เห็นกระทู้ลูกเงินเดือนน้อยต้องส่งเสียพ่อแม่ เพื่อสิ่งที่เรียกว่าความกตัญญูแล้วเหนื่อยใจ
ถ้าจะบอกว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ควรคิดวางแผนชีวิต วางแผนการเงินเพื่อดูแลตัวเอง รับผิดชอบตัวเองดีกว่าไหม
ไม่ใช่ผลักภาระทั้งชีวิตที่เหลือให้ลูกแล้วอ้างความกตัญญู
ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ต้องมีลูกมาเป็นภาระตั้งแต่ต้น เด็กมันไม่ได้เรียกร้องมาเกิดสักหน่อย
บางคนเลี้ยงลูกต้นทุนต่ำให้อดมื้อกินมื้อ การศึกษาก็ไม่มี ความสุขก็ไม่ให้ แต่ยังหวังจะพึ่งพาลูกตอนแก่ ให้ลูกส่งเงินให้เยอะๆ
ลูกแต่งงานก็ลามไปเบียดเบียนครอบครัวเค้าอีก อย่างนี้มันจะไม่เรียกค้ากำไรเกินควรไปหน่อยเหรอ
เราคิดแบบนี้ บาปไหม? หรือคนเป็นลูกก็ต้องก้มหน้ากตัญญูต่อไป
ถ้าพ่อแม่ผลักภาระทางการเงินให้ลูกแล้วอ้างความกตัญญู เราเป็นลูกสวนไปแบบนี้จะบาปไหม
ถ้าจะบอกว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ควรคิดวางแผนชีวิต วางแผนการเงินเพื่อดูแลตัวเอง รับผิดชอบตัวเองดีกว่าไหม
ไม่ใช่ผลักภาระทั้งชีวิตที่เหลือให้ลูกแล้วอ้างความกตัญญู
ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ต้องมีลูกมาเป็นภาระตั้งแต่ต้น เด็กมันไม่ได้เรียกร้องมาเกิดสักหน่อย
บางคนเลี้ยงลูกต้นทุนต่ำให้อดมื้อกินมื้อ การศึกษาก็ไม่มี ความสุขก็ไม่ให้ แต่ยังหวังจะพึ่งพาลูกตอนแก่ ให้ลูกส่งเงินให้เยอะๆ
ลูกแต่งงานก็ลามไปเบียดเบียนครอบครัวเค้าอีก อย่างนี้มันจะไม่เรียกค้ากำไรเกินควรไปหน่อยเหรอ
เราคิดแบบนี้ บาปไหม? หรือคนเป็นลูกก็ต้องก้มหน้ากตัญญูต่อไป