ตอนนั้นเราทำผิดมั้ย?

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ถือซะว่าอ่านเพื่อการบันเทิงละกันเนาะอมยิ้ม07

           ที่เราต้องกระทู้นี้ก็เพราะอยากลองเล่าประสบการณ์ที่ตัวเองเคยเจอเคยผ่านมาว่าจะมีเพื่อนๆคนไหนเคยเจอแบบนี้บ้างมั้ยบวกกับเหงาเลยอยากระบาย
คือเมื่อ3ปีที่แล้วเรามีแฟนคนแรกตอนช่วงปวส.1ได้คบกันมา2ปี แต่ตลอดที่คบกันนั้นเหมือนเราเป็นผู้ชายแล้วเค้าเป็นผู้หญิงเพราะเราต้องคอยตามคอยโทรหาตลอด พอทะเลาะเราก็ต้องง้อ บางทีเรางอนบ้างเค้ากลับงอนเราก็กลายเป็นเราที่ต้องง้อ เค้าอยากทำไรไปไหนเราให้อิสระ
            ตลอดที่เราคบกันตัวเราเองก็เหนื่อยแต่ก็ยอมมาตลอดจนมาถึงปีที่2มันคงถึงขีดสุดๆจริงอยู่ๆเค้าก็หายเงียบหลังจากที่เราทะเลาะกันโดยไม่บอกอะไรเลยเราก็ติดต่อทักไปบ้างเค้าก็ไม่ค่อยตอบจนเราเหงาเลยคุยกับคนอื่นจนเรารู้สึกดีกับเค้ามาระยะหนึ่ง
            แล้วจากที่หายมาสักพักหนึ่งเค้ากลับทักมาหาเราแล้วบอกว่าที่หายไปเพราะอยากให้รู้ว่าตลอดเคยคิดถึงกันบ้างมั้ย อยากให้โทหาบ้างทั้งๆที่ตลอดที่คบกันมาก็มีแต่เรา เราเลยตัดสินใจต่างคนต่างจบกันด้วยดี คือตอนนั้นเราคิดว่าถ้าก่อนที่จะหายไปบอกสักคำว่าห่างสักพักก็ยังดีเราจะได้รอ นี่เค้าหายไปเลยเราผิดมั้ยที่เลือกคุยกับคนอื่น
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่