เรื่องเล่าชีวิตม.ปลายจากคนแอบรัก

เรื่องเล่าตอนสมัยเรียนม.ปลาย เคยแอบปลื้มผู้ชายอยู่คนหนึ่ง เจอเขาครั้งแรกก็ตอนที่เดินผ่านหน้าห้องเรียน ปกติจะไม่เคยเห็นหน้าเลย หรืออาจไม่ค่อยได้สังเกตุเนื่องจากเขาก็ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไร ตั้งแต่เจอเขาในวันนั้นก็รู้สึกว่า เฮ้ยย ผู้ชายคนนี้น่ารักดีนะ ก็ได้มีโอกาสเจออยู่บ่อยครั้งและมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะห้องเรียนก็ไม่ได้ไกลกัน ทุกครั้งที่เห็นเขาไกลๆก็แอบมองแอบดูเขาตลอด แต่พอเจอใกล้ๆดันหลบหน้าซะงั้น มีโอกาสได้รับรู้เรื่องราวของเขาผ่านเฟสบุ๊ค ก็ตามไลท์ตามดูอยู่ตลอด มีโอกาสได้แชทคุยกันตอนนั้นดีใจมากกก แต่ก็แค่ระยะเวลาสั้นๆ เราก็คงเป็นได้แค่คนที่คอยแอบมองเท่านั้น ไม่มีตัวตนในสายตาเขา เพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษเลย เราก็ยังแอบดูเขาอยู่ตลอด ตามไปดูเขาแข่งบอล แข่งฟุตซอล สนามหรือโรงยิมที่มีผู้คนมากมาย เราก็แค่1ในนั้น ที่ไม่ได้โดดเด่น วันนั้นเขาโดนเตะพลาดเข้าที่เข่าจนเลือดไหลเราทำหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด และหันไปพูดกับเพื่อนว่า "น้องจะเจ็บมากไหมวะ" แต่ก็ห่วงอยู่ห่างๆแค่นั้น และก็มาถึงวันเกิดเขาเรามีของขวัญมาให้เขาแต่ไม่กล้าให้จึงฝากเพื่อนไป เขาก็เอาของขวัญส่งกลับมาที่เพื่อนเราแล้วบอกว่า "ให้พี่เอามาให้เองได้ไหม" ตอนนั้นไม่กล้าอะไรสักอย่าง จึงฝากเพื่อนไปอีกรอบและบอกกับเพื่อนว่า "กูจะกลับบ้านละฝากไปหน่อย" เขาก็ยอมรับของไป จนช่วงปิดเทอมเราก็เรียนจบ ก็ได้ห่างหายกันไปไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนคิดว่าคงทำได้แค่นี้แล้วแหละ ความทรงจำแค่นี้ก็ดีมากแล้ว ก็ตามดูเฟสเขาอยู่ตลอดจนถึงช่วงหลังๆที่เขาทักมาเราก็แอบดีใจนะ แต่คิดว่าก็คงเหมือนเดิม จนวันหนึ่งเขาชวนเราไปดูหนัง เราก็คิดในใจ จะไปดีไหมม โอกาสมาถึงขนาดนี้เราจึงตัดสินใจไปเป็นเพื่อนเขา จนทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะชอบอะไรคล้ายๆกัน ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกันทุกวัน จนความสัมพันธ์พัฒนาและก็มีโอกาสได้คบกัน นานๆเข้าเขาก็เริ่มพูดคุยถึงเรื่องในช่วงที่เปิดเทอม เขาก็พูดขึ้นมาหลายๆเรื่อง เขาถามเราว่า "กลัวเลือดเหรอ" เราก็ หะ งง คือไรอยู่ๆมาถามว่ากลัวเลือดเหรอ เขาก็บอกว่า "ก็วันนั้นที่ไปเตะบอลแล้วโดนเข่าจนเลือดไหลเห็นทำหน้าเหมือนคนตกใจกลัวเลือด" เราก็คิดในใจ เฮ้ยย เขามองเราอยู่ด้วยเหรอ เขายังบอกอีกว่า"ก็รู้สึกเหมือนโดนแอบดูตลอดเวลานะ" เราเลยแซวไปว่า"คิดว่าเป็นโรคจิตมั้ยตอนนั้น" เขายังบอกเราอีกว่า"ก็แอบดูอยู่ตลอดแหละ เลยรู้ว่าแอบมองตอนที่เผลอๆหรือตอนนั่งคุยกับเพื่อน" เราดีใจนะที่ทุกวันนี้มันเป็นอยู่แบบนี้และได้มีกันอยู่อย่างนี้

. . ชอบใครก็ลุยเต็มที่ไปเลย บอกไปโอกาส 50-50 ถึงอย่างไรก็มีโอกาส แต่ถ้าไม่บอกไป 100 % เลยที่จะไม่มีโอกาสแบบนี้