ผมขอเล่าเรื่องของผมที่พึ่งเกิดขึ้นนะครับ....คือว่าผมคบกับผู้หญิงคนนึง ถ้ารวบถึงวันนี้ก็แปดเดือนกว่า...แรกก็คุยกันสนุกเฮฮาดีครับ . . แรกผมจะเจอเธอแค่ตอนออกไปทำงานพื้นที่ข้างนอกเพราะ ทางบริษัทของเธอจะจ้างบริษัทของผมไปเป็นซับ เราจะเจอกันในฐานะเพื่อนร่วมงาน คุยกันไปสักพัก ก็เริ่มบานปลาย ...ผมเป็นคนจับผิดเก่งผมเลยต้องเสียความรู้สึกกับเรื่องของเธออยู่บ่อยๆ. แรกๆไปร่วมงานกันเธอจะมากับผู้ชายที่บริษัทเดียวกันกับเธอ (ก่อนคบกันเธอบอกผมว่าเธอไม่ชอบคนโกหก เกลียดคนโกหกทีสุด) ผมถามก่อนจะคบกับเธอผมถามเธอว่า "ผู้ชายคนที่มาด้วยบ่อยๆคือแฟนใช่มั๊ย" แต่เธอปฏิเสธผมว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน ผมก็เลยโล่งใจแล้วเริ่มคุยกับเธอถี่ขึ้นๆ จนกลายเป็นต้องทักไปหาเธอทุกวันไม่มีวันไหนที่ ผมไม่ทักไป ...บางครั้งผมเป็นเธอนั้งเศร้าบ้างร้องไห้บ้าง ผมก็ งง ว่าเป็นอะไร? จนผมมารู้ทีหลังว่า ผู้ชายที่เธอบอกว่าเป็นเพื่อนร่วมงาน คือแฟนเก่าเธอ . . นี่เป็นครั้งแรกที่ทำให้ผมเสียใจและผิดหวังที่เค้าโกหกผม จนทำให้ผมมองหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ติดอีกเลย(ผมต้องออกงานเจอผู้ชายคนนั้นบ่อยๆ) แต่คุยไปคุยมาผมก็สงสารเธอ ผมจึงบอกเธอ ให้เริ่มใหม่ ผมคอยให้คำปรึกษาเธอทุกเรื่อง จนเธอบอกว่าลืมผู้ชายคนนั้นได้แล้ว.......(เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ ผม ทำงานแพพ อีกอย่างพิมพ์ในโทรศัพย์ ไม่ค่อยไว)
เคยรู้อยู่แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่พอถึงเวลาจริงๆแล้วทำใจไม่ได้ กันบ้างรึป่าวครับ