สวัสดีค่ะ
วันนี้จะมาเล่าเรื่องจริงที่เคยเจอประสบการณ์ลี้ลับมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนโตให้ฟังค่ะ เราเป็นคนค่อนข้างมีเซนส์ค่ะ บางเรื่องอาจจะไม่น่ากลัวเท่าไหร่ และเอาเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันชัดและใช่ ทั้งหมดที่มาพิมพ์นี้เป็นเรื่องจริงทุกอย่างที่เคยเจอและบางเรื่องก็เป็นเรื่องที่คนใกล้ตัวเราเคยเจอค่ะ ...
1. จุดเริ่มต้น
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้วสมัยประถม หลังบ้านเราติดคลองถัดจากคลองก็เป็นสวนมะพร้าวค่ะ แต่ก่อนเราจะไปรับแม่ที่ทำงานกับพ่อ กว่าจะมาถึงบ้านก็มืดแล้ว วันนั้นเดินเข้าบ้านมากับแม่ ระหว่างเดินก็มองไปทางคลองหลังบ้านซึ่งมืดมากตอนนั้น อยู่ดีๆเราก็เห็นเป็นเหมือนดวงไฟสีขาวสว่างๆ ความสูงประมาณผู้ใหญ่ เหมือนยืนอยู่ตรงทางเดินริมคลอง เราก็ถามแม่ว่าเห็นไหม แม่ก็บอกไม่เห็นมีอะไร ซึ่งตอนนั้นสวนก็มืดมากเพราะไม่มีไฟเลย ฝั่งตรงข้ามคลองก็เป็นบ้านเรา แล้วมันคือแสงอะไร ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ค่ะ แต่รู้ว่าหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงบ้าง เห็นบ้างเป็นต้นมา
2. เข้าค่ายที่ราชบุรี
สมัยอยู่ม.ปลาย น่าจะประมาณม.4-5 ไม่แน่ใจ ทางโรงเรียนจัดให้ไปเข้าค่ายธรรมะที่วัดแห่งหนึ่งในราชบุรี ก็แยกฝั่งกันชาย-หญิง นอนคนละที่ ผญ.ก็นอนรวมกันทั้งระดับชั้น ห้องที่นอนเป็นเสื่อแต่มีแอร์ ประตูกระจกปิดไว้ สถานที่ค่อนข้างโอเคในระดับหนึ่ง เรากับเพื่อนก็นอนใกล้ปากทางเข้าประตู แล้วใกล้ประตูก็จะมีกระเป๋าของเพื่อนๆ คนอื่นมาวางกองๆกั้นไว้หลายสิบใบ ตอนนั้นน่าจะประมาณ 5 ทุ่ม ครูก็เข้ามาปิดไฟห้องแล้วเดินออกไปแต่หน้าห้องด้านนอกยังเปิดไฟไว้อยู่ แสงก็เข้ามาในห้องบ้างเพราะประตูเป็นกระจก ในขณะที่เสียงเริ่มเงียบลงเพราะทุกคนเริ่มจะหลับกัน เรากับเพื่อนก็ยังคุยเม้าท์มอยไม่เลิก คุยซักพักเห็นผญ.คนหนึ่งถัดจากเราไปหลายแถว ลุกขึ้นมานั่งหันหลังให้ เรากับเพื่อนก็ไม่ได้คิดอะไรก็คุยกันต่อ ซักพักเราก็เห็นผญ.คนนั้นกำลังเดินมาเพราะใส่ชุดสีขาวทั้งชุด ค่อยๆเดินมาทางเราแต่เรามองไม่เห็นหน้าเพราะมืดและผมผญ.คนนั้นบังหน้าอยู่ก็ยังไม่ได้สงสัยอะไรอีกเพราะคิดว่าจะเดินมาหาของในกระเป๋าที่วางไว้หน้าประตู แต่พอเดินมาถึงผญ.คนนั้นกลับนั่งยองๆ เอามือเท้าคางมองออกไปนอกประตู นั่งอยู่ตรงนั้นนานพอสมควร แต่ก็ยังไม่เห็นหน้าอีกเพราะผมบัง เรากับเพื่อนก็กระซิบกัน "ใครวะ มานั่งทำไรตรงนี้" ก็ยังสงสัย เราเลยพูดไปว่า "เห้ย มานั่งทำไรวะ ไม่หลับไม่นอนไง" ผญ.คนนั้นก็ยังนั่งท่าเดิมไม่ขยับ เพื่อนเรามันก็ตะโกนไปอีกรอบ ซักแปบผญ.คนนั้นลุกขึ้นแต่ก็ลุกแบบหันหลังให้ เพื่อนเราก็เลยบอกว่า " กูว่าใช่วะ รีบแกล้งหลับเถอะ" ด้วยความกลัว พวกเราก็รีบหลับตากันหมด ก็ได้ยินเสียงผญ.คนนั้นเดินมาทางเรา เรากลัวเลยไม่ได้ลืมตา แต่เพื่อนเรามันแอบหยีตาอยู่ มันก็กระซิบว่า " มาชะโงกดูพวกเราด้วยอะ" เราก็เงียบเพราะเรารู้สึกเหมือนมีเงาดำๆมายืนอยู่ข้างๆ ซักพักก็รู้สึกว่าไม่มีเลยลืมตา ผญ.คนนั้นก็หายไปแล้ว
เช้าตื่นมาก็ไปเล่าให้ครูฟัง ครูเลยไปเล่าให้พระฟัง พระท่านเลยบอกว่า "เจออีกแล้วสิ โรงเรียนอื่นมาก็เจอ ไม่มีอะไรหรอก เขามาคอยดูแลเฉยๆ" ฟังแล้วถึงกับเงิบไปตามๆกัน
เดี๋ยวมีเรื่องอื่นต่อนะคะ
เรื่องเล่าจากความทรงจำ
วันนี้จะมาเล่าเรื่องจริงที่เคยเจอประสบการณ์ลี้ลับมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนโตให้ฟังค่ะ เราเป็นคนค่อนข้างมีเซนส์ค่ะ บางเรื่องอาจจะไม่น่ากลัวเท่าไหร่ และเอาเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันชัดและใช่ ทั้งหมดที่มาพิมพ์นี้เป็นเรื่องจริงทุกอย่างที่เคยเจอและบางเรื่องก็เป็นเรื่องที่คนใกล้ตัวเราเคยเจอค่ะ ...
1. จุดเริ่มต้น
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้วสมัยประถม หลังบ้านเราติดคลองถัดจากคลองก็เป็นสวนมะพร้าวค่ะ แต่ก่อนเราจะไปรับแม่ที่ทำงานกับพ่อ กว่าจะมาถึงบ้านก็มืดแล้ว วันนั้นเดินเข้าบ้านมากับแม่ ระหว่างเดินก็มองไปทางคลองหลังบ้านซึ่งมืดมากตอนนั้น อยู่ดีๆเราก็เห็นเป็นเหมือนดวงไฟสีขาวสว่างๆ ความสูงประมาณผู้ใหญ่ เหมือนยืนอยู่ตรงทางเดินริมคลอง เราก็ถามแม่ว่าเห็นไหม แม่ก็บอกไม่เห็นมีอะไร ซึ่งตอนนั้นสวนก็มืดมากเพราะไม่มีไฟเลย ฝั่งตรงข้ามคลองก็เป็นบ้านเรา แล้วมันคือแสงอะไร ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ค่ะ แต่รู้ว่าหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงบ้าง เห็นบ้างเป็นต้นมา
2. เข้าค่ายที่ราชบุรี
สมัยอยู่ม.ปลาย น่าจะประมาณม.4-5 ไม่แน่ใจ ทางโรงเรียนจัดให้ไปเข้าค่ายธรรมะที่วัดแห่งหนึ่งในราชบุรี ก็แยกฝั่งกันชาย-หญิง นอนคนละที่ ผญ.ก็นอนรวมกันทั้งระดับชั้น ห้องที่นอนเป็นเสื่อแต่มีแอร์ ประตูกระจกปิดไว้ สถานที่ค่อนข้างโอเคในระดับหนึ่ง เรากับเพื่อนก็นอนใกล้ปากทางเข้าประตู แล้วใกล้ประตูก็จะมีกระเป๋าของเพื่อนๆ คนอื่นมาวางกองๆกั้นไว้หลายสิบใบ ตอนนั้นน่าจะประมาณ 5 ทุ่ม ครูก็เข้ามาปิดไฟห้องแล้วเดินออกไปแต่หน้าห้องด้านนอกยังเปิดไฟไว้อยู่ แสงก็เข้ามาในห้องบ้างเพราะประตูเป็นกระจก ในขณะที่เสียงเริ่มเงียบลงเพราะทุกคนเริ่มจะหลับกัน เรากับเพื่อนก็ยังคุยเม้าท์มอยไม่เลิก คุยซักพักเห็นผญ.คนหนึ่งถัดจากเราไปหลายแถว ลุกขึ้นมานั่งหันหลังให้ เรากับเพื่อนก็ไม่ได้คิดอะไรก็คุยกันต่อ ซักพักเราก็เห็นผญ.คนนั้นกำลังเดินมาเพราะใส่ชุดสีขาวทั้งชุด ค่อยๆเดินมาทางเราแต่เรามองไม่เห็นหน้าเพราะมืดและผมผญ.คนนั้นบังหน้าอยู่ก็ยังไม่ได้สงสัยอะไรอีกเพราะคิดว่าจะเดินมาหาของในกระเป๋าที่วางไว้หน้าประตู แต่พอเดินมาถึงผญ.คนนั้นกลับนั่งยองๆ เอามือเท้าคางมองออกไปนอกประตู นั่งอยู่ตรงนั้นนานพอสมควร แต่ก็ยังไม่เห็นหน้าอีกเพราะผมบัง เรากับเพื่อนก็กระซิบกัน "ใครวะ มานั่งทำไรตรงนี้" ก็ยังสงสัย เราเลยพูดไปว่า "เห้ย มานั่งทำไรวะ ไม่หลับไม่นอนไง" ผญ.คนนั้นก็ยังนั่งท่าเดิมไม่ขยับ เพื่อนเรามันก็ตะโกนไปอีกรอบ ซักแปบผญ.คนนั้นลุกขึ้นแต่ก็ลุกแบบหันหลังให้ เพื่อนเราก็เลยบอกว่า " กูว่าใช่วะ รีบแกล้งหลับเถอะ" ด้วยความกลัว พวกเราก็รีบหลับตากันหมด ก็ได้ยินเสียงผญ.คนนั้นเดินมาทางเรา เรากลัวเลยไม่ได้ลืมตา แต่เพื่อนเรามันแอบหยีตาอยู่ มันก็กระซิบว่า " มาชะโงกดูพวกเราด้วยอะ" เราก็เงียบเพราะเรารู้สึกเหมือนมีเงาดำๆมายืนอยู่ข้างๆ ซักพักก็รู้สึกว่าไม่มีเลยลืมตา ผญ.คนนั้นก็หายไปแล้ว
เช้าตื่นมาก็ไปเล่าให้ครูฟัง ครูเลยไปเล่าให้พระฟัง พระท่านเลยบอกว่า "เจออีกแล้วสิ โรงเรียนอื่นมาก็เจอ ไม่มีอะไรหรอก เขามาคอยดูแลเฉยๆ" ฟังแล้วถึงกับเงิบไปตามๆกัน
เดี๋ยวมีเรื่องอื่นต่อนะคะ