ปล.ยืมของน้องมาตั้งนะครับ
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาผมและแฟนมีโอกาสและเวลาว่าง ไปเที่ยวทำบุญวันเกิดย้อนหลังให้แฟนผมที่ วัดหลวงพ่อโสธร ในช่วงเช้า
ตอนเที่ยงเราก็ไปหาอะไรกินกันที่ 100 ปี เราเลือกนั่งกินที่ร้านส้มตำร้านนึงจำชื่อไม่ได้ ซึ่งเป็นร้านที่บรรยากาศดีมาก มีระเบียงอยู่ติดกับแม่น้ำบางประกง
ลมเย็นวิวสวย ตามภาพด้านล่าง
แล้วจุดที่ทำให้ผม หมดอารมณ์ในการรับประทานอาหารก็เกิดขึ้น
มีเด็กเก็บโต๊ะคนนึงเป็นผู้หญิงเดินมาเก็บโต๊ะด้านหลังของแฟนผม เธอเก็บเอาเศษอาหารทั้งหมดเทลงแม่น้ำทันที จากนั้นก็เอาทิดชู่ มาเช็ดโต๊ะ
พอเช็ดเสร็จเธอก็ขว้างทิดชู่ลงแม่น้ำตามเศษอาหารไป ผมเห็นแล้วผมรู้สึกหงุดหงิดในใจว่าทำไมเขาทำแบบนั้นเขามีเหตุจำเป็นอะไรรึป่าว
หรือว่าแถวนี้รถเทศบาลอาจจะมาเก็บขยะไม่ถึง ผมกำลังจะอ้าปากถามเธอคนนั้น ได้ยินเสียงน้ำไหลลงแม่น้ำข้างๆ จึงหันไปดู สิ่งที่เห็นคือ
น้ำซักผ้าที่มีฟองเต็มไปหมด และก็น้ำอีกมากมายที่ไหลออกมาจากห้องน้ำของบ้านหลังนั้น ที่ยื่นออกมาในแม่น้ำบางปะกง
จากภาพที่เห็นผมเริ่มมีความสงสัยในวิถีชีวิตของคนที่นี่ พอสงสัยไม่ทันไร ก็เห็นพี่อีกคนนึงซึ่งอยู่บ้านข้างๆ เดินถือไม้กวาดและที่ตักผงเดินออกมาจากบ้าน
แล้วเขาก็เทเศษผงเศษขยะทั้งหมดลงแม่น้ำ พร้อมกับเอาที่ตักขยะจุ่มน้ำแม่น้ำล้างจนสะอาด
ณ ตอนนั้นสิ่งที่ผมทำได้คือเงียบแล้วคิด ว่าถ้าผมส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกไปตอนนั้น ผมอาจจะเป็นเป้าสายตา ของคนในชุมชนนี้รึป่าว
หรือผมอาจจะถูกอัดคลิปจนดังเหมือนเกับ คลิป "กราบรถตรู" เหตุการณ์ทั้งหมดมันทำให้ผมตั้งคำถามในใจว่า
พวกเขาอาจจะทำแบบนี้กันจนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ก็ได้แต่หวังว่า สักวันเขาจะตระนักถึงปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นในโลกของเราทุกวันนี้
"พวกเขาเหล่านี้อาจจะตายก่อนที่แม่น้ำนี้จะเน่า แต่ที่แน่ ถ้ายังไม่หยุดพฤติกรรมแบบนี้ รุ่นลูก รุ่นหลาน ของเราอาจจะไม่ได้เห็นความงามที่ธรรมชาติสร้างขึ้นก็เป็นได้"
ต้องขออภัยถ้าผมพิมพ์ผิดหรือไม่ถูกใจใคร ผมพึ่งเคยตั้งครั้งแรก ขอบคุณครับ ^_^
ไปเที่ยวตลาด 100 ปี ที่ จ.ฉะเชิงเทรา ครั้งแรก ประทับใจมากครับ!!
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาผมและแฟนมีโอกาสและเวลาว่าง ไปเที่ยวทำบุญวันเกิดย้อนหลังให้แฟนผมที่ วัดหลวงพ่อโสธร ในช่วงเช้า
ตอนเที่ยงเราก็ไปหาอะไรกินกันที่ 100 ปี เราเลือกนั่งกินที่ร้านส้มตำร้านนึงจำชื่อไม่ได้ ซึ่งเป็นร้านที่บรรยากาศดีมาก มีระเบียงอยู่ติดกับแม่น้ำบางประกง
ลมเย็นวิวสวย ตามภาพด้านล่าง
แล้วจุดที่ทำให้ผม หมดอารมณ์ในการรับประทานอาหารก็เกิดขึ้น
มีเด็กเก็บโต๊ะคนนึงเป็นผู้หญิงเดินมาเก็บโต๊ะด้านหลังของแฟนผม เธอเก็บเอาเศษอาหารทั้งหมดเทลงแม่น้ำทันที จากนั้นก็เอาทิดชู่ มาเช็ดโต๊ะ
พอเช็ดเสร็จเธอก็ขว้างทิดชู่ลงแม่น้ำตามเศษอาหารไป ผมเห็นแล้วผมรู้สึกหงุดหงิดในใจว่าทำไมเขาทำแบบนั้นเขามีเหตุจำเป็นอะไรรึป่าว
หรือว่าแถวนี้รถเทศบาลอาจจะมาเก็บขยะไม่ถึง ผมกำลังจะอ้าปากถามเธอคนนั้น ได้ยินเสียงน้ำไหลลงแม่น้ำข้างๆ จึงหันไปดู สิ่งที่เห็นคือ
น้ำซักผ้าที่มีฟองเต็มไปหมด และก็น้ำอีกมากมายที่ไหลออกมาจากห้องน้ำของบ้านหลังนั้น ที่ยื่นออกมาในแม่น้ำบางปะกง
จากภาพที่เห็นผมเริ่มมีความสงสัยในวิถีชีวิตของคนที่นี่ พอสงสัยไม่ทันไร ก็เห็นพี่อีกคนนึงซึ่งอยู่บ้านข้างๆ เดินถือไม้กวาดและที่ตักผงเดินออกมาจากบ้าน
แล้วเขาก็เทเศษผงเศษขยะทั้งหมดลงแม่น้ำ พร้อมกับเอาที่ตักขยะจุ่มน้ำแม่น้ำล้างจนสะอาด
ณ ตอนนั้นสิ่งที่ผมทำได้คือเงียบแล้วคิด ว่าถ้าผมส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกไปตอนนั้น ผมอาจจะเป็นเป้าสายตา ของคนในชุมชนนี้รึป่าว
หรือผมอาจจะถูกอัดคลิปจนดังเหมือนเกับ คลิป "กราบรถตรู" เหตุการณ์ทั้งหมดมันทำให้ผมตั้งคำถามในใจว่า
พวกเขาอาจจะทำแบบนี้กันจนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ก็ได้แต่หวังว่า สักวันเขาจะตระนักถึงปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นในโลกของเราทุกวันนี้
"พวกเขาเหล่านี้อาจจะตายก่อนที่แม่น้ำนี้จะเน่า แต่ที่แน่ ถ้ายังไม่หยุดพฤติกรรมแบบนี้ รุ่นลูก รุ่นหลาน ของเราอาจจะไม่ได้เห็นความงามที่ธรรมชาติสร้างขึ้นก็เป็นได้"
ต้องขออภัยถ้าผมพิมพ์ผิดหรือไม่ถูกใจใคร ผมพึ่งเคยตั้งครั้งแรก ขอบคุณครับ ^_^