สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของเรานะคะ หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ
ก่อนอื่นเราต้องขอเล่าเรื่องคร่าวๆของเราก่อนนะ คือเราแอบชอบรุ่นพี่อยู่คนหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ม.5 ที่ รร. แล้วที่สำคัญ เขาอยู่บ้านข้างๆเรา เราสองคนเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่สมัยเด็ก แต่ตอนเด็กเราต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกับแม่เลยไม่ได้เจอกันมาประมาณ10 กว่าปี แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เรากลับบ้านมาหาพ่อแล้วเราก็ได้เจอกับพี่ข้างบ้านอีกครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.2จะขึ้นม.3 เรากลับมาหาพ่อช่วงปิดเทอม แล้วตลอดระยะเวลาที่เรากลับมานั้นเราก็คอยแอบมองพี่เขาอยู่ตรงระเบียงบ้านทุกวัน แล้วเราก็เอามาเขียนไดอารี่บันทึกข้อมูลของพี่เขา เราเก็บรายละเอียดต่างๆของพี่เขาเอาไว้ และพอหมดช่วงปิดเทอมฤดูร้อนเราก็ต้องกลับไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัดเพราะต้องกลับไปเรียน พอเราเรียนจบ ม.3 เราเลยตัดสินใจมาสอบเข้าโรงเรียนที่พี่เขาเรียนอยู่ จนตอนนี้เราเลยได้มาอยู่กับพ่อเรา ช่วงปิดเทอมเราตั้งใจอ่านหนังสือมากเพื่อที่จะได้สอบให้ติดเราจะได้อยู่ รร. เดียวกันกับพี่เขา แล้วผลสุดท้ายเราก็สอบติดจริงๆ แล้วพอเปิดเทอมเราก็ได้มีเพื่อนใหม่ใน รร. แห่งนี้และเราก็ตามสืบเรื่องของพี่เขาต่อ และบอกกับเพื่อนๆในกลุ่มว่าช่วยเราจีบรุ่นพี่คนนี้หน่อย ทุกคนก็ช่วยเราเติมที่จนสุดท้ายเราใช้เวลาตามสืบและส่องที่เขามา2เดือนกว่าแล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งตอนกีฬาสีเราลงแข่งกีฬาแล้วเราก็เลยทำข้อตกลงกับพี่เขาว่าถ้าเราไม่สามารถชู้ตลูกลงเราจะเลิกยุ่งกับพี่เขาแล้วออกไปจากชีวิตของพี่เขาซะ ผลสุดเราก็ชู้ตไม่ลงแล้วพี่เขาก็มาถามผลการแข่งขันเราก็บอกไปตามตรงแล้วพี่เขาก็บอกว่า "เห็นแก่ความพยายามจะให้ขออะไรก็ได้1อย่าง" ตอนนั้นเราคิดอะไรไม่ออกเลยเลยบอกพี่เขาไปว่าขอคิดดูก่อนแล้ววันต่อมาเรารู้มาว่ามีคนชอบพี่เขาเรากลัวมาเราเลยขอพี่เขาเป็นแฟน แล้วพี่เขาก็ตอบตกลงด้วย พร้อมกับถามเราว่าแล้วเป็นแฟนกันนี่ต้องทำตัวยังไงหรอ หลังจากที่เราตกลงเป็นแฟนกัน เราสองคนก็เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันมากขึ้น เราก็บอกที่บ้านว่าเรามีแฟนแล้วคบกับพี่คนนี้อยู่นะตอนแรกพ่อเราก็ไม่ค่อยโอเคหรอกแต่หลังๆท่านก็ดูเหมือนจะไม่ได้ว่าอะไรแล้ว แล้วทางบ้านพี่เขาก็ทราบว่าเราคบกัน ที่บ้านพี่เขาก็ดีกับเรามากชวนไปกินข้าวด้วยกัน คือมันดีมาก มันดีไปหมดทุกอย่าง แต่ก็มีบ้างแหละนะที่เวลาคนเราเป็นแฟนกันมันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้าง ผิดใจกันบ้าง พี่เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนมากกับเรื่องของความรักเพราะเราเป็นแฟนคนแรกของพี่เขา พี่เขาไม่เคยมีความรักมาก่อน และไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย และพี่เขาเป็นคนติดเกมมากกกกกกกกแต่พี่เขาก็ยังมีเวลามาคุยกับเรานะ ส่วนใหญ่เราจะชอบงอลพี่เขาที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ เราก็งอลเขาแต่เรื่องเดิมๆนี่แหละเรื่องที่ไม่ค่อยมีเวลา เราคบกันมาได้ 3 เดือนกว่า แล้วช่วงเปิดเทอมเล็กตอน ม.4 เราต้องกลับบ้านไปหาแม่ที่ต่างจังหวัดแล้วพี่เขาก็ต้องไปติวที่ต่างจังหวัดเหมือนกัน เราไม่ได้เจอกัน ประมาณ 3 อาทิตย์ แต่ก็มีโทรคุยกันบ้าง และช่วงนี้แหละเป็นช่วงที่เราเกิดอาการน้อยใจบ้าๆขึ้น เราน้อยใจเขาโดยใช่เหตุ 2 คืนก่อนที่เราจะกลับมาหาพ่อเราโทรคุยกับพี่เขา แล้วเราคุยกันถึงเรื่องของอนาคต พี่เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูงด้วยนะ เราเลยถามว่าคิดอยากจะปกป้องดูเเลใครบ้างไหม พี่เขาบอกว่าไม่อะ พี่เขาบอกเขาวางอนาคตไว้หมดแล้วว่าอยากจะอยู่คนเดียวแต่ทำไงได้ตอนนี้ดันมีคู่ซะแล้ว นี่แหละคือประโยคที่ทำให้เรางอล เราได้ยินประโยคแรกนี่เราถึงกับน้อยใจมากอะไม่สนประโยคหลังละ แล้วตอนเช้าเราก็มานั่งคิดทบทวนถึงเรื่องต่างๆ มันมีหลายครั้งมากที่เราน้อยใจพี่เขา เพราะเหตุผลเดิมๆกับการไม่ค่อยมีเวลาให้ไม่ค่อยใส่ใจกันเท่าที่ควร แล้วเราก็ทักแชทไปขอร้องให้พี่เขาบอกเลิกเราพี่เขาจะได้อยู่คนเดียว คุยกันไปคุยกันมาสุดท้ายเราก็เลิกกันจริงๆ เรารู้ว่าเรื่องนี้เราเป็นคนผิดกับความใจร้อนของตัวเอง กับความงี่เง่า เอาแต่ใจ ขี้น้อยใจ ขี้งอล แต่เราก็ยังรักพี่เขาอยู่ เราอยากกลับมาคุยกับพี่เขาอีกครั้ง ยังไม่ต้องกลับมาคบกันตอนนี้ก็ได้ แต่อยากกลับมาคุยกันอีกครั้งแล้วถ้าเห็นว่ามันโอเคแล้ว มันถึงเวลาแล้ว เราก็ค่อยมาคบกันใหม่อีกครั้งก็ได้ และนี่ก็คือเรื่องราวของเรา เราอยากจะขอคำปรึกษาจากผู้อ่านว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ #รุ่นพี่ข้างบ้าน #แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่กูคิดถึงมาก
แฟนเก่าคือพี่ข้างบ้าน
ก่อนอื่นเราต้องขอเล่าเรื่องคร่าวๆของเราก่อนนะ คือเราแอบชอบรุ่นพี่อยู่คนหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ม.5 ที่ รร. แล้วที่สำคัญ เขาอยู่บ้านข้างๆเรา เราสองคนเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่สมัยเด็ก แต่ตอนเด็กเราต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกับแม่เลยไม่ได้เจอกันมาประมาณ10 กว่าปี แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เรากลับบ้านมาหาพ่อแล้วเราก็ได้เจอกับพี่ข้างบ้านอีกครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.2จะขึ้นม.3 เรากลับมาหาพ่อช่วงปิดเทอม แล้วตลอดระยะเวลาที่เรากลับมานั้นเราก็คอยแอบมองพี่เขาอยู่ตรงระเบียงบ้านทุกวัน แล้วเราก็เอามาเขียนไดอารี่บันทึกข้อมูลของพี่เขา เราเก็บรายละเอียดต่างๆของพี่เขาเอาไว้ และพอหมดช่วงปิดเทอมฤดูร้อนเราก็ต้องกลับไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัดเพราะต้องกลับไปเรียน พอเราเรียนจบ ม.3 เราเลยตัดสินใจมาสอบเข้าโรงเรียนที่พี่เขาเรียนอยู่ จนตอนนี้เราเลยได้มาอยู่กับพ่อเรา ช่วงปิดเทอมเราตั้งใจอ่านหนังสือมากเพื่อที่จะได้สอบให้ติดเราจะได้อยู่ รร. เดียวกันกับพี่เขา แล้วผลสุดท้ายเราก็สอบติดจริงๆ แล้วพอเปิดเทอมเราก็ได้มีเพื่อนใหม่ใน รร. แห่งนี้และเราก็ตามสืบเรื่องของพี่เขาต่อ และบอกกับเพื่อนๆในกลุ่มว่าช่วยเราจีบรุ่นพี่คนนี้หน่อย ทุกคนก็ช่วยเราเติมที่จนสุดท้ายเราใช้เวลาตามสืบและส่องที่เขามา2เดือนกว่าแล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งตอนกีฬาสีเราลงแข่งกีฬาแล้วเราก็เลยทำข้อตกลงกับพี่เขาว่าถ้าเราไม่สามารถชู้ตลูกลงเราจะเลิกยุ่งกับพี่เขาแล้วออกไปจากชีวิตของพี่เขาซะ ผลสุดเราก็ชู้ตไม่ลงแล้วพี่เขาก็มาถามผลการแข่งขันเราก็บอกไปตามตรงแล้วพี่เขาก็บอกว่า "เห็นแก่ความพยายามจะให้ขออะไรก็ได้1อย่าง" ตอนนั้นเราคิดอะไรไม่ออกเลยเลยบอกพี่เขาไปว่าขอคิดดูก่อนแล้ววันต่อมาเรารู้มาว่ามีคนชอบพี่เขาเรากลัวมาเราเลยขอพี่เขาเป็นแฟน แล้วพี่เขาก็ตอบตกลงด้วย พร้อมกับถามเราว่าแล้วเป็นแฟนกันนี่ต้องทำตัวยังไงหรอ หลังจากที่เราตกลงเป็นแฟนกัน เราสองคนก็เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันมากขึ้น เราก็บอกที่บ้านว่าเรามีแฟนแล้วคบกับพี่คนนี้อยู่นะตอนแรกพ่อเราก็ไม่ค่อยโอเคหรอกแต่หลังๆท่านก็ดูเหมือนจะไม่ได้ว่าอะไรแล้ว แล้วทางบ้านพี่เขาก็ทราบว่าเราคบกัน ที่บ้านพี่เขาก็ดีกับเรามากชวนไปกินข้าวด้วยกัน คือมันดีมาก มันดีไปหมดทุกอย่าง แต่ก็มีบ้างแหละนะที่เวลาคนเราเป็นแฟนกันมันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้าง ผิดใจกันบ้าง พี่เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนมากกับเรื่องของความรักเพราะเราเป็นแฟนคนแรกของพี่เขา พี่เขาไม่เคยมีความรักมาก่อน และไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย และพี่เขาเป็นคนติดเกมมากกกกกกกกแต่พี่เขาก็ยังมีเวลามาคุยกับเรานะ ส่วนใหญ่เราจะชอบงอลพี่เขาที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ เราก็งอลเขาแต่เรื่องเดิมๆนี่แหละเรื่องที่ไม่ค่อยมีเวลา เราคบกันมาได้ 3 เดือนกว่า แล้วช่วงเปิดเทอมเล็กตอน ม.4 เราต้องกลับบ้านไปหาแม่ที่ต่างจังหวัดแล้วพี่เขาก็ต้องไปติวที่ต่างจังหวัดเหมือนกัน เราไม่ได้เจอกัน ประมาณ 3 อาทิตย์ แต่ก็มีโทรคุยกันบ้าง และช่วงนี้แหละเป็นช่วงที่เราเกิดอาการน้อยใจบ้าๆขึ้น เราน้อยใจเขาโดยใช่เหตุ 2 คืนก่อนที่เราจะกลับมาหาพ่อเราโทรคุยกับพี่เขา แล้วเราคุยกันถึงเรื่องของอนาคต พี่เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูงด้วยนะ เราเลยถามว่าคิดอยากจะปกป้องดูเเลใครบ้างไหม พี่เขาบอกว่าไม่อะ พี่เขาบอกเขาวางอนาคตไว้หมดแล้วว่าอยากจะอยู่คนเดียวแต่ทำไงได้ตอนนี้ดันมีคู่ซะแล้ว นี่แหละคือประโยคที่ทำให้เรางอล เราได้ยินประโยคแรกนี่เราถึงกับน้อยใจมากอะไม่สนประโยคหลังละ แล้วตอนเช้าเราก็มานั่งคิดทบทวนถึงเรื่องต่างๆ มันมีหลายครั้งมากที่เราน้อยใจพี่เขา เพราะเหตุผลเดิมๆกับการไม่ค่อยมีเวลาให้ไม่ค่อยใส่ใจกันเท่าที่ควร แล้วเราก็ทักแชทไปขอร้องให้พี่เขาบอกเลิกเราพี่เขาจะได้อยู่คนเดียว คุยกันไปคุยกันมาสุดท้ายเราก็เลิกกันจริงๆ เรารู้ว่าเรื่องนี้เราเป็นคนผิดกับความใจร้อนของตัวเอง กับความงี่เง่า เอาแต่ใจ ขี้น้อยใจ ขี้งอล แต่เราก็ยังรักพี่เขาอยู่ เราอยากกลับมาคุยกับพี่เขาอีกครั้ง ยังไม่ต้องกลับมาคบกันตอนนี้ก็ได้ แต่อยากกลับมาคุยกันอีกครั้งแล้วถ้าเห็นว่ามันโอเคแล้ว มันถึงเวลาแล้ว เราก็ค่อยมาคบกันใหม่อีกครั้งก็ได้ และนี่ก็คือเรื่องราวของเรา เราอยากจะขอคำปรึกษาจากผู้อ่านว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ #รุ่นพี่ข้างบ้าน #แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่กูคิดถึงมาก