ก่อนอื่นเลยต้องขอลุกขึ้นปรบมือดัง ๆ ให้กับทีมงานที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์อนิเมชั่น2D เรื่องนี้อย่างรุนแรงระดับสิบริกเตอร์
ตัวผมเองนั้นห่างหายจากการดูภาพยนตร์อนิเมชั่นมาช้านาน เรื่องล่าสุดคงต้องย้อนไปเรื่อง Frozen ที่ได้รับชมไปและไม่ค่อยชอบดูอนิเมชั่นหรืออนิเมะที่เป็นภาพยนตร์เท่าใดนัก แต่กลับเรื่องนี้อดทนกระแสไม่ไหว จนต้องเสียเงินเข้าไปดูด้วยตาตัวเองว่าจะสมคำร่ำลือจริง ๆ หรือเปล่า ผลงานของอาจารย์ท่านนี้ที่ผมเคยผ่านตาก็คือ 5 centimeter per second หรือยามซากุระร่วงโรย ที่ทำเอาตับผมพังไปเมื่อช้านาน
กับเรื่อง Your Name ตัวผมไม่ได้หาข้อมูลเท่าใดนัก แต่เห็นมีแต่กระทู้เกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ขึ้นยังกับดอกเห็ด เลยต้องขอไปโดนด้วยตัวเอง แม้ว่าจะหลอน ๆ กับผลงานเรื่องก่อนของอาจารย์ก็ตามที
ตัวภาพยนตร์เล่าเรื่องของวัยรุ่นหนุ่มสาวเป็นหลัก แฝงด้วยปรัชญาต่าง ๆ มากมายที่ทำให้ชวนคิด และชวนนึกย้อนไปเรื่อย ๆ เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างกระชับและมั่นคง การตัดภาพย้อนไปย้อนมานั้นไม่ใช่ปัญหาที่น่ารำคาญแต่อย่างใด หนำซ้ำยังทำให้เห็นถึงความเชื่อ ศรัทธา ความแตกต่างระหว่างตัวเมืองใหญ่ที่เจริญแล้วกับชนบทบ้านนอกที่ความเจริญและความสะดวกสบายยังเข้าไม่ถึงเท่าที่ควร
ในเรื่องจะเห็นได้ว่าการเป็นหนุ่มนักเรียนม.ปลายในเมืองหลวงนั้น แตกต่างกับการเป็นสาวนักเรียนม.ปลายในชนบทอย่างมากมาย ทั้งการใช้ชีวิต การใช้จ่ายเงินทอง ประเพณีดั่งเดิม และหน้าที่การงาน
หนุ่มสาวในตัวเมืองค่อนข้างจะห่างหายกับวัฒนธรรมและประเพณีความเชื่อ จะมีก็เพียงการดิ้นรนหาเลี้ยงชีพ แม้กระทั่งวัยเรียนก็ต้องทำงานเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายกับค่าครองชีพในตัวเมืองที่สูงลิ่ว ความสะดวกสบายและสิ่งที่คอยให้ความสนุกสนานนั้นมีอยู่ทั่วทุกมุมเมือง
ต่างกับหนุ่มสาววัยชนบทที่ไม่มีอะไรให้ทำมากนัก ไม่มีคาเฟ่ ไม่มีห้าง ไม่มีที่ที่สามารถทำให้ไปสนุกหรือผ่อนคลายกับการเรียนมากนัก มีก็แต่สถานที่ของผู้ใหญ่ที่พวกเค้าไม่สามารถเข้าไปใช้บริการได้ แต่พวกเค้าก็ยังมีประเพณีและวัฒนธรรมที่ในตัวเมืองไม่มีเช่นกัน
แต่หนุ่มสาวรุ่นใหม่ เริ่มที่จะไม่ชอบใจและเริ่มที่จะไม่ยอมรับวัฒนธรรมเหล่านั้นเสียแล้ว ประเพณีต่าง ๆ จากรุ่นสู่รุ่นเริ่มถูกมองเป็นสิ่งน่ารังเกียจ ไม่น่านับถืออีกต่อไป แม้กระทั่งกับผู้ที่ได้รับหน้าที่สืบสานมันต่อไปก็เริ่มไม่ยอมรับด้วยเช่นกัน จะเห็นได้จากฉากการทำพิธีผลิตสาเกนั่นเอง ตัวเอกเองก็ยังรู้สึกรังเกียจกับสิ่งที่ทำอยู่เช่นกัน แต่ก็ต้องทำต่อไปด้วยหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ แม้ว่าเพื่อน ๆ รอบกายจะไม่ชอบและนินทาต่าง ๆ นา ๆ แต่ใครจะรู้ละว่าในอนาคตสิ่งที่พวกหนุ่มสาวเห็นว่าน่ารังเกียจและไร้สาระจะกลับมาช่วยพวกเค้าทุกคนเอาไว้ได้
กับประเด็นหลักในการเล่าเรื่องการสลับตัวระหว่างชายหญิง ทีมงานและอาจารย์ชินไคสามารถทำออกมาได้ดีแบบดีมาก ๆ การเล่าเรื่องสลับ Timeline สามารถทำได้อย่างน่าประทับใจ แม้ว่าช่วงเวลาระหว่างคู่พระนางจะห่างกัน แต่สามารถมาบรรจบกันได้อย่างสวยงาม
การตามหาซึ่งกันและกัน การเล่นประเด็นของด้ายที่ทำได้หลากหลายอย่างที่มันควรจะเป็นจริง ๆ ทั้งผูก มัด คลายปม ขมวดเข้าหากัน แตกออกจากกันและกลับเข้ามาผูกขมวดกันใหม่
แม้ตัวเรื่องจะหนักไปทางการตามหาซึ่งกันและกันของตัวพระนางเป็นส่วนมาก แต่ที่ทำให้ประทับใจมากกว่าคือปรัชญาความเชื่อ ที่คนรุ่นหลังเริ่มที่จะลืมมันไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลาเสียมากกว่า แต่สิ่งเหล่านั้นคือสิ่งที่ตัวภาพยนตร์จะสื่อตลอดเวลาว่ามันมีจริง และควรให้ความเคารพนับถือต่อไป
เช่นเดียวกับประเด็นของด้าย ที่แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่รู้จักกันมาก่อน แต่เพราะอะไรกันที่ทำให้การสลับร่าง และการตามหาซึ่งกันและกันเกิดขึ้นระหว่างตัวพระนางคู่นี้ ด้ายสวย ๆ ที่เป็นของขึ้นชื่อประจำตัวเมืองนั้นทำยาก ยากเกินไปแม้ว่าจะเป็นผู้ที่อยู่กับมันมานานก็ตามที ด้ายแต่ละเส้นที่ถูกนำมามัดรวมกันมันสร้างยากเย็น แต่เมื่อสร้างเสร็จซักเส้นนึงแล้ว ด้ายเส้นนั้นก็จะคงอยู่ตลอดไป เปรียบเสมือนกับด้ายแดงที่เทพเจ้าตามความเชื่อสร้างมาเชื่อมคนสองคนเข้าหากัน แม้จะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนก็ตามที และการเล่นประเด็นของด้ายก็เริ่มถูกเล่นไปเรื่อย ๆ ตามการดำเนินเรื่อง
สรุปสั้น ๆ ว่าภาพยนตร์อนิเมชั่นเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องราวของความรักระหว่างคนสองคน ไม่ใช่เรื่องราวการเป็นฮีโร่ช่วยเหลือชีวิตคนอื่น ไม่ใช่การตามหารักแท้ ไม่ใช่การบอกให้คนอื่นศรัทธาในสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติธรรมดา ๆ
แต่เป็นภาพยนตร์ที่สามารถจับเอาทุก ๆ อย่างมารวมกัน แม้จะดูยากและไม่น่าเป็นไปได้ แต่เปรียบเสมือนกับการสร้างสรรเส้นด้ายที่ค่อย ๆ ถูกทักทอขึ้นมาทีละเส้นทีละเส้น ผูกม้วนเข้าหากันได้อย่างสวยหรูและสวยงามลงตัวอย่างหาที่ติไม่ได้และสมควรได้รับการเชิดชูไปตราบนานเท่านาน
มี 100 ให้ 100 มี 1000 ให้ 1000 ไปเลยครับ !!!!
(Review+Spoil นิด ๆ) Your Name (Kimi no na wa) อเนมิชั่นที่โคตรสุโก่ยยยย
ตัวผมเองนั้นห่างหายจากการดูภาพยนตร์อนิเมชั่นมาช้านาน เรื่องล่าสุดคงต้องย้อนไปเรื่อง Frozen ที่ได้รับชมไปและไม่ค่อยชอบดูอนิเมชั่นหรืออนิเมะที่เป็นภาพยนตร์เท่าใดนัก แต่กลับเรื่องนี้อดทนกระแสไม่ไหว จนต้องเสียเงินเข้าไปดูด้วยตาตัวเองว่าจะสมคำร่ำลือจริง ๆ หรือเปล่า ผลงานของอาจารย์ท่านนี้ที่ผมเคยผ่านตาก็คือ 5 centimeter per second หรือยามซากุระร่วงโรย ที่ทำเอาตับผมพังไปเมื่อช้านาน
กับเรื่อง Your Name ตัวผมไม่ได้หาข้อมูลเท่าใดนัก แต่เห็นมีแต่กระทู้เกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ขึ้นยังกับดอกเห็ด เลยต้องขอไปโดนด้วยตัวเอง แม้ว่าจะหลอน ๆ กับผลงานเรื่องก่อนของอาจารย์ก็ตามที
ตัวภาพยนตร์เล่าเรื่องของวัยรุ่นหนุ่มสาวเป็นหลัก แฝงด้วยปรัชญาต่าง ๆ มากมายที่ทำให้ชวนคิด และชวนนึกย้อนไปเรื่อย ๆ เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างกระชับและมั่นคง การตัดภาพย้อนไปย้อนมานั้นไม่ใช่ปัญหาที่น่ารำคาญแต่อย่างใด หนำซ้ำยังทำให้เห็นถึงความเชื่อ ศรัทธา ความแตกต่างระหว่างตัวเมืองใหญ่ที่เจริญแล้วกับชนบทบ้านนอกที่ความเจริญและความสะดวกสบายยังเข้าไม่ถึงเท่าที่ควร
ในเรื่องจะเห็นได้ว่าการเป็นหนุ่มนักเรียนม.ปลายในเมืองหลวงนั้น แตกต่างกับการเป็นสาวนักเรียนม.ปลายในชนบทอย่างมากมาย ทั้งการใช้ชีวิต การใช้จ่ายเงินทอง ประเพณีดั่งเดิม และหน้าที่การงาน
หนุ่มสาวในตัวเมืองค่อนข้างจะห่างหายกับวัฒนธรรมและประเพณีความเชื่อ จะมีก็เพียงการดิ้นรนหาเลี้ยงชีพ แม้กระทั่งวัยเรียนก็ต้องทำงานเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายกับค่าครองชีพในตัวเมืองที่สูงลิ่ว ความสะดวกสบายและสิ่งที่คอยให้ความสนุกสนานนั้นมีอยู่ทั่วทุกมุมเมือง
ต่างกับหนุ่มสาววัยชนบทที่ไม่มีอะไรให้ทำมากนัก ไม่มีคาเฟ่ ไม่มีห้าง ไม่มีที่ที่สามารถทำให้ไปสนุกหรือผ่อนคลายกับการเรียนมากนัก มีก็แต่สถานที่ของผู้ใหญ่ที่พวกเค้าไม่สามารถเข้าไปใช้บริการได้ แต่พวกเค้าก็ยังมีประเพณีและวัฒนธรรมที่ในตัวเมืองไม่มีเช่นกัน
แต่หนุ่มสาวรุ่นใหม่ เริ่มที่จะไม่ชอบใจและเริ่มที่จะไม่ยอมรับวัฒนธรรมเหล่านั้นเสียแล้ว ประเพณีต่าง ๆ จากรุ่นสู่รุ่นเริ่มถูกมองเป็นสิ่งน่ารังเกียจ ไม่น่านับถืออีกต่อไป แม้กระทั่งกับผู้ที่ได้รับหน้าที่สืบสานมันต่อไปก็เริ่มไม่ยอมรับด้วยเช่นกัน จะเห็นได้จากฉากการทำพิธีผลิตสาเกนั่นเอง ตัวเอกเองก็ยังรู้สึกรังเกียจกับสิ่งที่ทำอยู่เช่นกัน แต่ก็ต้องทำต่อไปด้วยหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ แม้ว่าเพื่อน ๆ รอบกายจะไม่ชอบและนินทาต่าง ๆ นา ๆ แต่ใครจะรู้ละว่าในอนาคตสิ่งที่พวกหนุ่มสาวเห็นว่าน่ารังเกียจและไร้สาระจะกลับมาช่วยพวกเค้าทุกคนเอาไว้ได้
กับประเด็นหลักในการเล่าเรื่องการสลับตัวระหว่างชายหญิง ทีมงานและอาจารย์ชินไคสามารถทำออกมาได้ดีแบบดีมาก ๆ การเล่าเรื่องสลับ Timeline สามารถทำได้อย่างน่าประทับใจ แม้ว่าช่วงเวลาระหว่างคู่พระนางจะห่างกัน แต่สามารถมาบรรจบกันได้อย่างสวยงาม
การตามหาซึ่งกันและกัน การเล่นประเด็นของด้ายที่ทำได้หลากหลายอย่างที่มันควรจะเป็นจริง ๆ ทั้งผูก มัด คลายปม ขมวดเข้าหากัน แตกออกจากกันและกลับเข้ามาผูกขมวดกันใหม่
แม้ตัวเรื่องจะหนักไปทางการตามหาซึ่งกันและกันของตัวพระนางเป็นส่วนมาก แต่ที่ทำให้ประทับใจมากกว่าคือปรัชญาความเชื่อ ที่คนรุ่นหลังเริ่มที่จะลืมมันไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลาเสียมากกว่า แต่สิ่งเหล่านั้นคือสิ่งที่ตัวภาพยนตร์จะสื่อตลอดเวลาว่ามันมีจริง และควรให้ความเคารพนับถือต่อไป
เช่นเดียวกับประเด็นของด้าย ที่แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่รู้จักกันมาก่อน แต่เพราะอะไรกันที่ทำให้การสลับร่าง และการตามหาซึ่งกันและกันเกิดขึ้นระหว่างตัวพระนางคู่นี้ ด้ายสวย ๆ ที่เป็นของขึ้นชื่อประจำตัวเมืองนั้นทำยาก ยากเกินไปแม้ว่าจะเป็นผู้ที่อยู่กับมันมานานก็ตามที ด้ายแต่ละเส้นที่ถูกนำมามัดรวมกันมันสร้างยากเย็น แต่เมื่อสร้างเสร็จซักเส้นนึงแล้ว ด้ายเส้นนั้นก็จะคงอยู่ตลอดไป เปรียบเสมือนกับด้ายแดงที่เทพเจ้าตามความเชื่อสร้างมาเชื่อมคนสองคนเข้าหากัน แม้จะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนก็ตามที และการเล่นประเด็นของด้ายก็เริ่มถูกเล่นไปเรื่อย ๆ ตามการดำเนินเรื่อง
สรุปสั้น ๆ ว่าภาพยนตร์อนิเมชั่นเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องราวของความรักระหว่างคนสองคน ไม่ใช่เรื่องราวการเป็นฮีโร่ช่วยเหลือชีวิตคนอื่น ไม่ใช่การตามหารักแท้ ไม่ใช่การบอกให้คนอื่นศรัทธาในสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติธรรมดา ๆ
แต่เป็นภาพยนตร์ที่สามารถจับเอาทุก ๆ อย่างมารวมกัน แม้จะดูยากและไม่น่าเป็นไปได้ แต่เปรียบเสมือนกับการสร้างสรรเส้นด้ายที่ค่อย ๆ ถูกทักทอขึ้นมาทีละเส้นทีละเส้น ผูกม้วนเข้าหากันได้อย่างสวยหรูและสวยงามลงตัวอย่างหาที่ติไม่ได้และสมควรได้รับการเชิดชูไปตราบนานเท่านาน
มี 100 ให้ 100 มี 1000 ให้ 1000 ไปเลยครับ !!!!