึ้น (เพราะได้แชมป์ดัมเมเยอร์)และแล้วแอนก็มีเพื่อนผญ.ก็เค้าซักที ชื่อ ฟ้า อยู่หมู่บ้านถัดไปจากหมู่บ้านพวกเรา
พอม.2ก็ได้เพื่อนเพิ่ม เพราะห้องถูกเปลี่ยน ชื่อ เปียร์
ผมกับแอนก็ยังอยู่ห้องเดียวกันเหมือนเดิม
กลุ่มของพวกเราเริ่มใหญ่ขึ้น จนมี6คน ช่วงเวลานี้ เรา2คนสนุกมากๆ เพิ่งจะได้พูดคุย กับคนอื่นๆไปเที่ยวไปเล่นกันเป็นหมู่คณะ มันช่างสนุกเหลือเกิน
และเวลาก็ร่วงเลยผ่านไป อย่างกะโกหก(ขอข้ามกีฬาสีม.2นะครับ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ) จนพวกเราขึ้นนม.3 อยู่มาวันนึงผมโดนรุ่นน้องม.2มาบอกชอบ



เดี๋ยวพรุ่งนี้ จะมาต่อให้นะครับ ต้องนอนแล้ว เดี๋ยวตื่นไปทำงานไม่ทัน