ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

บางครั้งก็สงสัยอยู่เหมือนกันนะว่า ทำไมเขาลืมเราง่ายจัง? มีคนใหม่ไวจัง? กลับมาคิดทบทวนแล้ว รู้สึกว่าเขาไม่เคยรักเราเลย เหมือนกับว่าเขาอยากได้ตัวเราเฉยๆ แต่พอเขาไม่ได้ ได้เรายากเขาก็หายไปเลย จากคนที่เคย

ตามหัวข้อกระทู้ค่ะ เลิกกับแฟนเก่าได้หกปีแล้วค่ะ แต่ไม่ใช่ลืมเขาไม่ได้ ลืมได้แล้ว แต่เหมือนจมอยู่กับอดีตที่เคยเจ็บมาตลอด ไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะก้าวออกมาจากจุดนั้นยังไง รู้สึกกลัวที่จะรักใคร เพราะกลัว

เมื่อก่อน เห็นคนอกหักฟูมฟาย เราก็สงสัยแค่คนคนเดียว จะเศร้าอะไรมากมายขนาดนั้น จะทำให้เรา จะเป็นจะตายเลยหรือไง ณ ตอนนี้พอมาเจอกับตัวเอง เข้าใจทุกๆ อย่างหมดสิ้นเลยครับ มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานและเจ็บมา

คนที่พยายามเข้มแข็ง ทั้งที่ยังอ่อนแอ มักจะได้แผลใหญ่กว่าเดิม ! เพราะมันก็แค่ การหลอกตัวเองไปวันๆ ว่า ฉันไม่เจ็บ ฉันทนได้ ฉันเก่ง ฉันไม่แคร์ ฉันไม่ได้แพ้ ฉันอยู่ได้ ..............................

เพราะว่า... สิ่งดีดียังคงมี อยู่ในโลก เธอเศร้าโศกเธอเจ็บ เธอเหน็บหนาว อยากให้รู้ฉันห่วงใย ในเรื่องราว เธอปวดร้าวฉันก็เศร้า ฉันเข้าใจ น้ำตาไหลในอกช้ำ ซ้ำซ้ำเล่า ใครเขาทำใครเขา

คุณเคย"เจ็บ"แล้ว"จุก" จนร้องไห้ไม่ออกมั้ย แล้วมันเป็นเพราะอะไร ใครคือคนที่ทำให้คุณเป็นแบบนั้น

ตามหัวข้อเลยครับ คือเรากับแฟนเลิกกันได้ประมาณ 3 เดือนแล้ว แต่ถึงจะเลิกกันไป เราก็ยังคุยกันทุกวัน เกือบจะเหมือนเดิม เพียงแต่เธอเริ่มวางตัวเหมือนเราเป็นคนนอกไปแล้ว เหลือเพียงคำพูดและการคุยบางอย่างที่ยัง

เหมือนจะเข้มแข็ง ไม่แคร์ หรือคิดอะไรแล้ว แต่พออยู่คนเดียว ก็แอบอ่อนแอพิกล ... ความรู้สึกหน่วงๆ แบบนี้จะอยู่นานไหม คนเราจะเศร้ากันนานไหม? เศร้าทำไม ในเมื่อไม่มีอะไรดีขึ้น ร้องไห้ 3 วัน คิดบ้าง แต่รวมๆ

เราเลิกกับแฟนมานานมากแล้วค่ะเลิกเพราะเขานอกใจแล้วเขาก็ผลักเราออกมา แต่จากวันนั้นจนวันนี้เรายังรักเขาเหมือนเดิม แอบส่องไกลๆแล้วก็เจ็บเองเขาดูมีความสุขกับคนที่เขานอกใจดีค่ะ เขาคบกันนานดีค่ะในใจก็แช่งให้

อยากระบายอะไรหลายๆ อย่าง แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน อยากเลิกทั้งๆ ที่ในใจยังรัก แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเค้ามีครอบครัวไปแล้ว นอนร้องไห้เกือบทุกคืนแต่ไม่มีใครรู้ ต่อหน้าทุกคนต้องทำตัวเข้มแข็ง เหมือนไม่รู