คือเรื่องของเรามันมีอยู่ว่า เราไปแอยชอบรุ่นน้องม.2คนหนึ่งเราเกิดก่อนน้องปี1อยู่ม.3ตอนเเรกๆก็ยังไม่ค่อยชอบน้องคนนี้หรอกแต่พอเอาไปเอามากับรู้สึกชอบไม่รู้ทำไม คือตอนแรกก็ไม่รู้จักชื่อน้องคนนี้หรอกเราจะชอบเรียกน้องเขาว่าน้องเสื้อน้ำเงินเพราะน้องเขาชอบใส่เสื้อเเขนยาวสีน้ำเงินเลยเรียกน้องเสื้อน้ำ และเมื่อเรามารู้ว่าน้องเสื้อน้ำเงินอยู่ห้องเดียวกันกับน้องสาวของเราเลยได้โอกาศ ถามน้องสาวเราว่าคนที่ใส่เสื้อน้ำเงินชื่ออะไร น้องสาวเราก็นั่งคิดอยู่พักหนึ่งมันเลยพูดขึ้นมาว่าใช่คนชื่อขอแทนชื่อว่า.ปนะ เราก็คิดว่านะจะใช่มั้งเราเลยถามน้องสาวเราว่ามีเฟสป่ะมันบอกว่า"มี"เราเลยบอกมัน"เอามาให้พี่"มันบอกว่าเดียวนั่งหาเฟสแป๊บสักพักมันก็หาเจอเลยเอารูปมาให้ดูว่าไช่มั้ยพอเราดูก็รู้เลยว่า"ไช่เลยคนนี้เลยคนที่หัวใจฉันตามหา นี้เลยของพี่"+++555 (ไม่ค่อยจะบ้าผ.ชเท่าไรเลยเรา) พอเราเห็นเฟสน้องเขาเราก็แอดน้องเขาไป แต่น้องสาวเราบอกว่าน้องปเป็นคนติดเกมส์มากเล่นแต่เกมส์อะไรก็ไม่สนใจเฟสก็ไม่ค่อยเล่นอะไรก็ไม่สน สนใจแต่เกมส์อย่างเดียว (น้องปอาจจะสนใจเราก็ได้ถ้าเราไปจีบ) 555 แล้วเราก็ถามต่อว่าน้องปโสดปะ มันเลยบอกว่าโสดสนิทไม่คิดทึ่จะให้ใครมาจีบเลย มีคนเคยมาจีบมันแต่มันไม่สนใจอะไรเลยเเม้แต่คนมาจีบ (เรา:อ้าวแล้วกูจะจีบติดปะเนี้ย) น้องเราบอกว่าก็ลองดูดิเพื่อติด เราเหมือนมน้องปเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงจังเลยเนอะ แต่ถึงยังไงเราก็จะเดินหน้าจีบคะยิ่งอยากยิ่งอยากลอง(จขทเป็นคนเรียบร้อยนา55)
วันต่อมา
เราขอตรารางเรียนกับน้องเราเมื่อวานนี้เลยรู้ว่าน้องเขาเรียนที่ห้องไหนเราเลยแสสงพาเพื่อนเดินไปอ่อย น้องเขาเรียนอยู่ เราก็บอกให้เพื่อนกระทยเราทำปากกาตกแล้วหยิบขึ้นมาพอปากตกก็หยิบขึ้นตกอีกก็หยิบขึ้นคือเพื่อนมันหยิบนะเราไม่ได้หยิบแต่เรายืดคอดูน้องปเขาอยู่จนเพื่อนมันบอกว่าพอยังเราก็บอกว่ายังเก็บไปเรื่อยๆนานเพราะว่าเราจะได้ยืนดูน้องเขานานๆให้เพื่อนมันเก็บปากกาไปเถอะฮึๆๆพอเพื่อนมาสะกิดว่าฉันเหนื่อยละแกไปกันเถอะเราก็แป๊บนึ่งอีกนิดเดียว เพื่อนมันก็พูดว่าไม่ต้องแป๊บละไปเดียวนี้เราก็อืมก็ได้วะไปก็ไปแล้วก็ยืดคอดูสักพักก็เดินจากไป
วันต่อมาอีก
เรามีเรียนนาฏศิลป์ซึ่งห้องนาฏศิลป์จะมีห้องละสองที่จะได้เรียนกันคือห้องเราและห้องน้องปกรี๊ดดดดีไต โชคดีของเราที่ได้เรียนกับน้องเขา>=< พอห้องน้องเขาเขามา เราก็สอดส่องหากลุ่มน้องปว่าอยู่ไหนพอเจอก็><เขินหน้าแดงตังน้องเขาโคตรน่ารักอ่ะ แล้วพอเรามองนานๆเพื่อนเรามันก็สังเกตว่าเรามองใครพอมันเห็น (อ้าวซวยละกู) ~~น้องปอีนี้มันชอบ ตายกูไปหลบที่ไหนของโลกดีนี้ อายน้องเขาอีพวกกระเทยน้อยทั้งหลายนิ พอพวกนี้มันพูดจบสายตาทั้งหลาย จดจองมาทึ่ตัวข้าน้อยโดยมิได้นัดหมาย โอ้ยยยอยากเอาหัวมุดโถส้วมจังเลยอายมากกกก
วันต่อมา
พวกเราไปกินข้าวที่โรงอาหาร โดยที่พวกเราเเก๊งกระเทยทั้งสี่ตัวพากันไปกินข้าวรากแกงเราเลยต้องไปกินด้วยพอถึงคิวเรา ก็มีคนคนหนึ่งเดินมาซื้อข้าวเหมือนกันพอกันหันไปกับเจอน้องป แล้วเราก็รีบหันกับไปเพราะตัวเราอยู่ใกล้น้องมาก(เขิน-///-) พอเราได้ข้าวแล้วเราก็เดินไปหยิบช้อนแต่แล้วก็เกิดอีกครั้งอีพวกกระเทยน้อยเพื่อนเรามันเห็นน้องปพอดี เอาเข้าแล้วครับเรารีบหยิบช้อนไปอย่างรวดเร็วแล้วก็เดินมุ่งหน้าไปยังโต๊ะที่จองไว้โดยไม่รอพวกกระเทยน้อยทั้งหลาย พวกนางมาถึงโต๊ะนางก็พูดว่าจะรีบไปไหนน้องปแกยุใกล้ๆเองนะจับกินตับเลยดูพวกนางพูดเข้าอย่างกับเราเป็นปอบเลย
ตอนค่ำ
เราก็เฝ้ารอเฝ้ารอเฝ้ารอการรับแอดของน้องป แต่ก็"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคนที่ท่านเรียกหา" ฮึๆคือน้องปเขาไม่รับเเอดเราอ่ะ เราเลยทักแชทน้องสาวเราไปทำไมไม่รับเราเป็นเพื่อนซึ่งน้องเราก็อยู่ห้องข้างๆเรานิละขี้เกลียดเดินไปเลยทักเเชทนางไป นางก็ตอบมาว่าน้องปไม่ค่อยเล่นเฟสขนาดเพื่อนในห้องแอดไปยังไม่รับเลย (หยิ่งจัง)
เราก็ไม่สนคะช่างน้องเขาถ้าเราทักไปน้องเขาอาจจะตอบเราก็ได้(ความคิดเองเออเอง)
เช้าวันต่อมา
เราถามน้องสาวเราว่าน้องเขาชอบกินอะไร น้องเราเลยไปถามเพื่อนสนิทของน้องปว่าชอบกินไรได้คำตอบมาว่าชอบกินปลาเส้น เราเลยจัดชะซื้อปลาเส้นลงทุนไป10บาทปกติไม่เคยซื้อขนมให้ใครเลยนะน้องปเป็นคนแรกเพราะเราเป็นคนขี้เหนี่ยวมากขนาดซัอให้เพื่อนกินยังยากเลยแต่เราชอบกินของเพื่อนนะอร่อยดี555- . - แล้วเราก็ซื้อปลาเส้นไปแล้วให้น้องสาวเราเป็นคนเอาไปให้
พอตกเย็น
เราทักแชทไปหาน้องว่าเป็นไงบ้างสำเร็จประ น้องสาวเรามันตอบมาว่า #"พี่น้องสงสารพี่อ่ะ" พอมันตอบมาแบบนี้รู้เลยว่ามันเป็นยังไงน้ำตาเริ่มจะไหล แล้วน้องสาวเราก็มันก็บอกอีกว่ามันเอาปลาเส้นไปให้น้องปตอนที่น้องเราพูดว่ารุ่นพี่ฝากมาให้มันร้องโอ้ยยเสียงดังพอเอาปลาเส้นไปให้กับไม่รับเพราะมันเห็นโพสอิทที่เราติดไว้กับขนมปลาเส้นซึ่งเราเขียนว่า"น้องเสื้อน้ำเงิน"แล้วก็ระบายสีกระดาษโพสอิทเป็นสีน้ำเงินและที่เสียความรู้สึกมากที่สุดคือนัองเขาเอาขนมให้เพื่อนน้องกินแทน (เจ็บคะเสียดายเงินจัง10ของฉัน)
และจากนั้นมาจากที่น้องเขาใสเสื้อน้ำเงินบ่อยก็ไม่ใส่อีกแล้ว ไม่ใส่อีกเลย
คือสิ่งที่เราทำไปทั้งหมดจริงๆเเค่อยากเล่นๆนะอยากลองจีบเด็กดูแต่พอเอาไปเอามากับชอบมันอะเพราะว่าเรามีคติกับเพื่อนว่าจะจบม.3แล้วต้องทำอะไรให้มันสุดๆรักใครชอบใครก็ไปบอกเขาเลย แต่การกระทำของน้องวันนั้นมันสื่อได้ถึงอะไรหลายอย่างเลยละว่าน้องก็คือน้องคงจะยังรักใครชอบใครไม่เป็นหรอกมั้งน้องอาจจะยังเด็กเกินไป
วันต่อมา
เราก็ใช้ชีวิตของเราตามปกติ เพื่อนเราแต่ก่อนเมื่อพวกเราเห็นน้องเขาเพื่อนเราจะตะโกนเรียกอยู่บ่อยครั้งแต่เดียวนี้กลับไม่ใช่เหมือนตอนนั้นแล้วรู้สึกชีวิตขาดหายสีสันไปมากเลยแต่ก่อนเราเปนคนร่าเริงเพราะอยู่กับเเก๊งกระเทยน้อยขีวิตเลยมีสีสันแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วเพื่อนเรามันบอกว่าน้องปมองเราเราก็เฉยๆถ้าเป็นตอนนั้นคงดีใจมากที่น้องเขามอง แล้วเราก็ได้เดินผ่านน้องเขาเราก็ทำตัวเหมือนเดิมเราเหมือนน้องเจาไม่มีตัวตน แค่เดินเชี่ยดก็ยังไม่รู้สึกอะไรแล้ว
มาถึงตอนปัจฉิม
เรามีความคิดลึกๆข้างในว่าน้องเขาจะเอาดอกไม้มาให้แต่ก็ได้แค่คิดน้องเขาเดินผ่านตรงหน้าเราโดยไม่มองเลย
ปิดเทอมเรากำลังหางานที่เรียนที่ใหม่โดยไม่ต่อรรเดิมพอเรารรที่เราจะเรียนได้เเล้วก็มาถึงตอนช่วงใกล้จะสงกานต์พอดีเรานั่งเล่นโทรสัพไปแล้วก็มีแชทหนึ่งขึ้นมาเอาเลยเปิดอ่านและแล้วจากที่น้องเขาไม่เล่นเฟสไม่สนไรเลยเป็นผู้ไรโซเซี่ยวแต่กลับมาตอบทักเราเมื่อตอนเราทักไปตั้งแต่เดือนตุลาคมปีที่แล้วแล้วมาตอบตอนเดือนเมษานี้โฮ่คงจะหัดเล่นเนอะอืมเขาใจน้องเขา
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องของจขทจริงๆซึ่งเรื่องนี้มันเป็นปีที่แล้ว คิดถึงเลยอยากกลับมาเขียนเรื่องนี้อีก (สงสัยคิดถึงน้องเขามั้ง555)
เคยมั้ย? แอบชอบรุ่นน้องแล้วเอาขนมไปให้แต่น้องเขาไม่กินและให้เพื่อนกินแทน
วันต่อมา
เราขอตรารางเรียนกับน้องเราเมื่อวานนี้เลยรู้ว่าน้องเขาเรียนที่ห้องไหนเราเลยแสสงพาเพื่อนเดินไปอ่อย น้องเขาเรียนอยู่ เราก็บอกให้เพื่อนกระทยเราทำปากกาตกแล้วหยิบขึ้นมาพอปากตกก็หยิบขึ้นตกอีกก็หยิบขึ้นคือเพื่อนมันหยิบนะเราไม่ได้หยิบแต่เรายืดคอดูน้องปเขาอยู่จนเพื่อนมันบอกว่าพอยังเราก็บอกว่ายังเก็บไปเรื่อยๆนานเพราะว่าเราจะได้ยืนดูน้องเขานานๆให้เพื่อนมันเก็บปากกาไปเถอะฮึๆๆพอเพื่อนมาสะกิดว่าฉันเหนื่อยละแกไปกันเถอะเราก็แป๊บนึ่งอีกนิดเดียว เพื่อนมันก็พูดว่าไม่ต้องแป๊บละไปเดียวนี้เราก็อืมก็ได้วะไปก็ไปแล้วก็ยืดคอดูสักพักก็เดินจากไป
วันต่อมาอีก
เรามีเรียนนาฏศิลป์ซึ่งห้องนาฏศิลป์จะมีห้องละสองที่จะได้เรียนกันคือห้องเราและห้องน้องปกรี๊ดดดดีไต โชคดีของเราที่ได้เรียนกับน้องเขา>=< พอห้องน้องเขาเขามา เราก็สอดส่องหากลุ่มน้องปว่าอยู่ไหนพอเจอก็><เขินหน้าแดงตังน้องเขาโคตรน่ารักอ่ะ แล้วพอเรามองนานๆเพื่อนเรามันก็สังเกตว่าเรามองใครพอมันเห็น (อ้าวซวยละกู) ~~น้องปอีนี้มันชอบ ตายกูไปหลบที่ไหนของโลกดีนี้ อายน้องเขาอีพวกกระเทยน้อยทั้งหลายนิ พอพวกนี้มันพูดจบสายตาทั้งหลาย จดจองมาทึ่ตัวข้าน้อยโดยมิได้นัดหมาย โอ้ยยยอยากเอาหัวมุดโถส้วมจังเลยอายมากกกก
วันต่อมา
พวกเราไปกินข้าวที่โรงอาหาร โดยที่พวกเราเเก๊งกระเทยทั้งสี่ตัวพากันไปกินข้าวรากแกงเราเลยต้องไปกินด้วยพอถึงคิวเรา ก็มีคนคนหนึ่งเดินมาซื้อข้าวเหมือนกันพอกันหันไปกับเจอน้องป แล้วเราก็รีบหันกับไปเพราะตัวเราอยู่ใกล้น้องมาก(เขิน-///-) พอเราได้ข้าวแล้วเราก็เดินไปหยิบช้อนแต่แล้วก็เกิดอีกครั้งอีพวกกระเทยน้อยเพื่อนเรามันเห็นน้องปพอดี เอาเข้าแล้วครับเรารีบหยิบช้อนไปอย่างรวดเร็วแล้วก็เดินมุ่งหน้าไปยังโต๊ะที่จองไว้โดยไม่รอพวกกระเทยน้อยทั้งหลาย พวกนางมาถึงโต๊ะนางก็พูดว่าจะรีบไปไหนน้องปแกยุใกล้ๆเองนะจับกินตับเลยดูพวกนางพูดเข้าอย่างกับเราเป็นปอบเลย
ตอนค่ำ
เราก็เฝ้ารอเฝ้ารอเฝ้ารอการรับแอดของน้องป แต่ก็"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคนที่ท่านเรียกหา" ฮึๆคือน้องปเขาไม่รับเเอดเราอ่ะ เราเลยทักแชทน้องสาวเราไปทำไมไม่รับเราเป็นเพื่อนซึ่งน้องเราก็อยู่ห้องข้างๆเรานิละขี้เกลียดเดินไปเลยทักเเชทนางไป นางก็ตอบมาว่าน้องปไม่ค่อยเล่นเฟสขนาดเพื่อนในห้องแอดไปยังไม่รับเลย (หยิ่งจัง)
เราก็ไม่สนคะช่างน้องเขาถ้าเราทักไปน้องเขาอาจจะตอบเราก็ได้(ความคิดเองเออเอง)
เช้าวันต่อมา
เราถามน้องสาวเราว่าน้องเขาชอบกินอะไร น้องเราเลยไปถามเพื่อนสนิทของน้องปว่าชอบกินไรได้คำตอบมาว่าชอบกินปลาเส้น เราเลยจัดชะซื้อปลาเส้นลงทุนไป10บาทปกติไม่เคยซื้อขนมให้ใครเลยนะน้องปเป็นคนแรกเพราะเราเป็นคนขี้เหนี่ยวมากขนาดซัอให้เพื่อนกินยังยากเลยแต่เราชอบกินของเพื่อนนะอร่อยดี555- . - แล้วเราก็ซื้อปลาเส้นไปแล้วให้น้องสาวเราเป็นคนเอาไปให้
พอตกเย็น
เราทักแชทไปหาน้องว่าเป็นไงบ้างสำเร็จประ น้องสาวเรามันตอบมาว่า #"พี่น้องสงสารพี่อ่ะ" พอมันตอบมาแบบนี้รู้เลยว่ามันเป็นยังไงน้ำตาเริ่มจะไหล แล้วน้องสาวเราก็มันก็บอกอีกว่ามันเอาปลาเส้นไปให้น้องปตอนที่น้องเราพูดว่ารุ่นพี่ฝากมาให้มันร้องโอ้ยยเสียงดังพอเอาปลาเส้นไปให้กับไม่รับเพราะมันเห็นโพสอิทที่เราติดไว้กับขนมปลาเส้นซึ่งเราเขียนว่า"น้องเสื้อน้ำเงิน"แล้วก็ระบายสีกระดาษโพสอิทเป็นสีน้ำเงินและที่เสียความรู้สึกมากที่สุดคือนัองเขาเอาขนมให้เพื่อนน้องกินแทน (เจ็บคะเสียดายเงินจัง10ของฉัน)
และจากนั้นมาจากที่น้องเขาใสเสื้อน้ำเงินบ่อยก็ไม่ใส่อีกแล้ว ไม่ใส่อีกเลย
คือสิ่งที่เราทำไปทั้งหมดจริงๆเเค่อยากเล่นๆนะอยากลองจีบเด็กดูแต่พอเอาไปเอามากับชอบมันอะเพราะว่าเรามีคติกับเพื่อนว่าจะจบม.3แล้วต้องทำอะไรให้มันสุดๆรักใครชอบใครก็ไปบอกเขาเลย แต่การกระทำของน้องวันนั้นมันสื่อได้ถึงอะไรหลายอย่างเลยละว่าน้องก็คือน้องคงจะยังรักใครชอบใครไม่เป็นหรอกมั้งน้องอาจจะยังเด็กเกินไป
วันต่อมา
เราก็ใช้ชีวิตของเราตามปกติ เพื่อนเราแต่ก่อนเมื่อพวกเราเห็นน้องเขาเพื่อนเราจะตะโกนเรียกอยู่บ่อยครั้งแต่เดียวนี้กลับไม่ใช่เหมือนตอนนั้นแล้วรู้สึกชีวิตขาดหายสีสันไปมากเลยแต่ก่อนเราเปนคนร่าเริงเพราะอยู่กับเเก๊งกระเทยน้อยขีวิตเลยมีสีสันแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วเพื่อนเรามันบอกว่าน้องปมองเราเราก็เฉยๆถ้าเป็นตอนนั้นคงดีใจมากที่น้องเขามอง แล้วเราก็ได้เดินผ่านน้องเขาเราก็ทำตัวเหมือนเดิมเราเหมือนน้องเจาไม่มีตัวตน แค่เดินเชี่ยดก็ยังไม่รู้สึกอะไรแล้ว
มาถึงตอนปัจฉิม
เรามีความคิดลึกๆข้างในว่าน้องเขาจะเอาดอกไม้มาให้แต่ก็ได้แค่คิดน้องเขาเดินผ่านตรงหน้าเราโดยไม่มองเลย
ปิดเทอมเรากำลังหางานที่เรียนที่ใหม่โดยไม่ต่อรรเดิมพอเรารรที่เราจะเรียนได้เเล้วก็มาถึงตอนช่วงใกล้จะสงกานต์พอดีเรานั่งเล่นโทรสัพไปแล้วก็มีแชทหนึ่งขึ้นมาเอาเลยเปิดอ่านและแล้วจากที่น้องเขาไม่เล่นเฟสไม่สนไรเลยเป็นผู้ไรโซเซี่ยวแต่กลับมาตอบทักเราเมื่อตอนเราทักไปตั้งแต่เดือนตุลาคมปีที่แล้วแล้วมาตอบตอนเดือนเมษานี้โฮ่คงจะหัดเล่นเนอะอืมเขาใจน้องเขา
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องของจขทจริงๆซึ่งเรื่องนี้มันเป็นปีที่แล้ว คิดถึงเลยอยากกลับมาเขียนเรื่องนี้อีก (สงสัยคิดถึงน้องเขามั้ง555)