สวัสดีเพื่อนๆ ทางโซลเชี่ยวทุกคนครับ ^^
วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวดีๆ ที่มีความโง่ เง่า งั่ง ของผมปะปนรวมๆ กันอยู่ 5555
ผมขอเล่าเรื่องทั้งหมดแบบย่อๆ นะครับ เรื่องจริงยาวเกิ้นนน
กับเรื่องราวบนหัวข้อกระทู้ที่ผมจะเขียนมานี้ ผมรับประกันว่าทั้งหมดเกิดจากเรื่องจริงที่ผมเจอมากับตัว
จนวันนึง... ผมพึ่งมารู้หัวใจตัวเอง
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเองรู้จักเพื่อนผู้หญิงคนนึงรู้จักกันตั้งแต่อนุบาลแล้วครับ สนิทกันพอสมควรเป็นเพื่อนกันมาตลอด
แล้วพอขึ้นชั้นประถมวัย ก็โดนคละห้องระยะเวลาช่วงประถมวัย 6 ปี ป.1 ถึง ป.6 ก็ได้อยู่ห้องเดียวกันบ้าง
หลังจากนั้นมาไม่นาน ผมเองก็ได้ย้ายไปโรงเรียนไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งนึง ซึงไม่ไกลกันมาก
ระยะเวลาผ่านกันไป 6 ปี ผมซึ่งไม่ได้ติดต่อพบเจอหรือพูดคุยผู้หญิงคนนี้เลย หลังจากนั้นมาผมก็พยายามหาเฟสบุ๊คหาไลน์หาทุกอย่าง ที่ผมคิดว่าผมจะติดกับเธอคนนี้ได้
แล้วใครจะรู้หล่ะครับ คนมีเป็นร้อยเป็นพันล้านคนบนโลกใบนี้ ถ้าเราตั้งใจจะหามันจริงๆ ทำไมมันจะหาไม่เจอ แล้วซึ่งผมก็เจอจริงๆ
แอดเฟรนสิครับวินาทีนั้น ส่องไปเรื่อยๆ จนกว่านางจะรับแอด ส่องแทบทุกวันรำพึงรำพันไปว่า เอ้อ.. นางก็เปลี่ยนไปเยอะ น่ารักขึ้นสวยขึ้น
พอนางรับแอดผมเสร็จทันใดนนั้นผมก็ทักไปคุยเลยครับ คุยประมาณว่า จำผมได้ไหม ผมคนนี้นะ(ส่งรูปให้ดู) ผมชื่อนี่นะ อะไรแบบนั้นแหละครับ
เรา 2 คนก็คุยกันมาเรื่อยๆ ครับ คุยกันมาพักใหญ่เลย มีเจอหน้ากันบ้าง พูดคุยทักทายตามประสาเพื่อนบ้าง ประมาณนี้ครับ
ด้วยคำว่าเพื่อนสมัยอนุบาลครับมีเรื่องอะไรแย่ๆ มีอะไรดีๆ เราก็คุยกัน คุยกันทุกวันครับ ไม่เคยที่จะหายไป
จนวันนึงผู้หญิงคนนี้เค้าเลิกกับแฟน(ซึ่งผมลืมบอกไปว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว) ดูท่าแล้วนางเสียใจมากครับ ผมยังจำวันนั้นได้ดี วันที่ผมถือสาย ถือโทรศัพย์นานๆ ผมก็พูดปลอบใจ ไม่อยากให้นางเสียใจ ไม่อยากให้นางร้องไห้ไปมากกว่านี้ (หล่อๆ กันไป555)
จนผ่านไปพักนึงเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ นางไปเชียงใหม่ ผมก็ตามไปเจอบ้างอะไรบ้าง
ผ่านไปประมาณเดือนกว่าๆได้ ผมเริ่มคิดบ้าบออะไรไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกตัวเองเริ่มเหงา เริ่มอยากมีใครสักคน เริ่มรู้สึกว่าคุยกับนางไปแล้วไม่ได้อะไร
ผมก็ไปเจอผู้หญิงคนนึงคุยกันมาพักนึง(พักใหญ่ๆเลยแหละ) กว่าจะได้เป็นแฟนก็นานพอควร ซึ่งนางคนดังกล่าวก็ไม่รู้ว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว จนผ่านไป 7 เดือน นางไปเจอใส่โพสแฟนของผม โพส Happy aniversary อะไรประมาณนี้แหละ นางโทรมาหาผมร้องห่มร้องไห้ฟูมฟาย ซึ่งวินาทีนั้นผมก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับเธอยังไงดี ผมคิดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง ผมคงพูดอะไรไม่ได้นอกจากคำว่าขอโทษแค่นั้น
จนพอผมเลิกกับแฟนคนนี้ได้ ผมกลับไปคุยกับนาง ปรับความเข้าใจ คุยกันดีๆ ขอโทษนั่นนี่ จนผ่านมาได้ประมาณ 3 เดือน
เชี่ยยยย แม่จ้าว โดนนางเอาคืนสิครับ นางมีแฟนอยู่แล้วซึ่งผมก็ไม่รู้มาก่อนเหมือนกัน ผมคงรู้สึกไม่ต่างกับนางเลย
หลังจากนั้นมาผมก็แอบคุยกับนางบ้าง ผมพยายามที่จะไม่หายไปไหน ไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นๆ เลย ไม่เลยสักนิด ใจจดใจจ่อกับนางคนเดียว
ระยะเวลา 3 ปี ที่นางคบกันกับแฟน ผมก็กัดฟันวนไป ทนเห็นรูปคู่ ทนเห็นเช็คอินนั่นนี่ ทนแบกรับความเสียใจเวลาทะเลาะกัน(ผมคุยกับเธอมาโดยตลอดยอมรับนะครับผมเลวมาก ผมยอมรับ)
จนมาวันนึงนางเลิกกับแฟนซึ่งเลิกมาหลายรอบมาก จนผมคิดไว้ว่ารอบนี้คงเลิกกันจริงๆ แล้วสุดท้ายมาเลิกขาดเลย
ผมก็ถามเค้าโอเคมั้ย อะไรยังไง ผมแคร์เธอมาก (จนบางทียังต้องแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวเปลี่ยวใจสุดๆ)
ผมก็คุยกับนางบ้างไม่อยากให้นางเหงา นางไปเที่ยวผมก็ชวนเพื่อนไปบ้าง(ไปเปิดโต๊ะข้างๆ) ไปไหนก็โทรหาสลับกันโทรหากันบ้างอะไรแบบนี้
**แล้วล่าสุด นางทำใจไม่ได้ที่เห็นแฟนเก่านางอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งผมเข้าใจว่านางโอเค ไม่ได้อะไรแล้ว โอเคแล้ว ประมาณนี้
นางโทรมาพร้อมกับเสียงอันสะอึกสะอื้น ผมก็ใจเสียเลยครับตอนนั้น ปลอบเค้า คุยกับเค้าไม่อยากให้เค้าร้องไห้ไปมากกว่านี้(กับบางทีผมเห็นเค้าเป็นแบบนี้ผมเองก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันครับ มันรู้สึกเจ็บแสบแปร้บๆ ในใจยังไงไม่รู้) ผมก็เลยถามเค้าว่า''ถ้าจะกลับไป ยังจะกลับไปอยู่ไหม ? '' นางก็บอกว่า '' ไม่ ''
คำว่าไม่นี่แหละ ทำให้คนโง่ๆ อย่างผมยิ้มและทนอยู่(เหมือนโดนต่ออายุ)
กับผู้หญิงคนนี้ผมเจอมาทุกรูปแบบ! ผมบอกเลย ผมผ่านจุดที่เสียใจที่สุดมาแล้ว ไม่มีทางที่จะเสียใจไปมากกว่านี้
นางอ้วกผมลูบหลัง นางอยากได้น้ำเปล่าผมวิ่งไปซื้อ นางอยากให้ผมไปส่งที่บ้าน(ซึ่งขับรถคนละคัน) ผมก็ยังไป!
รักมากครับ แคร์มากด้วย
จุดประสงค์หลักจริงๆ ผมอยากชดเชย ผมอยากทดแทนกับที่ผ่านมา ผมเคยทำให้นางเสียใจ ผมทำนางร้องไห้ ผู้หญิงคนนี้เค้าเคยรอผม รอให้ผมบอกรักเค้า รอให้ผมขอเค้าคบเป็นแฟน ซึ่งผมก็โง่ โง่ดักดานมาก ไม่ขอสักที
จนถึงป่านนี้ นางเลิกกับแฟนได้ยังไม่ถึงเดือน ผมยังไม่กล้าที่จะขอเค้าคบ ขอเค้าเป็นแฟน ไม่กล้าด้วยซ้ำที่จะเอ่ยคำว่ารักต่อหน้าเค้า
เพราะใจผมกลัว ผมแคร์เธอมากเกินไป เกินไปจนถ้าผมพูดไปแล้วผมจะเสียเธอไป....
ช่วยแนะนำหน่อยครับ ระยะเวลาไม่ถึงเดือนที่นางเลิกกับแฟน ผมควรทำยังไดี (?)
ฝากถึงผู้หญิงคนนึง ผมเชื่อว่าสักวันเค้าจะมาอ่านมัน...
วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวดีๆ ที่มีความโง่ เง่า งั่ง ของผมปะปนรวมๆ กันอยู่ 5555
ผมขอเล่าเรื่องทั้งหมดแบบย่อๆ นะครับ เรื่องจริงยาวเกิ้นนน
กับเรื่องราวบนหัวข้อกระทู้ที่ผมจะเขียนมานี้ ผมรับประกันว่าทั้งหมดเกิดจากเรื่องจริงที่ผมเจอมากับตัว
จนวันนึง... ผมพึ่งมารู้หัวใจตัวเอง
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเองรู้จักเพื่อนผู้หญิงคนนึงรู้จักกันตั้งแต่อนุบาลแล้วครับ สนิทกันพอสมควรเป็นเพื่อนกันมาตลอด
แล้วพอขึ้นชั้นประถมวัย ก็โดนคละห้องระยะเวลาช่วงประถมวัย 6 ปี ป.1 ถึง ป.6 ก็ได้อยู่ห้องเดียวกันบ้าง
หลังจากนั้นมาไม่นาน ผมเองก็ได้ย้ายไปโรงเรียนไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งนึง ซึงไม่ไกลกันมาก
ระยะเวลาผ่านกันไป 6 ปี ผมซึ่งไม่ได้ติดต่อพบเจอหรือพูดคุยผู้หญิงคนนี้เลย หลังจากนั้นมาผมก็พยายามหาเฟสบุ๊คหาไลน์หาทุกอย่าง ที่ผมคิดว่าผมจะติดกับเธอคนนี้ได้
แล้วใครจะรู้หล่ะครับ คนมีเป็นร้อยเป็นพันล้านคนบนโลกใบนี้ ถ้าเราตั้งใจจะหามันจริงๆ ทำไมมันจะหาไม่เจอ แล้วซึ่งผมก็เจอจริงๆ
แอดเฟรนสิครับวินาทีนั้น ส่องไปเรื่อยๆ จนกว่านางจะรับแอด ส่องแทบทุกวันรำพึงรำพันไปว่า เอ้อ.. นางก็เปลี่ยนไปเยอะ น่ารักขึ้นสวยขึ้น
พอนางรับแอดผมเสร็จทันใดนนั้นผมก็ทักไปคุยเลยครับ คุยประมาณว่า จำผมได้ไหม ผมคนนี้นะ(ส่งรูปให้ดู) ผมชื่อนี่นะ อะไรแบบนั้นแหละครับ
เรา 2 คนก็คุยกันมาเรื่อยๆ ครับ คุยกันมาพักใหญ่เลย มีเจอหน้ากันบ้าง พูดคุยทักทายตามประสาเพื่อนบ้าง ประมาณนี้ครับ
ด้วยคำว่าเพื่อนสมัยอนุบาลครับมีเรื่องอะไรแย่ๆ มีอะไรดีๆ เราก็คุยกัน คุยกันทุกวันครับ ไม่เคยที่จะหายไป
จนวันนึงผู้หญิงคนนี้เค้าเลิกกับแฟน(ซึ่งผมลืมบอกไปว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว) ดูท่าแล้วนางเสียใจมากครับ ผมยังจำวันนั้นได้ดี วันที่ผมถือสาย ถือโทรศัพย์นานๆ ผมก็พูดปลอบใจ ไม่อยากให้นางเสียใจ ไม่อยากให้นางร้องไห้ไปมากกว่านี้ (หล่อๆ กันไป555)
จนผ่านไปพักนึงเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ นางไปเชียงใหม่ ผมก็ตามไปเจอบ้างอะไรบ้าง
ผ่านไปประมาณเดือนกว่าๆได้ ผมเริ่มคิดบ้าบออะไรไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกตัวเองเริ่มเหงา เริ่มอยากมีใครสักคน เริ่มรู้สึกว่าคุยกับนางไปแล้วไม่ได้อะไร
ผมก็ไปเจอผู้หญิงคนนึงคุยกันมาพักนึง(พักใหญ่ๆเลยแหละ) กว่าจะได้เป็นแฟนก็นานพอควร ซึ่งนางคนดังกล่าวก็ไม่รู้ว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว จนผ่านไป 7 เดือน นางไปเจอใส่โพสแฟนของผม โพส Happy aniversary อะไรประมาณนี้แหละ นางโทรมาหาผมร้องห่มร้องไห้ฟูมฟาย ซึ่งวินาทีนั้นผมก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับเธอยังไงดี ผมคิดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง ผมคงพูดอะไรไม่ได้นอกจากคำว่าขอโทษแค่นั้น
จนพอผมเลิกกับแฟนคนนี้ได้ ผมกลับไปคุยกับนาง ปรับความเข้าใจ คุยกันดีๆ ขอโทษนั่นนี่ จนผ่านมาได้ประมาณ 3 เดือน
เชี่ยยยย แม่จ้าว โดนนางเอาคืนสิครับ นางมีแฟนอยู่แล้วซึ่งผมก็ไม่รู้มาก่อนเหมือนกัน ผมคงรู้สึกไม่ต่างกับนางเลย
หลังจากนั้นมาผมก็แอบคุยกับนางบ้าง ผมพยายามที่จะไม่หายไปไหน ไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นๆ เลย ไม่เลยสักนิด ใจจดใจจ่อกับนางคนเดียว
ระยะเวลา 3 ปี ที่นางคบกันกับแฟน ผมก็กัดฟันวนไป ทนเห็นรูปคู่ ทนเห็นเช็คอินนั่นนี่ ทนแบกรับความเสียใจเวลาทะเลาะกัน(ผมคุยกับเธอมาโดยตลอดยอมรับนะครับผมเลวมาก ผมยอมรับ)
จนมาวันนึงนางเลิกกับแฟนซึ่งเลิกมาหลายรอบมาก จนผมคิดไว้ว่ารอบนี้คงเลิกกันจริงๆ แล้วสุดท้ายมาเลิกขาดเลย
ผมก็ถามเค้าโอเคมั้ย อะไรยังไง ผมแคร์เธอมาก (จนบางทียังต้องแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวเปลี่ยวใจสุดๆ)
ผมก็คุยกับนางบ้างไม่อยากให้นางเหงา นางไปเที่ยวผมก็ชวนเพื่อนไปบ้าง(ไปเปิดโต๊ะข้างๆ) ไปไหนก็โทรหาสลับกันโทรหากันบ้างอะไรแบบนี้
**แล้วล่าสุด นางทำใจไม่ได้ที่เห็นแฟนเก่านางอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งผมเข้าใจว่านางโอเค ไม่ได้อะไรแล้ว โอเคแล้ว ประมาณนี้
นางโทรมาพร้อมกับเสียงอันสะอึกสะอื้น ผมก็ใจเสียเลยครับตอนนั้น ปลอบเค้า คุยกับเค้าไม่อยากให้เค้าร้องไห้ไปมากกว่านี้(กับบางทีผมเห็นเค้าเป็นแบบนี้ผมเองก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันครับ มันรู้สึกเจ็บแสบแปร้บๆ ในใจยังไงไม่รู้) ผมก็เลยถามเค้าว่า''ถ้าจะกลับไป ยังจะกลับไปอยู่ไหม ? '' นางก็บอกว่า '' ไม่ ''
คำว่าไม่นี่แหละ ทำให้คนโง่ๆ อย่างผมยิ้มและทนอยู่(เหมือนโดนต่ออายุ)
กับผู้หญิงคนนี้ผมเจอมาทุกรูปแบบ! ผมบอกเลย ผมผ่านจุดที่เสียใจที่สุดมาแล้ว ไม่มีทางที่จะเสียใจไปมากกว่านี้
นางอ้วกผมลูบหลัง นางอยากได้น้ำเปล่าผมวิ่งไปซื้อ นางอยากให้ผมไปส่งที่บ้าน(ซึ่งขับรถคนละคัน) ผมก็ยังไป!
รักมากครับ แคร์มากด้วย
จุดประสงค์หลักจริงๆ ผมอยากชดเชย ผมอยากทดแทนกับที่ผ่านมา ผมเคยทำให้นางเสียใจ ผมทำนางร้องไห้ ผู้หญิงคนนี้เค้าเคยรอผม รอให้ผมบอกรักเค้า รอให้ผมขอเค้าคบเป็นแฟน ซึ่งผมก็โง่ โง่ดักดานมาก ไม่ขอสักที
จนถึงป่านนี้ นางเลิกกับแฟนได้ยังไม่ถึงเดือน ผมยังไม่กล้าที่จะขอเค้าคบ ขอเค้าเป็นแฟน ไม่กล้าด้วยซ้ำที่จะเอ่ยคำว่ารักต่อหน้าเค้า
เพราะใจผมกลัว ผมแคร์เธอมากเกินไป เกินไปจนถ้าผมพูดไปแล้วผมจะเสียเธอไป....
ช่วยแนะนำหน่อยครับ ระยะเวลาไม่ถึงเดือนที่นางเลิกกับแฟน ผมควรทำยังไดี (?)